nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

bazı boşluklar olsada iyi hikaye hacı sıçtırır bu liselileri devam.

hadi amk yengeni gibmeni bekliyorum elim gibime yapıştı hadi la çabuk yaz

akşam 3 gibi ter içinde uyandım. beyler tek kelimeyle altıma sıçmıştım. o gece rüya görmedim ama önceden duyduğumu söylediğim sesler beni çıldırttı. inanılmaz çoğalmışlardı. artık tek değildi benle uğraşanlar. devamlı benle oynuyorlardı, hissediyordum, duyuyordum. evet, onlar ses değiller ama onları hissetmeyi en güzel tarif edebileceğim kelime duymaktır. onları duyuyordum beyler. gülüyorlardı, salağa bak diyorlardı, ne kadar zavallı diyorlardı ve nedense onları düşününce hayal edebildiğim tek renk kırmızı oluyordu. siyahın içinde kırmızı çizgilerdi sanki onlar ama ben çok yorulmuştum ve yavaştan delirmeye başladığıma inanmıştım artık. sabah kalktım servise bindim. binmez olaydım. herkes aynı olayı konuşuyordu ve tek kelimeyle yıkılmıştım. oracıkta delice ağlamaya başladım beyler. inanıp inanmamaktan da öte artık çaresizliğime ağlıyordum

elife araba çarpmıştı beyler.

devam en son nasıl kendine geldiğini merak ediyorum

devam panpa ilk defa bir başlığa ikinci entry girdim. eğer beni hayal kırıklığına uğratırsan giberün.

la hadi la yarıda bırakıyorsun bide totoş.

çabuk yaz şunu amk yengeni nasıl gibtiğini merak ediyorum

geldik okula ama okula falan gitmedim. doğru hastaneye gittim bi taksiye atlayıp. elif ölmemişti ama ölmekten beterdi. bi ayak kırık, ağız burun yer değiştirmiş. zavallım benim. uyuyordu beyler. hiç uyandırtmadım, annesine olanları falan sordum. geçmiş olsun diyip ayrıldım ordan. sonra aklıma dayımı aramak geldi. bu işi kullanarak aşama kaydedebilirdim. zaten hazır ağlamıştım, bankosu vardı. dayımı aradım hazırla rakıyı mezeyi geliyorum dedim. tamam dedi. 1 saate falan zekeriyaköydeydim. akşam maç da vardı hem ziyaret hem ticaret hesabı geldim eve. yengem huursu evde yoktu. hoşbeş arasında yengem nerde dedim, kadın kadına muhabbet etmeyi gitti arkadaşlarıyla dedi. içimden oh yeah dedim dışımdan eyvallah. dayımın elinden yemek memek gelmeyeceğini biliyordum, zaten masada da sırf meze vardı. gitmiş macroya acaip mezeler almış züt. oturduk demleniyoruz bi yandan da elifi anlatıyorum, seviyorum aabi ayakları. ben bi tuvalete gidiym dedim bi yarım saat sonra. yalandan ağlamıştım sızlamıştım o hesap. indim aşağı. bu odanın ne tak olduğunu anlıycaktım sonunda.

en heyecanlı yerinde kesme giberim dıbını feryadını

rezerved

beyler yorum girmeyecektim çünkü yengesi cinlerle irtibata girdiği için bunları görebilir ve ecdadımızı gibebilir, niye girdim bende bilmiyorum neyse kısaca rezerved

hazır dayımın kafası züt gibiyken, öteki huur da yokken şu işi çözelim dedim. kapı koluna uzandım ama kalbim nasıl atıyor anlatamam size beyler. kapıyı açtım, içeri girdim ve gördüğüm manzara karşısında şoka uğradım... çünkü oda bomboştu. huur nasıl da düşünüyordu her şeyi, benim gibi ayıktı çünkü. ama bugün kalesi avucumun içindeydi ve ben bugün burdan elim boş gitmeyecektim. şüphe çekmemek için tuvalete gidip işedim, sifonu da çekmedim. daha saat 6 olmamıştı ama biz dayı beyle hızlı gidiyorduk. ben yine de temkinliydim. fazla abanmıyordum, dayımsa kadehin yarısına geliyordu bir fırtla. böyle giderse sızar, ben de işime bakarım dedim. içirmeye devam ettim.

rezerved

reserved

31 i bırak ve yazmaya devam et bin kurusu seni bekliyor millet anasını gibtiğim

DSADSADSADSADSAD

gunduz okurum gece gece korkuyorum sonra amk

bi yarım saat daha içtik. sonra bu salak ben şöle 5 dakka uzanıym falan derken dağıldı salonda. yengem huursu da piyasada yoktu. hemen odalarına gitti bunların. çekmeceleri falan karıştırmaya başladım, gardropları. bu huurnun sadece çantalarını koyduğu bi dolabı da var. ayakkabıları falan, öyle bi şekil. üşenmedim oraya da girdim baktım, bi sürü çanta. dedim lan hangisinden ne çıkar bunların amk burdan bi iş çıkmaz. yalnız luis vuitton gördüm bitane. açıktı. dikkatimi çekti, hadi bi bakiym dedim. sadece bi kağıt vardı beyler içinde üzerinde arapça bişeyler yazıyordu. aha dedim dıbına kodumun huursu senden bişey çıkacağı belliydi. kağıdı almadım. üzerindeki yazıyı yapabildiğim kadar başka bi kağıda kopya ettim. zaten uzun bir şey de yazmıyordu. nolduğuna sonra bakacaktık. banyolara bile tek tek girdim baktım beyler, banyo dolaplarına falan. hiçbir şey yoktu. bi yerden sonra yoruldum, dayımın yanına indim.

bu salak yemek memek bilmez demiştim, acıktım amk rakıyı makıyı da içince. dedim hiç kasmıyım, bunu da uyandırmiym be uziym en güzeli. çıktım evden. hava da kararmaya yakın. metin cebimde. bilen bilir zekeriyaköyde koruluk yol vardır kestirme, seni şehrin içine doğru atar. atladım bi taksiyle ordan geçiyorum. bir yandan da bu karının neler karıştırdığını düşünüyorum. kağıtta ne yazıyor acaba? arapça bilen de kimsem yok, kim nerden bilecek. kime sorsam diye düşünürken aklıma bir fikir geldi. arap turizmi yapan acentalardan birine soracaktım. o kadar kısa bi metin için name yapacak halleri yoktu ya.

eve gittim bizimkiler oturuyorlar maça bakıyorlar. galiba sturm graz maçıydı, şimdi tam hatırımda değil de bi şampiyonlar ligi maçıydı. ondan sora havadan sudan konuştuk, elifi falan anlattım. inanılmaz şaşırdılar bizimkiler. artık sadece ben de değil, onlar da yengeme garip garip bakmaya başlamıştı. öte yandan odanın fos çıkmasıyla, daha doğrusu huurnun ayık oluşu yüzünden ben de babayı almıştım. elimde sadece gibimsonik bi kağıt vardı. o gece rüyamda kağıtta yazanları gördüm. başka da hiçbişey görmedim. sabah okula geçtim. bugün okulda durmam lazımdı yoksa bu işin taku çıkacaktı. bi yandan da ilaçların etkisiyle durumları fazla sallamamaya, fazla gerilmemeye başlamıştım ama bazı şeylerden de kurtulamıyordum yine de okuldan sonra taksime gidip kağıdı okutucaktım. ders dinlemeye kasıyordum ama sabırsızdım gene de.