nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1ajewh

baktı sadece, yine o kendine has, iri kahverengi gözleriyle..aslında üzgünken, ifadesiz görünürdü yüzü genelde..hatırlarsınız..bu onun, kendini savunma şekliydi..

ama şimdi üzgün görünüyordu?..o zaman hissettiği duygu neydi?..nasıl bir şeydi..

"ebru.."

yaklaştım iyice..aradaki mesafeyi 1-2 metreye kadar kapattım... kız, beni üzgün, mahzun, dalgın bir şekilde izliyordu..deli, yine başına sarmıştı işte..ne gelirdi elden?..

"özür dilerim..ben..o kadar ani..şey yapamadım ama... tutamadım kendimi.." dedim kegib kegib..

gözleri kısıldı..sinirli bir gülümseme yerleşti dudaklarına,

"keşke gelmeseydim seni ziyarete..boş yere yine cesaret vermişim sana.."

içim ürperdi..böyle acımasızca kesip atabilir miydi?..

elbette atabilirdi..aptal seni... sen kimsin ulan? ha?..onu aylar yıllar önce terk etmiş bir sevgili..

"onunla... alakası yok... aslında var... ama asıl mesele o değil..ben..başında beri..aslında hep seni aramışım..kaybettikten sonra bile..farkına varamadım... ama aklımda hep..hep sen varmışsın... özlüyorum senin sevgini..elimde olsa zamanı geri çevirir, bütün bunların yerine..ikimizin bir arada olduğu bir hayat yazardım kendime... çok üzgünüm..ben.." nefes almakta zorlanmaya başlamıştım gene..

göğsüm sıkışıyor... hah..bir kalp krizi geçirmediğimiz kalmıştı, o da olsun..sporcu adamız bir de... bravo... sıçın ağzıma..

ebru, sinirli, umursamaz gibi durmasına çabaladığı küçük bir kahkaha koyverdi..

"ya sen cidden delirmişsin?"

"neden?" diye üsteledim...

yine irileşti gözleri..bana doğru bir hamle yaptı..aha..bu sefer çakacak galiba...

ama yine eli gitmedi..

beni bir kaşık su da boğar mıydın ebru elinden gelseydi?..hemen, şimdi, şu anda... sonsuza kadar susturur ve hayatından çıkartırdın beni..

"söylediklerini duyuyor musun sen? neden bahsettiğinin farkında mısın?.."

"evet?..neden ebru?..küfür mü ediyorum sana?..sadece..bir şans ver istiyorum..biraz..ne bileyim..konuşalım istiyorum... sana kendimi anlatmak, seni dinlemek istiyorum... bu kadar mı zor, ayıp, kötü şeyler bunlar... ben... aşığım sana..baya baya..evet..deli diyorsan da, değilim... aptalım sadece... beyinsizim... sadece bir aptal vazgeçerdi senden... "

kız elleriyle ağzını, burnunu kapattı..hayret dolu gözlerini üzerime sabitlemişti artık..en azından göz temasını sağlamıştım artık...

"nasıl..söyleyebiliyorsun bunları?..neler söylüyorsun..sen... hiç mi gurur yok sende be oğlum... yuh..bunca zaman sonra?..sen..kesin kafanı bir yere vurdun... ya da delirdin işte..yoksa yapamazdın bunu... deli cesareti bu... şans mı? konuşmak?..neden bahsediyorsun sen ya? (sinirle güldü yine) ..şu an ezip gitsem seni ancak sinirim geçer... hangi yüzle gelebiliyorsun karşıma?..nasıl? neye dayanarak girmeye çalışıyorsun hayatıma... inanmıyorum ya (: şaka gibisin sen.."

ağzıma sıçılmıştı..
ağzıma sıçılmasına aldırmadan, biraz daha sıçılsın, hatta sıvansın diye, yem attım ortaya,

"yani,artık nefret ediyorsun benden?"

http://fizy.com/#s/1ajgdv

"evet nefret ediyorum..epeydir nefret ediyorum senden..o yüzden defolmanı istedim ya hayatımdan zaten..yine istiyorum.."

yutkundum..elimde tek bir koz kalmıştı artık..ergenler gibi, ısrar edecek, çirkefleşecektim şimdi de..

"gözlerimin içine bakıp söyle o zaman?" dedim, "tsigalko, senden nefret ediyorum senden de..gözlerimin içine bakaa bakaa söyle bunu bana..yemin ediyorum o zaman bir daha çıkmayacağım karşına..kafamı senin bulunduğun tarafa bile çevirmeyeceğim bundan sonra..yine, sen rahatsız olma diye ama... söz..ama söyle.."

vücudum boşalmış, ayakta zor durabilir bir halde söylemiştim son sözlerimi..

gözleri, delip geçmek ister gibi bakıyordu benimkilere... eğer bu şekildeyken, bana, az önce söylemesini istediklerimi söylerse, gözünü bile kırpmadan, "senden nefret ediyorum, istemiyorum seni" derse..

artık yapacak hiç bir şeyim kalmazdı beyler...

buraya kadar... finito...

ondan sonra artık oradan oraya savrulan bir yaprak gibi, erken ve hak etmeden bulup, aptalca kaybettiğim, harcadığım aşkın peşinde geçerdi hayatım..

muhtemelen de bulamazdım...

sonra, hoşuma giden, ama sevmediğim,
hoşuna gittiğim, ama beni sevmeyen bir kadınla evlenir, ülkemizin modern çekirdek aile yapısına örnek teşkil etmek adına sistemin bir parçası olur, eriyip giderdim o kazanda...

bu olurdu tüm özetim...

ebru yüzüme bakmaya devam etti... sonra, vah vah çeker gibi, kafasını iki yana salladı..yüzü ağlamaklı bir halde, bir yandan da o alaycı gülüşünü koruyabilmek için yüksek çaba sarfederek son bir bakış attı bana..arkasını dönerken söyleniyordu kendi kendine.."ne cesaretle... "

arabasının kapısını açarken sesimi biraz yükselterek konuştum sırtına,

"diyemiyorsun ya?"

cevap vermek yerine arabaya bindi, seslendim tekrar,

"ebru!... nefret ediyorum senden de... hadi..şimdi böyle bile söylesen kabul... istemiyorum seni de!"

arabasının kapısını kapattı..

kontağı çalıştırdı..

önüne geçtim aracın...

hadi ez beni o zaman..ez, ikimiz de kurtulalım...

bir kaç saniye boyunca çekilmeyince kornaya abandı..yine çekilmedim...

camı açtı,

"ya güvenliği mi çağırayım illa, çekilsene şu arabanın önünden!" diye bağırdı,
ben de bağırarak karşılık verdim,

"nefret ediyorum senden de o zaman!"

camdan sarkıttığı yüzü bir şeyler söylemek ister gibi gerildi..sonra da ağzından,

"ağzına sıçayım senin" sözleri döküldü..

oh...

bu bir lütuf gibiydi..

yine ağlamaklı bir ifade alan yüzü camdan içeri girdi..ben, o ara aldığım bu güzel cevabın sarhoşluğuyla, alan savunması yapmayı unutup, ebrunun manevra yapmasına izin verdim..
yanımdan hızla geçerken son bir hamle yaptım..ama yetişemedim..

arkasından bakakaldım çıkışa kadar... öyle..direk gibi sabit... gözlerim arka camından içeriyi görmek ister gibi keskin...

diyememişti..

senden nefret ediyorum diyememişti...