nasıl milli oldum anlatıyorum toplanın

vay anasını be eee

sonra daha bu yaşımda bile bilmediğim mahalle arası ve labirent gibi bir yere geldik. sonra arabayı güzel bir yere parkedip oradan doğruca evin birinin önüne kadar yürüyüp orada durduk. eve şöyle bir baktım, iki katlı, duvarda sadece sıva var ve metal kafesli pencereleri var. kapıda omuz koysan gidecek gibi duruyor. içeriden herifin teki geldi kapıyı açtı. taş çatlasın 30 yaşlarında birisiydi. hüseyin ve semih abiye kaş göz işareti yapıp beni gösterdi. semih abide kafa sallayarak onayladı. sonra adam gülümseyerek gelip sırtıma vurdu ve hadi bakalım kolay gelsin yiğidim dedi. afallayıp kaldım orada.

hahaha (: fena gidiyo

ne zaman içeri girdim, kafamda bir ışık patladı. bunlar arkadaş arasında konuştuğumuz gibi "bazı karıların" olduğu yere getirmişlerdi beni. o an geri dönmek istedim ama arkamda hüseyin abi vardı. kaçmaya çalışsam zaten arkamdan kapı kapandıydı ve bir girdikten sonra kitlemişlerdi. kaçacak yerimde olmadığından dolayı durumu kabullenip mecburen takip etmeye başladım. amk romada köle pazarında beğendirilmek için dolaştırılıyordum sanki. önde semih abi, ortada ben ve arkada hüseyin abi, iki adımda bir kapısı olan uzunca koridordan yürüyorduk. vakitte geç olduğundan pek kimsede yoktu.

zaman akmak bilmiyordu. iki adımlık koridor bana sanki koskoca istanbulu dolaşıyormuşum hissi verdi. sonra bir kapının önünde durduk. bacaklarım titremeye başladı. son kez masum masum hüseyin abinin suratına baktım. abiler yapmayın dedim. oralı bile olmadılar. derken kapı açıldı, içeriden 20li yaşlarının ortalarında olduğunu tahmin ettiğim benden birazcık uzun boylu bir kadın çıktı. suratıma bakıp gülümsedi. ben hemen kafamı eğip, ellerimi karnımda birleştirdim. tir tir titremeye başladıydım. kadın semih abiye dönüp güldü ve hazırlanmam lazım canım on dakika sonra gönderin dedi.

kolumdan tutup salon gibi iki tane kanepesi olan bir yere getirdiler beni. eski ahşap kasalı televizyon vardı önümde. trt açıktı televizyonda. abinin birisi çıkmış, memleketin halini anlatıyordu. aradada beni unuttular, kendi aralarında konuşuyorlardı. yok mark tavan yapmış, yok amcaoğlu almanyada zütü başı dağıtmış, yok özal ülkeyi sattı falan diye konuşurken bendenizde az sonra gireceği yoğun pgibolojik savaşa kendimi hazırlıyordum. o zamana kadar kendinden emin, zıpkın gibi, özgüveni tavan, gözüpek ve hiçbirşeyden korkmayan birisiydim. sanki dünyayı fethedecekmiş gibi hissediyordum.

görsel zekan müthiş abi ya

preserv

ben kendi halimde zavallı bir durumda iken ve televizyona boş gözlerle bakarken birisi ensemi hafifçe tutup kafamı çevirdi. semih abi hadi oğlum gel bakalım dedi. bak sonra çok dua edeceksin bize dedi. bende ne olur abiler lütfen ben istemiyorum başka zaman olsun dedim ama len eşşek sıpası seni buraya kadar getirdik. vallahi mahalleye söyleriz erkek olmadı bu diye dalga geçerler. işte o an beynimden vurulmuştum. bize öğretilen birinci kural ne yap ne et ama erkekliğe ve gurura laf söyletmeydi. bir anda ağlamaya başladım. duygusal olarak yıpranmıştım. sesimi çıkarmadım o saatten sonra ve kapıya tekrar gittik.

kapıyı çaldık ve biraz sonra az evelki kadın tekrar açtı ve gel bakalım aslan parçası diyerek içeri davet etti. son kez arkama baktım. koskoca adamlar oralı bile değillerdi. ne yaşadığımı dahi bilmiyorlardı. veya biliyorlar ama aldırmıyorlardı. geri çağırsalar gidecektim ama gözleriyle hadi bakalım yürü diye işaret yapılınca geri dönüş için son umudumuda kaybettim. siz dışarıda bekleyin bakalım diyerek kapıyı kapattı. odada kadınla yalnızdım. birşey içermisin diye sordu. su dedim zorlukla. güldü. ilk defa hep böyle olur dedi. sesimi çıkarmadım. ayakta öylece ellerim apış aramda surat kıpkırmızı bekliyordum.

elinde ikisi farklı renkte iki bardakla yanımdan geçip arkamdaki kanepeye oturdu. eliyle kanepeyi hafifçe tokatlayarak gel otur yanıma dedi. olmaz dedim. gülmeye başladı. çekinme gel dedi ablanım ben senin konuşacağız dedi. bende samimiyetine inandım o anda ve yanına gidip yavaş yavaş oturdum. ellerim hala apış aramda ve suratına bakamıyordum. suratım zaten kıpkırmızıydı. su olan bardağı bana uzattı. iç bakalım ama yavaş yavaş iç dedi. bende onu dinleyerek bir yudum alayım dedim. ağzımdayken tadını alamadım ama boğazımdan içeri girdiği anda yanmaya başladım. içtiğim şey rakıydı. o güne kadar hiç içmemiştim ama babam her akşam işten geldiğinde iki duble içtiği için ne olduğunu ve nasıl koktuğunu biliyorum. ancak hiç su gibi içildiğini bilmiyordum. su koymamıştı rakıya. sek içtim. belli etmemeye çalışsamda kadın anladı. ismimi sordu, söyledim. bir yudum daha al dedi. peki deyip bir yudum daha aldım. zaten biradan kafamın içinde trt çocuk korosu marşları çalıyordu.

o anda bende bir sinir boşalması oldu. başladım ağlamaya. kadında hemen ayy kıyamam gel sarıl bana dedi. bende paylaşacak birilerini falanmı arıyordum ne yapıyordum bilmiyorum ama sarıldım. bir süre öylece kaldık. kendimi toparladım. kadın bacaklarımı okşamaya başladı. yavaş yavaş ... sanki hissetmiyordum. elimi tuttu ve yüzüme bakmayacakmısın dedi. sesimi çıkarmadım. eliyle çenemi tutup yüzümü çevirmeye başladı. bende tepki vermeden yapmasını bekledim. yüz yüze gelmiştik ancak gözlerim yere bakıyordu. biz böyle öğrenmemiştik... analar kutsaldı, cennet kadınların ayaklarının altındaydı.

reservstation

bana göre böyle olmamalıydı. o anda sıyrılıp kaçmayı düşündüm ama kapıda bekleyen iki tane izbandut gibi adamı düşününce olanaksız olduğunu anladım. camdanda kaçamazdım çünkü metal kafesler vardı. tek çare kadını ikna etmemdi ancak hiçte ikna edilebilecek birisine bezemiyordu. ben bunları düşünürken, o ise içerisinin çok sıcak olduğunu söyledi. üzerimde gezmeye giderken giydiğim kül rengi kumaş ceketim vardı. çok severdim onu. hala saklarım dolabımda. arada çıkarır bakar ve iç geçirir, eski günleri hatırlayıp gülümserim. siz siz olun hatıralarınızın kıymetini bilin. hiçkimse yanınızda olmayınca sarılacak tek maneviyatınız hatıralarınız olacaktır. asla unutmayın ve yaşatmaya çalışın.

evet abi dinliyoruz

bunlar olurken kadın ceketimi tutup çıkardı. hakikatende içerisi çok fazla sıcaktı. gerçi kutup soğuğu bile olsa bana orası ekvator sıcağı olmuştu zaten. o arada kadın, bende çok terledim rahatlamam lazım diyerek üzerinde bulunan hırkayı çıkardı. göz ucuyla şöyle bir bakayım dedim. gözlerimi kaçıra kaçıra süzmeye çalıştım. üzerinde o zamanın modası olan çiçek desenli, beyaz, ince ve hafif transparan bir gömlek vardı. gömleğin içinden o zaman ne olduğunu pek bilmediğim ama ne işe yaradığını bildiğim sütyeni görünüyordu. bakmamaya çok gayret etsemde arada gözlerimi kaçırmaktan kendimi alıkoyamıyordum. içimde sanki bir canavar vardı. beni kontrol ediyormuş hissi veriyordu.

süper ya eee

ben bu düşüncelerle savaşırken o ise hiç umursamıyor ve beni rahatlatmaya çalışıyordu. sırtını dön dedi. döndüm. yavaşça omuzlarımdam tutup masaj yapmaya başladı. ilk sıktığında kendimi aşağıya doğru çektiydim ama tekrar sıkıp beni yukarı çekti. çaresiz öylece durup masaj yapmasını bekledim. aslında az birşey rahatlama olduydu. sanki biraz olsun mantıklı düşünmeye başlamıştım. yada bana öyle geliyordu. ne yapacağımı zaten bilmiyordum. sadece öylece oturup, beni nasıl yönlendirdiğini düşünüyordum. sonra bir anda masaj yapmayı bıraktı ve sıra sende dedi.

ne yapacağımı biliyordum sanırım ancak cesaret edemiyordum. farketmiş olacak ki elimi alıp sırtına koydu ve tam burası dedi. bende ister istemez masaj yapmaya başladım. çok kuvvetlisin dedi. aslında yalanda değil, mahallede dövemediğim insan yoktu. fenerbahçe maçlarına gittiğimizden dolayı abilerimizn yanında çok kavgaya giriyorduk. dayak yiyip eve geldiğim olmamıştır ki zaten babamda eve dayak yiyipte geleceksen hiç gelme derdi. sokakta yatacakmışım. ayrıca okulda en fırlama diye tabir edilen arkadaş grubu bizim grubumuzdu. ancak biz asla öğretmenlerimize saygısızlık yapmadık. dersi dinledik, ödevlerimizi yaptık. hepimiz başarılıydık ama top koşturmak, maça gitmek, sigara içmek, alkol almak bizdeydi.

PART PART YAZMA ABi YA BiRAZ UZUN UZADIYA YAZ