nasıl piç oldum anlatıyorum

“çok özür dilerim..” dedi tekrar artık baya baya ağlamaya başlayıp.. omuzlarınız kıstı.. masaya doğru eğildi, eydi başını.. hıçkıra hıçkıra ağlıyor…

Bir elimle yüzümü, maskelemeye çalıştım.. ağzımın, burnumun, gözlerimden birinin yarısının üzerine set çektim..şu anda orada oluşan ifadeyi görsün istemiyorum çünkü…darmadağın olmaya başlayan bir adamın, dökülmeye başlayan suratı olmasın karşısında.. diğer elimle ellerini yakalamaya çalıştım.. tuttum da..bir kaç saniye, parmaklıklar arkasından ziyaretçisine dokunan mahkumlar misali, dokunabildim sadece..

Çekti ellerini..

“buse.. bitanem..buna izin vermem.. söz verdim sana…hepsini sona erdiricem…yalvarırım biraz daha zaman ver bize.. izin verme onların kazanmasına…”

Nilay ananı gibicem buradan çıktığım ilk saniye, evini yurdunu basıp, sokağın ortasında kesiyorum seni, bekle..

Ağlamaktan kıpkırmızı olan gözleri, pembeleşen yüzü, titreyen dudakları.. buse, karşımda harabe bir halde duruyor ve muhtemelen,

içten içe bana lanet ediyordu..

Nerden gelmişti bu şehre..

Nerden sevmiştim onu..

Nerden sevmişti beni.. şayet sevmiş idiyse…

Bula bula onu mu bulmuştu?..onu mu bulmuştum?..

O sakin dünyasında, mutlu, yeni hayatında, önce bir beyaz atlı prens gibi çıkmıştım karşısına.. bilemezdi ki atımı kovalayan kurtları ve çakalları da peşimden sürükleyip yaşantısına dahil ettiğimi?..ben de bilmiyordum zaten, ellerimle, koynumda beslediğim, bilmeden en yakınıma, yanıma koyduğum sırtlanların, fırsatını bulduğunda beni ve sevdiklerimi dişleyeceğini..

Bilemezdi..

Bilemezdik..

“buse.. biraz daha zaman aşkım…kurtaracağım bizi…eğer beni birazcık sevdiysen, biraz daha dayan.. benim için.. bizim için dayan…atlatacağız bunu…yemin ederim atlatacağız..”

Birkaç saniye sadece onun hıçkırıkları duyuldu.. söyleyeceği bir şeyleri toparlıyor gibiydi…yakındaki masalardan meraklı gözler (ki gibeyim ben onların retinasını) çoktan bizi izlemeye başlamıştı bile.. masada, hüngür hüngür ağlayan zavallı, göçmüş bir kadın.. ağlamaktan beter bir yüz ifadeysiyle onu sakinleştirmeye ve sakin kalmaya çalışan bedbaht bir adam..

insanlar, insanlara neler yapabiliyordu böyle..

Görebiliyorsunuz değil mi?..ne kadar kötü olabildiklerini…ne kadar kötü olabileceğimizi.. kötüyüz biz…yasak elmayı yemişiz…çiğ süt emmişiz…kötülük tohumumuzda.. mayamızda var?..ne eksiği, ne de fazlası değiliz..

insanın, insanlığın doğasında var…

http://fizy.com/#s/1agm7c

“tek sorun yaşadıklarımız değil ki?” dedi kız titreyen sesiyle..söyleyeceği her kelimeden korkar gibiydi..

“söyle bitanem ne o zaman…her neyse yaparım…her şeyi yaparım düzeltmek için..” artık benim de sesim çatallanmaya başlamıştı..kendimi kaybediyordum..

Biraz daha durdu..sonra derince nefes alıp, bir çırpıda söyledi,

“başka biri var..”

Ne?... nen..nasıl yani başka biri?..

“başka biri mi?..seni tehdit eden mi?..kim?”

“ha..hayır..hayır..başka..birinden hoşlanıyorum…çok özür dilerim..” dedi ve yeniden hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı..

Yok..buna inanmam işte… hehehehe…hehe….buna inanmam…tamamen beni ikna etmek için söylüyorsun…evet! Kesinlikle öyle!..

“bebeğim..” dedim elimde kalan son sakinlik kırıntılarını avuçlarımda toplayarak..elimi yanağına zütürdüm,

“bebeğim, bahane olsun diye yalan söyleme bana…ne olur ağlama artık..bana gidelim..uyuyalım..sabaha her şeyi bitireceğim..yeni bir güne uyanacağız..tertemiz, bambaşka bir sayfa açarız..hepsi geride kalacak..ne olur..”

“tsigalko..anlamıyorsun…ben başka birine aşık oldum..senin bana olduğun gibi?... başka birini seviyorum…en..en karanlık zamanımda geldi..en kötü anımda tanıdım onu…özür dilerim…ben artık sadece ona sığınmak istiyorum..seninle geçirdiğim günler mahvetti beni..”

“yalan söyleme!” dedim birden bire..sesim biraz yüksek çıkmış olabilirdi..sonra hemen, “aşkım öyle bir şey olmadığını biliyorum..bunlara gerek yok…kendini feda etmene, kendini suçlu gibi göstermene gerek yok..ben biliyorum her şeyi…tüm suç da bana ait…bu kadar taktan bir geçmişim olmasaydı, bunların hiç biri başımıza gelmezdi…onları yok sayıp, senin hayatına girmeye çalıştım..suç benim..ama izin ver telafi edeyim..”

“iki haftadır görüşüyoruz..” dedi, benim bunca yalvarışıma karşılık, sonunda duygusuzlaştırmayı başardığı bir ses tonuyla..

Baktı ki, ağlayıp sızlanarak olmuyor, o halde biraz duygusuz, acımasız modda takılmayı tercih etmişti şimdide demek ki..

“ilk gördüğüm an anladım ben de..” diye devam etti, “zaten yan yana gelip konuşunca, hele bir de gözlerimin içine bakıp gülümsemesi…o an işte benim kurtarıcım dedim….çok..çok çok üzgünüm tsigalko..ama sen bana acıdan başka bir şey vermedin..seni de, bana olan sevginden emin olduğum ve saygı duyduğum için sevmeye çalıştım..gerçekten..ve oldu da..eğer tüm bunlar başımıza gelmeseydi…ve bir de bunların üzerine, onu görmeseydim….”

Artık felç tüm vücudumdaydı..