nasıl hayat kadını oldum anlatıyorum

bugün cok doldum.normalde bunu anlatmak burda bile çok zor ama bugün içimi dökmem gerek.
öncelikle hayrına banada versene bilmem ne diye dalga geçecek liseliler.her konuda espri yapılmaz biraz insan olun.
hikayeye başlamadan önce moda alıyım sizi:
http://www.youtube.com/watch?v=v4H9_qnbF68
http://www.rainymood.com/ (yagmur efektiyle iyi gidiyo tam moda giriyosunuz.)
direk hikayeme başlıyorum.üniversite 1. sınıfta hazırlıkdan sonraki yani annemle babam otobüs seyehatinde trafik kazası geçirdi.ben ve ablam kaldık bu hayatta.bizde akrabalık ilişkileri de yoktur amcam teyzem falan koskoca kız oldun artık bizim bakmamız gerek yoktur heralde millet hem çalışıp hem okuyor sende yaparsın dediler.bilirsiniz otobüs firmalarının ferdi kaza sigortası olayından 15 bin lira aldık.cenaze masrafları falan derken ancak bize 10 bin lira falan kaldı.bu bizi anca 1 yıl zütürecek bir paraydı.ablam o sıralar kesinlikle okulunu bitir hayatını kurtar diyordu fakat para yoktu işte.babamların ufak bir tarlasından başka hiçbirşey yoktu ve ben ölümlerinden çok etkilenmiştim.bu sene asla gecemeyecegimi düşünmüyordum.fakat hocalarım anlayışlı insanlardı yardımcı oldular 1. seneyi atlattık geçti.

2. sınıfa geçtigimde tam anlamıyla fakirlik dönemim başlamıştı.ilk zamanlar insanlar cok yakın davranıyodu sorunlarımla ilgileniyordu fakat gün geçtikçe bunların etkiside geçti fakirlikle yalnızlık birleşince çekilmez bi hal alıyodu. ablamla ayrı şehirlerdeydik yavaş yavaş onlada baglantımız kalmadı. hayat artık sadece acı veriyodu. öyle çok namusuma düşkün aman elime erkek eli degmesin bir insan degilim.o zamanlar namusuma tak da sürdürmezdim ama yerine göreydi herşey. erkek arkadaşım müthiş bi insandı. insan kelimesinin hakkını veriyordu yani. bana zor günümde hep destek oldu.ben ne kadarda sana yük oluyorum desemde boşver ben rahatım takılma sen o konulara diyordu. bende yapacagım birşey olmadıgı icin sesimi cıkaramıyordum. çocuk çok zengin degildi harçlık alıyordu yarısını benle bölüşüyordu. tabi elime parayı verip göndermiyordu ama kahvaltımızı birlikte yapıyoduk yemekleri birlikte yiyorduk yetiyordu yani.ben yurtta kalıyordum ama onun evine cıkıp giriyordum benim icin hiç sorun degildi.bi süre sonra dedikodular cıkmaya başladı.

erkek arkadaşımın adı mesutdu. mesut un arkadaşları sürekli olum para yedirme kıza falan diyordu o saçmalamayın siz karışmayın dedikçe üstüne gidiyolar beni kötülüyordu. arkadaşları güya iyilik olsun diye annesine de söylemişler. anneside olaya girince mesut dayanamadı en azından bi süre ayrı kalalım dedi. sendemi onlara inandın senin paranda hiç gözüm yoktu dedim. tabiki yoktu olsaydı anlardım zaten ne kadar harcıyoruzki 2 kahvaltı icin yemek icin benimi kullanacaksın ama yine seni düşünüyorum dedi. annemler eger senle birlikte olmaya devam edersem parayı kesecek ve sen ac kalacaksın dedi. bende sesimi cıkaramadım nasıl istiyosan mesut zorla peşinden koşamam dedim ve bitirdik. bana hala gizli gizli yemek getiriyor arkadaş olmaya çalışıyordu ama gururuma tak sürdürürmüyüm. istemedigimi söyledim arkadaşda kalamayız dedim.bi süre peşimde koştu arkadaşlarımla para göndermeye çalıştı ama anladım kabul etmedim geri yolladım.

@19 heralde otobüsle gezmiyolardı. yani bi yere giderken otobüs kaza yaptı

neyse devam edeyim. mesut bir süre bu hareketlerine devam etti. tabi insan unutuyor belli süre sonra. mesutta unuttu onu suclamıyorum o gerçekten cok iyi bi insandı. herzaman yanımda olmaya devam etti daha sonra anlatacagım olaylarda.
mesuttan sonra artık sadece günde 1 ögün yemek yiyebiliyordum. ablam aylık yurt masrafım + 100 lira gönderiyordu. çoğu zaman harç paralarımı falanda sagdan soldan bulup yatırıyordum.
fakirlik degilde en çok insana yalnızlık koyuyor. fakir insanlarla gerçekten kimse muhattap olmuyor.ben 1 yıl boyunca ne elbise ne ayakkabı hiç bişey alamadım.ilk sene parayı çok çabuk harcamışım. arada teyzem 300-400 lira verip(senede 1 bile degil) öteki akrabalarıma kızı biz okutuyoruz başımıza kaldı diye konuşuyormuş. bunu duyunca cinlendim tabi. gönderdigi parayıda zütürdüm gözünün önünde yaktım

artık gerçekten sıkılmıştım. insanın akrabaları arkadaşları böyle yaparsa benim gelecegim ne olacak diyordum. okulda gitmiyordu artık.ne zaman bi erkekle görüşsem arkadaş olarak bile adım para yiyiciye çıkıyordu. eskiden beridir çok saglam oldugum arkadaşlarımın parasını yedigim söylentileri çıkıyordu. bana karşı dolduruluyordu arkadaşlarım belli bi süre sonra onlarda öyle olmadıgını bildigi halde konuşmamaya soguk davranmaya başlıyordu. tabi gururlu dönemlerimiz o dönemler bende kesiyodum muhabbeti.bu dedikoduları duyan abazalar bana yazıyodu gidelim bişeyler ısmarlayım diyodu.ben bunlarlada tartışıyodum kavga edecek seviyeye geliyodum. ulan dedim şu giptigimin dünyasında o kadar yalnızım ki ölsem üzülenim olmayacak.koy zütüne gitsin ne olacaksa olsun hayatını yaşamaya bak dedim kendi kendime. millet 1 konusur 2 konusur sonra diyecek laf bulamazlar.hem ben böyle inkar ettikçe gururlu kızı oynadıkça herkes daha fazla üstüme gelecek dedim.o gelen abazalarla sadece gidip yemek yiyip sonra dönüyordum.ima etmiyor degillerdi ben geçiştirip hemen gidiyodum yurda.

bir gün okulun reyizi geldi yanıma sen napıyorsun adın çıkmış bak görmeyim diye açık açık tehdit etti beni aslında eskiden muhabbetlerimizde olmuştu hiç reyiz olacak bi adam degildi nası oldu anlamadım. neyse.ben birşey yapmıyorum sen nasıl suçlarsın beni ne dediginin farkındamısın diye çemkirmeye başladım yüzüne dogru.bu tuttu beni kolumdan bi köşeye sakın bi daha bana bağırma eski arkadaşım olduğun için bişey demiyorum ama sesini yükseltme bana dedi. aslında kötü niyetli degildi murat biliyorum ama ben saldıracak yer arıyodum. özür diledim o da yumuşadı.bak kızım gerçekmi onlar bilmiyorum ama paraya ihtiyacın varsa yardımcı olurum dedi. babasının durumu cok iyiydi biliyorum. teşkilatım dedigi kişilerden de ne istese veriyolardı görüyorum.ya paraya ihtiyacım var ama öyle bişey kabul edemem ve ben kötü bişey yapmıyorum dedim. ihtiyacın olduğunda gel dedi döndü arkasını gitti.o kadar parası olmasına ragmen kendini bozmadı murat eskiden beri tanırım.bu hareketi ayrı bi hoşuma gitmişti. sadece reyiz olduğundan dolayı biraz soğuktum ona.

muratdan o gün etkilenmiştim. başlarım ideolojisine insanmı ona bak kızım. gidip abazanlara yemek ısmarlatacagına bu fakirlikle sürünecegine muratla ciddi bi ilişkiye girmeye çalış olmadı evlen sagda solda gezecegine.hem evlenip hem okulunu bitir hayatını kur diyodum kendime. muratı her gördügüm yerde selam veriyodum. delikanlı çocuktu o da her gördügü yerde muhabbet ediyodu. hiç salça olmuyodu mesafesini koyuyordu. günler geçti aylar geçti en son murata ben açılayım dedim. nasıl olsa agır abi şimdi ben konuyu açıyım eger o da boş degilse bana karşı bişeyler olur dedim. çıktım karşısına ben uzun zamandır mesuttan beri kimseden etkilenmemiştim dedim. sonra sustum gözünün içine baktım.o da odunun tekiydi susuyordu. aslında bişey diyecekti anlıyodum ama sadece susuyodu.ben dayanamadım senden çok hoşlanıyorum murat dedim.tam bir öküz olduğundan bende boş degilimde sonra konusuruz dedi döndü gitti.bu hareketleri beni daha çok çekiyodu.

2-3 hafta konusmadık bununla. beni gördügünde yüzüme bakan halimi soracak adam yoktu artık. bende vazgeçmeye başlamıştım bundan ama 2-3 gün geçtikten sonra yanıma geldi. neden tekrar gelmedin yanıma dedi.sen istemiyorsun sandım o gün öyle gidince dedi. benim huyum böyle buna alış artık dedi nası olsa hep böyle olacak dedi. nası yani kem küm derken öyle yani dedi.ben almıştı mesajı. çok mutlu olmuştum ama yanında şımarık hareket yapamazdım sevmiyordu. reyiz olduğundan degil gerçekten yapısı böyleydi biliyordum. uzun zaman beni çok mutlu etti. dedikodular artık kesilmişti. milletde bundan korkuyordu aslında ondan sesini çıkaramıyodu.

anca bu hızda uzun yazıyorum 2 satırlık yazmıyorum napayım.

o bi ara takıldıgım abazalardan birisi niye gelmiyosun yanımıza falan diye konusmaya başladı. bununla tartışmaya başladım baya baya. defoldu gitti sonra. muratda bu olayı duymuş. muratda tek başına gitmiş çocuğu dövecek ama 5 kişi çökmüşler murata. bunu duyunca deliye döndüm hemen muratın yanına gittim. murat sinirden köpürüyor. toplanmış arkadaşları yanına çocukları öldürecekler bulduğu yerde.ben muratı çektim bi köşeye bak benim için değmez dedim yapma dedim. daha sözümü bitirmeden öncelikle senin kişiliginden önce sen benim sevgilimsin bu bir dedi. sonra sen bi bayansın kime böyle konussa gider bulur şamarlardım onu dedi bu iki dedi. sonra sen çok temiz bi insansın sana yapılan hakaret cezalandırılmalı dedi arkadaşlarını toplayıp gitti. arkasından baktım öylece. korkuyordum aynı zamanda

muratgil çocukları baya bi dövmüş. başkası olsa okul anında atardı ama hem yönetim muratın kafadaydı hem babası dedigim gibi varlıklıydı siyasi baglantıları vardı dokunmuyorlardı uyarmışlardı. neyse cok uzatmıyım aşk hikayeni geç diyolar. buna benzer bi olay daha yaşandı murat bunun üzerine reyizlikten atıldı.sen kendin icin kullanamazsın görevini deyip atmışlardı. murat gerçekten hayatını buna baglamıstı ve benim yüzümden atılmıştı. diyorumya insanlar ilk zamanlar gururlu davranıp sonradan vazgeçiyordu unutuyordu yine başıma geliyordu

murata gidip benim yüzümden atıldın falan diyordum saçmalama ben inandıgım şeyi yaptım onlar anlamadı falan diyordu ama yine çevre baskısı falan derken ayrıldık biz(hemen geçtim lan bakın) o günden sonra nerdeyse hiç görüşmedik muratla
ee tabi para yine suyunu çekti. muratla gezerken rahatım yerindeydi. rahatım yerindeydi derken yemek paramı falan karşılıyordu durumumu bildigi icin. kendime bişey aldırmıyodum yoksa.ilk 1 ay muratın kafa yapısından yeni cıktıgım icin hala gururuma yedirmiyodum.ne olduysa o 1 aydan sonra oldu

yaz tatili girmişti araya ablama yanına geliyorum dedim tabi hiç çekinmeden söylüyorum. baktım kıvırmaya başlıyo ya iş durumları karışık şimdi gelme biraz idare et falan. dedim abla neyle idare ediyim falan dedim ya sen 2-3 gün idare et ayarlıcam bişeyler dedi bi arkadaşına git kal dedi.ben anlamıştım bunun ne demek oldugunu. yinede aramasını bekliyodum ilk 2 hafta falan. arkadaşlarım azda olsa yine vardı bana acıdıkları icin yer falan ayarlamışlardı bana. evlerine dönmüşlerdi onlar bildiginiz gibi kira parası yine ödüyolardı onlar. anahtarı bırakıp gitmişti bana. neyse aradan 2 hafta geçti demeden ya kira parasını bölüşelimmi dedi arkadaş.ben anahtarı komşuna bırakıp gidiyorum yeşim dedim çıktım evden ama napacaktım. ulan dünya yansa yorganın yok içinde hayatını yaşa dedim. sagdan soldan arkadaşlardan para topladım antalyaya otobüs bileti aldım.

başlarım ya insan yokmuş burda anlatmıyorum.
yorumlara bak arkadaş bu kadar huur çocukluğu olmaz

@111 entry-nick uymuna bittim. insan gibi dinleyecek yokmuş diyorum. biriside anlatsa gibtigim kız capsli diye atlarsınız. insandan kastım bu.sizin gibi hayvanlarla hergün karşılaşıyorum. gerçekten intahar etmeme sebep olacaksınız bi gün.

gece anlatıcam arkadaşlar şimdi liseliler çok. gerçek hayatla tanışmamış insanlar bu konularla dalga geçer. gece liseliler olmuyor rahat anlatırım

dedigim gibi o hakaret edip hicbişey bilmeden konuşan insanlar yüzünden böyle oldum.her konuştugum insana parasını yemeye calışıyor denmeleri yüzünden böyle oldum. yalnızlaştıkça hırslandım parayı istedim. bana insanca muamele sadece param olursa olacagını düşündüm. onun için bu haldeyim. neden bırakmıyorsunuz derseniz uyuşturucu bagımlısı oldum.bu yoldan geçen illaki olacak. zincire bi takıldınmı gerisi geliyor. yaşamayan anlayamaz bu olayı. insan 20 yaşında tek başına kalırsa tecrübesizlikten bunlar olur işte. çalışsaydın diyen arkadaşlar yurtta kalıpda çalışma gibi bi durum olmuyor işte. okuldan sonra zamanım kalmıyor

neyse liseliler uzaklaşmaya başladı devam edeyim.
antalyaya biletimi aldım kararımı verdim artık dayanamıyordum bütün insanların beni dışlamasına. antalyaya gidip insanları sömürecektim.o insanlar gerçekten hakediyor en azından ben öyle düşünüyorum.kim olduğunu bilmeden etmeden etrafında pervane olup paralar saçıyolar. ulan dedim git napıyorsan yap artık paran elinde olsun milletin peşinde 2 kuruş için gezecegine millet benim peşimde gezsin dedim. antalyada 1-2 gün ac kaldım ortamlar nerde nasıl diye araştırıyordum. nası olsa ailem yoktu arkamda bıraktıgım kimse yoktu.1 gram vicdan azabı cekmeyecektim.son kalam paramla kıyafet makyaj malzemesi ve kuaföre harcadım. bakımdan geçirdim kendimi. zaten çirkin bi kız degildim normalin çok daha üstünde olduğumu söylüyorlardı.tek gereken şey kendime bakmakdı onuda yapıp ortamlara girdim. para oluk oluk akıyordu. insanlar zaten gibişmeye gelmişti kimse para falan esirgemiyordu.

kazandıkça hırslandım. kimsede tanımadıgı icin rahat oluyordum mekanlardan mekanlara geçiyordum. kazandıgım parayla kıyafetlerime makyajlarıma kuaförüme level atlatıp daha lüks mekanlara takılıyordum. çok para kazanmak istiyordum okullar acılıp döndügümde herşeyi bırakıp normal insan olacaktım. yani hayallerim öyleydi. para kazandıkça tatlı geliyordu. kendime baktıkça güzelleşiyordum. lezbiyenlerle bile birlikte oluyordum. hiçbişeyden artık tiksinmiyodum. para hırsı böyle bişey ama suç benimmi. parayı bu kadar değerli yapan benmiyim. paran olmazsa insanda olamazsın kuralını benmi koydum. neyse arkadaşlar edindim onlarda benim gibi (söylemesi bile kötü oluyorda) fahişelik yapıyordu. dertleştim ortamlarına aldılar beni.ne kadar tehlikeli falan olduğunu anlatıyolardı bana. öyle çalışıpda döneyim okuyum olayları olmaz dikkat et diyolardı.o an için korkmustum ama 1 gün geçtikten sonra para tatlı geldigi icin devam ediyordum