nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1aic99

zaman kavrdıbının kaybolduğu o tanımsız zaman diliminin sonu, tolganın patlamasıyla gelir gibi oldu..neredeyse döverek beni yataktan kaldırdı..küfretti, bağırdı..

ruhen olduğu kadar, günlerdir adam gibi bir şey yememekten ötürü fiziken de hasarlı olan bünyemde karşı koyacak tek bir hücre olmaksızın beni sürükleyerek masama oturttu..

yemek yapmış..

zorla yedirtti bana…bol bol küfür de yedim tabi..

isyan etti adam en sonunda…eh….haklı da…

daha fazla izlemeye dayanamadı, uzun vadeli intiharımı..burada kesti…

birden bire tavuk soteyle karşılaşan midem, önce şaşırdı tabi..ayran vasıtasıyla buyur etti gelenleri içeri..

yemek yemeği unutmuşum…lokmaları çiğneyemiyorum…

çatalı tutamıyorum…

..yetmedi..tuttu bir de banyoya attı beni kankam…”pis herif, çürümüşsün amk” diye de payladı..

Sıcak suyun altına girmeden evvel, aynadaki, saçı sakalı birbirine girmiş, evsiz şarapçılara benzeyen bir yabancıyla göz göze geldim bir iki saniyeliğine..

Zorlukla kabine yürüdüm..suyu açtım…boca ettim şampuanı…

Başlarda,
Hiç his yoktu..

Hissetmeyi de unutmuşum iyi mi?..

Sanki yeniden doğmuşum..yeni doğmuşum..bebeğim henüz…ya da ormanda küçükken kaybolmuş..yeni bulunmuşum…

Ama sonra..

Geri geldi duygular..

Yeniden ayıldı zihnim…ve anılar..yaşananlar..canlandılar yeniden..

Akan suyla beraber, göz yaşlarım da yeniden akmaya başlayıverdiler…

Arabesk kliplerdeki gibi, oturdum ağladım suyun altında dakikalarca…demek ki, hayatta da gerçekten olabiliyormuş böyle şeyler..

Ağladım…ağladıkça açıldım…ciğerlerim açıldı…

Dakikalarca suyun altında kaldıktan sonra, alınan ilk nefes gibi, yırtarcasına içime çektim buharlı havayı…

O karanlık okyanusun dibinden çıktım, tenime çarpıp seken her su damlasının eşliğinde..

Yeniden nefes aldım…

Yeniden yaşadığımın farkına vardım..

Vazgeçmek için erken?...

…nispeten toparlanmış bir şekilde çıktım banyodan..bizimki o ara, odamı havalandırmış, yatağımı, masamı düzeltmiş,

“bu kapı açık duracak bilader!” dedi omzumu kavrayıp sert sert..

Bir şey demeden gözlerim yerde kabul ettim..

“akşama bizim pub a gideriz?” dedi bu kez daha az kendinden emin bir sesle..

Olabilir gibisinden garib garib kafa salladım..

Masama geçtim..bilgisayarımı açtım..telefonumu da açtım bu arada..bir sürü cevapsız aramalarr..mesajlar…

Şimdi sırası değil cevap vermenin..

Boş boş bakındım google ekranına..saçma sapan şeyler yazdım…çıkanları okuyormuş gibi yaptım..ne yok yediğimin ben de farkında değildim aslında..

Bilmem ne kadar sonra..belki bir, bir buçuk saatin ardında..kapı vuruldu..tolga önce benim kapısı açık odamın önünden..sonra koridordan geçip kapıya bakmaya gitti…

Hayal meyal, tanıdık sesler duydum koridorun öbür ucunda..

Kapı kapandı..adımlar duyuldu odamın hemen dışında..

Önce tolga göründü kapıda,

“ziyaretçin var yavrum ;)” dedi..

Sonra, ardından…nilay girdi kadraja…