Aq lameri webcamı kapa

Okumayın beyler bilgisayarım adama gitti hesap makinesine eski kasayı bağladım öyle yazıyom.

yalanına sokuyum. siber adamın burda ne işi var.

rez panpa devam et

FACE PATLATMAYI BiLiON MUU

Sanırım 3. sınıftaydım. Eve ilk defa internet bağlanmıştı. Bu yaşıma kadar bilgisayarda sadece saçma sapan oyunlar oynadım. Hatırlarım GTA Vice City oyunuyla ilk tanıştığım gün 8 saat pc den hiç kalkmamıştım. Küçük bir çocuk için uzun bi süreydi. Görev felanda yapmıyordum. Yolda adamları döverek, polislerden kaçarak günlerim geçti. Fakat internet çok başka bir kapı aralamıştı. Delircek gibi oldum. Google a ne yazsam bana cevabını veriyordu. Her neyi merak edersem edeyim cevabı vardı onda.

Fakat tabiki yine internetide oyun amaçlı kullandım. Daha o yaşlarda Knight Online a başladım. Yani anlıyacağınız çocukluğum çokta parlak değildi. Fakat geleceğimle ilgili mesajlar veriyordu. ileride asosyal biri olucağım besbelliydi.

SBS ye felan girdik. Her yıl. Bitmeyen bi işkence gibi. Bilgisayarda geçirdiğim zamanlarımla nasıl parlak bir geliceğim olabilirdi ki? Okul-Bilgisayar-Uyku üçgeninde geçiyordu hayatım. Fakat derslerim fena sayılmazdı. Orta halli bir anadolu lisesi kazandım. Herkeste olduğu gibi lisede afallamıştım. ilk okuldaki yüksek notlar yoktu burada. Ayrıca şunuda fark etmiştim. Yeni bir ortama alışamıyordum. Kimseyle pek takılmazdım. Bildiğin asosyaldim. Bazılarınızın kafasında şöyle bişey beliricek. Heh klagib asosyal hacker. Benim ozamanlar amacım asosyal olmak veya hacker olmak falan değildi. Sadece sınıftaki çocukların yaptıkları bana çok çocukça geliyodu. Sınıfta uzun eşşek oynarken pantlonların yırtılması, smackdown dövüşleri... idiot gibiydiler. Fakat haksızlık etmiyim izlemesi gayet eğlenceliydi.

Lise 2 ye geçmiştim. Artık oyunlardan sıkılmıştım. Zamanımı forumlara geçiriyordum. Bana bilgi öğretenin 40 yıl kölesi olucak bi açlık vardı içimde. Birazda saftım. Siz siz olun öyle her taka inanmayın.

Bu sırada lise 2 de iyice dibe vurdum. 8 zayıfım felan vardı sanırım. Sayısını tam hatırlamıyorum. Bizimkilere bunu söyleme cesareti bulamadım elbette. Karne günü karneyi yırtıp atıyodum. Eve gidicede sonra verilicekmiş karneler diyodum. Tabi e-okul vardı. Onuda çoğu arakdaş bilir. Notları istediğimiz gibi gösterebiliyoduk eskiden. Şimdi varmıdır bilmem.

Dediğim gibi lise 2 nin ilk döneminde 8 zayıfım vardı. Fakat 2. dönem biraz kopya biraz da ders dinleyerek. Zayıf sayısını 2 ye düşürmüştüm. Zayıf sayısını 2 ye düşürünce bizimkilere göstermekte bi mahsurunu bulmadım. Göstermez olsaydım. Karneyi zütüme soksaydımda keşke göstermeseydim. Lise 3 başlayana kadar yazın pc ye her oturduğumda o delici bakışlar. O "bi gib yapmadın bi sene bide gelmiş pc oynuyo" bakışları. Son sınıfa kadar bütünleme sınavlarını veremedim. Her veremedimğimde bu bakışlar sürücekti.

Lise 3 teydim. Liselilerin en zütünün kalkık olduğu senedir tespitimce. Ne ygs stresi vardır nede liseye yeni başlamışlardır. Tam idaellerdir. Sınıfta herkesin sevgilisi vardı. Öğle molasında millet sevgilisyle yemek yerdi. Ben yemeğimi alır sınıfa çıkardım. Sınıf boş olurdu genelde. Bi yandan cep telefonuyla forumlarda takılır bir yandan yerdim.

Tamam derslerim kötüydü ama ben tembel değildim. internetin bilgi uzayında kaybolmuştum adeta. Tam bir çöplüktü aslında. Yararlı çöpleri bulmak uğraştırıyordu.

Rezervasyon

(Bu dakikadan sonra artık hikayemi daha ayrıntılı anlatmaya başlıcam. Bu arada Şunu belirtiyim ben bu hikayeyi yazana kadar hiçbir zaman kendimi hacker olarak tanımlamadım. Hacker denilince kötü bişeymiş gibi utanıyorum hatta. En başta dedğim gibi güzelim ülkemizde bu kelimeyi takladılar)

Lise 3... Arkadaşlarımın tenefüslerde koştura koştura sigara içmeye gidişlerini izliyordum pencereden. Hepsi birer özentiydi. Belki sigara güzel bişeydi belki değildi. Ama sırf onlar gibi görünmemek için sigara içmiyecektim.

Ben daha çok çocuk ruhluydum. Belkide pgibolojim bozuktu. Ben 2. seçeneği daha makul görüyorum. Çünkü huzurlu bi aile ortamım yoktu. Küçüklüğümden bu yana annemle babam herzaman kavga ederlerdi. Daha küçükken annem gözümün önünde kendini bıçaklamaya çalıştı. Ben durdurdum. Babam kendini camdan atmak istedi. Ben durdurdum. ileride kafasına sıkmak isteyecekti fakat bu sefer ablam durdurucaktı. Evet bir tane kardeşim vardı.

Ablamında benim gibi çocukça hareketleri vardı. Böyle bi ortamda büyüyünce onunda pgibolojisinin normal olmasını bekliyemezdim zaten. Ailem benden ders çalışmamı bekliyordu. Odamdayken onların tartışma seslerini dinliyordum. Sorarım size nasıl ders çalışırdım bu durumda. Büyüdükçe paranoyaklatım. içeriden gelen her konuşma sesinde nefesimi tutuyordum. Çıt çıkarmadan konuşmayı duymaya çalışıyodum. Havadan sudan bişeyse işime geri dönüyodum. Fakat bu paranoyaklık gelecekte çok işime yarıyacaktı.

Rezervasyon diyelim

Evde genelde tartışma kavga olduğu için yaptığım işe adam akıllı odaklanamazdım. Bu yüzden gece geç saatleri beklerdim. Bizimkiler uyuyunca geceler benimdi. istediğim gibi çalışabilirdim. Bunun kötü yanı okulda uykulu olmamdı. Genelde ilk 5 ders uyurdum. Öğle arası yemek yer kahve içerdim. Son 2 derste genelde gibko dersler olurdu.

Dersler gibimde değildi anlıyacağınız. Ortalamadır filan. Geçsem yeterdi. Kopya çekme yeteneğim sağolsun. internetten öğrendiğim birkaç ilizyon numarasını kopya sanatına uyarlamıştım. Hatırlarım güzel bi sistem yapmıştım. Şöyledi sağ kolumda omuzuma yakın bir lastik, o lastiğe bağlı bir lastik daha. Fakat 2. lastik kopuk. Yani yuvarlak lastiğe kopuk lastiği bağlardım. Kopuk lastiği bileğime kadar uzatırdım. Onun ucunada misi
na bağlardım. Böylece elimde tuttuğum misinayı bırakınca lastiğin gerilmesiyle kolumdan içeri giriyodu. Misinanın ucunu yuvarlak kanca şeklinde yapıp orta parmağımın tırnağına geçiriyodum. Tam avuç içime, misinanın üzerine kopya kağıtlarını yapıştırıyodum. hoca görürse yüzük parmağından misinayı kurtarmak için ufak bi hareket ve paat. kopya kolumun içinde. Tek kullanımlık olsada zaten hocalar hiç kuşkulanmıyodu benden. O yüzden hiç düzeneği çalıştırmama bile gerek kalmadı. Ama yine her seferinde düzeneği yaptım. Paranoyaklığım tedbirsizliğe izin vermiyordu.

son 2 part sallama gibi ama neyse.bu arada bruteforce internet yer mi lan

Rezerve

Yaz pnp

Sınavlarda görünmezdim. Derslerde görünmezdim. Aile içerisinde bile görünmezdim. Nickimden de anlaşılacağı gibi ben önemsiz biriydim.

insanlar beni önemsemezdi fakat bende onları önemsemezdim. Belki insanlar arasında yaptığım bir anlaşmaydı benimki. Önemsediğim tek şey nescafeydi. Ailemden daha fazla vakit geçiriyordum onunla. Bildisayarımı söylemicem bile. Ben o'dum o da ben.

Normal olarak hayatımda hiç kız da yoktu. Olmasını istermiydim ? hayır. Cinsellik konusuna ilgi duymamakla alakalı bişey değildi bu. Klagib ergenler gibi hafta birkaç kere ferre izlerdim. Fakat herhangi bir kızla selamlaştığım bile yoktu. Bunu denemek için yanıma gelenler oluyordu fakat felç geçirmiş gibi kasılınca yanımdan kalkıp gidiyorlardı. Erkeklerle ile en azından selam verme olayım vardı. O da sadece bir ikisiyle. Onlarda yeterdi bana.

Derslerde en arkada kafamı sıraya gömerdim. Uyuyabiliyorsam uyurdum. Uyuyamıyorsam cep telefonundan yine forumlarda dolaşırdım. Bu forumlar tahmin ediceğiniz üzere boş muhabbetin döndüğü forumlar yerine hack konularının döndüğü forumlardı. Orada yazılan " Şunu hackledik." "Buraya saldırdık" hikayelerini okur iç çekerdim. Onlar benim için kahraman gibi bişeydi. Bense lamerden farksızdım. Lamerlerden tek farkım "hackerım" diyerek ortalarda dolaşmıyordum. Bilgisizdim ve bunun farkındaydım.

Araştırıyordum. Öğreniyordum. Kodlama dili öğrenmemin şart olduğunu anlamıştım. D&R dan c++ kitabı alıp öğrenmeye başlamıştım. Öğrendikçe hoşuma gidiyordu. Gerçek hayatta kazanamadığım saygınlığın yarattığı açığı sanki c++ kapatıyordu. Bir problemi çözemeyip düşünürken uykuya dalmak. Uykudayken hala o problemi çözmeye çalışmak. Rüyanızda kod yazmanız ve problemin çözümünü rüyadayken bulup sıçrıyarak uyanmak. Bunlar size garip geliyormu gelmiyormu bilmem ama umrumda da değil açıkcası. Uzun süre problemi çözücek bi algoritma bulamazsınız rüyanızda bulup sıçrayarak uyanırsınız koşup kağıda kaba taslak karalarsınız bişeyler. Sonra huzur içerisinde yatıp uyursunuz...

Öğrendikçe aslında hiç birşey bilmediğimi anlıyordum. Sanki öğrendikçe bilgisizliğim artıyordu. Bir yandan da forumdaki lamerlere sövüyordum. Hayatımda en nefret ettiğim kişiliğe sahip insanlardı. Lamer kavrdıbını bilmeyen için kısaca açıklıyım. Bi gib bilmiyip kevin mitnick havalarında gezinen kimselerdir kendileri. Tama bende bilgisizdim ama kimseye kendimi ispatlamaya falan çalışmıyordum. Havij, bruteforce veya değişik ddos atack programları kullanıp "Ahaha harikayım yaa" havalarına girerler. Midemi bulandırırlar. Lütfen düşünün bi. Adam hazır program indiriyor. Nasıl kullanılcağınıda hazır bi şekilde videolardan bakıyor. Sonra oyun kurar gibi utonlara basıyo programda (tıpki videoda gösterilen gibi) sonrada "Ulan ne biçim haçkırım bee" havalarına giriyor. Ulan dallama o klavyeni söküp ağzına ağzına çarparım senin.

Neyse lamerlere olan öfkemide kustuktan sonra hayat hikayeme geri dönüyorum.

Dediğim gibi öğrendikçe bilgi açlığım arttı. Fakat rahat değildim. Çalışmak için çok kısa zamanım oluyodum. Okulum sabahtan 3 e kadar falan sürüyordu. Evde kavga ortamı vardı. Geceleri bekliyordum... Geceler benimdi dostlarım. Fakat yeterli bir vakit değildi sadece geceler. Bu yüzden aileme çok kızıyordum . Sadece kızıyordum. Ailemi yinede çok seviyordum.

Onlerden rez

Lise 4 ün yazına geçerken lise 2 den kalan bütleri anca vermiştim. Tabi ben geçmemiştim. Okula getirmeye söz verdiğimiz 1 top a4 kağıt karşılığında hocalar bizi geçirmişti. Sanırım müdür yardımcısının talimatıydı. Bıkmışlardı onlarda bize soru hazırlamaktan. Herneyse öyle yada böyle bütlerden son senemde kurtulmuştum.. Umarım lise 4 te bütlere kalmam hayaliyle başladım son seneme. Her yıl sınıflar dağılmıştı. Bu yüzden sürekli ortam değişiyordum. Zaten ortama alışamıyordum tak vargibi bide her yıl değiştiriyolardı. insanlar ne üniversite hayelleriyle tenefüslerde sorular çözüyor, öğretmen odasının önünde hocaları taciz ediyolardı.

4. sınıfın ilk dönemleri. YGS maratonu yeni başlıyor. Millet azimli. Hocalar biraz ders anlatıp sonra çalışmamız için serbest bırakıyordu bizi. Bende geceden kalma yorgunlukla uykuya dalıyordum. Sabah okula geldiğim gibi nescafe içmesem belki akşama kadar uyurdum. Biraz olsun toparlıyordu beni. En yakın arkadaşımdı nescafe. Kışın elimi, içimi ısıtıyordu hem. Bunu hangi arkadaş yapardı.