nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/3eug0t

“hatırlıyor musun burayı?” diye sordu..yüzünde çocuksu bir gülümseme vardı şimdi..o da sanki bir şeyler için umut duymayı ister gibiydi..

“evet” dedim çatallanan bir sesle..

Yürüdük..

Oturduk banklara..yanıma oturdu..20-30 santim ya var, ya yok aramızda..bana döndü yanlamasına, ben de ona..

Gözlerine bakmaya çabaladım…hem öyle güzeller ki..ayırasım gelmiyor kendiminkileri..hem de utanıyorum, acaba hakkım mı diye, kaçırasım geliyor gözlerimi…

“tam burada terk etmiştin beni” dedi..unutulmuş bir şarkının melodisini mırıldanmaya çalışır gibi..

içim parçalandı..

“hiç beklemediğim bir anda..her şey iyiye giderken hem de..gerçi, eski sicilin malumdu ama..vazgeçemezdim ben senden..çok düşündüm neden diye..belirli bir nedeni yoktu..seni sevmem için hiçbir neden yoktu…nefret etmeye kalksam bir sürü bahane bulabilirdim ama, seviyor olmam için tek bir mantıklı sebep üretemedim..nedensizce seviyordum işte..”

Gülümsedim acıyla..devam etti..belli ki o konuşacaktı bu sefer..içini dökme sırası ondaydı yani..

“..beni neden terk ettiğini, neden o şekilde, başka birine tercih ettiğini de anlayamadım uzun süre..nasıl olurdu yani? Ben seni bu kadar seviyorken, bir başkası sana ne verebilirdi? Benden daha fazla sevebilir miydi? Mümkün müydü? Ben neyi ekgib yapmıştım ya da neyi beceremedim ki? Sonradan anladım..bu benle değil, seninle ilgiliydi..yani tamamen senin kişiliğinle…evet..ben hata yapmamıştım yani”

Sıcak basmaya başlamıştı yine..utançla yere eğdim gözlerimi..

“o gün geldin ve..anlattın bana…beni..nasıl aldattığını…artık başka birinden hoşlandığını…bu neye benziyordu biliyor musun?..bir çocuğun hayalinin gasp edilmesi gibi…bir bigiblet ister mesela... sahip olabileceğini hiç ummadığı…öyle, sadece hayrandır yani..benim olsa ne kadar mutlu olurdum der…sonra bir gün, babası elinde o bigibletle çıkıp gelir..çocuğunu öyle sevindirmiştir ki…rüyaları gerçek olmuştur..hayallerine artık dokunabilir…ama sonra birden bire, bir sabah uyandığında göremez bigibletini…çalmıştır birileri..ya da babası zütürüp vermiştir geri…söylesene tsigalko…şimdi daha mı mutlu o çocuk?... eğer hiç kavuşamasaydı, ömür boyu tatlı bir düş olarak kalacaktı o bigiblet onun için..ama önce sahip olduğunu sanıp, sonra kaybedince o çocuk çok üzüldü…hiç kavuşamasa, ömrü boyunca üzüleceğinden daha çok…”

Sözleri öyle gerçek ve öyle ağırdı ki, sanki hissedebiliyordum fiziksel varlıklarını…

Ah ebrum…ah..nasıl yapabildim bunu sana?..nasıl kıyabildim..

“çok üzgünüm ben..” diyebildim miyavlayarak..umursamadan konuşmayı sürdürdü,

“eğer hiç sevgili olmasaydık bile, bir şekilde mutlu edebilirdim kendimi..bana neler yaptığını hatırlıyor musun, biz çıkmaya başlamadan önce?..köpek gibi davrandığın zamanlar oldu.. umursamadığın..inadına kırdığın..nasıl oldu da vazgeçemedim?..nasıl rest çekemedim…sen kimdin? Bana ne yapmıştın ki bir türlü kendime söz geçiremedim?.. kızlık gururuymuş filan hiç umursamıyordum.. hatta yüzsüz bile diyebilirsin bana… hani, şimdi sen böyle çabalıyorsun ya, bir şeyler için…bir de beni düşün… eminim berbat geçmiştir şu son birkaç günün… ne kadar canın yandı tsigalko?.. sen beni her örselediğinde benimkinin yandığı kadar yandı mı?.. bir başkası için ortada bırakıp gittiğinde benimkinin yandığının yüzde biri kadar yandı mı?.. kaç gece uykusuz sabahladın? Bir hafta mı?... ne kadar çabaladın peki?..benim çeyreğim kadar mı?..”

Daha fazla dayanamadım..zaten her kelimeyle daha da dolan gözlerim boşaldı, setleri yıkılan barajlar gibi... ellerimi zütürdüm yüzüme..alelacele sildim yaşları..iki elim yüzümde kaldım öyle..