nasıl piç oldum anlatıyom

o an 10 saniye içinde gördüklerim ve hissettiklerim üzerine, zorlarsam şöyle 40-50 sayfalık bir kitap yazabilirim diye düşünüyorum..

ayşen ve ozan, tahmin etmiş olmasınız,

gayet bariz, rahat şekilde öpüşme halindeler, hani benim şu ayşen i her ders kestiğim sırada..cam kenarı, kapıdan girince tam karşısı..ya 4. ya 5. sıra olmalı...

tamam.. çıkıyor olabilirler, sevgililer, daha önce de öpüşmüş olabilirler.. hatta belki düzüşmüş bile olabilirler..ama hayır.. benim gözlerim, en azından bunları görmeyi haketmiyor olmalıydı..o kadar da vurmamak lazımdı.. ölmemiş miydim ben zaten? ruhumun ölüsüne de mi saygısı yoktu bu lanet talihin?..haa tabi ya..eh..biraz canladık ya, biraz, belki kırıntı kadar mutluluk tattık ya, neyden kırıklandığını bile hesabetmeksizin.. kabahat ettik aq..benim neyime?

derin bir nefes aldım, biraz sesli almış olmalıyım ki bunlar bir an bana doğru dönüm sonra hemen ayrıldılar.. hoş benden çekineceklerinden değil ama işte, sonuçta sınıfın bir elemanıyız, kim olsa aynı tavrı gösterirlerdi her halde.. *

fazla gelmişti beyler.. yüzümün kızardığını hissettim, dalgınlıktan ta sınıfın ortasında görmüştüm onları ve eğer şimdi dönüp gidersem, resmen "bravo elinize sağlık, beni öyle bir gibtiniz ki zütümden, bakın hala oturamıyorum" demek gibi olacaktı..

zaten yeterince kazanmışlardı..bir kez daha kazanmalarına izin veremezdim..

bir-iki saniye kala kaldım öyle stun yemiş hero gibi, ne yapacağıma zorlukla karar verebilmiş ve duvar kenarında, en arka sıralardan birine gömülmeyi düşünüyordum ki, kafamı o tarafa çevirir çevirmez bu kez de önceden beraber oturduğumuz sırada gözlerini bana dikmiş sinsi sinsi gülümsemekte olan ebruyu gördüm..

beyler bildiğiniz ambale olmuştum..az önce gözümün önünde sömürülmekte olan ayşenin dudakları.. üstüne ebru nun manidar, ince ve canımı acıtmak için var gücüyle saldıran bakışları..

sanki, "ne oldu bak, gördün mü? sevdin de ne oldu, çatır çatır zütürüyor şimdi bir başkası" der gibiydi.. nefret dolu diyemem, çünkü zaten benden hoşlandığına dair %90 olan düşüncelerim o bakışlarla %100 e vurmuştu.. olsa olsa.. kızgınlık.. evet evet, kızgınlık ve başa kakarcasına bakışlar..

alay edercesine.. pişman oldun mu? dercesine..

aldığım tüm bu ruhsal darbelerin ardından, her şeye rağmen gözümü karartıp, başkası tarafından oynatılan bir kuklaymışcasına, sabit ve sert hareketlerle duvar kenarının en arka sırasına varmayı başardım..

en büyük sıkıntımın uykusuzluk olduğu o çarşamba sabahı, başka türlü duyguların, hesapsızca ağzıma sıçması epi topu 10 saniye sürmüştü.. fazla değil..

http://fizy.com/tr#s/1ah643

gözlerimin yaşardığını hissetmiştim,

yüzüm resmen alev alev yanıyordu..suratımın ortasına osmanlı tokadı yesem, belki anca o kadar yanardı canım..

tamam..alışıyorsunuz beyler, kabulleniyorsunuz bir yerde.. ama olmaz ki? böyle gözüne sokarcasına, zorunda mıyım ben onların aşk cıvıltılarını görmeye? zorunda mıydı kaderim, kalbinden deşilmiş bedenimi, achilles in hector a yaptığı gibi yerlerde sürüklemeye?

derin nefes ala ala, zorlukla kendimi toparladım..bir kaç metre önümde ki ebrunun dalgalı kahverengi saçları nihayet artık bulanık görünmemeye başlamıştı ki, sınıfa başka insanlar da geldiler ve beni o ölümcül üçkenin yalnız bir köşesi olmaktan kurtardılar..

onları o şekilde görüşüm,

ebrunun bana attığı o küçümser bakış..

sakinleşip kafamı toparladığımda bir karar aldım..dersmiş, sınavmış, notlara göz gezdirmeymiş filan yalan olmuştu zaten..

evet,

bir karar,

özgüvenimi geri kazandıracak,

beni düştüğüm yerden kaldıracak,

dostu düşmana, reddedene, reddedilene, kendimi gösterecek,

berin düştüğüm bataklıktan belki bir süreliğine de olsa kurtaracak bir karar,

ne yapıp edip mine yi tavlamalıydım..

anlaşıldı..başka türlü çıkmayacaktı bu aşkın acısı..

belki de, kendi üzüntülerimi başkalarını üzerek silmem gerekiyordu üzerinden..

kendiminkinin acısını unutmak için başka ruhlar acıtmak,

başka kalpler kırmak..

başka gözleri ağlatmak..

ya da kim bilir..belki de bu şekilde bulacaktım aradığım ebedi mutluluğu?

kimseyi üzmek zorunda filan da kalmayacaktım..

herkes kendi mutlu olduğu insana kavuşmuş olurdu belki de..

ama denemeden bilemezdim..

ve diyorum ya..

ne pahasına olursa olsun mine yi düşürmek zorundaydım kollarımın arasına..

rahattım, çünkü sanki daha fazla kaybedeceğim bir şey yokmuş gibi geldi.

ve yine o an, aklımın köşesindeki "ya o da olmazsa?" sorusunun cevabına karşılık gelecek şekilde, "intihar eden insanları artık anlayabiliyorum.." diye mırıldanmıştım.

gözlerimi tekrar sınıfa çevirdiğimde nilayın kapı önünde birileyle lak lak ettiğini gördüm,

evet..hedefe giden kutsal yoldaki sadık destekçim olacaktı..bunu yapmaya istekli gibi görünüyordu..ama peki ya hazır mıydı?

sonrasında, her iki taraf adına da yaşanabilecek acılardan sorumluluk almayı göze alabilecek miydi?

yoksa o gece, biraz da beni kızdırmak için bilerek mi o "çöpçatan kız" ayaklarına mı yatmıştı?

hepsini bir bir görecektim bakalım..bu savaş daha bitmemişti, kazanılması gereken bir gurur, onarılması gereken bir ruh vardı hala,

.
.

benim ruhum..benim gururum..

http://fizy.com/tr#s/1ajgie

sınavda kağıtta yazılanları bile okuyamayacak kadar kötü durumdaydım..

çıkışta, bom tak bir vaziyet içerisinde, nilayın yanına gittim,

bir sorun olduğunu suratımdan anlamıştı *.

"ne oldu, ya kötü müydü sınav?"

"boş verdim nerdeyse.."

"aa, sen??"

"kızım uzatma işte.."

azımdan çıkıvermişti..normalde nilay a karşı her zaman sevgi doluydum zira o da bana fazlasıyla destek oluyordu..lan insanın kardeşi olsa o kadar nazını çekmezdi be.."

bu, ben kızacağını, ya da trip atacağını sanarken tam tersi,

"tamam tamam, anladım baya kötü geçmiş" deyip sıcak sıcak gülümsedi..elini omzuma attı, teselli etmeye çalıştı.

-"başka bir problem yok demi?"

beklediğim fırsat olabilirdi,

-"yok da..ya şu sarışın kız..neydi adı *" diye sordum sanki unutmuş ya da önemsiz bir şeyden bahsediyormuşcasına,

-"evet, tamam mine. ne olmuş ona?" deyip bu sefer "ben de yedim" dercesine gülmeye başladı..

-"yo hiç, sorayım dedim.."

bu cevap vermedi..

bu sefer ben,

"ya biz onla biraz fazladan zaman geçirdik filan ya hani.. o yüzden"

dedim,

gene tık yok, sadece gülüyor..lan illa ağzımdaki baklayı çıkarttıracak..kadın milleti değil mi? hepsi aynı"

"benle ilgili bir şey dedi mi diye merak ettim?"

bu sefer bu gene patlattı kahkahayı,

"oo şimdi anlaşıldıı..beyimiz aşık mı oldu yoksa?"

"ya saçmalama ne aşkı öyle iki muhabbetle..öyle her gördüğüm güzel kıza yazsaydım.."

-"eeeee?"

iyice üstüme gelmişti, kendi kaşındı;

-"eh o zaman şimdiye biz de ya sevgili ya da görüşmüyor olurduk" deyip ayarı yerleştirdim.

benden öyle bir lafı beklemediği birden ağzı yüzü değişti, yanaklar pancar * ..

-"hımm eh teşekkür ederim, ben güzel kız mı olmuş oluyorum o halde... peki çok teşekkür"

deyip savuşturmaya çalıştı..

ben ısrarla yüzüne bakmaya devam ettim, evet, artık üzerimdeki baskıyı ona atmıştım, utanmam ya da çekinmem gereken bir durum bırakmamış keza zaten son derece coşmuştum,ezilme sırası ondaydı..

-"ee, bahsetti mi benden? diye sormuştum??"

biraz tereddüt ettikten sonra,

"ya öyle genel konuşuldu tabi, gece hakkında..senin için de kibar çocukmuş filan dediler, kızı yurda bırakmışsın ya"

-"hadi yaa * ee başka"

-"ya o kadar işte yani öyle..bir de bizim kıza biraz kızdılar, daha yeni tanıdığın çocukla niye öyle kopup gidiyorsun filan diye"

-"allah allahhh? niye len yicez sankii..kim diyor bunu?"

-"boşver kimin dediğini de, işte, tamam kabul biraz muhabbetini döndü * " deyip gene utangaç utangaç güldü..

ben konuşmanın kontrolünü ele almam neticesinde istediğim cevaba ulaşmış ve sinyali de almıştım.

-"iyi bakalım.." dedim.

evet beyler,

sevgilisi olmayan,

pozitif, hoş, eğlenceli bir kız..böylelerini zaten fazla boş bırakmazlardı ki işte tam bu noktada da o boşluğu dolduracak olan eleman ben olacaktım. kendi kendime her ne pahasına olursa olsun işin peşinde gitme sözü vermiş olsam da, insan pgibolojisi neticesinde, birazcık zütü sağlama almak istemiştim. bu konuşmanın sebebi de oydu zaten..eğer benden hiç bahsetmemiş, hiç lafım geçmemiş olsaydı işim zor olacak demekti.

ama dedim ya, içerdeki zorunlu ajanım nilay * bana gereken tüyoları uçurmuştu bile,

tam masadan kalkarken öldürücü soruyu da sordum,

-"nilay..ne diyorsun?"

önce anlamamazlıktan gelmeye çalıştı..ama sonra pis pis gülmeme dayanamayım,

"olabilir..diyorum ;)" deyip, ebeveyn misali "aah bu gençlerrr" moduyla kafasını salladı.

.
.

arkadaşlar, şunu da söyleyeyim..kızlar böyle şeyleri bizim tahmin ettiğimizden çok daha fazla ve detaylı konuşuyorlar emin olun.
ben inanıyorum ki o gece nilay, tıpkı mine yi bana döşediği gibi, ona da beni işlemişti, bütün olumlu özelliklerimi ve "gözde bekar"lık modumu da üzerine eklediyse *, bu iş içten içe, pozitif yönde epey ilerlemiş demekti.

şimdi görev sırası yeniden bendeydi, akşama, bu sefer saçmalamadan, güzelce ve doğrudan amaca yönelik bir mesajlaşma gerçekleştirmeliydim.

kafamda bu senaryoları tasarlaya tasarlaya yurda vardım..gene o ölü toprağından sıyrılır gibi olmayı başarmıştım..

arkadaşlar son partımız,

bu gece gene iyi yazdım diye düşünüyorum,

şu güzel parçayla veda edeyim

http://fizy.com/tr#s/18x6xn

akşamı zorla geçirdim,

bir an önce gece olsa da ben de harekata başlasam diye içim içimi yiyor, sanki her daim çişim varmış gibi,

tabi okan, tolga filan farkettiler ama adamlar da alıştı artık benim bu acayip hallerime, allahtan elimi kolumu yatağa bağlamıyorlardı "amk deli bu" diye..

gece 10 gibi ilk mesajımı çaktım,

"selam, nasıl gidiyor sınavlar?"

-"selam * iyi bakalım ya, benim takvim biraz daha yoğun malum alttan dersler de var 2-3 tane * "

-"hadi ya, ben seni çalışkan kız diye düşünüyordum :p"

-"yok ya nerdee * gezip tozmaktan derse vakit mi kalıyor :p"

(ne gezmesi len bu bakayım?? *)

-"hazır gezmeden bahsetmişken, sen benim dediğim kafeyi görebildin mi?"

-"yok gidemedim daha,hafta sonu giderdim aslında ama ders çalışcaz diye yurtta durduk, gene çalışamadık orası gerçi * "

evet, şimdi en kritik mesajdaydı sıra;

-"eğer bu hafta sonu da çalışamayacaksan (burada gülücükler var) ve başka bir programın da yoksa (kibarlığını gibeyim) gidelim mi?"

piiuuu..

üzerimden gene yük kalkmıştı,

amk bu ilk açılışlarda hep çok zorlanırdım o zamanlar..neyse ki sonunda doğrudan, dimdirekt olarak onu bir yere davet etmiş, yani aslında bir nevi çıkma teklif etmiştim (gavurlar take out diyorlar sanırım buna).

bu mesajın cevabı, tahmin edeceğiniz üzere biraz daha geç geldi,

"-olabilir aslında ama bilmem ki çalışabilir miyim, çalışmaz mıyım? gerçi ikinci hafta salı dan başlıyor sınavlarım"

lan..hani cevap aq..

diyorum ya, hepsi aynı..yani temelde aynılar, sadece dozajları farklı..

"-yani? gelebilecek misin? * bak eğer çalışacaksan cidden bölmek istemem(istemem..), sadece sen öyle "zaten çalışamıyoruz" deyince önereyim dedim (..yan cebime koy).

"tamam ya, gidelim madem * ne zaman, nerde buluşuruz?"

-"cumartesi akşam 6 da uygun mu senin için? yurdun önüne gelirim"

-"uygun, ya illa gelmene gerek yok oraya kadar, çarşıda da buluşabiliriz?"

-"benim için gelmek sorun olmaz, ama sen diyorsan ki "fazla dolanma kız yurdunun etrafında" o zaman bir şey diyemem * "

-"yok yaa öyle demek istemedimm * tamam o zaman, cumartesi 6 da * "

-"cumartesi 6 da * . iyi geceler.."

-"sana da iyi geceler * "

o günün daha çarşamba olduğunu göz önüne alırsanız,

varın benim o iki günü nasıl geçirdiğimi siz hayal edin beyler *

http://fizy.com/tr#s/1ah2i2

yemekten sonra çaydı maydı derken, saat 5 küsür olmuş hava kararmıştı.

dışarı çıktım, yavaş adımlarla kız yurduna doğru ilerliyorum. bu kızlar da özel yurtta kalıyorlar, bizim sınıfın filan da çoğu orda. amk ayşeni fakirdi herhalde, neyse

saat altıya biraz daha varken yurdun önündeydim.

mineye mesaj attım,

"ben yurdun önüne gelmek üzereyim * " diye, aslında gelmiştim ama, alacaklı gibi kızı acele ettirmek istemedim aq.

bu da "tamam beş dakikaya iniyorum" yazdı.

dıbına koduğumun yurdunun önünde 15 dakika bekledim beyler,

tam yine mesaj atacaktım ki, bina kapısından çıkanlar olduğunu farkettim, dikkatli bakınca buna benzeyen birini seçtim ama tam emin olamadım, neyse bunlar çıkışa imza atıp kapıdan çıktılar, kalabalık grup ters yöne yöneldi, biri de bana doğru geliyor. yaklaştı bir baktım harbiden mine,

ama, kızı öyle bir boyamışlar..öyle bir boyamışlar ki beyler..yani aklınız durur dıbına koyayım ya (eminim ki kendi fikri değildi, o yüzden boyamışlar diyorum). lan o gece benim gördüğüm sade, neredeyse makyajsız kız, bildiğin gelin nedimesine dönmüş..

güzel olmuştu evet, ama ben o akşamki halini daha çok sevmiştim açıkcası..

sıcak bir selamlaşma oldu, gülümsedik, sarıldık kibarca, kibar teyze öpüşü fiks zaten..çok hoş olmuşsun dedim.

naber, iyidir filan konuşurken, tabi bu da salak değil ya, benim alık alık baktığımı farketti ve o an, bana "evet abi işte seveceğin kız böyle olmalı, bu olmalı" dedirten şeyi yaptı,

"makyaj biraz abartı olmuş demi? (güldü) valla zorla sardılar başımı, boyama kitabına döndüm be,normalde pek tarzım değildir yani"

beraber gülüştük, ne kadar rahattı lan? benim asla konusunu bile açamacağım bir konu hakkında kendi kendini alaya almıştı. ve bu hareketi, zamane huurlarının zütlerinin kalkıklığıyla kıyaslandığında gerçekten bulunmaz bir nimet, insanın içini ısıtan bir samimiyetti.

yok mok dedim, iyi olmuş..güldü bu gene "boşversene yaa" dercesine,

sonra ben "demek başına üşüştüler ha" diye ihtiyatsızca sorunca, kızı biraz utandırdım sanırım, gerçi o söylemişti ama biraz da ağzından kaçtı diyebilirdik, zira, öyle 5-6 yardımcı eşliğinde bir geceye hazırlandırılıyorsanız, o geceyi epey ciddiye alıyorsunuz demektir.

ve kızların erkekleri pek ciddeye almıyor olması gerekir, daha ziyade onları süründürmeleri, ya da tam tersi sadece gibiş sokuş için bedenini kullanmaları, (gezip tozma için de cüzdanlarını tabi) yaygın davranış şeklidir

http://fizy.com/tr#s/1klrnu

içecekler geldi, bunun epey hoşuna gitti o köpüklü möpüklü bardak, dedim "ya sen iki senedir buradasın, nasıl bilmiyorsun burayı?"

"ben merkezin bu tarafından fazla gezmedim , daha ziyade kordona gidiyoruz, ya da x e (şehrin çok ünlü bir yeri, o yüzden söylemesem daha iyi, bilmeyen bin yoktur zira). buralara ilk defa senle geldim ne yalan söyleyeyim. aslında ayağımın dibindeymiş * "

ben de bir şekilde muhabbeti sıcaklaştırma çabasındayım ama gel gör ki gün boyun aklımda tekrarladığım her şey, sınav kağıdını önünde bulan bir öğrenci misali, uçup gitmişti yine..

sonra, "tavla bilir misin?" diye sordum buna, ortak bir şeyler yapabilmek babında, hem belki muhabbete biraz daha renk gelir, ortam biraz daha samimileşir diye düşünmüştüm. olur tabi dedi,

ne acıdır ki, tavlayı alıp masanın üzerinde açmıştı ki aklıma malum kişi, onunla olan oyunumuz, verilen sözler ve o gecede o masada kalan anılarım geldi..

dizerken biraz sorun oldu, o dizmeyi bilmiyormuş ben de heyecandan unutmuşum, adın ne desen 3-5 saniyede zor cevaplarım aq..

neyse ilk eli oynadık bir şekilde, tahmin ettiğim gibi muhabbet samimileşmiş, kırılan her taşta, iyi denk gelen her zarda biz, hem üslup hem de ruhen biraz daha yaklaşmıştık birbirimize.. öyle asker arkadaşı muhabbetine dönmedi tabi abarmayalım * (dıbına koyim ben senin canım kardeşim filan)

dediğim gibi biz o ara yine bir yandan konuşuyoruz, ailelerimizden bahsettik biraz, mine tek çocuk, annesi ev hanımı babası çocuk doktoru, kütahya merkezde, sakin, mutlu bir yaşam sürdüklerine hiç şüphe yok. mutlu bir ailenin mutlu ve pozitif çocuğu..iyi yetiştirilmiş, şımarık değil ama biraz çatlak olabilir.

ben, tsigalko, bursa çocuğuyum *. annem devlet memuru, babam mimar, küçük bir kız kardeşim var, çalışan ailenin çocuğu olmamdan ötürü daha ziyade anneanne tarafından büyütülmüş, fazlasıyla elbebek, gülbebek yetişmiş, yine klagib, ortalamanın üzerinde mutlu olan bir ailenin biricik oğlu.

ordan burdan derken, onlara olan özlemlerimiz, yabancı bir şehirde onlardan ayrı yaşıyor oluşumuz vb. konularla ortam biraz duygusallaştı..

sonra ordan nasıl becerdim bilmiyorum ama sevgili durumları muhabbetlerine geldim aq..

harbiden eğer nasıl becerdiğimi hatırlıyor olsam burada tavsiye açısından paylaşacaktım ama hatırlayamıyorum.

kurt adamların ay ışığında dönüşüm geçirip, sonra da yaptıkları şeyleri hatırlamaması gibi, ben de her halde o duygusal atmosferde dönüşüm geçirerek, normalde açmayı kolay kolay beceremeyeceğim ve hatta utacağım mevzuları kolayca açmıştım. ve malum şimdi nasıl becerdiğimi anımsayamıyorum.

neyse, gecenin benim (ve aslında onun da) adıma en kritik dakikaları da başlamış oluyordu böylece

ortam bir andan değişmişti,

yasaklı konularına mı girmiştim? söylememem gereken bir şey mi söylemiştim?

hayır.. ortam değişti ama konu değişmedi.. malum ben ayşen in usta manevralarına alışmışım, bu duygusallıktan bizi koparacak bir şey bekliyordum, ama yapmadı..

işte o an bu özel masanın büyüleyici atmosferinin kendisi göstermesi için birebirdi.. sadece o ve ben vardık..o an o kafede..o şehirde.. hatta belki de bütün dünya üzerinde.. sadece ikimiz.. bizim sözlerimiz, bizim bakışlarımız, hala tavla oynamaya çalışan utangaç ve beceriksiz ellerimiz..

tavla o saatten sonra mundar oldu beyler zaten..

göz göze gelmiş, derin mevzular hakkında neredeyse fısıltıyla..ve heceleyerek konuşuyorken.. ortalık mortal kombat ın "finis him" leri gibi kop koyu olmuştu.. başka bir şeyi ne görmek ne de duymak istiyorduk o an..

"ben..bu konularda pek iyi değilim aslında" dedi..

gene o umursamaz, uçarı gülümsemesini takınır sandım.. yapamadı.. buruktu yüzü..

"üniversitede kimseyle çıkmadım henüz" işte bu sefer gülümsemeye benzer garip bir ifade oluşturabilmişti yüzünde,

ama hayır ben buna inanmazdım, bu kız ha? kimseyle çıkmayacak? hadi canım..

kızların klagib yalanlarından biri.. biraz kızmıştım içten içe, benim bunu yemeyeceğimi biliyor olması lazımdı, ama sonra,

"sadece lisede nispeten uzun bir şey yaşadım, ama çocuktuk o zamanlar ya.."

sanki şimdi 30 unde bir kadınmış gibi konuşuyordu, öyle çıkmıştı sesi de. ve bu kez beni inandırmıştı da...

beyler, eğer bir kız size "daha önce kimseyle çıkmadım" diyorsa, en az 5-6 kişiyle çıkmış demektir (kezban değilse tabi).

ama bir kız size 1 kişiyle çıktım diyorsa, 1 kişiyle çıkmıştır..

çünkü birinde, "ben bişey yapmadım ya, benim haberim yok" diyen.. yalancı bir gönül suçlusu,

öbüründe ise yaşadıklarını kabullenmiş cesur bir kadının sözleri vardır..

.
.
"neden?" dedim şaşırarak, "sen mi istemedin?" dolaylı olarak güzel olduğunu hissettirmiştim yine, ana böyle şeylere pek kafa yoran, hesapçı bir kız değildi o..

"bilmem, diyorum ya, pek beceremem yani.. oldu bazı şeyler ama olmadı da..zaten ben de istemedim. koluna takılacak biri olmadan da yaşayabilir insan * "

bu sefer tamamen silkinmiş, meydan okuyor gibiydi,

"orası öyle tabi canım" dedim.."ama insan, bir noktadan sonra, yoruluyor.. elinden tutan biri olsun istiyor. ona ana babasından, dostundan farklı gözlerle bakan, onu bir başka anlayan, bir başka seven..ona karşı kendini farklı hisseden ve farklı hissettiren biri olsun istiyor"

"doğru" dedi.."ama işte nasıl emin olacaksın ki doğru kişiyi bulduğundan?"

"ne kadar inanıyorsan, o kadar eminsindir"

artık tavla filan kalmamıştı ortadan,
ben konuşurken heyecan ve duygu yoğunluğundan dalıp elime taşların 3-5 tanesi almış oynuyordum, mine de bir yandan konuşmaya çabalarken bir yandan da az önce kırdırmamaya çalıştığı taşlarını şimdi üst üste dizmiş kule yapıyordu dalgın dalgın.

elimdeki taşlardan birini, onun yaptığı kulenin üstüne koydum..

gülümsedi.. gülümsedim..

beceriksiz ellerimizle biraz daha yüksettik kuleyi.. gözlerimiz, sanki bir diğerininkinin arkasını okumak ister gibi bakıyordu..

anlamıştım beyler,

bu kız, bana karşı zaten boş değildi..ilk geceden beri..ya ben?..muhtemelen hayatım boyunca yaptığım en doğru şeyi yapıyordum şu anda.

iki yalnız,

ama yine de artistliğinden, havasından ödün vermeyen iki yalnız insan.. yaşına başına bakmadan, "gerçek sevgi" diye nitelendirdiği ve artık yalnızca masallarda olan bir efsaneyi kovalayan iki insan..

o gece, masada adeta ellerimizi koyacak yer bulamadan, saatlerce konuştuk.. arada konuyu değiştirdim sıkmamak için..ama bütün yollar oralara çıktı,

yalnız ve eşini arayan, karamsar bir ruh, bir diğeriyle karşılaşınca böyle mi olurdu?

mine nin o neşeli ve gamsız görüntüsünün altında aslında ne kadar kırılgan ve duygusal bir kız olduğu anlamıştım o akşam..

ve o,

hiç geri adım atmadı, kaçmaya, konuyu çevirmeye, savsaklamaya çalışmadı..ben konuştum..o konuştu..

o kadar derine indik ki o gece, öyle felsefe yaptım ki ben.. öyle özlü sözler.. öyle benzetmeler.. öyle betimlemeler..

öyle güzel bakti ki o o gece, öyle güzel kaçırdı ki arada bakışlarını.. öyle güzel destekledi ki tanımlamalarımı.. öyle güzel yorumladı ki yalnızlıklarımızı..

işte öyle güzel bir gece oldu beyler.. öyle güzel..ve öyle unutulmaz..

kafenin kapısından çıktığımızda, biz kağıt üzerinde hala "iki arkadaş-birbirini yeni tanıyan iki insan"dık.. ama ruhlarımız bizden çok daha erken davranmıştı.. kaşkolumu gene boynuna sardım.. aşıklar yolunun karanlığına daldık..iki kişilikti artık yalnızlığımız