elim yenile tuşunda seni bekliyor sevgi koyim

Devam muallak

Devam et panpiş

4 e kadar bekledim uyudum uyandım tık yok

Edit: yaz şu hikayeyi fena sardı

benim dengeler yine gibilmişti beyler. öyle zengin bir ailem falan yoktu benim fakat hasta olduğumu düşündükleri için para isteyince bir kere bile yok demediler bana. bunun sayesinde paso cigara içecek param oluyordu. her gün takılıyordum cigaraya ve böyle giderken yılbaşı geldi bir anda.

o yılbaşı hayatımın en önemli günlerinden biriydi o yüzden saat saat yazacağım her şeyi.

saat 1: uyandım sigaramı içtim ve tuvalete girdim. klozette otururken pelin bir mesaj attı bugün ne yapıyorsun diye. mesaja baktım. 2 akika düşündüm ve cevap olarak gibimin fotoğrafını çekip yolladım buna. sen bunu istiyorsun ama sana bunu vermeyeceğim yazdım.

saat 3: abim geldi eve. cigara yaptık ve içmeye başladık. içerken pelinden mesaj geldi: "sen harbiden ruh hastasıymışsın ya * " yazmıştı.

saat 4: cigara bitti ve abime sert bir şeyler içelim dedim. çıktık abimle ve kokain çözdük. içtik. şehrin muhtelif yerlerinde insanlarla uğraştık laf attık cami çıkışında noel baba şapkasıyla ho ho ho diye bağırarak kaynattık falan.

saat 8: ailece yıl başını teyzemlerde kutlayacaktık. ben teyzemlere geçtim yemek falan yedik. daha sonra abim benim telefondan kuzenimi aradı. yemekte de biraz şarap içmiştim. abim "telefonunu arabada unutmuşsun. alp seni çaldırıp duruyor. arayacak parası yok heralde aç köpeğin." dedi.

saat 8:15: abim teyzemlerin evin önüne geldi. bindim arabasına. aldım telefonu bir mesaj vardı. alp yazmıştı: "ya aç şu telefonu yada nisayı ara." diye aradım bu lavuğu. öfkeliydim. iki line daha vurmuştum. telefonda bu itin sesini duymayı bekliyordum ama nisanın sesi cevapladı telefonu. "ben yine kayboldum hayatım tak gibi." diyordu. öfkeliydim bense. "yanındaki eşek gibici züt oğlanına söyle bana bir daha emir cümlesi kurmasın dıbına koyduğumun barbarı." dedim. o bana problemlerini anlattı. neden böyleyim diye sordu. durdum ve "bunu merak ediyorsan anne babana bak nisa. gönülsüz gibişten maraz doğar sen o marazsın işte. annenle baban birbirini sevmediği için sen bu durumdasın." dedim.

kin kusmuşsun panpa devdıbını getir

kendine ne zaman yoklama çektircen merak ediyorum

saat 9: ailemle içtim. mutluydum. zafer sarhoşuydum. beni unutamamıştı. benim yüzümden acı çekiyordu. o alp seviyesizi nisanın dengi değildi. ikisinden de iyiydim ben.

saat 11:45 :abim teyzemlerden aldı beni. eski arkadaşlardan biri vardı yanında. cigara içtik. havaya bir şarjör ateş ettim. kafamın içinde çok fazla şey vardı. abim beni teyzemlere geri bıraktı. orada bir iki saat daha takılıp içtim.

saat 2: abim aradı. uğur ölmüş varoluş dedi. algılayamadım ilk başta. uğur 32 yaşında şizofren bir arkadaşımızdı. beşikteş ve uyuşturucudan başka ortak paydamız yoktu. uğur benim için masumiyet demekti ama. masumiyet bu taktan dünyaya dayanamamış kendini tren raylarına atmıştı. abim geldi beni aldı. kirası 150 lira olan 6 ay sonra yıkılacak bir gecekonduda oturuyordu uğur. gecekondusuna gittik kapıya tekmeyi vurduk. saati duvardaydı. saatin ne akrebi ne de yelkovanı vardı. üzerinde beşiktaş kadrolarının ve arabaların stickerları vardı sadece. saati ve uğurun oyun kağıtlarını alıp çıktık. o saat hala evimde durur...

saat 3: uğurla ortak arkadaşlarımızdan birinin yanına gittik olayları öğrenmek için. oturduk rakının başına onca takun üstüne. uğuru andık. nereye gömmüşler diye sordum. kimsesizler mezarlığına gömmüşlerdi.

saat 6: kimsesizler mezarlığına gittik. uğurun mezarını bulduk ve başında bir cigara dönüp külleri mezarına çırptık abimle ben. güneş doğuyordu. yeni bir yılın ilk günüydü bu ve hayat hala taktandı.

saat 7: eve geçtik abimle. mutfak masasında ne kadar ilaç varsa yuttum. belki ölürdüm belki ölmezdim. bilmiyordum. umurumda bile değildi.

20 saat sonra uyandım. zamanım değildi. ölmemiştim.

kelime kelime yaz istersen amcık labunya