yine düşünmeksizin ikinci line'ı vurdum hemen arkasına. kokain gibi bir etki bekliyordum ama bu farklıydı. vurdukça öfkeleniyordum. bebe de nisa da bana bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. bir line daha yaptım kendime. 15 dakika falan geçmişti içmeye başlayalı. nisayı öpmeye başladım direk. dudaklarını dudaklarımın arasında hissedince içimdeki öfke taştı. sert bir şekilde dudağını ısırdım ve ufak bir parça kopardım.

çekildi direk. noluyor varoluş dedi. müzik aç bana giberim tahtanı diye karşılık verdim. müzik açtı ben takılmaya başladım. ikisi beni korku içerisinde süzüyorlardı.

kafam roller coaster gibi hızlanmaya başlamıştı. deli gibi kuruyordum deli gibi hem de. o güne kadar yaptığım tüm paranoyanın topldıbını aynı anda yaşıyordum. daha sonra nisanın beni alple aldattığını düşünmeye başladım. delirecek gibiydim. öldüğümü hissediyordum. koştum ve camı açtım. tekrar nefes almaya başladım ama aldığım nefes ciğerlerimi donduruyordu sanki. bu sefer de donarak ölecektim.

sonra aklıma alp ve nisa geldi. ciddi anlamda çıldırıyordum. ikisini de öldürmek istiyordum. nisanın cesedini gibmek istiyordum. siz ne tak yiyorsanız yiyin beni de aramayın dedim ve çıkmaya çalıştım. beni tutmaya çalıştılar. çekilin ikinizi de öldürürüm dedim ve çıktım.

aklıma sürekli oraya dönüp ikisini kucak kucağa gebertmek geliyordu. bu etkiden beni kurtaracak bir maddeye ihtiyacım vardı. iki kanaldan şeker çözmeye çalıştım ama başarısız oldum. daha sonra tir tir titreyerek taksiye bindim ve nöbetci eczaneye gittim. efexor diye bir anti depresandan aldım bir kutu.

6-7 tane aldım bu efexordan. tek isteğim paranoyadan kurtulmaktı o an. eczacının beni polise şikayet ettiğini her an polislerin beni alabileceğini filan düşünmeye başladım. hemen bir taksiye binip kampüse gittim. kampüste kimsenin geçmeyeceği bir yere attım kendimi. çok üşüyordum. zehirleniyordum. o kadar ilaç vücudumun dıbına koyuyordu. bath salt içmesem şimdiye çoktan uyumuş ve ölmüştüm.

karın ağrısıyla kıvranıyordum. bu köşede bir paçavra gibi ölecektim. hava çok soğuk geliyordu. ve ben deliriyordum.

karnım ağrıyordu. kusmaya başladım. kustukça rahatlıyor gibiydim. inanılmaz uykum vardı. kıvrıldım olduğum yere. uyuyacaktım. nisadan da alpten de acılarımdan da tatminsizliğimden de kurtulacaktım.

o ruh halini şarkısı buydu.

https://www.youtube.com/watch?v=00PdHIPjaWQ

devamı başlığa yazan olursa yarına beyler.

beni kaç saat sonra bulmuşlar bilmiyorum. parmaklarım morarmış ve saçma sapan mırıldanıyormuşum beni bulduklarında.

alple nisa bulmuşlardı beni. ertesi gün çıktım hastahaneden. elimde amatem broşürü yollamışlar beni hastaneden. broşüre baktım karşımdaki yola baktım ve içimden atlamak geldi o yola. durdum ve dedim ki kendime daha değil. artık hayatımı değiştirmek zorundaydım. çıktım ve evime gittim. 3 saat sigara bile içmeden düşündüm ne yapmam gerektiğini.

aradım nisayı ve eve çağırdım. geldi karşıma onu seviyordum ama o olduğu sürece hiçbir şey değişmeyecekti hayatımızda. ayrılalım mı dedim ve ağlamaya başladım. hıçkırarak ağlarken geldi ve sarıldı bana. "saçmalama kuzum. seni seviyorum ve bu her şeyden güçlü bir duygu." dedi. konuştuk 3 saat. bağırdık birbirimize el ele marketten alışveriş yapıp çok güzel bir yemek yedik.

yemekten sonra iki saat kavga ettik. bana iki tane tokat attı. sonra seviştik ve uyuduk. sabah uyandık ve öpüştük. beraber duş aldık. kahvaltı hazırladık ve yerken birbirimize komik bulduğumuz haberleri okuduk. ağlamaya başladı ve ben gidiyorum varoluş dedi. sarıldık yarım saat ve gitti.

ağlıyordum ölecekmiş gibiydim. kendime geldiğimde bakırköydeydim elimde bir broşürle acile girdim ve kurtarın beni diyerek ağlamaya başladım. kolumda bir serum vardı tekrar kendime geldiğimde. her şey çok berrattı

nisadan sonsuza dek ayrılmış ve kendimi tımarhaneye kapattırmıştım ve bunlar hayatımın en doğru kararlarıydı.

tedaviye başladım. 2 ay yattım. bahar gelmişti. evime dönmüştüm. ailemle yaşadım bir süre hiçliğin ortasında. arkadaşın uğraşın olmadığı bir ortamdı ve ben uyuşturucuyu bırakmıştım.

okul başladı. erasmusa başvurdum. dersleri falan kovalayacaktım. karı kızdan bir süre uzak duracaktım. düzenli spora gidiyordum. içim atom bombası atılmış gibiydi. bana dair hiç bir şey kalmamıştı benden geriye.

bir gün alp aradı beni. telefonu açarken hala beni unutmayanlar olduğu için mutluydum. neredesin abi seninle bir şey konuşacağım dedi. arabayla aldı beni. kampüsün dışına çıktı bana baktı ve nisayla ben beraberiz dedi.

var mıdır takip eden cevap yazın yorum yapın lütfen arkadaşlar.

dünya duruyormuş ve aynştayn haklıymış arkadaşlar. zaman büküldü o lafları duyduğum anda. her şey dondu ve ben "hayırlı olsun." diyebildim.