EYw panpaaa

Aradan bir kaç ay geçmişti. Babam mahkemede cinayeti itiraf ettikten sonra hapse girdi. Bende istanbul'da ki anneannemin yanına yerleştim. Kızının ölümünden sonra bana daha çok bağlanmıştı. Eminim bana her baktığında kızını görüyordu. Dedemse sanki benden nefret ediyor gibiydi. Sanki annemi ben öldürmüşüm gibi soğuk davranıyordu. insan pgibolojisinden biraz anlardım ama yinede dedemin neden böyle davrandığını anlayamadım. Her neyse. Okul kaydımı da istanbul'da sıradan bir liseye aldım. Eve çok uzak değildi. Zaten okumakla aram pek yoktu. Ben daha çok kısa yoldan zengin olabilmenin peşindeydim.

Buradaki okul ortdıbına da alışamadım. Zaten üniversite sınavına bir kaç ay vardı. Bu sınavdan hiçbir beklentim yoktu. Bu yüzden hafta sonu kendime iş aramaya başladım. Daha ilk günü iş buldum. istanbul'da iş bulamayanlar ya çok şanssızdı yada ben çok şanslıydım. Sanayi taraflarında bir lokantada ayak işlerine bakacaktım. Eve de yürüyüş mesafesinde olması beni daha da mutlu etti. Bir yandan da kendim hakkımda düşünüyordum. Son bir kaç ayda inanılmaz olaylar atlatmıştım fakat bu sanki beni hiç etkilememişti. Acaba etkilemişti de haberim mi yoktu. Bir ara pgibologa gitmeyi düşündüm. Fakat para vermek istemememden ötürü vazgeçtim.

Kardeş 22:30 da çıkıyorum zaman bitiyor yazsana 10 bucuga kaar

go gog og değerlenecek

Rezzzzz

Babam yavaş yavaş geriye doğru bir kaç adım attı ve arkasındaki koltuğa oturdu. Gözlerine kırpmadan yerdeki kanlar içerisindeki anneme bakıyordu. Bense hem anneme hem babama. Hiç beklemediğim bir olaydı. Fakat o zaman anladım ki ben pgibolojisi bir hayli bozuk biriydim. Annemin ölümüne sadece şaşırmıştım. Herhangi bir üzülme yaşamadım. Sadece beklemiyordum işte.

Hızlıca kendimi toparlayıp polisi aradım. Ben polise durumu anlatırken babam bana baktı. Elinde kanlı bir bıçak, üzerinde kanlı bir eşofman, bana doğru çevrilmiş iki donuk bakış... Ben durumu anlatıp telefonu kapatmıştım. Babam yavaşça doğruldu ve ayağa kalktı. Elinde kanlı bir bıçakla yavaş yavaş üzerime yürüyordu. O an kaçmak istedim fakat bakışlarıyla beni olduğum yere mıhlamıştı sanki. Kaçmak geliyordu içimden ama bir yandan da "Acaba şimdi ne yapacak?" diyerek bekliyordum. Yaklaştıkça yaklaştı. Bıçağı tuttuğu elini havaya kaldırdı. O anda ne yapacağını artık anlamıştım. Ani bir hamleyle kendimi kenara attım. Babam o yavaş davranışlarından vazgeçip hızlandı. Hemen koşup kapıyı açtım ve çıplak ayak dışarı kaçtım. Babamda arkamdan geliyordu. Ben tabi ki ondan daha hızlıydım. Merdivenleri kaçar kaçar atlayarak indiğimi hatırlamıyorum. Bu konuda bir dünya rekoru varsa büyük ihtimalle kırmıştım. Bir kaç kat inince beni yakalayamayacağını anlayıp olduğu basamağa oturdu. Bunu gördüğüm halde kaçmaya devam ettim. Apartmanın dışına çıkıp karşı kaldırıma oturdum. Apartmanın penceresinden babamı görebiliyordum. Oda beni görebiliyordu. Polisler gelip babamı ve beni alana kadar babamla bakıştık.

pREZervatifff

Bugün kavganın dozu yüksekti. Arada sırada böyle yükseliyordu bu doz. Alışkındım yani. Bizimkiler sinirden birbirlerine bir şeyler fırlatıyordu. Bir şeyler kırılıyordu. Komşular da bu kavgalara alışıktı. ilk başlarda evin kapısını çalıp bizimkileri sakinleştirmeye çalışıyorlardı. Fakat şuan pek umurlarında olmuyor. Bizi sevdikleri söylenemezdi.

Bu sefer kavganın dozu biraz daha arttı. Sıradan bir kavga değildi. içeriden yumruk sesleri gelmeye başladı. Hemen odamdan çıkıp salona yöneldim. Yolda giderken o birkaç saniyede şunu fark etmiştim. Annemin sesi çıkmıyordu.

Salona vardığımda dona kaldım. Annem yerde hareketsizce yatıyordu. Yerde kan vardı. Babamın üzerinde de kan vardı. Babam da donup kalmıştı. O da anneme bakıyordu. Sanırım benim yumruk sesi dediğim şey aslında bıçaklama sesiymiş. Ne biliyim ben, kaç kere bir insan bıçaklanırken çıkan sesi duydum.

Akşam yemeğinden sonra yapılan bilgisayar temizliği biraz yormuştu beni. Tembeldim ben. Fazla çalışmak, bir işe uzun süre odaklanmak bana göre değildi. Ama saatlerce hayal kurabilirdim. Hayal kurmakta üzerime yoktu. Hayalimi o kadar gerçekçi kurardım ki her olacak olayın sonucunu kurgulardım. Bu hayal kurma becerim gelecekte bayağı işime yarayacaktı. Her neyse, bilgisayar temizliğinden sonra açtım bilgisayarı başladım yine forumlarda takılmaya. Videolar izliyordum, forumlarda önüme ne geçerse okuyordum. Hayal gücüm git gide artıyordu sanki. Pek kitap okumazdım. Düşündümde hiç kitap okumazdım. Ama her konu hakkında söyleyecek lafım vardı. Her konuda biraz bilgim vardı. Yabancı dizileri çok seviyordum. Asıl hayal gücümü besleyen unsur dizilerdi belkide. Hep "Ben olsam burayı nasıl yapardım?" diyerek diziyi hayal dünyamda birde ben kurgulardım.

REZZzzzzzz

Odamda ki bilgisayar çok eskiydi. Fakat her ay kasasının içini açıp temizlerdim. Klavyenin tuşlarını çıkarır, iyice temizler, sonrada yerleştirirdim. Yine temizlik günüydü bilgisayarın. Yıldız tornavida ile hızlıca açtım kasayı. Ramini söküm soket yerlerine üfledim. Ayrıca ramin temas yerlerini okul silgisiyle güzelce sildim. Elektrikli süpürge makinesiyle kasa fanı, işlemci fanı ve komple kasanın içini temizledim. Sonra yeniden kasayı kapattım. Ekranını sildim güzelce. Farenin altını sildim. En son üşenerek yaptığım klavye temizliğini yaptım. Ben bunları yaparken içeriden o kesilmeyen bağrışma ve hakaret sesleri gelmeye devam ediyordu. Nasıl yorulmuyorlardı anlamıyorum. Neden boşanmadıklarını da anlamadım hiçbir zaman. Sanırım benim etkilenmemi istemiyorlardı. Halbuki boşansalar bayağı işime gelirdi.

Part part atma kardeş

Bitirmezsen iflağın ı giberim

Maddi durumumuz o kadar iyi değildi. Babamın ne iş yaptığını bile bilmiyordum. Hemen hemen her ay iş değiştiriyordu. Bazen işsiz geziyordu. Tıpkı şu sıralar olduğu gibi. Babamın işsiz olduğu zamanlar evde kavga ve gürültünün daha fazla olacağının habercisiydi. Birbirlerine sövüp hakaret ederlerdi ama çok nadiren fiziksel bir şiddet oluşurdu. Böyle gürültülü bir ortamda hiçbir şeye odaklanamazsınız, emin olun. Bende aslında pek işe yara biri değildim. Yani tamam derslerim kötüydü ama zaten iyi olduğum bir şey yoktu. Eve gelip bilgisayarın başında oyun oynayıp forumlarda takılarak saatlerimi geçirirdim. Ailemle geçirdiğim en uzun süre akşam yemekleri olurdu. Onda da kavgaya daha fazla dayanamayıp hızlıca yiyip odama çekilirdim.

ANANI ÖLDÜRDÜM

Rez bro değerlenir

Sıkıcı okul saatlerinden sonra ev yolunu tepmeye başladım. Genelde tek dal sigaramı bu yola saklıyordum. Benim derdimi paylaşıyordu sigaram. Her ciğerime çektiğim nefeste ciğerimde biriken dertleri de alıp duman olup çıkıyordu bedenimden. Bir kısmını ciğerime yapıştırıyordu iyicene. Unutma bunları diyordu.

Eve varmıştım. Daha kapının önünde bizimkilerin kavgası rahatlıkla duyuluyordu. Onların kavga etmesi için herhangi bir nedene ihtiyaç yoktu. Her koşulda kavga edebilirlerdi. Odama girip kapımı kapattım. Eminim eve girdiğimden haberleri bile olmamıştır. Ailem arasında bile önemsiz biriydim.

nasıl seri katil oldum
güzel baslık amk

konuşmama hakkına sahipsin anlatacakların aleyhinde delil olarak kullanılabilir.

rezzerv