nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1tjuo2

şutu çekip golü atamıyorsun dediler lan bana resmen.. :/

çocuklar gibi küskünleşmeyi sevmesem de, genelde neşeli, canlı bir insan olduğum için, bu role büründüğümde çok fark edilir bir durum oluşuyor ve genelde istediğimi alıyorum..

tahmin edebileceğiniz gibi gene böyle davrandım..çok bozulmuştum..somurtmalıydım..cidden..evet, aynen böyle..somurt..önüne bak..yüzüne gergin-endişeli bir ifade ver..çok üzgünsün..küskünsün..afferinn..işte böyle..

bu şekilde davranıp nilaya orada yokmuş muamelesi yapmamın ardından bir kaç saniye geçti, geçmedi, kolumda hissetim elini..

"bak bozul diye söylemedim onları..ama güzel bir huy değil bu tsigalko..sana bir benzerini yaptılar diye hayata küstün, şimdi sen niye aynısını yapıyorsun ki insanlara?"

gene bel altı vurdun nilay eyvallah..genelde hoşuma giden şu dobralığın, kimi zaman da can sıkıcı olabiliyor..dost acı söyler gerçi..neyse..

"haklısın" dedim.. "ne desen haklısın..iyiden iyiye pezev... nasıl bir adam oldum ben böyle demi?"

kolumdan çektiği elini sırtıma doladı..ben de koyverip omzuna bıraktım kendimi..saçlarımı karıştırırken devam etti, "insanlara umut verip sonra da yarı yolda bırakmak kadar kötüsü olamaz..sen de iyi biliyorsun bunu..ben de iyi bilirim..o yüzden, kimseyi umursamıyorsan bile, benim hatrıma dikkat et biraz buna..herkes çıkıyor, ayrılıyor, en masum dediğin kızların bile ayda bir sevgili değiştirdiğini düşünürsek..bu işler kolay gibi görünüyor ama kolay değil..sen, çok umut veriyorsun..mine, ebru..sonra bu kız..burçin miydi adı..madem ciddi değilsin, olamıyorsun..o zaman en azından baştan uyar insanları ya da ne bileyim ona göre insanlarla takıl?"

kesinlikle haklısın nilay..zaten benim yaptığım da bu.."ona göre insanlarla takılmak"... benim biraz geç keşfettiğim şeyi, şimdi de sen bana söylüyorsun..sanki zihnimi okur gibi..beni bu kadar iyi tanıdığın için teşekkür ederim, demek ki önemsemişsin..teşekkürler..

omzundan kalktım, "bu kadar..dramatikleştirmeye ne gerek var aslında?" dedim.."ben kimseye umut filan verdiğimi sanmıyorum..hem diyelim ki verdim..ne olacak? vermiş olsam bile..o kızların etrafında benim gibi, benden kat kat üstün ne adamlar vardır bilmiyor musun?..ben umut veririm, baktı ilerisini zütüremiyorum, bırakır gider..bu kadar basit..mesele mi yani bunlar kızlar için? biri giderr biri gelir?"

kafasını sağa sola salladı.."bak işte..o kadar basit değil tamam mı..bir yere kadar haklı olabilirsin, sonuçta kızlar istenen konumunda evet..talipler, elimizi sallasak ellisi filan..hele biraz da elin ayağın düzgünse zaten, resmen domates seçer gibi adam seçiyorsun (: ..ama aklı başında olan bir kız, ayağına gelenler arasında seçim yapmak zorunda değil ki? neden dünyasını daraltsın? gider, o beğenir, kendisi seçer, onu seçenler arasında tercih yapmaz.."

"hıı..yani zütünde pervane o kadar adamı beğenmiyor da beni beğeniyor..niye, daha mı uzak bir hedefim diye? macera olsun?.."

gülmeye başladı,

"o yüzden herhalde (: yoksa bu orman kaçkını tiple o kızları zütürmenin başka bir açıklaması olamaz x)"

"teşekkür ederim hunga munga!(:"

gülerek yüzüme şaplattı bir tane... eh, üstündeki gerginliği aldık..buna da şükür..

"ben yarın eve gidiyorum bu arada" dedim sırıtarak,

"aa? finaller öncesi kaçamak yapıyorsun ha (:"

"aynen ya..çağırdılar..şimdi gitmezsem bir daha da fırsatım olmaz"

"e müzik işi ne olcak?"

"ayarladım ona göre, bir dahaki program taa cumaya gene zaten"

"iyi bari..selam söylersin sizinkilere (:"

"aleyküm selam..seni de zütüreyim mi bir ara? gelininizi getirdim derim :p"

"x) iyi düşün bence, bak sizinkiler beni çok sever, sonra almak zorunda kalırsın (:"

"doğru bak o riske girmeyeyim şimdi (:"

":p"

biz böyle şirinlik yapa duralım, bir kez daha titredi telefonum, nilay benden önce reaksiyon gösterdi,

"ne yazmış çabuk oku çabuk.."

mesajı açtım, nilay dibimde..allahtan burçinden geliyor gene..lan elif..paranoyak ettin beni ha..

"tamam konuşalım"

yuh..yarım saatte bunu mu yazdın yani?

ee tabi biz alttan aldık, özür diledik, üzgünüz dedik filan..az önce paragraf yazan hatun bir anda iki kelimeyle lafı tıkayıverdi..sen devam et diyor yani..şimdi yeri ayarlıycaz, zamanı ayarlıcaz..artık bundan sonra bütün ataklar, istekler, adımlar, hepsi bizden gelecek..niye? çünkü alttan aldık..tebrikler, bravo..

nilay da baktı şöyle bir ekrana, tak ağzını açacaktı ki,

"yarım saatte bunu yazmış" dedim imalı bir bakışla..o ne demek istediğimi anladı, size az önce yazdığım cümlelerin hepsini duymuş kadar oldu o bakış ve ses tonumda..

"evet..konuşucaksınız işte?" deyip kaçmaya çalıştı ama bırakmadım,

"özür dileyip alttan alınca da böyle oluyor işte bak gördün mü?" dedim..

kaş göz yaptı..bir şey demedi..ah kızım ah..bana saydırdın demin ama, siz ne mendebursunuz sizzz... kız milletine ne yaparsan mübah abicim..süründüreceksin..yoksa seni süründürürler..neyse..artık olan oldu ama, ben illa ki yine bir ara ipleri elime alırım nasılsa..

"ben yarın bursaya gidiyorum, ailemin yanına. döner dönmez buluşuruz" yazdım bende..

daha sonra da cevap gelmedi..

belli ki bu, sessiz ve artistçe bir evetti..artistçe... neden? çünkü işler artık onun kontrolünde..

ya da o öyle sanıyor diyelim ;)

http://fizy.com/#s/2b3ati

bursaa..bursa..

ailem..yeni mahallem..deniz manzaralı balkonumuz, yeni odam..evet hala yenisiniz..öyle bir yaz da alışılmıyor malum..nerede o eski cümbüş..sokaktan eksilmeyen çocuk sesleri..komşuların balkondaki sohbetleri, çınlayan kahkahaları..

şimdi sadece kuş ve böcek cıvıltıların bozduğu, uzaklarda koyu mavinin durgun durgun salındığı sessizlik, bir portre gibi duruyor önümde..

gurbette okumak, o gurbetin adı istanbul da olsa, izmir de olsa, paris de olsa, londra da olsa zor be beyler... neresi olduğu fark etmez..adı tek..gurbet..

eve aylar sonra her gelişimde, kardeşimi biraz daha büyümüş, annemi, babamı biraz daha yaşlanmış buluyorum..zaman nasıl da geçiyor..bensiz..onlarsız..kimseye ihtiyaç duymadan..kimseye ihtiyacı olmadan..zaman, kimine ilaç, kimine zehir olacak şekilde..geçiyor..

pazar öğleden sonra geldiğim bursadan, perşembe sabahı ayrılırken de yine benzer düşünceler içerisindeydim..

nasıl da geçiyor..hiç acıması yok ulan..allahı yok bu saniyelerin..saatlerin..dini, imanı yok..

bilmem söylememe gerek var mı? yine klagib kavuşma ve ayrılışların yaşandığını..anneannemin, sanki hala ilk defa gidiyormuşumcasına gizli gizli gözlerini silerek el sallayışını anlatmama gerek var mı?

ya da "kız arkadaşınla aranız nasıl?" diye yarı esprili, meraklı sıkıştırmalarını anlatmama gerek var mı? ve benim gene..tekrar ve tekrar müstakbel gelinlerini, ebrunun mazide kalmış fotorağlarındaki hali olarak bilmelerini sağladığımı söylememe gerek var mı?

burçinle mesajlaşmalarımızdan bahsetmeme gerek var mı? ve tabi onların bunu bambaşka birine yormalarını..

babamı fifa da yendiğimi söylememe gerek var mı?

ya da kardeşimin yanımda parmak uçlarında durup "baak! sana yaklaştı boyum x)" diye sevimlilik yaptığını?

aile işte..başka bir şeye benzemiyor..dışarıda, kaplan, aslan,sırtlan, akbaba ya da her ne haltsa o olan tsigalko, ana babasının kollarında, anneannesinin dizinde yine kuzu oluyor..ve ona en çok da, böyle zamanlarda, geçici de olsa hatırladığı eski, masum zamanlarından kalan hatıralar koyuyor..

keşke öyle kalabilseydim..

keşke ben de normal olabilseydim..keşke..

ama..yaradılışında, mayasında kötülük olmayan biri, sonradan kötü olabilir miydi ki?..sonradan kötü olabildim mi dersiniz? becerebiliyor muyum?..fena sayılmam ha?..gerçi, özümde ne vardı onu da bilmiyorum ya... bana, uzun süreler boyunca zorlama gibi gelen, ama artık alıştığım bu halim, belki de zaten benim "böylesine sevgi dolu bir aile ortdıbına düşmeseydim" dönüşeceğim şeydi zaten..

kendimi kaybettim sanarken,

kendimi mi bulmuştum yoksa üzerime örülmüş el emeği "iyi insan" maskesinin ardında..

perşembe günü öğleden sonra geldim öğrenci evine, dostlarla yapılan hoş geldin, beş gittin muhabbetinden sonra odama çıkıp biraz uzandım..güç toplamalıydım..yol yorgunluğu malum... akşama da burçinle buluşacağız..yol yorgunu olursun, hafta sonuna erteleyelim filan dedi ama..ben ısrar ettim..çünkü öbür türlü gene dönüp dolaşıp bize uğursuz gelen kafede buluşmak zorunda kalacağız, yarın program, iki gün sonra da yılbaşı zaten..o yüzden bu gün buluşmak en iyisi..

buluşma yerimiz neresi mi peki..

bizim ev?..