nasıl fenerbahçeli olduk fenerli panpalarım

açıkça söylemek gerekirse liseye kadar futbolla ilgilenmiyordum, takım da tutmazdım. erkek olduğum için takım tutmamam hep garipsenirdi. gerçi eşcinsel olduğum için normal da karşılamak lazım ama kimse bilmiyordu eşcinsel olduğumu. sınıfta bir çocuk vardı yakışıklıydı gerçekten. ilk yıldan iyice samimi olduk. evlerimiz de yakındı üstelik. ikimizin anne-babaları da çalıştığı için, birbirimizin evine gidiyorduk sürekli. zamanla baştan çıkarttım ve eşcinsel bir birlikteliğe ikna ettim. lise hazırlığın sonuna doğru oldu bunlar tabi. yazın 1,5 ay falan görüşemedik. o yoktu bir süre istanbul'da, ben de başka bir süre yoktum. döndüğümüzde daha da samimi olmaya başladık. birlikte geziyorduk falan. lig başlamıştı o sırada. babasına da maç bileti geliyordu. maça davet etti beni. kabul ettim tabi ki. birlikte vakit geçirdiğimiz her dakikayı kabul ederdim. yolda giderken, "sen de artık fenerbahçelisindir herhalde" falan dedi. ben de "beni şu anda öpersen, fenerbahçeli olurum" dedim. yolun ortasında beni öptü 5 saniye falan. tabi öncesinde etrafa baktı kimse var mı, yok mu diye. :p o an fenerbahçeli oldum. onun sayesinde futbolu ve fenerbahçe'yi sevdim. biz birlikte değiliz belki ama hala fenerbahçeliyim ben.

onurlu doğduk kardeş

Baban peçete kullanmadı

sizi gibe gibe fenerli yaptılar