nasıl neyi anlatıyorum hep beraber görelim

bunlar o akşam mehmetle ikisi eliflere gidecekler. beyler bende o üniversite gitarcılarındanım yeri geldi kykda 60-70 kişilik gruplara 1 ay boyunca ücretsiz konser verdik. mehmet çok iyi gitar çalar. 2 gitar çıkardık ortamımızı kurardık.

o akşam dediler ki sende gel.

yorgunum çalışıyorum gece 1 de işten çıkıyorum nasıl olur falan derken sedat yarın okula gitmeyiz amk bi fedakarlık yap deyince iyi madem dedim.

iş çıkışı direk bunların yanına geçtim. biralar içildi şarkılar söylendi.

evde 6 kişiyiz beyler 3 kız 3 erkek var. o akşam ulan yazılsam mı birine diye aklımdan geçirdim fakat gittikçe hatunların beyinsizlik katsayısının artması beni tüm ortamdan soğuttu. bu arada çok güzel şiir okurum beyler. bunu bilen elif bi kaç şiir okumamı istedi.

o akşam edip canseverden ruhi bey ve limonluktaki yangın okudum baktım ortama pek gitmedi hemen bi attila ilhan emperyal oteli ile toparladım ortamı sedatla elifin arasındaki samimiyette git gide artıyor bu arada.

o akşam sedat normalde hiç onaylamayacağımı bildiği halde kızın bilgisayarında bi word dosyası açıp

yazıları kalp şeklinde ayarlayıp hislerinden bahsetmiş.

ve beyler en büyük hatası bana göre sonu nu seni seviyorum diye bitirmiş.

bana göre sevgi azımsanacak bi duygu değil. bundan önceki tecrübelerimde bana bunu

net olarak gösterdi.

ben bir insanın bir insana ilk günlerde seni seviyorum demesini hiç doğru bulmuyorum.

ve bunu güven kırıcı bir cümle olarak tanımlıyorum. şahsen ben sevgi fukarası bi insan değilim.

eminim ki kimse öyle değil. bu doğal olarak söylenende şöyle bi hissiyat yaratıyor. ulan neyimi

gördünde sevdin? beni ne kadar tanıyorsun ki? hepsini geçtim ya ben senin bu yoğun duygu selinin arasında

boğulursam? onu taşıyamazsam? soruları kişinin aklında tek tek vukku bulur.

o akşamı tadında bitirip gittikten sonra sedat bana yaptığı bu hamleden bahsetti ve destek bulamadı.

bu arada mehmet, "ya olm sen bunu boşver ne anlar bu amk, duygularını paylaştın en iyisini yaptın"

gibisinden cümlelerle sedatın kalbini soğutuyor aklınca. sedatın yaptığı hatayı meşrulaştırmaya

çalışıyor ve böylelikle büyük destekçi büyük kanka oluyor sözüm ona. (sedatı kıskanıyorum beyler)

ben sevdiğim bütün insanları kıskanırım onların boş beyinler tarafından yanlış yönlendirmelerine

içim razı olmaz. fakat bu kişiler inatla kalbini soğutanın yanında olur.

o an anlıyorum ki bunu yapmaya teşvik eden mehmet. çünkü sedatın romantiklik bazında maymun gibişinin

bi adım ötesine geçemeyeceğini adım gibi biliyorum.

1 hafta sonrası.

ebe geliyorum mehmet evde. kahkahalar eşliğinde birileriyle konuşuyor.

montumu çıkarırken " hayır olsun bro kimle konuşuyorsun" diyorum.

m:"arkadaş ya arkadaşla" diyor.

b:"tamamda olm kim o arkadaş"

m:"elif ya geçen akşamı konuşuyoruz"

b:"hadi ya ne diyor"

m:"öyle havadan sudan konuşuyoruz, yarın akşam bizi çağırıyorlar gidelim mi?"

b:"valla ben yorgun oluyorum ama sedatın hatrına katlanırım."

m:"olm sedat istanbula gidecekmiş yarın akşam. 1 hafta yok."

bi zamanlar yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen adamın planlarından haberim yok beyler

bu bana baya koymuştu o akşam.

B:"o zaman gibtir et aga boşver. gitmeyiz"

ben odama çıkıyorum yukarı o arada belli belirsiz ben gelirim ya gibisinden bişeyler duyorum

ama aldırış etmiyorum beyler. iki sene aynı ekmeği paylaştığım adamdan benim tanıştırdığım adama yamuk

yapmasını beklemiyorum tabiki güvenim tam. ve o zamanlar inanın bu muhabbet zerre kadar aklımın ucundan

geçmiyor bunları düşünmüyorum bile.

yazının gidişatına göre ben bile kıllandım mehmetten beyler ne dersiniz acaba yamuk yapar mı?

bence yapmaz. devam edelim görelim.

4. gün sonrası

eve gece geç vakitte gelmişim. evde 2 farklı kiş daha var ayakkabılardan anlıyorum. ev sessiz

odaların kapıları kapalı salona bakıyorum. sonra üst kata kendi odama çıkıyorum.

sabah beni elif uyandırdı "hadi kalk uykucu sana kahvaltı hazırladık."

"kim he ne ne*" yavaş yavaş açılıyorum "ulan elif nerden çıktı ne ara geldi ne zaman bu kadar samimi olduk amk?"

tamam kalkıyorum deyip sofraya iniyorum.

gürkanın hatun gelmiş mehmet evde ve elif bi de ben.

noluyo amk olay ne?

kahvaltı ettik hep beraber. bi yandan sorgulamaya başladım. fırsatını bulsam dalıcam araya

bedenimin yorgunluğu + zihnimde nesliye karşı olan çatışmaların ağırlığı

bi türlü fırsatı yakalayamıyorum beyler.

mehmet kalktı sofradan kapıya yöneldi ardından elif "biz markete kadar gidip geliyoruz."

siz kim amk?

kapı kapanıyor beyler. gürkanı kolundan çekiyorum "lan bunlar ne ayak?"

"çıkıyolarmış aga bende akşam öğrendim"

benim evim de benim ortamımda. tanıştırdığım iki kardeşimden birinin yıllar sonra

ne kadar yavşak olduğunu diğerinin hayatını kılımı kıpırdatmadan nasıl gibebildiğimi

kare kare oynatıyorum aklımda.

gürkana diyorum ki mehmeti ara eve gelmesin şimdilik gelmesin ara söyle.

beyler ruh gibiyim. aynı durum bana yapılsa bu kadar canım yanar mı diye düşünüyorum.

yanmaz amk. çünkü bizim gibi insanlar ailesini, kardeşim dediği insanı, yar'ını kendi canından çok severler. 4s

beyler misafirlerimin beklediğimden erken gelmesi sebebiyle burda kesiyorum gece devam edicem. saygılar

eee yannan hala bekliyoruz amk