ben hala ilkayın masumiyetine inanıyordum ve o lanet günü tamamen aklımdan çıkarmaya çalışıyordum. senenin ilk dersinde sınıf öğretmenimiz yerlerimizi değiştirmişti. ilkay bana ben önde oturmak istemiyorum varoluş senle yer değiştirelim mi demişti. olur demiştim. sonuçta yine bir arka sıramda oturacaktı. daha sonra sınıf öğretmenimiz yer değiştirdiğimizi gördü ve kızgın bir sesle neden yer değiştirdiğimizi sordu. ilkay hiç bir şey demeden astigmatım var hocam o yüzden ben istedim ilkaydan dedim. ilkay bana öyle bir baktı ki o an dünyanın en büyük kahramanı olduğumu hissettim.

liseye gittiğimde sınıfta yüzüne bakılır tek kız ilkaydı. ben de doğal olarak kendimi ona yazmak hatta ona aşık olmak zorunda hissettim. ilkay sarışın mavi gözlü balıketli şişe zütü gözlük takan bir kızdı. normalde yolda görsem ikinci kez dönüp bakmayacağım bir kızdı ilkay.ama insan bazen kendini zorunlu hissediyor bazı şeylere.

sevişmeye falan başladık. boşalamadım. farklı bir şeylere ihtiyaç duyuyordum. kıçımı avuçla deyiverdim nisaya. oynamaya başladı ben onu becerirken. beraber boşaldık. aynı anda. büyüleyiciydi...

bende nekrofiliyim panpa devam et okuyorum

o beni arkasın dönerek öldürmüştü. yalnızdım en az herkes kadar. tak gibi günlerin başlangıcıydı bu olay. sevgisizlikten bir ağaç gibi yaprak döktüm o kış. ruhum eridi. her şey anlamsızlaştı. bir iki kez ailemin yanına filan gittim. kör gibi içmeye ve nisayla anlamsızlığımı paylaşmaya devam ettim. final döneminde geldi yine benim eve.

sürekli yanımdan ayrılmadan beni bunaltacak kadar üstüme düşen kadın. haftasonu görüşemeyiz işim var dediğimde ağzıma sıçıp bırakan kadın... ben sensiz bir ay deliririm dedi diye yaz okuluna kaldığım kadın... onca parasızlığın içinde onca nazını çektiğim kadın. her sevişmemizde boşaldıktan sonra erkek olmama rağmen sırf üzülmesin diye 5 dakika ona sarılıp kaldığım kadın... bana boşalıp zütünü dönmüştü o kadın...

bilmiyorum ama şu ana kadar hiç o tarz düşüncelerim olmadı dedim. "züt bana sonsuzluğu çağrıştırıyor. senin benim kıçımı sıkman beni daha çok istediğine inandırıyor beni." dedim. algılayamadı.

Çok iyiydi de batırdın be panpa son 2 sayfa fail

zaman geçti bir şekilde. kubar, şeker, nisa, okul bir şekilde yaşıyordum. aylardan nisandı. nisa bu arada beni fazlasıyla sıkmaya başlamıştı. bir akşam 6-7 kez aradı beni. uyuyorum ayağına açmayacaktım. öyle de yaptım. o akşam cem yılmazın şovuna gidecekti zaten arkadaşlarıyla. neden beni aramaya ihtiyaç duyduğunu bilmiyordum ve bu durum beni sinir ediyordu.

gel evime göstereyim gay miyim değil miyim.

velhasılı kelam betülle çıkmaya başladık. iyi gidiyordu. içip sıçışlarımı, ailemi falan anlatınca beni yargılamıyor ve yadırgamıyordu. okul dışında da buluşmaya başladık. ailesi doğudaydı ve hafta sonlarında o direk benim dershane çıkışıma geliyordu bense onla takılıp onu yurda bırakıp eve geçiyordum. güzel bir ilişkim vardı. 1 ay sonra öpüşmeye falan başlamıştık. ders çıkışlarında hep okulun oradaki parka falan gidiyorduk. artık yavaş yavaş tahmin edebileceğiniz yerlerini de ellemeye filan başlamıştı. bu durum ilk başta pek hoşuna gitmedi ama. ben de bu davranışımı sürdürmedim. yaklaşık bir ay daha geçince bunu tekrar ufaktan ellemeye falan başladım ama zevk vermiyordu. ilk seferindeki tepkilerden dolayı zorla yapıyormuşum gibi bir pgibolojiye kapılmıştım. halbuki o da daha sonraları alışıp sevmeye başlamıştı bu durumu. ayrıca aramızdaki yaş farkı da bana kendimi rahatsız hissettiriyordu.

aynı hafta içinde doktorla ikinci görüşmeyi de yaptık. konuştukça konuştuk. görüşme 1 saat 10 dakika sürdü. görüşmenin sonunda doktor bana zyprexa ve anafranil iLAÇLARINI yazdı. ilaçları kullanmaya başladım. ilaçlar cinsel isteğimi yoketmişti. tamamen yok etmişti hem de. ama beni de yok etmişti ilaçlar. bomboş dolaşıyor, bomboş yaşıyordum resmen.

hikaye %100 kolpa ve dıbına kodugum gerizekalısı kolpa hikayeyi bile anlatamıyor.

gidip akasya duragı izlesem daha fazla keyif alırdım. beyinsiz amk salağı hayatında hiç kitap okumamıs adam gelip hikaye yazarsa bukadar taktan olur

özet:okumayın eksiyi basın beyinsize

doktora gitmeye başladım böyle böyle. ilk başlarda adama pek alışamamıştım ama sonradan sonraya her şeyi anlatmak zorunda olduğuma karar verdim ve adama her şeyi anlattım. ben anlattıkça gerçekten ilginç ve karşılaşılması zor bir vaka olduğumu anlatan mimikleri problemimin ne kadar büyük olduğunu göstermişti. doktor ilk görüşmede beni yeterince tanıyamadığını ikinci bir görüşmeye bir an önce gelmem gerektiğini söyledi. ilaç yazmadı ilk görüşmede.

var mıdır takip eden cevap yazın yorum yapın lütfen arkadaşlar.

bu böyle devam etmeyecekti. duşa girdim. bir saatten fazla duşta kaldım. hayatıma dair çok fazla şeyi düzenlemem gerekiyordu. düşündükçe düşündüm. duştan çıktım ve annemi beklemeye başladım. annem eve geldiğinde ağlayarak beni pgibiyatriste zütür dedim. noldu, neyin var filan diye sormaya başladı. yalvardım ve nolur hiç bir şey sormadan bana bir doktor ayarla dedim. tamam dedi.

takipçi var mı takipçi? varsa yazsın.

puanlar geldi sonra. bulunduğum şehirde tutmayan çok az yer vardı. nisanın istediği yerler olmuyordu ama. konuşmaya başladık. "ben istanbula gideceğim varoluş" dedi. ben de dedim. saçmalama falan muhabbetlerinden sonra bir anda hayat bizi istanbula savurdu. ailemi ikna etmek zor oldu ama başardım. ülkenin sayılı üniversiitelerdinden birinde güzel bir mühendisliğe girdim. nisa da mühendislik okuyacaktı ama farklı bir okulda.

akıl hastanesinin kaurismaki filminden farkı yoktu. hayatımda tanıdığım en düzgün insanları o hastanede tanıdım ben iki haftada. hepsi dertleri başına ağır gelmiş zavallılardı. durmadan batak oynuyorduk.

bir gün alp aradı beni. telefonu açarken hala beni unutmayanlar olduğu için mutluydum. neredesin abi seninle bir şey konuşacağım dedi. arabayla aldı beni. kampüsün dışına çıktı bana baktı ve nisayla ben beraberiz dedi.