istanbula geliyorum eylül ayının başlarında. yurt tutuyorum. yurt tuttuktan sonra gezmeye başlıyorum istanbulu. o boğaz köprüsü, kız kulesi. internetlerde gördüğümden daha net ve canlı. istanbul dedikleride bu muymuş yaaav diyorum dalgasına o zamanlar.

yurttan 2 arkadaş buluyorum. birinin adı ali öbürünün burak .onlarla iyi birer dost oluyorum. her şeyimizi konuşuyoruz. ali yıldız teknik elektrik mühendisliği, burak ta marmara üniversitesi halkla ilişkiler bölümünü okuyordu . ikisinin de bölümleri iyidi. ikisi 2. sınıfta okuyorlarmış. istanbulu geziyoruz. bana heryerini öğretiyorlar istanbulun. bende söylemek isterdim hangi üni. de okuduğumu sizlere lakin ifşa olma durumu var.

herneyse. üniversite başlamış. yavaş yavaş taşlar yerine oturuyor. hukukta pek ortam kurulmuyor derslerden dolayı. dersler çok zor. bi an pişmanlık geçirsemde üni. den mezun olacağım halimi düşünüyorum. ailem yurt parasını ödedi her ayın ve aylık 500 lira yolluyorlar. ama neye yeter? yurtta ki arkadaşlarla zaman zaman barlara gidiyoruz. eskişehir deyken pek gitmezdim istanbul da doya doya gidiyorum. böyle vakit geçiriyorum genellikle. pek dersleri takmıyorum lakin vizeler başlıyor. bırakıyorum gezmeyi ders çalışmaya başlıyorum. böyle böyle geçiyor ilk yılım.

ilk yılımın yaz tatilinde bir otele çalışmaya gidiyorum. 5 bin tl civarı param oluyor bahşişlerle. hem güzelde geçiyor zaman. deniz ve kum. can kurtaranlık yapıyordum ve şezlong ları düzeltiyordum . görevim buydu. o yaz tatili böyle geçti. istanbul a geldim. herşeyin değiştiğinide öğrendim. dersler kat katı zorlaşmıştı. yurtta çalışarak olmuyordu. burak ve ali ayrı bi eve çıkacaklarmış. benide davet ettiler, kabul ettim. kiradı şuydu buydu baya bi uğraştık uygunluk için. kiracı muallakler baya bi soktular bize depozito felan derken. ama kendi evin be. rahatsın. yurtta ki gibi şu saatte gel olayları yok. iyidik.

aileme fazla yük olmak istemiyordum artık . zaten evin kirası, harçlık derken baya bi para gönderiyorlardı. baştan 1 ay part time olarak bir yerde garson olarak çalışsamda paranın yetmediğini öğrendim. istanbulu su gibi ezberlemiştim. okuldan çıktıktan sonra geziyorduk çünki. başka işler bulmak gerekti. aynı apartmanda oturduğumuz can abinin taksi durağı vardı. bi gün geldi eve. gençler işe ihtiyacınız var mı dedi. ali yok dedi. burak ise ben isterim dedi. bende dedim isterim diye.

sonra burak vazgeçti . istermisin çalışmak dedi? evet dedim maaşı iyidi. televizyondan da görüyordum çiçek taksi dizisine hevesleniyordum çocukken. memnun dum gayet çalışacağım için. hem okul hem çalışmak ikisininde progrdıbını oluşturdum. ancak böyle yaşamadıklarımı yaşıyacaktım.

Dinleyen var mi

Devam ediyorum

rahat rahat çalışıyorum. ikisini birden idare ediyorum. vize finaller giriyor araya. bi hafta izin alıp fakülteden 3 arkadaş getirip ders çalışıyoruz. böyle böyle zaman geçiyordu o zamanlar. bir mart ayıydı. üni. den baştan arkadaş olup, sonradan hiç sevmediğim muallaknin teki araba almış altına. hava atıyor millete. sinirleniyorum dalmamak için tutuyorum kendimi. baba parası ancak diyorum. ama şaka maka güzeldi.

sıralarda barlara gidiyorduk. 1 kız kaldırıp otelde bitiriyordum işi. arada içki alıyorduk eve demleniyorduk. allahtan sigaram yoktu. araba almak istemeye başlamıştım o muallakyi göre göre. araştırdım fiyatlarına baktım 15 bin den tut 30 bine kadar. yuh diyorum artık. istediğim araba opel tigra. modifiyeli sarı spor araba. lakin para olmadığından araba alma hayalleri suya düştü zannediyordum. ta ki o geceye kadar.

gececi tayfasındaydım takside o gün. bi abinin işi çıkmıştı onun yerine. sabaha kadar çalışacaktım. telefon çalmıştı müşteri çıktı. sıra bendeydi. barın önüne çektim arbayı. bekliyorum bir bayan çıkıyor. 30 - 35 yaşlarında olgun, 1.60 - 1.65 boylarında, hafif kilolu bir kadın. arabaya biniyor. elinde hafif bir çantası, üstünde ışıl ışıl parlayan siyah bir kıyafet. nereye diyorum, sür ileriye diyor. pekala diyorum.

bi kafe var mı buralarda biliyormusun diyor. efendim biliyorum oraya mı çekeyim diyorum. evet diyor. zütürüyorum kafeye. iniyor arabadan. cama vuruyor açıyorum. sende gel diyor. iniyorum. giriyoruz kafeye. gece vakti olmasına rağmen tıklım tıklım. kaarkadan bakınca daha bi hoş duruyor karşımda. bacaklarına ağdayı yeni yapmış parlaklığından belli. basenlerde iyi. düzenli spor yaptığının göstergesidir.

15 dkya basliyorum

bi kafe var mı buralarda biliyormusun diyor. efendim biliyorum oraya mı çekeyim diyorum. evet diyor. zütürüyorum kafeye. iniyor arabadan. cama vuruyor açıyorum. sende gel diyor. iniyorum. giriyoruz kafeye. gece vakti olmasına rağmen tıklım tıklım. kaarkadan bakınca daha bi hoş duruyor karşımda. bacaklarına ağdayı yeni yapmış parlaklığından belli. basenlerde iyi. düzenli spor yaptığının göstergesidir.

bi yere oturuyoruz. iki espresso söylüyorum. içmeye başlıyoruz. kadın kendine geliyor yavaş yavaş. konuşmaya başlıyoruz. sohbete bağlıyor kadın. yaşımı soruyor. okuyor musun diyor. olduğu gibi cevaplıyorum. kadın kendine iyice gelecek ki düzgün düzgün konuşuyor uyuklamıyor da. efendim fazla kaçırmışınız içkiyi diyorum. evet öyle oldu galiba diyor. efendim demeseniz sevinirim diyor. pekala diyorum.

adını soruyorum. serpil. ne işinle meşguldünüz ? diyorum. bir reklam firmasında genel müdürüm diyor. biraz suskunluk oluyor ortam. daha sonra sen niye çalışıyorsun ki okuyorsun diyor. para yetmiyor diyorum. yorulmuyor musun diyor. evet yorulduğum oluyor diyorum. derslerine sıkıntı olmuyor mu diyor. oluyor diyorum. ee o halde niye çalışıyorsun ki böyle bir işte diyor. napalım diyorum başka iş yok. bak sana bir teklifim var diyor.

Bana yalanci diyen 30 luk kari sana verir mi diyen picler sizin aq inanmak zorunda Değilsiniz

ne ki ? diyorum. bizim şöförü istediklerimi tam olarak yerine getirmediği için kovdum. şöför arıyorum. evimde bir odam var yatıcağın. oradada kalırsın. fazla çalıştırmam. sadece işe zütürüp, getirirsin. arada yurt dışına çıkıyorum o sadece diyor. içimden " ne kadar kazanıyor ki şöför arıyor " demek geçiyor sadece. ne dersin ? diyor. düşünmem lazım diyorum. iyi cumartesi gününe kadar düşün yoksa başka bulurum diyor. kabul ediyorum. evine zütürüyorum. 2 katlı dubleks güzel bir ev. tam bi villa değil lakin onu andırıyor. eve gidiyorum iş bitiyor.

hep aklımda. ne yapsam ki? kabul edeyim mi ki. kira ödeme derdi yok. fazla çalışma derdi yok. rahat rahat çalışacam ne güzel diyorum. arkadaşlara açıklıyorum ve soruyorum. sen bilirsin kanka diyorlar. bu fikirlerinden dolayı kabul etmeye karar veriyorum. anahtarı bırakıyorum can abiye. cumartesi günü evine gidiyorum. kapıyı bir hizmetli açıyor. salona giriyorum. ooo geleceğini biliyordum diyor gülerek. daha bi farklı bu sefer. saçları derli toplu hafif makyaj var. güzel bi pantalon giymiş altına. üstüne de abartılmayacak şekilde bir kıyafet.

peki tam olarak işim ne ? diyorum. gülüyor. saçma bi soru oldu diyorum bende gülerek. işin tam olarak şu. benim belirli bir saatlerim var. işe zütüreceksin. sonra işten alıp eve geri getireceksin. bazen arkadaşlarımla buluşurum oraya zütürürsün. bazen alışveriş yaparım. olacağı bu diyor. sana bi oda vereceğim orada kalıcaksın. hizmetlilerim de burada kalıyor. alt katta odan. sessiz dir. rahat rahat çalışırsın. arabayı sana verecem lakin ona sahip çık diyor gülerek. maaş ? diyorum. 2 bin tl olur diyor. seviniyorum. yemek içmek burdan. yol masrafı yok araba ile gidecem. kira da vermiyeceğim. fazla para da harcamam araba mı alırım diyorum. kabul ediyorum. tokalaşıyorum. eşyalarını topla gel yarın diyor. tamam diyorum.