nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1agyo2 özlemişim bu şarkıyı..

göz göze kaldım uzun saniyelerce..

gülümsemeye çalıştıkça büzüldü de dudakları..gözlerinde, güzel yüzünde bir duygu karmaşası..

"çok mu kolay olacak böyle?" diye sordu saf bir ses tonuyla ve imadan uzak olarak..ciddi ciddi soruyordu yani, kinaye filan yapmıyor..

yutkundum..derin bir nefes aldım..

"kolay mı?..sen kovmadıkça bir ömür koşabilirim arkandan..kolay oldu diyorsan yani..benim vaktim var..yeter ki sen rahatsız hissetme kendini.."

gülümsedi.."o..onu demek istemedim ben" dedi mahcup bir şekilde..

"ya..o zaman?" diye sordum gülümseyerek..

"..bilmiyorum..bilmiyorum tsigalko..o kadar şey oldu ki... yani öyle bir şey yaptın ki... ne düşünmem gerektiğini bile bilmiyorum, ne demem gerektiğini bilmiyorum... yine söyleyebilirdin bana mesela..mesaj çekerdin ya da..okulda kenara çekerdin (: ... böyle oldu hep bu güne kadar..etrafımdakilere de, bana da..ama bu..bu çok başka bir şey cidden.."

"erkekler işte demi?" dedim gülümseyerek, "hep isterler..kenara çekerler, mesaj çekerler (: arkadaşlarını gönderirler, ağaç altına, çardağa beklerler (: ... bu farklı evet... esasen ben de bu güne kadar hep senin dediklerini yaptım zaten... ama bu farklı... bu sefer, hissettiklerim de farklı, karşımdaki insan da farklı... ben de farklıyım..bu başka bir şey cidden buse... öyle büyümüşte küçülmüş, feleğin çemberinden geçmiş kıyakçı tipler gibi konuşmak hoşuma gitmiyor ama, bir daha böyle hisseder miyim bilmem..sanmıyorum pek... insan kaç kere sever ki hayatında? gerçekten ama.."

derin bir nefes alıp sandalyesinde geri kaykıldı, kendini topladı, vücudunu dikleştirdi..gülümsemeye çalıştı tekrar..

"ben ne desem hafif kalacak bu saatten sonra" dedi kederli gözlerle..

yüzüne bakmaya devam ettim..

"keşke bu kadar açık olmasaydın.." diye devam etti, yüzüne anlayışlı bir gülümseme yerleşmişti..

"sorun değil" dedim, "utanmıyorum.."

"ama ben utanıyorum işte" deyip güldü.."şimdi ben de sana benim kayıp parçam ol diyeceğim, sahte gelecek kulağımıza.."

kalbim ağzıma fırladı..dişlerime çarpıp geri sekti..

oh..ne?..

haykırma içgüdümü engelleyerek, "söylemeyi dene?" dedim..yüzüm ne halde bilmiyorum ama her halde aniden flaş patlatılmasıyla çekilmiş bir fotoğraftakinden hallicedir..öyle komik, öyle şaşkın..

"sen de benim..kayıp parçam ol o zaman.." dedi..

uzun bir kaç saniye daha bakıştık..kızı yüzü titreşir gibi oldu..gözlerimi kapattım bir iki saniyeliğine..elimi uzattım masanın karşı ucuna..

biraz sonra bir el tuttu uzatılan eli... kadife gibi dokundu, uzun, ince parmaklar..gözlerimi açtım..mutlukla-efkar karışımı, gülen gözlerle karşılaştım..masanın ortasına doğru eğildim biraz, elimdeki eli kendime doğru yaklaştırdım..ve karşımdaki meleğin avucuna, bu güne kadar dudaklarımdan çıkan en masum öpücüklerden birini kondurdum..

o öpücük, mühürledi ikimizi..el ele kaldık öyle..epey abandone olmuş, ama yine de gülümseyebilen yüzler birbirini seyretti uzun süre..

bilmem kaç dakikayı, gözlerimizle konuşarak, sessizce geçirdikten sonra elini kibarca avucumdan çekip sordu,

"bunu hatıra olarak alabilir miyim?" dedi desenli peçeteyi çocuksu bir neşeyle sallayarak..

güldüm,

"bir fotokopisini istiyorum ben de (:"

2007 şubatının o güzel pazar gecesi, dünyada, samanyolu galaksisinde, ya da evrenin her hangi bir yerinde, hangi önemli ve yüce olay olup bitmiştir bilmiyorum,

ama bildiğim bir şey var ki, o da benim alın yazımın değiştiği...

benim için o gecenin ve o geceye değin sabahına uyanabildiğim tüm gecelerin arasında yaşanmış ve yaşanabilecek en yüce olay işte buydu..

o gece buseyle sevgili olduğumuz gece oldu..bir rüyanın başlangıcı..uyanmayı asla istemeyeceğim bir rüyanın, sonu olmaması için dua edeceğim bir masalın başlangıcı..