evet beyler bundan yaklaşık 2 yıl önceydi. yaşım 23 dü o zamanlar. güzel bir devlet üniversitesinde gastronomi bölümü okuyordum yani aşçılık. ama bunun yanında güzel bir restoranda çalışıyordum hocalar tolerans gösteriyordu devamsızlıkta. işimde baya iyiydim o yüzden maddi durumum da iyiydi. tek başıma yaşıyordum. yani bu olaylar başlamadan önceki hayatım böyleydi. ama her şey o güzel akşama kadar böyleydi. hiç bilmezdim hayatımın bu denli değişeceğini. işte bu benim hikayem. mason olma hikayem.

ertesi gün okula gittim yine. oradan çıktım restoranda gittim. hayatım monoton geçiyordu ama bu durumdan memnundum. düzeni seviyordum, her şeyim yerli yerindeydi. ailem, arkadaşlarım, kız arkadaşım. kız arkadaşım duldu, 1 bebeği vardı. ama aynı yaştaydık. mağazada çalışıyordu ve bebeği de hayatındaki üç kişiden ikincisi olan annesine bırakıyordu. 6 aydır hayatındaki üçüncü kişiydim. okuldan da, iş yerinden de birlikte olduğum kişiler oldu ama bu kız bir başkaydı. ailemin bu durumdan haberi yoktu çünkü annem hiç bir zaman bu duruma razı gelmezdi bense onu mutsuz etmek istemezdim. ama kız bu durumu çok üsteliyordu. belli ki ciddi düşünüyordu ama benim içimde evliliğe dair hiç bir şey yoktu. kıza bunu hissettirdiğim an beni terk edecekti ama iyi rol yapıyordum.

+ K.b. bu kadar gerçeği sana kim anlattı ? Nereden öğrendin ?
- Nalan. Benim takıntı hastalığım vardı eskiden. Bu yüzden ilaç kullanmıştım. Eskiden olan takıntılarım tamamen saçma sapandı. Seni araştırmadan önce takıntı hastalığım geri döndü demiştim. iyi ki dönmüş, iyi ki araştırmışım seni. ilk defa bana bir faydası oldu. Çok düşününce kendim çözdüm seni.
+ Artık öğrendiğine göre bana ne yapmayı düşünüyorsun ?
- Daha hiç bir şey öğrenmedim. Beni buraya neden getirdin ? Bunları bir bir anlatacaksın. Neden benim karşıma çıktın ? Benim sana yardım edeceğimi nereden biliyordun ?
+ K.b. bu soruların muhatabı ben değilim. Cevabını benden duymak istemezsin.
- Kimden duyacağım lan o zaman ?
+ Memleketine git K.b. iyice düşün. Kimden duyacağını bulacaksın. Senin takıntını biliyordu o kişi zaten. Şimdi lütfen beni bırak. Daha fazla konuşmam. istersen öldür beni diyeceğim ama öldürmeyeceğini biliyorum. istesem anlatmazdım bunları ama acıdım haline. Memleketine dön ve düşün. Cevabını bulacaksın.

Nalanı çözdüm. Dediğini yapacaktım. Artık neye inanacağımı bilmiyordum ama bulacaktım. Yol boyunca düşündüm. izlediğim filmler geldi aklıma. Böyle olaylarda genelde suçlu aileden çıkıyor. Benim ailemden birisi miydi yoksa ? Babam, annem, abim ? Ya da akrabalarım ? Gerçekten şok olurum onlardan birisi çıkarsa. Gidince hareketlerini izleyecektim beni görünce değişik hareketler sergileyen baş şüphelim olacaktı.

Artık Nalan meselesini araştırmaya başladım. Uzaktan izliyorum bunları. Nalan o ayrıldığı kocası dediği adamla buluşuyor ve bir arabaya biniyor. Araba ile takibe alıyorum bunları. Benim zütürüldüğüm plaza binasına geliyorlar. Arabadan inip binaya giriyorlar. Ne işi var lan bunları burada diyorum. Patronu aramayı geçiriyorum aklımdan ama Nalanın aldatmasından sonra direk kafamdan çıkarıyorum çünkü kimseye güvenmek yok artık. Dışarda bekliyorum bunları 3 saat boyunca. Sadece Nalan çıkıyor ve arabaya binip gidiyor. Bende takibe alıyorum Nalanı. Evinin önünde durup arabadan iniyor ve evine giriyor. Bende iniyorum arabadan bizzat yüzüne karşı soracağım çünkü. Bu eve girdikten sonra kapıya vuruyorum. Büyük ihtimal önce deliğe bakıp sonra kapıyı açıyor. Hoşgeldin K.b. hangi rüzgar attı seni bende şimdi girmiştim eve diyor. Bunun ağzını kapayıp zorla eve giriyorum. Kapıyı kapatıp kilitliyorum. Bu bağırıyor napıyorsun sen diye. Kolumu boğazına çevreleyip bayıltıyorum. Bir sandalyeye bağlayıp uyandırıyorum.

Hiç kimseye bir şey çaktırmadım. Aslı ile çocuklarım gömüldükten sonra insanlar dağıldı. Bende o zaman vardım mezarlarına. Bir şey diyemiyorum, onlara seslenemiyorum. Çünkü ruh diye bir şeye inanmıyorum. Ama üzülüyorum, benim yüzümden öldüler. Çocuğum olacaktı oda öldü. Ağlamaya başladım yine. 2 saat vakit geçirdikten sonra ayrıldım ve istanbula döndüm.

arabaya bindik ve ilerlemeye başladık. nerede indireyim dedim devam et dedi. kadın ağlamaya devam ediyordu. hiç meraklı bir insan değilim ve bu durumdan da nefret ederim. o yüzden kadına ne oldu demedim üstelik kadını da tanımıyorum. ama iyilik damarım tuttu işte tanımadığım kadını arabama aldım. kadın caddeden sokağa saptırdı, devam ediyordum ama sağa çek ve park et dedi. ne oldu dedim sen çek dedi. kabul ettim ve çektim. taksi çağırayım mı dedim kabul etmedi. yardımın için teşekkür ederim, o herife elli kere söyledim benden boşanmasını ama kabul etmedi üstelik bana bağırdı ve vurdu. ondan nefret ediyorum keşke evlenmeseydim, tekrar teşekkür ederim dedi. ne demek insanlık görevim peki eve nasıl gideceksin dedim. eve nasıl gideyim o adam da oraya gelmiştir ben burada ineceğim arkadaşımın evi orada. çat kapı yapacağım ama anlayış gösterir. her şey için sağol iyiliğin karşılıksız kalmayacak deyip indi. apartmana doğru ilerledi ve kapı açıldı. bana el salladı ve içeri girdi. karşılıksız kalmayacak derken muhtemelen olayın şokuyla söylemiştir deyip o lafını pek takmadım. bende evime gittim.

mesaim dolmak üzereydi. temizliği yaptıktan sonra iş yerindekilere iyi akşamlar deyip restorandan ayrıldım. restoran kaliteli, elit bir mekandı o yüzden müşterilerde öyleydi. genelde iş yemeği yeniliyordu, kimi zaman evlilik yıl dönümleri oluyordu. bu kadar elitlik benim canımı sıkıyordu. o insanları görmek, sıkıcı iş konuşmaları. üniversitede işletme okuyacakken son anda vazgeçip aşçılığa yöneldim. iyiki de yapmışım çünkü iş adamlığı çok sıkıcı bir iş. en rahat hissettiğim yer mutfak. ha birde evim ve arabam. arabama doğru yöneldim, hava yağmurluydu. restorandan çıkan bir kadın vardı, göz makyajı silinmişti. belli ki ağlamıştı. dikkatimi ona verip arabama doğru gidiyordum. birden adam çıktı içeriden ve kadının kolundan çekmeye başladı. o an durdum ve onları izlemeye başladım. kadın defol git diye bağırıyordu adamsa gel lan buraya diyordu. kafam attı oraya doğru koştum. adamın suratına sağlam geçirdim kadın da ağlamaya başladı. iyi misin bayan dedim, hemen gidelim buradan dedi. adam arkadan geçirdi bana yere yığıldım. üstüme çıkıp vurmaya başladı. adamlar ayırdı bizi ne oluyor burada dediler. kadın benden taraf olunca adama yüklendi bunlar. bende kadını arabaya davet ettim kabul etti. adam da bu iş burada bitmez diye bağırıyordu kadın yine ağlamaya devam ediyordu.

Eve vardık. Odama çekileceğim ama laptop verin dedim. Tamam dediler. internete girdim Nalanı iyice araştırmaya başladım. Bir siteden yorumlarını okudum ve hiç evlenmediğini gördüm. Eee bune şimdi ? Bu kadın onunla boşandık diyordu. Ayrıldık diyordu. Şimdi burada ne yazıyor ? Kafam iyice gitti artık. Şok üzerine şok. Rüya zannettim resmen yaşadıklarımı. Nalanın kocası dediği adama denk geldim bir sitede. Tokalaştıkları resim var hemde 3 ay öncesine ait. Eee bunların arası kötü bitmedi mi ? Bu resim ne ? Aslı ile çocuklarım defnedildikten sonra ilgileneceğim mesele bu olacak.

mayıs ayı gelmişti. aslıyla yazın konuştuğumuz tatil planını yeniden hayata geçirdik. patrondan da izin aldım ve 1 haftalık rezervasyon ile tatile gittik. güzel vakit geçiriyorduk. gece aslı uyuduğunda balkona çıktım. elimde de içki vardı. yazı düşündüm. aslıyla 1 ay içinde buraya gelmeyi düşünüyorduk ama o 1 ay içinde istanbul işi çıktı ve istanbula gittim. 6 ay sonra aslı çıktı geldi. 1 ay beraberlikten sonra hamile kaldı. şimdi 3 aylık hamile. hayatım bir anda değişmişti, bu değişime şaşıyordum. önceden de değişimler oldu ama böylesi olmadı tabii. neyse 1 haftada tatilden sonra istanbula döndük. asıl olaylar bundan sonra başlıyordu.

buluşma yerine vardım. adamlarda gelmişti. ellerinde çanta vardı. ses kaydediciyi açtım ve yanlarına gittim. zehirledin değil mi karıyı dedi adam evet dedim. iyi ikimiz içinde karlı işti. patron buna çok sevinecek. al çantayı dedi. çantayı aldım, tokalaştık. arabaya doğru giderken silah sesi duydum, polisler direk ortaya çıktı. adamları tutukladılar. çantayı açtığımda içinde kağıt parçaları vardı. dediğim gibi tongaya getirmişler beni. ses kaydediciyi verdim polislere. oradan karakola gidip ifade verdim. sonra patronla görüştüm. her şey için teşekkür etti.

arabaya bindim ve eve doğru yol aldım. bu adamların ne kadar güçlü olduğunu gördüm. türkiye'de durmak intihar gibi bir şeydi. yarın ilk işim patrona yurt dışından iş ayarlamasını istemekti. şimdi eve gidip aslıya her şeyi anlatacaktım. baya meraklandı çünkü. eve vardım ve aslı diye seslendim. ses yoktu. oturma odasına girince hayatım boyunca unutamayacağım şokla karşılaştım. hamile karım ve 2 yaşındaki nursel kanlar içinde yerde yatıyordu...

kapıya üç kere vurdum. kapıyı açan kişiye " büyük tapınağın şövalyesi olmaya geldim " dedim. hoşgeldiniz efendim dedi. odaya kadar eşlik etti. içeri işaret etti. masanın üzerinde duran kıyafetleri giydim. masanın üzerinde kuru kafa, kağıt ve kalem vardı. vasiyetimin yazılması isteniyordu. oturdum ve yazmaya başladım. sonra durakladım. aklıma aslı ile nurtenin görüntüsü geldi. bebeğim. bebeğim ölmüştü. vasiyetin son cümlesine " ölürsem beni karımın, çocuklarımın yanına gömün " yazdım ve imzaladım. sonra kapıyı açtım. gözümü bağladılar. uzunca yol gittik. sonra karanlık aydınlanmaya başladı. gözümdeki bezi çıkardıklarında güneş gibi ışık geldi. gözlerimi açamıyordum. sonra tekrar bağladılar ve yürümeye devam ettim..

Yol boyunca düşündüm, niye ben niye ? Kader desem diyemiyorum çünkü hiç inanmadığım bir şey. Peki neden olmuştu ? Doğru anı bulmuştum. Restoran çıkışıydı. O nalanı gördüm, sonra iş teklifi etti, sonra buraya geldim. Her şey oradan kaynaklanmıştı. Peki neden ? Artık mantıklı bir neden aramaya başladım. Çünkü benim gibi birisine bu olaylar çok fazla. Ben sıradan bir adamım ama bütün bunlar niye yaşandı ? Nalanı ve eski kocasını araştıracaktım. Her şey orada başladı çünkü. Bir anda buraya geldim. Paranoyak düşünmeye başladım belkide kafayı yiyordum.

Reserved

ee devam pnp

Ertesi gün Aslının annesi geldi. Üzerime yürüdü " Sen yaptın, sen çağırdın istanbula her şey senin yüzünden pis katil " diye bağırmaya başladı. Gözlerim doldu polislerde " Sakin olun onun hiç bir suçu yok " dedi. Nasıl suçu yok ? Çocuğumu buralara getittirdi, evlendiler, hamile bıraktı. Hem torunum, hem çocuğum öldü. Pis katil. Allah senin belanı versin, çektiğim acının bin katını çek diye bağırdı. Koşarak dışarı çıktım. Dediklerini duymak istemiyordum çünkü haklı. Koştum, durmadan koştum. Hastaneden dışarı çıktım koşmaya devam ettim uzaklaştım oradan. Parka girdim ve bir bankın üzerine oturup ağlamaya başladım. Ağlarken kimsenin görmesine tahammul edemem o yüzden çevreme de bakıyordum beni izleyen var mı diye. Sonra birden yanıma birisi oturdu. Baktığımda tanımadığım bir adamdı. Beyaz ışığı görmek istiyorsan beni bul dedi ve kalktı gitti.

Eğer bağırırsan dilini keserim diyerek ağzına yapıştırdığım bantı çıkarıyorum, sonra ağzının içine koyduğum mendili de çıkartıyorum. Sen kimsin Nalan ? Kime çalışıyorsun ? Amacın ne ? diyorum. Sen ne diyorsun k.b. diyor. O kocam dediğin adamla gördüm seni, beni tuttukları plaza binasına girdiniz. Sonra sen çıktın o kaldı. Patronu öldürmek isteyenlerle senin ne işin vardı ? Hain misin sen ? Her şeyi geçtim niye beni kandırdınız ? Niye benim karşıma çıkıp, istanbula gettirdin ? Her şeyi biliyorum Nalan. Artık bir yalan daha dinlemeyeceğim. Bütün gerçeği anlatacaksın bana diyorum.

REZ ANLAT KANKA DiNLiYORUM

Arkasından " Sen ne diyorsun lan " diye bağırdım ama hiç bakmadan gitti. O an umursamadım bu durumu. Hastaneye uğradım yeniden, polis çevirdi " Anasının yanına varma sakın daha yeni sakinleştirdi. Kızını, torununu memleketine gömecekmiş ve özellikle senin gelmemeni istedi. Tatsızlık çıkmasın. " dedi. Nasıl istiyorsa öyle olsun dedim. Hastaneden çıkarken birisi kolumdan tuttu benimle geliyorsun dedi. Arabaya bindim patron yanımda oturuyordu. Artık benimle daha da güvendesin, o heriflerle anlaşma yapana kadar da benim yanımda duracaksın dedi. Şöföre baktı ve araba hareket etti.

Reserved

Bin devam et.