nasıl piç oldum anlatıyorum

çiğdemle aramızdakilere bir şans vermeye karar verdim..ben gene üzerime düşeni yapacak ve kendimi frenleyecektim, bugün, zor da olsa başarmış ve pek açık vermemiştim.. yine öyle olacaktı bir süre, çiğdemi tamamen tanıyana ve bana uygunluğunu ölçene kadar, bu şekilde devam edecektim..o ise, ara sıra yakaladığımız duygusal anlardaki kaçak dövüşüme muhtemelen önce kızacak, sonra da geçmişte yaşadığım kalp kırıklıklarını düşünüp (tabi eğer tuğçe ve seda bahsettiyse, ki ben yanlış bilgilendirildikleri Ceyda olayını çiğdem le paylaştıklarını düşünüyorum) bana daha da fazla sevgi ve saygı duyacak, diğer erkeklerden farklı olduğumu görünce daha da fazla güvenecekti..

Ertesi gün yemekte tuğçe ve seda ile oturdum, sanki çiğdemden duymamışlar gibi, bana da günü zorla anlattırdılar, detaylar istediler, ben anlattıkça da sanki icadının istediği gibi çalıştığını gören bilim adamı gibi kıvandılar, övündüler yaptıkları çöp çatanlıkla,

“ayy valla çok yakışıyorsunuz bence birbirinize, zaten ben olacağını düşünmesem tanıştırmazdım sizi” dedi tuğçe sırıtarak,

“kızım daha bir şey olduğu yok la, bir gün buluşup gezdik alt tarafı (:”

“e tamam işte, flört ettiniz, artık bundan sonrası zamanlama meselesi ;)”

“çiğdemle de konuştunuz demi kesin? Anlattı mı size? Benim hakkımda ne dedi? (:”

Biraz tereddüt ettiler, sonra birbirlerine bakıp sırıttıktan sonra bu kez seda konuştu,

“konuştuk onla da..öyle anlattı o da işte biraz.. (:”

“ne dedi ne dedi sen onu söyle, benim hakkımda bir şey dedi mi?”

“çok düzgün çocuk tsigalko dedi, iyi aile terbiyesi almış belli, hali hareketleri, tavırları çok güzel dedi x)”

“hadi be..yeme beni, harbi ne dedi lan merak ettim.. benden hoşlandı mı acaba?” deyip çamura yattım,

Kızlar gene gülüp birbirleriyle bakıştıktan sonra,

“e çatlak oğlan, sen hoşlanmadın mı? Resimlerinizi gördünüz, sonra canlınızı gördünüz, herhalde birbirinizi beğenmeseniz daha da dolaşmazdınız yani (:”

“ne biliyim yeaa.. emin olamıyorum ben böyle şeylerden, malum…kime güvensek..” deyip zerre hakkım olmayan bir konuda mağduru oynadım, seda hemen anne moduna geçti,

“ahh kuzum.. yaralı aslan bu ablasıı (: kıyamam..ama güven sen güven çiğdeme, iyi kızdır çiğdem, hem referansı bizim yani bak :p”

“hımm iyi madem, bir terslik olursa, acısını sizden çıkarıcam demek ki, anlaştık :p”

“ayy seda, kötü mü ediyoz kız yoksa bunları birbirine yapmakla, sonra bu kapımıza dayanmasın :p”

“olabilir valla kızlar, ona göre bak, arıza çıkarsa sizden bilirim”

“sus sus hele, manyak şey, sanki beyaz eşya alıyor.. garanti belgesi yapalım sana bir tane he paşam, ne dersin x)”

Gülmeye başladık..

Görünen o ki, bizim aramızdaki iş artık harbiden de ufak bir zamanlamaya kalmıştı.. ciddi ciddi sevgilim olmak üzereydi lan yine? Hem de sıfır emekle.. gerçi mine hariç pek emek harcamamıştım diğerlerine.. hatta galiba sorun da bu..ne derseniz? Acaba beni süründürmesi, peşinden koşturması mı gerekiyor bir kızın ki onu sonuna kadar sevebileyim? Ayşen e karşı içten içe hala bile olan kazanamamışlık duygusunun da sebebi bu mu?

Ben.. hayatımda ilk kez, birini istedim..onu sevdim.. hayaller kurdum üzerine, rüyamda gelinlikle bile gördüm, neler düşündüm, neler kurdum zihnimde..

Ama olmadı.. olmayınca da küstüm, bir şeyler istemeye, birilerini sevmeye korktum.. işte o ara da, inadına yapar gibi, hep beni sevenler çıktı piyasaya, kolay elde ettim onları, kolay, eğlenceli ilişkiler yaşadım.. sonra da kolayca vazgeçtim.. benim vazgeçmeyeceğim, vazgeçemeyeceğim kadın, beni zorlayacak olandı.. peşinden sürükleyecek olan..iyi ama benim yaşadığım o mağlubiyetten sonra, ne aşka, ne aşık olmaya, ne tutkuya, ne de peşinden koşmaya mecalim yoktu kimsenin..

O zaman da, fark ettiğiniz gibi, kısır bir döngü meydana çıkıyordu..bu kısır döngü ise, benim devamlı birilerini harcamama ve nihayetinde de ne onlara ne de kendime yaramayışıma, aslında kendimi harcayışıma neden oluyordu.. tükettikçe tükeniyordum da, farkında değildim aq..

Her halde bundan sonra da kimseyi sevemem.. öyle peşinden koşmak filan hele.. piiiuuu…yaş iş..ne kadar güzel olabilir ki bir kadın? Ne kadar sevebilirim ki onu sınırlı ve deforme kalbimle?..beni ne kadar etkileyebilir ki?..herhangi bir güzellikten fazlasını yapabilir mi?..e hadi desek ki, o beni çok sevecek, onun sevgisi beni etkileyecek, deyim yerindeyse imana getirecek, öyle de olmadı.. ebru olayı malum..

Lan..

Ne tak yiyeceğim ben arkadaş anlamadım ki..kime “aşkım” “hayatım” diyeceğim, içinde yalan ve tereddüt olmasızın.. kiminle evleneceğim? Zamanı gelip de, artık bir yuva kurmam neredeyse zorunluluk halini aldığında, bu kez de bir başka masumu, bir ay,bir yıl değil, bir ömür mü kandıracağım? (ve tabi kendimi de).

Ben bunu istemiyorum lan..ben yalanlar, aldatmacalar, hissizlik üzerine bir ilişki, böyle bir hayat istemiyorum.. keşke sevebilsem yeniden.. aşık olabilsem düşünmeden.. hesap etmeden…koşsam, onun, o şanslı kızın peşinden.. düşsem…parça parça olsa dizlerim..ama yorulmasam, yenilmesem, özellikle de 3. Bir şahış tarafından mağlup edilmesem.. koşsam..koşsam.. düşe kalka kovalasam.. sonunda tutsam elinden.. sarsam belinden…dudaklarımız buluşsa, ve hayatımın rüyası, uyanmamak üzere başlasa yeniden..70 imize, 80 imize geldiğimizde bile otursak el ele, diz dize, tıpkı o huzur evindeki gibi.. tonton amca.. tonton teyze..

çocuklarımızı, torunlarımız sevsek..tek yastıkta kocasak, sadece bedenen değil, ruhen, kalben de bir olsak, birleşsek.. kayıtsız, şartsız ve menfaat gözetmeden..

Sadece sevsek..

Sevebilsem..

Sevilebilsem..

Çok mu şey istiyorum lan.. anlamıyorum abi.. anlamıyorum..en başından beri, bu kadar mı zor kaderine yazılmış olan ile bir araya gelmek..

Sınıfa çıktım.. laboratuar dersi için önce ön bilgi verilecek, bu maksatla başka bir sınıfa geçecekmişiz önce.. eşyalarımı toparladım, kafamda uçuşan, oradan oraya savrulan hayaller ve düşünceler arasında kendime yol açtım, sınıfın çıkışına doğru ilerledim.. giderken cam kenarına doğru bir bakış attım gayri ihtiyari.. oldum olası nefret etmiştim o cam kenarlarından ve oradaki sıralardan.. sırf malum kişiler yüzünden, başka sınıflarda, hatta başka mecralarda bile, sanki o sıralarda, o masalarda oturanlar bana hep riyakar, üç kağıtçı, kötü insanlar gibi görünmüştü resmen.. telkin edemediğim bir ön yargı ve olumsuz saplantı oluşmuştu beynimin içinde cam kenarlarda, masalarda, sıralarda, sandalyelerde oturan insanlara karşı..

Niye baktıysam baktım o nefret ettiğim cam kenarına doğru.. ayşen i gördüm.. umursamazca kafamı tekrar önüme çevirecektim zira artık beni ilgilendirmiyordu onun varlığı, alışmıştım, sindirmiştim bazı şeyleri..ki..o da bana baktı.. göz göze geldik..ama bunun, çiğdemle ya da diğer ilişki yaşadığım kızlarla göz göze gelişlerimle alakası bile yoktu malum.. göz göze geldik işte dediğim gibi.. sanki babasını öldürmüşüm gibi baktı bana kevaşe.. ateş saçarak, nefretle.. hatta sanki iğrenerek..lan.. huur!..ne yaptım lan ben sana? sevdim lan?! Sadece sevdim lan!!! Sevdim!

O adam diye koluna takıp dolaştırdığın kavat, benim yüzde birim kadar sevmiş midir lan seni? Ha? Yoksa sadece güzel kalçalarını kasıklarının üzerinde hissetmek, güzel boynuna, dudaklarına, yanaklarına, kendi vantuzlarını yapıştırmak için, karı kızsız gezenlere “ezik” dendiğini sandığı için seni listesinin bilmem kaçıncı sırasına yazan o huur evladı, seni, arsız bir çocuğun oyuncak istediği gibi mi istedi?

Bana bunun cevabını ver lan! Ver.. verebilir misin? Veremezsin huur.. veremezsin..çünkü senin de haberin yok biliyorum.. senin her santimini bilen o adamın, sen ne mal olduğundan haberdar değilsin daha.. belki de haberdarsın.. tencereydi o..yuvarlandı.. kapağı sen oluverdin.. nasıl sindirdin.. nasıl kabul ettin..

Ben seni sadece sevdim huur..o yüzden, şimdi bana öyle bakma.. hakkın yok bana ne kızmaya, ne de küçümseyip, aşağılamaya..ama benim hakkım var..ne yapsak hakkım.. nasıl baksam, nasıl davransam hakkım ulan.. oynadın benimle.. toydum, tuzağına düştüm..it gibi yarıştırdın beni.. para gibi kapıştırdın.. köle gibi dövüştürdün beni sen..

Sonra da gittin, onu seçtin..

Bana öyle bakma huur..

Ama ben.. benim senden hesap soracağım gün elbet gelecek.. mahvettiğin hayatımı, yıktığın hayallerimi suratına çarpacağım gün gelecek..ve sen, o gün o masum çocuğun duygularıyla oynamanın hesabını vereceksin..son gülen ben olacağım sen ağlarken..ve nihayetinde, seni de, saplantılı geçmişimi de gömüp gideceğim.. yalnız önce geleceğim…senin için…senin için geleceğim ayşen..

Ve bunun için ne gerekiyorsa yapmaya da hazırım..o nefretle attığın bakışların, bana yalvardığını görmek için..bir gün elbet.. yapacağım..ne gerekiyorsa..o adam olacağım…sevdiğin tiplerden işte..o zaman görüşürüz..

Bana öyle bakma…bakamazsın…hakkın yok..

Birkaç saniye kaldık öyle, aramızdaki gerilimi volta döksen, küçük bir şehri aydınlatırdı desem yeridir..en sonunda kaçırmak zorunda kaldı gözlerini, bense etrafı taradım.. pekekenti yanında değildi.. zaten o yanındayken genelde ya ona, ya da yere bakıyor.. kör edeceğim o gözlerini.. göreceksin..

Birkaç saniye, beni ağzıma kadar hınçla doldurmaya yetmiş, bütün düşüncelerimi tepetaklak etmiş, huzurumu kaçırmış, yok etmişti..

Yine de bu sahne için ayşen e minnettarım.. eğer o bakışma olmasaydı, sonrasında her şey çok daha farklı olabilirdi..

Sınıftan çıktım.. kararımı vermiştim..