nasıl neyi anlatıyorum hep beraber görelim

vel hasılı kelam telefon elimizde patladı.

nesliyi aradım "telefonu veriyim sana yok olmuyor yani beceremedik." bu üzüldü beyler ama öyle güzel ifade ediyor ki kendinises tonu mimikler herşey aşka dair. bi an ne konuştuğunu unutuyorsun. kızın konuşma stilini tarif edecek olursam. ilk defa gittiği bi kafede garsondan bişey istediğinde garson kızın ona karşı bi ilgisi olduğunu rahatlıkla düşünebilir. bunu fark ettiğim için kafamda bi yanda tilkiler dolaşıyor kendi iç çatışma alanım gittikçe genişliyor ve kıza yaklaşım tarzım tamamen arkadaşça. çünkü aksi halde ben herkese öyle davranıyorum deyip savunma kalkanlarını çıkarabilir.

ee amk anlat

Ve ertesi gün telefon geldi bu kısmı biraz hızlı geçicem bu telefon 1 ay bende kaldı beyler sormadığım yer kalmadı.
Amk bide alırken artistlendik yaparız sorun olmaz hallederiz diye. Ümidi kestim Telefondan ama kız aklımda sürekli bu arada onurla görüştük tabi alttan muhabbeti kurcalıyorum. iki zarf atıyorum onur ne varsa dökülüyor.

Böyle işlerde çok pimpirikliyimdir beyler. Ben kendimi reklam etmem. Çok yakın arkadaşım olmadığı sürece anlatmam muhabbetleri onuruda bu potansiyelde görmediğimden olsa gerek hep alttan işliyorum. Buda ne var ne yok anlatıyor. Kızın sevgilisi olmadığını annesinin türkiyede yaşayıp başka biriyle evlendiğini babasının almanyada başka biriyle evlendiğini 4 kardeşi olduğunu 2 sinin üvey olduğunu öğreniyorum onurdan. Bi gece onuru yemeğe çağırmışlar hatta kardeş gibi olduk kanka diyor. Bu arada onur neslinin yanındaki kıza yazılıyordu.

Kendimle barışık bir insandım hep. Halada öyleyim. Karşıdakinin beni sinir edecek sözler söylemesine izin vermem aksine ondan önce ben söylerim kendi kaleme atarım golü en sevdiğim özelliğimdir bu. Sinir stres sıfır noktasına düşer.

“oha nasıl bi etkin varsa hayattan kopmuşum seni dinlerken” dedim

Bu “ha” dedi hep beraber bi daha gülüşmeler.

Telefon numaraları alındı o akşam yarın için telefonunu getirecek konuştuğumuz gibi. Ardından ufak ufak gittiler. Yaklaşık 1,5 saat oturduk ve çok keyifli bi muhabbet oldu beyler. Geçmiş zaman tabi çoğu hafızamda yok fakat hayatı tiye alan insanları bilirsiniz işte bende onlardan biriyim sağ beklerken sol vururum. Size bu kısmda biraz kendimden bahsetmek istiyorum.

Ben tek çocuğum. HEPiNiZ GiBi BENDE aileme çok değer veririm FAKAT Benim gibi tek çocuk olanlar varsa iyi bilir biz biraz şımarık yetiştiriliriz beyler gak deyince ekmek guk deyince suyumuz hazırdır.

“yok” yarın getirin öyleyse ben bi sordurayım.

Tabi yemekler geldi yenildi. O arada ben diğer işlerimi hallettim. Patronda kasa hesabına başladı.

“filtre kahve içer misiniz?” erasmuslar şekersiz içiyor beyler.

Kahve ısmarladım bunlara muhabbet felsefeye indi. O ara inseption yeni çıkmıştı onun muhabbeti oldu. Bu düşünce tohumu yerleştirmeler falan.

Ben nesliyle konuşuyorum sürekli. Beyler hani kız konuşur arka fonda müzik çalar sen kızın dediklerini anlamazsın ama çok değişik bi hal içine bürünü verirsin dünya bir yanda kalır. Kızla konuştukça benim yelkenler suya inmeye başladı yaptığı her harekette bi zerafet konuştuğu her kelimede bi güzellik buluyorum.

Kendime diyorumki laaaan aç kendini napıyon beyler kahveyi elimde tutarken dinliyorum kahve masaya dökülüyor zütüm zütüm farkında değilim masada kahkahalar yükseliyor.

Benim dükkan pc onarım ve reklam ve telefon onarım üzerineydi beyler. sadece telefonları dışarıya yaptırıyorduk.

Onur “kanka neslinin telefonu pasaporta kaydettirilmediği için kapanmış bi çözüm yolu var mıdır?” dedi.

Muhabbet burada başladı beyler.

Tabi dedim bi yarın soruşturayım falan.

Bu arada nesli muhabbete dahil oldu yarım yamalak Türkçesiyle zamanla gelişecek olan diyelim yada bazı şeyleri tam oturtamıyordu ilk başlarda.

“yaa evet ben telefon olmadan kaldım. Lütfen bunu yap.”

x dahil oldu muhabbete onun Türkçesi gayet akıcı. “biz gelirken kayır yaptıramadık yoğunluktan gibi bahaneler.”

Ben: telefon yanınızda mı?

tutmaz bu hikaye

Onur: kanka bizim karnımız acıktı bende uzun zaman oldu görüşmeyeli sana geleyim dedim ama topluyorsunuz galiba.

Ben: aynen kanka ama iyi etmişsin ben bi masa bırakayım size oturun.

O: yok olm geçe kalmayın.

Ben: olur mu kanka buyurun yahu

O: tamam bak sen ısrar ediyosun.

Ben: ayıp ediyorsun kanka.

Onur: bak bunlar erasmusa gelen iki türk arkadaş. Bu Neslihan bu da (kızın ismini hatırlamıyorum şimdi beyler o yüzden ondan x diye bahsedicem zaten bi daha 2-3 muhabbette yer alır en fazla)

Memnun olmalar falan. Siparişlerini aldım içeri söyledim. E haliyle arkadaşım gelmiş çöktüm masalarına. Bu arada gelen iki üç müşteri daha oldu ama onları geri çevirdim bişey kalmadı diye.

edit: tutsada tutmasada umrumda değil ben içimi dökmek yaşadıklarımı anlatıp hayatı paylaşmak istiyorum beyler. giriş kısmı biraz ağır gelebilir devamında muhabbet açılıyor içinden çıkılmaz bi hal alıyor hepiniza oha dedirtecem. saygılar

edit2: okuyan panpalarım varlığını belli ederse benimde yazma hevesim artıyor hikayenin uslup ve tarzını ona göre belirleyecem beyler saygılar

Ben güzide şehirlerimizin birinde üniversite öğrencisiyim beyler. Herkesin iyi kötü bi sürü anısı olmuştur. Benimde başımdan geçen güzel bir dönem var sizlerle paylaşmak istedim. konuyu dağıtmadan hikayeye başlayalım.

Üniversitede dördüncü senem. Dükkan açıp kapatmışız borç var biraz o sene sınıfta kaldım üstüne bi yemekçide garson olarak çalışıyorum 2-3 aydır.

O gün Saat 00:00 a dayanmış. Ufaktan dışarıdaki tuzluk-masa-sandalye ne varsa toplamaya başlamışım. Tek garsonum bu arada. içeriye alıyorum malzemeleri yavaş yavaş kapanışa hazırlanıyorum. Derken sevdiğim arada görüşme fırsatı bulduğum onur diye bir arkadaşım geldi.

Yanında iki kız var. Selamlaştık.