nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1d4sht

... yüzeysel insanlardan her zaman nefret etmişimdir..

bunlar, gerçek nedenlerin, muhtemel sonuçlarla aralarındaki ilişkiyi kurmaktan aciz, ya da tamamen işine gelmediği için kurmak istemeyen,

her meseleye, "eaaa bırak işteaaee" şeklinde yaklaşan, gamsız görünen, ama gamsız birinden çok daha tehlikeli, işgüzar tiplerdir..

bugün, ülkemiz de yüzeysel insanlar yüzünden bazı sıkıntılar çekmiyor mu?

yüzeysel... yetersiz..cahil görünen, ama aslında tatlı su kurnazı tipler..içten pazarlıklı huur çocukları..

peki ya çizginin öbür ucunda olanlar? madalyonun tersinde, yüzeyselliğin tam zıt kutbunda olan, aşırı evhamlı tiplere ne diyeceğiz?

onlar için ağzımdan kötü bir söz çıkarmaya korkuyorum, çünkü kendim de onlardan biriyim aslında... fazla düşünen, fazla irdeleyen, fazla kafaya takan..fazla sorgulayan..her şeyi kontrolü altında tutmaya çalışan, panik atak tipler...

onlara her hangi bir nefret duymama, ya da küfretmeme gerek yok gibi, zaten onlar kendi kendilerini beceriyorlar gayet layıkıyla..kendi iplerini kendi elleriyle çekiyor, bindikleri dalı kesiyor, kendi kuyularını itina ile yine kendileri kazıyorlar..

evham..

endişe..

hep korku..

başarısız olma korkusu..reddedilme korkusu..dışlanma korkusu..yetersiz kalma korkusu..

ve sorular..

bitmek bilmeyen, geçmişi karıştıran, geleceği kurcalayan..tüm bunları yaparken bu günü unutan sorular...

düşünceli, ince bir insan olmak, sorumluluk sahibi, ileri görüşlü, planlı, programlı bir insan olmak güzeldir elbette..

ama bunun takunun çıktığı zamanlar,

ve takunu çıkaran insanlar vardır..

her şeyin aşırısı olduğu gibi,

dünyasını düzen içinde tutmaya çalışmanın da aşırısı var... bir süre sonra, ufacık bir hatada, mesela biraz yamuk duran bir koltuk yastığı görünce, ya da ne bileyim, çalışma masanızın küçük bir bölümünün tozunun alınmadığını fark ettiğinizde, hem kendiniz kafayı yiyor hem de karşıdaki insanları zor durumlara sürükleyebiliyorsunuz..

kontrol manyaklığı..

zamanla, sadece kendi hayatınızı değil, başkalarının da hayatını (sevdikleriniz, yakınlarınızın..) kontrol etmeye çalışır hale geliyor, onlar adına düşünüp planlamaya başlıyorsunuz..

sanki kendi hayatınızın sorumluluklarıyla fazlasıyla içli dışlı değilmişsiniz gibi, bir de buna başka hayatları yeniden yapılandırma görevini ekliyor, kendinizi, beyninizi, algılarınızı iyiden iyiye zorlayıp, en nihayetinde de fazla ısınan bir anakart misali yakıyor, patlatıyor, kullanılmaz hale getiriyorsunuz..

çıldırıyorsunuz kısaca..

cinnet getiriyorsunuz..

peki bu, gerçekten siz misiniz?

yaşadığınız hayat, (daha doğrusu yaşayamadığınız diyelim) yaşamayı istediğiniz hayat mı sahiden de?

ne zaman başkalarının hayatlarına karışmayı bırakıp, kendi hayatınızın da fazlasıyla sıkılı kemerlerini gevşetmeyi deneyeceksiniz?

bence hemen, şimdi denemelisiniz..

bu gün,

bu gece başlayın..

yarın geç olmadan..