nasıl piç oldum anlatıyorum

hoş geldin panpa

e ayraç diyelim o zaman

56.sayfada kaldım. panpa baya detaylı yazıyon seneye biter heralde

tsi aqum hadi lan bekliooruz aq um yaaaaaaaa

10 numara 5 yıldız panpam adamın dibisin dibii

sezon başı rizorvıd

takip eden panpalara iyi geceler öncelikle *

başlıyorum, kısa kısa partlarla, hem biraz flashback yapma, hem de hayatımın en güzel yazlarından biri olan 2005 yılı yazını paylaşmaya çalışacağım bu gece, yarın için ön hazırlık niyetine olur.

dinlemeyin amk

üniversitede bir yıl..

vay be, daha liseyi nasıl kazandım derken, okumuş bitirmiş, birde üzerine üniversiteye gidip, onun da ilk senesini devirmiştim.. zaman nasıl da akıyordu bilemezsiniz. kayıt günü, sınıfa ilk giriş..ilk heyecanlar, ilk aşk, ilk acı..

sakin ve keyifli bir lise hayatının ardından geldiğim büyük şehrin büyük üniversitesinde, daha ilk yıldan dizi filmleri aratmayacak derecede iyi-kötü pek çok olayı geride bırakmış ve o 1 sene içinde, eski halime oranla en az 2 kat olgunlaşmıştım..

neler yaşamıştık, şöyle kısaca bir hatırlayalım;

aynen ben bi yerden sonra bıraktım ufak bi özet alalım amk

http://fizy.com/tr#s/1ai0h3

öncelikle, henüz varlığının bile tam olarak farkında olmadığım "aşk" duygusuyla, son derece hazırlıksız ve zayıf bir anımda karşılaşmış, onun beni ele geçirip köpek etmesine izin vermiştim,

ayşenle 3 aya yakın süren flört dönemimiz (ya da ben öyle sanmışım diyelim) onun, benim, yani onu tanrıçaya tapar gibi seven tsigalko yerine, listesinde 4. aday olduğu ozanı seçmesiyle son bulmuştu.

o arada ebru ile duygusal anlamda bir takım yakınlaşmalar-uzaklaşmalar yaşanmış, birbirimizle en azından sıradan arkadaşlar olamayacağımızı anlamıştık.

milli olma şerefine ilk senemde erişemedim malumunuz, ama ilk hazırlık maçımda 4 gol atarak (biri boş kale * ) bir nevi "hazır" olduğumu gösterdim *

ceren ile olan cinsel yakınlaşmamızın devamı şimdilik gelmemişti, iyi de olmuştu gelmediği..

en çok güvendiğim ve sevdiğim, kankam, can kardeşim okan ı geç bulup erken kaybetmiş, bunun ve diğer hüzünlerin de birikimiyle, hayatıma tesadüfen dahil ettiğim mineye sım sıkı tutunmuştum,

uçmayı bilmeyen yavru bir kuşun yuvaya tutunması gibi..

prezerve deniz

yine bildiğiniz üzere, küçük kuş bir süre sonra uçmayı öğrenmiş, yuvasını (mineyi) terk edip gitmişti.. kolay olmuştu onun için kanatlarını öylece çırparak kaçıp gitmek,

belki uçabiliyor olmanın büyüsüne kapılıp unutmuştu o an herşeyi,

ama ne gidecek bir yeri vardı, ne de nereye gideceğini biliyordu..

havada savruldu da savruldu..bir kaç kere çakıldı sandı, çakılmasına ramak kaldı..

okan ın gidişi, mineden ayrılışı ve sonrasında etrafındaki sahte arkadaş yumağını da kaybetmesiyle, yeni kankası tolga dışında neredeyse yapayalnız kalmıştı.

kendini spora verdi, sigara, uyuşturucuya ya da zaten içmekte olduğundan fazla içkiye vermedi..

toparlıyorum sandı, ama içten içe git gide daha da delirdi,

bir ara tamamen pgibopata bağladı, gizli gizli, içine, dışına ağladı.. duvarları yumrukladı..

bak burda kaldım yarın iş yerinden okucam biraz uzun yazda sabah keyif yapayım oçe

reserve

ayraç/

rezervedd

en sonunda, hiç ummadığı bir yerden, umulmadık bir çıkış noktası bulacak ve hayatın, ilişkilerin ve kadınların ne kadar basit olduğunu( biz erkekler zaten basitiz canım onda anlaşılmayacak bir şey yok * ), gözünde nasıl olup da böyle büyütme gafletine düşebildiğini görecek ve bazı temel gerçekleri kavrayacaktı,

aşk yoktu,

gerçek sevgi sadece masallarda mevcuttu,

değer verildiğin kadar değer vermeliydin ve kim olursa olsun, hiç kimseyi ve hiç kimseyi gözünde büyütmeyecekti, çok küçültmeyecekti de, hafife almak hep sorun oluşturmuştu..

sonuçta o da, karşısındaki de allahın bir kuluydu.

etkinlikler vasıtasıyla apar topar tanıştığım ayşenle (two) kendimi yine apar topar yatakta bulmuş, o gece bazı şeylerin hem ne kadar basit, hem de ne kadar zor olduğunu öğrenmiştim.

hayaliyle otuz bir çekmekten gibimi bile koparabileceğim bir hatunla neredeyse düzüşme aşamasına gelmiş, ama "kezban yasaları" uyarınca deyim yerindeyse çataldan dönmüştüm, milimetrik ofsaytta kalmıştım, çizgi üzerinden çıkarmışlardı şutumu..

hadi çaça sırf senin hikaye için kalıyorum aşşağı yukarı aynı dönemde ünilerdeydik karşılaştırmalı edebiyat yapıoorum hacuu seninki daha gibimsonik tabe ama devam hacu devam eline kuvvet

buna paralel, aslında beni en çok şaşırtan gelişme, en sonda olmuş ve başında beri asla o gözle bakmak istemediğim, hor gördüğüm, önemsemediğim bir kızla, ebruyla bir araya gelmiştim,

işin tuhafı, mine ile olan ilişkimdeki gibi kendimi kandırıyor filan da değildim, yara sarmaya da ihtiyacım yoktu zira o yaralar çoktan kapanmıştı artık.. onca şeyden sonra..ha, izi kalmadı mı? kaldı tabi, ama artık kanamıyordu.

ebrunun, bana, başkalarından hayal ettiğim şefkati ve koşulsuz sevgisini sunmasına karşılık ben de ona acıma-sevgi karışımı, katkısız bir duygu yoğunluğu beslemeye başlamıştım,

sonlara doğru biraz sıkıntı oldu ama, yine de güzel ayrıldık, birbirimizin ne istediğini, neye ihtiyacı olduğunu biliyorduk, ikimizde birbirimizden nemalanıyorduk, fayda sağlıyorduk..o, benim kendiminkiler söz konusu olunca çoktan varolabilirliğini bile reddettiğim "hayallere" hayallerine kavuşmuştu,

ben de koşulsuzca sevilebileceğimi biliyordum, güvenim tamamen onarılmış ve zütüm de biraz kalkmıştı