Arkadaşlar mobildeyim suan 2 - 3 part daha yszip bırakacağım aksam elimden geldigince 8 10 part atmaya çalışacağım pcden.

" Hey?! " sen ne kadar kacarsan kac bazen bazi seyler oluverecekse olur. Ne yaparsan yap ne kadae cabalarsan çabala senin elinde olan bir sey yoktur. Iste simdi kacip gittigim o kiz karsimda durmus o cocuk gözleriyle bana bakiyordu. Ruzgar arkasindan esiyordu. Kokusu icime doluyor saclari yüzüme çarpıyordu.

" Neden gittin ?! Ben bir sey mi yaptim ? " sen ne yapmadin ki beni alt ust ettin. Ne yapacaksin ki sen. Kimyami bozdun diyemedim tabi.

" Yoo. " diyebildim ciliz bir sesle.

Rez panpa

ReZzzzZzZZ

" Bu ne hal ? Gözlerin kirmizi sen kırmızısin ? Cocuk mu var karşında? " sinirlenmis gibiydi. Sesi yükseldi, nefesi kegiblesti. " Neden kaçıp gittin benden ? Ben senin yuzunden kendimi kotu hissetmek zorunda miyim ? Ne yapmaya calisiyorsun? " ben sadece sustum ve gözlerine baktim. Tek kelime etmedim. Korktum konusmaktan korktum. Ben sustukça o sinirlendi. Omzuma vurdu ve bağırarak " Neden ? ! " dedi ve hıçkırarak ağlamaya basladi.

Rezerve oc

Rezervasyon

Yarim kalcak ama re

Yaz kiwra

Khaleesi var şuku

Rezerved

Rezz pampa

Park edeyim

Rezzzan

Geldim arkadaşlar elimden geldiğince seri ve çok yazacağım. Söz verdiğim gibi bu gece 8 10 part atmaya çalışacağım belki daha fazla. iyi okumalar, yorum yapmayı ve şuku/cugu atmayı unutmayın boş duvara anlatmak hoş değil.

Ben şok olmuştum. Karşımda durmuş ağlıyordu. Hemde hıçkıra hıçkıra. Artık konu beni aşmıştı sanıyorum ki sorun benim yanımdan kalkıp gitmem değildi. Öyleyse olay gerçekten saçma olacaktı. Kim yanındaki çocuk kalktı gitti diye böyle bir tepki gösterirdi ki ? inanın o an O'nu ağlayarak siz görseniz Dünya'da mutluluk diye bir şey olmadığını düşünürsünüz. içim parçalandı O'nu öyle görünce, en fazla 50 cm uzağımdaydı. Hıçkırdıkça hıçkırıyor ve deli gibi ağlıyordu.

Bir an, sadece bir an düşündüm ve belinden tuttum kendime çektim. Başını omzuma koydu, küçük bir kız çocuğu gibi ağlamaya devam etti.

Ağladı ağladı duruldu. Kafasını omzumdan kaldırmadı. Derin derin nefes almaya başladı. Rahatlamıştı. Ben tek kelime etmedim. O'nda da edecek derman kalmamıştı. Uzun süre ağladı. Elleriyle gözlerini avuşturdu. Gözlerime baktı kocaman yeşil gözleriyle. Özür dilerim, ben, gerçekten özür dilerim, özür dedi korkak ve şaşkın bir şekilde koşarak yanımdan gitti. Ben ne olduğunu anlamadım. Durdum, durdum. Gidişini seyrettim bir süre. Arkasından gitmem gerekiyor muydu ? O'nu kendisiyle bırakmanın iyi olacağını düşündüm.

Okula geleli daha 1 saat olmuştu yada olmamıştı. Şimdi yeniden eve gidiyordum. Bu 1 saatte yaşadıklarım benim için ağır olmuştu. Ben gayet tektüze, monoton bir hayatı olan bir insandım. Kendi düzenimin dışına çıkmak beni korkuturdu ve bu düzenden çıkmak zorunda kaldım. Gerçekten yorulmuştum. Eve girdiğim de dışarıda yağmur şiddetini arttırmıştı. Kendime çay yaptım içtim ve yattım. Tüm gün evde yattım, yatağımdan çıkmadım bile. O'nu düşündüm. Çocuk bakan yeşil gözlerini düşündüm.

O gün yataktan hiç çıkmadım, çıkamadım. Sürekli yarı uyanık vaziyetteydim. Ne zaman uyusam sürekli aynı kabusu görüyordum. Yine aynı yerdeydik O yine omzumda ağlıyordu ama sonra kaçıp gitmiyordu. Gözlerime bakıyordu ve SENiN YÜZÜNDEN deyip aşağı atlıyordu. 8. kattan aşağı düşüşünü defalarca gördüm. Her seferinde kan ter içinde sıçrayarak uyanıyordum. En son uyandığım da sabah saat 5.47'diydi. Kalktım banyo yaptım kahvaltı hazırladım giyindim ve okula gittim. Aslında okula gitmek istemiyordum ama bir gece de çökmüştüm sürekli aynı kabusu görüyordum. O'nu bulmam lazımdı.

Kampüsün içine girdim ama içim içimi yiyor sanki bir el var tüm iç organlarımı parçalıyor. Kantine gittim, ortalıklar da yoktu. Kampüsün içinde aradım göremedim. Sınıfa gittim ders başlamasına 6 dk vardı. Oturdum rastgele bir yere. Kapıdan giren her kıza umutla bakıyordum ama hiç biri O değildi.

içimi büyük bir telaş kapladı. O an yaşadığım korkunun haddi hesabı yoktu. Ders başladı ve O hala gelmemişti. O ders nasıl bitti bilmiyorum bile tekrar tüm okulu gezdim ama yoktu. Zaten bu anasını gibtiğimin kampüsün de birini bulmak imkansızdı hele adını bile bilmediğin birini bulmak daha da imkansızdı. O an kendime o kadar çok sövdüm ki. Okulda hiç arkadaşım yoktu. Belki yurtlardan birinde kalıyordu ama bu bildiğin samanlıkta iğne aramak gibi bir şeydi.

Kendimi çok suçlu hissediyordum. Tüm gün aptal gibi gezdim ortalıkta. Gece olmuştu ve ben eve yeni geldim. Uyumak istemiyordum yine aynı kabusu görmek istemiyordum. Kendime kahve yaptım.

Kahveyi içtim açtım televizyonu kanallarda rastgele geziyordum. Sonra bir kahve daha yaptım. Uyumamak için elimden geleni yapıyordum. Ne olursa olsun uyumamalıydım o kabusu bir kez daha görmek istemiyordum. Gece saat 4'e kadar ayakta kalabildim sonra masanın başında elimde kumanda uyuyakalmışım. Yine aynı kabusu görmüştüm. Sıçrayarak uyandım, sandalyeden düşmüştüm, öyle sert sıçramışım ki.

Bu iş iyice çığırından çıkmıştı. Kalktım yine duş aldım kahvaltı yaptım. Sabah erkenden okula gittim, derse gireceğimiz amfinin önünde bekliyordum dersin başlamasına daha 43 dk vardı.

Sınıfa giren herkese kızı anlatıyor ve tanıyıp tanımadığını soruyordum. Bu şekilde isminin Buse olduğunu öğrendim. Buse daha ortalıkta yoktu anlaşılan öyle sınıfta yakın olduğu kimse de yoktu. Dersin başlamasına 4 dk vardı hoca geliyordu ama hala Buse yoktu.

Tam o esnada kapıdan bir kız girdi, yine son bir umut ile kıza sordum Buse'yi tanıyıp tanımadığını şansıma kız Buse'nin oda arkadaşıymış. Buse'de odadaymış. 3 gündür odadan çıkmıyormuş. Kızdan odanın nerede olduğunu hangi yurtta olduğunu öğrendim doğruca yurda gittim.

Çok heyecanlıydım, aslında biraz öfkeliydim. Buse'nin iyi olduğunu öğrenmiştim ama bu sefer O'na kızgındım. Tamamıyla duygu karmaşası içinde odanın kapısının önünü geldim. Kapıyı çaldım, kimseden ses gelmedi. Bir kez daha çaldım yine ses yok. Bu sefer daha sert çaldım içeriden bir tıkırtı geldi, sonra kapı açıldı.

Karşımda Buse vardı, bir anda bağırdım; Ne yapmaya çalışıyorsun sen ??

Beklemede