nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

bundan 10 sene evvel dedemi kaybetmemle başladı her şey beyler. soğuk bir ocak akşamı yatağında ebediyete ulaştı bir kalp krizi sonucundan. bunun ailenin parçalanması anldıbına geleceğini çok sonra anlayacaktık. kadınlar çok tekinsiz yaratıklar beyler. ayık olmazsanız bitirirler sizi, amsalaksanız ve bunu belli ediyorsanız mesela. her neyse. dedemi kaybettik, cenaze falan. dayım bi ton artislik yaptı dıbına koyim. elinde büyüdüm desem yeridir ama bi yanlış evlilikle hepimizi mahvetti.

neyse işte 2 gün sürdü bu fasılalar. ben duyunca çok ağlamıştım ama cenazede nedense bi gram ağlayamadım. şok geçirmiştim resmen. beni şaşırtan bir durumdur. tabi dedemin ölmesi demek para içinde yüzmemiz anldıbına gelecekti ama o kafayla ben fazla sallamadım tabi. keşke sallasaymışım şimdi düşününce. her neyse. gel zaman git zaman dayımın hareketleri değişti. resmen bi hanımköylü olup çıkmıştı dıbına kodumun çocuğu. sonrasında zaten mirasın bir lirasına bile dokunamayalım diye ananemle ikisi ellerinden geleni yaptılar. yasal olarak mücadele ediyoruz hala da beni düşündüren yengem olacak yelloz'un 5-6 senede bu herifi nasıl bu hale getirebildiğiydi.

önce arabalar satılsın diye tutturdu pekekent. dedemin resmen ufak bir koleksiyonu vardı ama geneli mercedeslerden oluşurdu. içim giderdi resmen, hasta olurdum. 10-12 araba sattık. bu amcık ağızlı gene rahat etmedi. aylar geçti ananemi oturduğu evden de çıkarttırdı bir şekilde kendisi oturmak için. artık şaşırmanın da ötesinde nefret etmeye başlamıştım olandan bitenden. 2 ayda bir araba değiştirir olmuştu bin kurusu. ki elinde elle tutulur bir mesleği de yoktu. okulu da bitiremedi o fahişe yüzünden. kaç okul gezdi biliyor msuunuz beyler, anlatsam kimse inanmaz. hayatımda öyle bi salak tanımadım ben. milyon dolarlık adamın oğlusun git gördüğün ilk kezbana tutul, fesüphan allah. ama sebepleri varmış tabii. sonra sonra anladım.

eeeh dinlemiyosunuz lan anlatmıyorum

heh audition iyi oldu biraz daha artık devam edebilirim.

cenazeden sonra bunlar olurken ben devamlı dedemi görüyordum rüyalarımda. kah tabutun başında ağlıyordum kah öğütler veriyordu bana ve genelde ağlayarak uyanıyordum. günler geçerken dayım ve yengem yavşakları da yavşaklıklarına devam ediyorlardı tabi. en son bebekteki evi satmışlardı. biz de ona mahsuben bodrum'daki yazlığı alma konusunda anlaştık ama satıştan sonra bir türlü protokolü imzalamadı pekekent. nefret ediyorum böyle insanlardan beyler. her neyse benim dayımla eskisi gibi aram yoktu tabi ama sıfır da değildim. arada içmeye falan giderdim ona. söylemesi ayıp küçükten beri içiyorum beyler. her neyse bir gün gittim gene köfte falan yapmış huur. dayım da salata falan. rakılar makılar öyle bi takılmacadayız. içtik miçtik. içerken de bunlar devamlı bana aileden alakasız insanları kötülüyorlar. anlamıyorum amaçlarını amk da sırf fitne fesat amk. neyse vakit geç oldu yattık toptan. bi ara suratımda soğuk bi havayla uyandım. saat 2 falandı.

suratımda soğuk hava dediğim yani sanki birisi yüzüme karşı üflüyordu veya ıslık çalıyordu. ama hafif ve kesin bir soğuk gelmişti yüzüme. dedim kalkmışken bi tuvalete gideyim dedim. ama ev de hangar gibi, devasa. bilen biir bu zekeriyaköydeki villaları. yaşım da ufak bi yandan tuvalete gidiym dedim ama tırsıyorum da. gece saat iki, adamı maymunların gibeceği bi yer ne de olsa. bir de bana 1.katı hazırlamışlar, birde tuvalet yok amk. dedim aşağı iniym.

aşağıda 3-5 oda, sauna bide büyük bi tuvalet var. indim aşağı girdim tuvalete. bi yandan da tırsaklığım devam ediyor tabi. içimden nas suresi nasıl başlıyordu falan diyorum dıbına koyim. bi yandan da kendimi rahatlatmak için o sene olan komik olayları falan düşünmeye zorluyorum kendimi. ortaokula başladığım sabah ikiz kuleler gibi olmuştu biz okuldayken. çocuğun biri de derste öğretmenim kız kulesini bombalamışlar falan demişti. düşündükçe gülerim yaa hahahahhaha. neyse bunları düşünüyorum ben falan bi yandan da tuvaletteyim. tuvalette devasa bi boy aynası var. ben de aynalardan tırsarım biraz. akşamları falan bakmamaya çalışırım ki hala bu böyledir. o yüzden işimi acilden bitirip hemen çıktım tuvaletten. koridordan merdivene gidicekken odalardan bir müzik sesi duydum. yani nasıl bi müzik dersen böyle ilahi gibi ama sanki başka bi dinin ilahisi gibi. insan dinlerken rahatsız oluyordu. kapının önünde durdum bi dakka ama korkuyorum da. ne bu demeye kalmadan kapı açıldı. yengem, ne yapıyorsun burda dedi. kafasında siyah bi örtü vardı. basiretim bağlandı bişey diyemedim.

nabiym tuvalete girdim sonra müziği duydum dedim. müzik falan yok, hadi iyi geceler dedi. odadan çıktı benle, kapıyı da kitledi. ben yarım gözle içerdeki mumları falan gördüm ama hemen kapıyı çekti huur. o yüzden onla sınırlı kaldı ama bi yandan da merak ediyorum karının ne tak yediğini. çıktık o kattan sana da iyi geceler dedim. yattım. bi beş on dakkaya bayıldım beyler. ama iğrenç bir rüya görüyordum. rüyamda annem ben babam dayım falan hepimiz birer koltuktaydık. fakat ellerimiz ve ayaklarımız yılanlar tarafından bağlanmıştı. yengemse kahkahalarla gülüyordu. elinde alevden bir kırbaçla bi bana vuruyordu bi anneme, bizse felçli gibi sadece acı çekiyor ve ağlayabiliyorduk. gözlerimizden yaşlar boşanıyordu. ter içinde uyandım. yüzüme gene soğuk vurmuştu. keşke hiç gelmeseydim dedim içimden. sonra oda aklıma geldi.

@20 nabiym am

çocuk merakı işte. içimden gidipbakmak geliyor ama deli gibi de tırsıyorum. zaten odanın anahtarı da yok. kapıyı da nasıl açarım bilmiyorum. arkamı döndüm tekrar uyumak için. uyudum kaldım. 5e doğru bir daha uyandım. ama nasıl uyandım biliyor musun? sanki böyle uyanman gerektiğini hissedersin de uyanırsın ya. öyle bir şey oldu. gözümü hafif araladığım gibi karşımdaki kapı da aralandı. dedim ananın amı lan böyle şey mi olur. iyiden iyiye altıma sıçma noktasına geldim ama gibsen uyuyamıyorum. aklımda devamlı o oda var. tekrar kendime sordum gitsm mi diye ama bu sefer sakın diye bir ses duydum. yani ses duydum da değil aslında, sanki biri bana telkin etti bunu kafama girerek. sakın öyle bir şey yapayım deme ufaklık. sanki konuşuyordu benimle. ve bir kahkaha. çıldırmak üzereydim. bu kimdi, oda neydi, bu karı ne çeviriyordu...

uyumuşum. uyandığımda sabah olmuştu. dayım gelip noldu oğlum sana dedi? nolmuş dedim? demeye kalmadan canımın ne kadar yandığını hissettim. beyler suratım çizik içindeydi. olana bitene anlam veremiyordum. yani asıl bi çizik biliyor musunuz beyler? sanki böyle toplu iğneyle suratıma resim çizmeye çalışmış biri. sol gözüme de kan oturmuş. yengeme de gösterdi karı da demez mi ki akşamları dolaşırsa böyle şeyler olabilir diye. ben palas pandıras eve gittim tabi. annem çığlık attı beni görünce. ben de olanları anlattım. bu iş boş iş değil ben bir araştırayım da bi hocalarla falan konuşayım, anlayalım aslını dedi. ama içimdeki herif yine sakın haa, valideye sahip çık diyor ve benle dalga geçiyordu. klinik bir vaka olmama az kaldığını hissediyordum. ve oda, yine oda.

giberler böyle işi arkadaş, benim hayatım gibiliyor laf anlatıym diye kimseden ses yok. hadi eyvallah.

@28 ne biliym lan duvara konuşuyorum gibi geldi.

dıbına koyum yazdıklarım uçtu gene. neyse saveli gidicem artık.

evet beyler hastaneye gittik. doktor resmen darp edilmişsin dedi ama olanları anlatınca bilimin de açıklayamayacağı durumlar olabilir tabi ama belki de sen kendin yaptın bunları dedi. bilmiyoruz valla hocam uyandığımda böyleydim dedim. en iyisi burdan sonra pgibiyatri servisine çık levent bey görsün seni bi dedi. tamam hocam dedik. bu levent efendi almanyada parapgiboloji eğitimi de almış falan. olanları en ince detayına kadar anlattım. yalnız adam o sesin üzerinde çok durdu. erken karar vermeyelim dedi, durumun hakkında notlarımı aldım ama bi süre izleyelim seni sonra karar verelim dedi. şimdilik sabahları bir prozac yazıyorum sana dedi. yalnız alkol almıyorsun, 2 hafta sonra bi daha görüşücez dedi. prozaca rağmen o ses kesilmezse beni bi ara dedi. tamam dedim.

neyse beyler hastane faslı böylece bitti. annem hocaları sordu soruşturdu ama o gün çok yorulduğumdan ben istemedim hacıyla hocayla uğraşmak, zaten suratım yanıyordu dıbına koyim. bi yandan da odayı düşünüyorum gene. napıyodu gecenin bu saatinde o dıbına kodumun karısı kafasında siyah tülbentle mumlarla falan. öte yandan da iyice manyağa bağladım, düşünmiyim bunları falan dedim kendi kendime. o sıralarda hoşlandığım bir kız vardı, hatta hoşlandığım ilk kızdı zaten. elifti ismi. ona daha çok konsantre olmaya biraz daha çocukluk yaşamaya karar verdim. ne bileyim mc.donaldsa gidelim, sinemaya gidelim falan fişman. ben o ara nişantaşı ışıkta okuyodum. pazartesi okula gittim elifi buldum. tabi o ara öyle telefonlar falan yok çoluğun çocuğun elinde, estafurullah. facebook flan da yok. en büyük olay icq tabi ki büyük devrimdi. ama genel itibariyle insanların yüzyüz bişeyler konuştuğu, yaşadığı, sowsyalleştiği son dönemlerdi ve bu sizi daha cesur kılıyordu sonuçta.

ondan sonra dedim iznin var mı? vaaar. okuldan sonra dolaşalım o zaman dedim. tamaam dedi. ama resmi bi durum yok. yani arkadaş arkadaşa hesabı. çıktık ortaköye gittik. ortaköyde bugün harley shop'un olduğu yerde wendy's vardı o ara. gittik böyle neşeli neşeli hamburger falan yiyoruz. kare hamburgerler chilly soslar falan bi yandan da muhabbet ediyoruz. ama benim tip yine kayık o olay yüzünden. kız bana biraz da acımayla bakıyor. lan wendy's keşke çekilmeseydi türkiyeden bak anılar canlandı. neyse abicim yiyoruz gülüyoruz eğleniyoruz falan. yengem huursuyla dayım manyağı girdi içeri. benim surat asıldı tabi gelicekler konuşucaklar falan diye. dayım naber falan dedi yengemde selam melam da yok. kıza tutuldu. pis pis bakıyor kıza. ben de ona tutuldum tabi. o öyle yapınca ben de dayımın lafını böldüm neyse görüşürüze getirdim muhabbeti uzasınlar diye. gibtirip gitti bunlar. ben de kıza kusura bakma böyledir bu manyak tarzı bi şeyler dedim ve biraz olanlardan bahsettim. ama elif çok bozulmuştu. hani dokunsan ağlayacaktı.

elif artık sanki konuştuklarımı duymuyordu bile. gözleri dolmuştu ve ağlamaya başladı. ben de napıcağımı şaşırdım tabi. bi yandan da içimden orosppuya küfür ediyordum, bi yandan da kızı sakinleştirmeye çalışıyordum. ama kriz halinde ağlıyordu. durum cidden şaşırtıcıydı. hemen gittim su aldım. biraz nefeslenmeye başladı ve ağlamayı kesince bana tek cümle söyledi; bu kadın çok kötü bi kadın. neyin olursa olsun bu kadından uzak dur dedi. nerden çıkardın dedim? bilmiyorum ded, altıncı his dedikleri galiba bu dedi. ama bu kadın çok kötü bi kadın, tek bildiğim bu dedi. ve hıçkırması durdu. iyice garipsemiştim herşeyi. taksiye bindik, onu etilere bıraktım kendim de eve geçtim.

neyse abicim evde babam mükellef bir rakı sofrası kurdurmuş. aslan oğlum gel bakalım falan dedi eve gidince. hayrola neyi kutluyoruz babuş dedim. olanlardan dolayı moralin bozulmuş biraz, annenle konuştuk. sana bi sürpriz yapalım dedik, kalkan yaptırdım ismete falan dedi. mutlu oldum tabi ister istemez, ben balık hastasıyım ama kalkanın yeri apayrıdır beyler. bana rakıyı ver kalkanı ver, her şeyimi al amk. oturduk sofraya 1 saat sonra falan başladık muhabbete. peder bey inceden bi paşa da koydu. ben hem yüzümün halini hem bugün olanı unutmuş, sanki zevk denizinde yüzüyordum. taki annem bugün naptınız elifle diye sorana kadar. ben de oturdum anlattım şudur budur diye. babam da kız haklı oğlum. sen bunlardan uzak kal biraz falan dedi. sonra da araba muhabbetine falan getirdi lafı. z3ü vardı o ara ki ozamanın en baba arabalrındandı. zaten 2001 kasası son kasası oldu. değiştirmeyi düşünüyorum falan dedi. vakit geçti öyle. akşam 1e doğru yattık. iğrenç bi gece beni bekliyordu beyler.

amk mal bulmuş mağribi gibi atlamayın her şeye hayatınız da hiç mi ilacın üstüne içki içmek zorunda kalmadınız

akşam 3 gibi ter içinde uyandım. beyler tek kelimeyle altıma sıçmıştım. o gece rüya görmedim ama önceden duyduğumu söylediğim sesler beni çıldırttı. inanılmaz çoğalmışlardı. artık tek değildi benle uğraşanlar. devamlı benle oynuyorlardı, hissediyordum, duyuyordum. evet, onlar ses değiller ama onları hissetmeyi en güzel tarif edebileceğim kelime duymaktır. onları duyuyordum beyler. gülüyorlardı, salağa bak diyorlardı, ne kadar zavallı diyorlardı ve nedense onları düşününce hayal edebildiğim tek renk kırmızı oluyordu. siyahın içinde kırmızı çizgilerdi sanki onlar ama ben çok yorulmuştum ve yavaştan delirmeye başladığıma inanmıştım artık. sabah kalktım servise bindim. binmez olaydım. herkes aynı olayı konuşuyordu ve tek kelimeyle yıkılmıştım. oracıkta delice ağlamaya başladım beyler. inanıp inanmamaktan da öte artık çaresizliğime ağlıyordum

elife araba çarpmıştı beyler.