nasıl milli oldum anlatıyorum toplanın

15 yaşıma gireceğim gün valide konu komşuya söylemiş gelin oğlanın doğum gününü kutlayacağız, çocuklarda gelsin demiş. benimde haberim var bunlardan. 34 yaşındayım şu anda. eskiden komşuluk çok güzeldi. şimdiki gibi internet ve dizilere bırakmadı yerini. sürekli görüşürdük. neyse lafı dolandırmayayım, öğleden sonra evin içi komple dolmuştu. arkadaşlar yetmiyormuş gibi birde anneler geldiydi. hatta beleş pasta ve kurabiye lafını duyan mahallenin abileride gelmiş, pastalar gelene kadar balkonda cigara tellendiriyorlardı.

ee?

abiye yer verin otursun 34 yaş nedir amk

en samimi arkadaşımın abisi eliyle gel gel işareti yaptı. bende o zamanlar tek çocuk ve erkek olmanın verdiği özgüvenle her halta atlıyan biriydim. gittim adamın yanına. arkadaş 4 kardeşti. en büyükleride bu bana seslenen semih abiydi. nur içinde yatsın kendisi iki buçuk sene evel trafik kazasında yaşdıbını yitirdi. buyur abi dedim başım gözüm üstüne. bizde saygı vardı amk. anamızın babamızın yanında ayak ayak üstüne atamazdık, sesimizi yükseltemezdik, büyüklerimize daima saygılı olmak öğretildi bize. bak dedi oğlum seni çok severim bilirsin ama bak abilerin burada merak ediyormuş kuş ötmeye başladımı diye sordu. kızardım direkt böyle söyleyince. ne anlama geldiğini biliyorduk zaten.

utana sıkıla saygımı bozmadan evet dedim. gülmeye başladılar amk. iyice kızardım bende. tam kaçacaktım ama semih abi kolumdan tuttu. dur len dedi nereye gidiyorsun. sonra döndü diğerlerine şımarmayın lan amcık ağızlılar dedi. sustu bunlarda. sonra bana döndü bak oğlum dedi şu doğum günün bitsin, ben babanla konuşacam, akşama bizlesin dedi. bende neler döndüğünü az çok kafamda sorguladım ama tam oalrak anlamamıştım. zaten on dakika sonra pasta börek ayağına iyice unuttum olanları.

ben milli olduğumda 30 yaşında sübyancı karının tekiyle olmuştum, ondan sonra hep hayal kırıklığına uğradım hepsinde o tecrübe olsaydı keşke diye

15'ten sonrasını okumadım

doğum günüm bitti ortalığı toparlamak için valideye yardım ediyordum ki zil çaldı peder geldi. sırıta sırıta bana git semih abinler kahvede oturuyorlar seni bekliyorlar dedi. sonrada akşam 8 e kadar izin verdi ki amk 8e kadar hiç kalmamıştım dışarıda. babam has adanalıdır. dedem tarlayı bahçeyi satıp paralarıda istanbulda karılarla yiyince tepesi atmış, evi terketmiş ve o sırada nişanlı olduğu valideye hemen nikah kıyarak birikmiş üç beş parasıyla istanbula gelmiş. oradanda zaten inşaatta ustabaşı olduğu için alıp başını yürümüş, 3 sene içinde varoş mahalleden biraz daha düzgün apartmanların olduğu pendik'e taşınmış ve bende orada doğmuşum.

anlat dinlioz panpa

uzun lafın kısası, pederden onayı alınca elimdeki bezi bırakıp zıpkın gibi fırladım. hemen alelacele giyinip dışarı çıktım. peder balkonda bana geç dönme sakın eşşoğlu eşşek diye bağırmaya devam ederken ben soluğu kahvede aldım. biz kahveye giremiyorduk. küçüktük çünkü. sigara içiyordum o zamanlar birde. 11 yaşında başladım yine bu abilerin elinde görerek. iyi birşeymiş zannediyorduk ama bu hatamı taa 32 yaşında farkettim. bir buçuk iki senedir içmiyorum. bıraktım mereti. içmeyin amk zararlı. bizim zamanımızda has tütün vardı. kanser bu kadar yaygın değildi. şimdi içine ne koydukları belli değil amk. zevk verse tamamda bir gibte yaptığı yok. içecekseniz gidin bari esrar içinde bir gibe yarasın.

kahvenin önünde beklerken içeriden kahveci yunus abi geldi. hayırdır hakan neyi bekliyorsun burada dedi. semih abileri dedim. oğlum şimdi çıktılar onlar dedi. cep telefonu yokki amk arayasın. şimdikilerde 8 yaşında elinde iphone 5 var amk. bende kahvede bekle dediklerine göre bir bildikleri vardı diye kaldırıma oturdum beklemeye başladım. çok fazla değil 15 dakika sonra geldi bunlar. yanındada en samimi arkadaşı ve benimde çok sevdiğim hüseyin abi var. gel bakalım dedi önce senle bir konuşalım rahatlatalım dedi. ben dönen dolabın farkındayım ama cigara içirtecekler sanıyorum. sigara değil...

eeee

bu başlık tutar panpalar rezerve

bunlar aldı beni bindirdiler arabaya, kadıköy sahile indirdiler. sigara içtiğimi zaten biliyorlardı. ikram ettiler olmaz dedim. biz büyüklerin yanında sigara içmezdik. içtiğimizide söylemezdik. bilirlerdi ama orası ayrı. bir daha sordu hüseyin abi al len yak dedi korkma aramızda. abi dedim etmeyin. semih abide zorlama olum çocuğu bırak işte içmeyecek dedi. sonra arabanın bagajından bira çıkardı. o zamanlar tek tükte olsa aşağı mahallenin bakkalından binbir türlü yalvarışlarla alıp kömürlüklerde içiyorduk. uzattı birayı bana, bunu kesin içeceksin dedi. semih abinin suratına yalvaran gözlerle baktım abi etmeyin diye ama adamın suratındanda zaten anlaşılıyordu vermek istediği mesaj. çaresiz kabul ettik.

nasıl erkeksin olum sen korkma bu kadar dedi. abi dedim söylemesi kolay ama babam duyarsa fena döver dedim. güldü bunlar. babamın koskoca mahallede çocuğunu tek emanet edebileceği isim semih abi. başkası olsa imkanı yok asla izin vermez. diretenide mahalle ortasında döver. birayı utana sıkıla içmeye başladım bu arada bunlarda dedikoduya başladılar. şu karı şöyle bu böyle diye hep beni göstererek konuşmaya başladılar. semih abi evli, hüseyin abi nişanlıydı. mahallenin en güzel kızını kaçırmıştı. bir ara bu dava yüzüne mahalle teksasa döndüydü. sonradan baba çaresiz durumu kabul edince evlendirmeye razı oldular.

fena gidiyo panpa

bende zaten karılara yabancı değildim orası ayrı. yani hiç am görmemiştik ama amın ne olduğunu biliyorduk. kız arkadaşlarımıza ona göre davranıyorduk. asla öküz gibi olmadık. her zaman seviyeli ve hakettikleri saygıyı göstererek konuştuk. Zaten 16 yaşından sonra çoğu evleniyordu veya bir şekilde okuyan varsada üniversiteye gidiyordu. çok çok ufakken birkaç defa oyun oynarken görmüşlüğümde vardı ama gib kadar aklımızla ne olduğunu bilmiyorduk tabi. o zamanlar gibimiz bizim için işemeye yarayan bir araçtı. işin garibi liseye başlama yaşım geldiydi. son zamanlarda da doğal olarak ergenliğe ufaktan adım atmıştık. sabah anlamadığım şekilde donun ıslaklığı, altıma işediğimi sanmam ve bütün bu olanları anlamaya çalışırken başımın dibinde sorguladığım şeyleri konuşan iki abi.

eee (: ...

lafı uzatmayayım, tek birada benim kafam başka dünyalara gitti. ufaktan çakırkeyf olmuştum. sonra hüseyin abi gel bakalım paşam seni bir yere zütürecez dedi. bende nereye diye sordum. mektebe dedi. okul kapalı bugün abi dedim. demez olaydım on dakika güldüler. semih abi bizim gideceğimiz mektepte tatil yok dedi. merak ettim amk nasıl bir mektep burası diye. arabaya bindik, daha evel hiç görmediğim yerelere gittik. ben evden kaçtığımda en fazla fenerbahçe stadına kaçardım ki onada abilerimizle giderdik. daha o yaşta manyak gibi fenerbahçe taraftarıydım. odamda boy boy posterleri vardı. rıdvan, aykut, oğuz, engin gibi efsaneleri canlı izliyorduk.