nasıl futbolcu olamadım anlatıyorum beyler

koşuları yaptık .. ısınmayı yaptık.. çift kale maça geldik.. hoca mevkiimi sorduğunda orta saha forvet dedim.. ki zaten öyleydi..her zaman o bölgede oynamak istemişimdir zaten.. sergen ve hagi sağolsun.. maç başladı ben çok iyi oynuyorum..ara pasları falan herşey tıkırında.. ta ki huur cocuğunun biri arkadan itene kadar.. itmesiyle beraber sol dizim topla vücudum arasında kaldı.. öyle bir acı hissettimki bağırmamla dağlar yerinden oynadı.. hemen hoca yanıma geldi.. herkes şaşırdı tabi.. ufacık itmeyle ne olucak sanki diye.. kenara geldim.. buz koydum sardım ettim.. tekrar girdim oyuna.. aynı şekilde oynamaya devam ettim sağ ayağımla goller attım.. maçı bitirdik.. hocadan 'persembe günü idmana geliyosun' deyince sevinçten havalara uctum yüzümde güller acıyor.. diğer cocuklar şaşkın şaşkın bakıyorlar.. neler yaşadığımı bilseler en az benim kadar mutlu olurlar..

1 sene kadar evde dinlendim.. fizik tedavi gördüm..sol bacağımı güçlendirmeye çalıştım iyileştirmeye çalıştım.. artık deneme vakti geldiğinde bir halısaha maçına katıldım..ilk başlarda top o kadar yabancı geldi ki sanki başkasının bacağını sallıyorsunuz başkasının ayağıyla vuruyorsunuz.. daha kendimi yeni yeni bildiğimden futbolu unutması kolay oluyor.. neyse maçta kendimi alıştırmaya çalışıyorum alıyorum veriyorum pas yapıyorum falan ama şut çekemiyorum.. hem korkuyorum hem güvenemiyorum kendime.. daha yaş 16..maçtan çıktım.. bir yere oturdum.. annesini pazarda kaybetmiş çocuk gibi içli içli ağlamaya başladım.. boğazım kilitleniyor sanki..o an bir karar verdim ben vazgecmeyip futbol oynayacaktım futbolcu olacaktım..

sezon ortalarına doğru annemin kanser olduğunu öğrendik.. yıkılmıştık tabi ama futbolcu bırakacak değildim.. kemoterapi gördü tedavi gördü..ama lanet hastalığı atlatamadı.. 17.09.2003 tarihinde vefat etti.. herşeyin boş olduğunu anladım.. futbolmuş topmuş golmüş.. hepsi gibindirik işler.. o günden sonra hayatımı değiştirecek bir karar verdim..

idman bitti evin yolunu tuttum.. yolda ara ara sol dizim sızlıyor.. bır sıkıntı var ama ağrı gireyimmi girmeyimmi diye kararsız kalmış sanki.. eve geldiğimde duşumu aldım oturdum tv başına.. sol dizimdeki sızlamalar yerini ağrıya bırakmıştı ve giderek artıyordu.. artık dayanılmaz noktaya geldi.. evin içinde kıvranıyorum annem geliyor tedirgin oluyor ağrı kesici getiriyor buz getiriyor.. 4-5 saat kadar bu ağrı sürdü.. gözümden yaş geldi o kadar şiddetliydi.. ağrılar yerini hassasiyete bıraktı.. o hassasiyet sol bacağımdan hiç gitmedi..

kendi çapımda oynadım.. halısaha maçları yaptım.. idmanlar yaptım kendi kendime.. gören arkadaşlarım şaşırıyor sağ ayağımı nasıl bu kadar iyi kullandığıma..iki ayağınıda iyi kullanabilen varsa bilir.. çok büyük avantajdır.. solla vuruyormus gibi yapıp sağ çekmek büyük marifettir.. ve bunu rakibine kesin inandırmanın yolu sol ayağınıda iyi kullanabilmekten geçer.. ben bunun avantajını yaşıyordum.. aylar geçti iyice güçlendim kendime geldim.. yakın arkadaşımın desteğiyle telekom antremanına çıktım.. hoca değişmişti.. beni kimse tanımıyordu.. ancak ilk antremanım o kadar kolay olmadı..

eve döndüm hiçbirşey yemiyorum annem babam tedirgin.. onlarda biliyor durumumu.. o günden sonra hergün 1-2 saat topla idman yaptım ama bu idman öyle bir idman değil.. sol ayağımı sadece koşmak için kullanabiliyorsam bende diğerleri için sağ bacağımı kullanırım diye düşündüm.. alıyorum topu sağ ayağımla duvarlara vuruyorum top sürüyorum şut çekiyorum..1 sene kadar bu idmanları yaptım.. yaşım oldu 17.. ve artık sağ ayaklı bir futbolcuydum..

beyler dinleyen varsa devam edicem yoksa giberim yormayın beni

hastaneye zütürdüler beni daha küçücük birşeyim amk.. menisküs yırtılmış dediler ameliyat dediler.. çaresi yok.. ön capraz bağlarda esneme gerilme falan olmus katmıyorum onları.. sadece sol bacağımın menisküsü yırtılmış.. bir bacaktan yırttık ama benim hayatım sol bacağım zaten.. ameliyat oldum ameliyattan sonra dizime kurmalı saat gibi birşey takıldı kendim ayarlıyorum kendim kuruyorum falan.. 15 yaşındaki çocuğa göre büyük bir travma olsa gerek.. düşünün size böyle birşey olduğunu ve tek zevk aldığınız şey futbolken.. hayatınız futbolken..

13 yaşımda her iki dizimdede menisküs başlangıcı görüldü.. menisküs demek profesyonel futbol hayatı yok demektir..o zamanlar sadece agrıyor ama ben maclarıma devam ediyorum.. bilmiyorum çünkü ciddiyetini.. 15 yaşımda türk telekomdayken bir maçta topun arkasında koşuyordum topum üstünee basmamla dizimin yay gibi uzanıp gelmesi bir oldu.. kıvranarak çıktım sahadan..

vardı böyle bi başlık

çalıntı konu kilit

reserved dipnot olamadınmı neticede

Anlat panpa

devam et

geçmiş olsun panpa

rezerrrrrvvveedewdedede

devam et lan benimde futbol hayatım bitti duygulandım bende sol açıktım

o günden sonra her maçımdan sonra 1-2 saat o felaket ağrıyı çektim.. maç esnasında ağrı hissetmediğim için oyunumu pek etkilemedi.. ama bacağımın kötüye gittiğini hissedebiliyodum.. yaş oldu 18..gençlerbirliği oftaşa transfer oldum.. gençlerin pilot takımıydı o zamanlar.. kulüp doktorları bacağımdaki sorunu farketmişlerdi kontrollerde.. hocayla yaptığımız anlaşma sonucu bunu ne bir yönetici ne de başkan (ilhan cavcav) duyacaktı..

Reserved

devam et panpa ilgimi çekti

reserved degerlenebilir