nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

o değil de ben 12 yaşında anca "ben bi göriyim elifin annesi teyze" diyebilirdim amk sen kadın moral mi verdin lan vay anasını

hadi ..

bu sefer beni görünce bağırmadı, çağırmadı. sakin sakin konuşmaya başladı. başıma açtığın belaların farkında mısın diye sordu. nasıl yani dedim? göreceksin dedi. ben kendi diyetimi ödedim ama sana da ödecekler dedi. kim dedim. ağlamaya başladı. tekrardan küfür etmeye başladı. vildanı görüp uzadım ben de. başımıza bi ihale aldığımız belliydi. olayın iç yüzünü öğrenip savaşmak gerekeceği de belliydi. ama bu öyle bir dertti ki ne kimseye anlatabilirdin, ne de kimseyi inandırabilirdin. çünkü sonuç olarak powzitif bilim diye bir şey var ve sen ne yaşadığını düşünürsen düşün her şeyin bir açıklaması vardı. ama bir şekilde savaşacaktım, böyle kolay pes edemezdim. gel zaman git zaman pgibiyatrıma gittim. olanları anlattım. yine uzun uzadıya not aldı, yine bol bol düşündü. napmayı düşündüğümü sordu. bilmiyorum ama bedeli ne olursa olsun savaşacağımı söyledim. peki sence bu vaka metfizik mi yoksa olayları biraz abartıyor musun diye sordu. ben de bunu sınıflandıramadığımı, tek bildiğim şeyin hayatımın yavaş yavaş ellerinden kaydığını görmek olduğunu söyledim.

çok fazla boşluk oluştu panpa,

kurguyu kaybettin lan pozitif bilim ile.

panpa yatcam yatmıyom hadi bence toparla öyle yap

cinlere inanmak nedemek huur çocuğu müslümansan zaten onların varlığını kabullenmek zorundasın dıbına koyim nasıl yani onları kabul etmemek insanları kabul etmemek gibi bişiy

devam panpa tutabilir.

ozet gec pıc kım okuyacak bunu

işin vahim tarafı aynen elif'in dediği gibi sıranın bize geleceğini düşünmeye başlamıştım. çünkü ortada nerden baksan 5 trilyonluk bi servet vardı ve bu kezban bu para için her şeyi yapacak kadar şerefsizdi. dayım da şerefsizdi. ama o saf bi şerefsizdi. yani aradaki fark ne dersen yengem olacak zütveren içinde kötü bi insandı. iş bi şekilde cine periye geldi ama acaba ilgisiz midir diye de düşünüyordum. ama ya elif in yaşadıkları? ya benim başımdan geçenler? duyduklarım? kabuslarım? bütün bunlar bir tesadüf olabilir miydi? veya ne kadar tesadüf olabilirdi ki? yaşımın çok üstünde olaylar omuzlarıma çökmüştü. filler tepişirken ezilen yine bendim.

@108 of of of çok çok ağır liseli beyler uyarıyorum.

anlatmaya gerek yok gibe gibe inandırtmışlardır

hy nerden nereye geldin bkunu ckardın ln olum yaz hadi heycanlı anlat

panpa tüm dikkat sendeyim

bütün bunlardan sonra bir de etiler'Deki villanın satılması gündeme geldi? getiren kim? tabi ki dayım zütvereni. bunlar bu konuyu konuşmak için bize geldiler. aynı masada babam annem anneannem dayım yengem oturuyor. börek çay falan klagib bi apartman toplantısını andırıyor hava. lafa dayım girdi. anne biz bu evi satmak istiyoruz. çünkü mutlu bir haber aldık 2-3 gün önce. nesrin hamile. çocuğumuz olacak. bu yüzden de ona uygun yatırımlar yapmak istiyoruz. bunun üzerine ananem lafa girdi. oğlum iyi hoş da bu haber böyle mi verilir, bir de aceleniz neydi diye sordu. çocuk haberi masada pek sevinç yaratmamış aksine nesrine pis pis bakan 6 göz koymuştu adeta masaya. dayım isyan bayrağını çekti. ben anlamam anne. sonuç olarak bu mevzu benim en değerli varlığımla ilgili karım ve çocuğum. ben ne yaparsam onlar için yaparım. sonuçta bi aile reisiyim dedi. bu lafların üzerine babam sinirlendi ve ağzını bozdu. sen ailen için yapıyorsun da biz pavyon karıları için mi yapıyoruz ahmet, ne kadar para merakın varmış falan dedi dayım da enişte senle bu konulara girmem falan diyince dananın kuyuğu koptu. babam saldırdı dayıma. 2 yumrukla da kapattı mevzuyu zaten. sonra da evden kovdu. gibtirin gidin lan evimden, dıbına kodumun yamyamları falan diye. aynen böyle. ben olanları biraz korku biraz keyifle izledim ama çıkarken nesrin'in görüşürüz ahmet abi demesi de dikkatimi çekti. aklınca babama gözdağı veriyordu ama meseleye uyanan bitek ben vardım doğal olarak.

@2 ilk kez gördüm avradını gibtiğim çok güldüm.

foto atsana pnpaaaaaaaaaa

işler çok ilginçleşti de çok yavaş yazıyon panpa

rezervedd

elifi geçtim beni de geçtim artık ibre babama dönmüştü. babam almıştı ihaleyi. fevkalade tırsıyordum. okulda değilsem gözümün önünden hiç ayırmıyordum onu. arada uyurken kontrol ediyordum nasıl diye. bi gibim de olduğu yoktu açıkçası. 1 hafta falan böyle gitti. pazartesi okula gittim, erken çıktım. önden bi elifi de görürüm falan demiştim kendi kendime. her şey güzeldi çünkü. kabuslarım azalmıştı, duymuyordum da artık nolduğunu bilmediğim şeyleri. elif de biraz toparlanmıştı. eskisi gibi değildi tabi ama yine de biz beraberdik. öğlene doğru okuldan erken çıkıp bişeyler atıştırmaya gittik. yedik içtik, iyiydi moralim yalan yok. çok geç olmadan da eve geçtim. evde kimse yok. bitek bizim yardımcı var o kadar. nerdeler dedim. sizin haberiniz yokmu küçük bey dedi? neden haberim yok mu dedim? beyefendi kalp krizi geçirdi, internationaldalar dedi. heeeeh dedim olacağı buydu anasını gibiym, gene yaptı numarasını huur, hem de beni iyi bi giberek. ben tabi ağlamaya başladım, atladım taksiye hemen yeşilyurt. bi yandan ağlıyorum bi yandan sakinleşmeye çalışıyorum ama mümkünü yok sakin olamıyorum. taksiciden bi sigara istedim.

Taksiciye dikkat edeydin