Gözle kızarmış hatta gözlerinden biraz kan akıyordu. Sanırım basınçla göz damarları yırtılmıştı. Kafası mosmordu. Aslında mor ve kırmızı arası bir renkti. izledim ve keyfini çıkardım. Şimdi sıra bu 5 dakikalık keyfin izlerini temizlemekteydi. Önce emin olmak için salonda boğduğum yere bir daha baktım. Kan lekesi yoktu. Ama ağzından çıkan tükürük damlası veya kafasından düşen bir tel saç olabilirdi. Her halükarda orayı temizleyecektim. Hatta tüm evi temizleceyecektim. Üşengeçlik yakalanmama neden olmamalıydı. Ama öncelik cesetten kurtulmaktı. Önce kıyafetlerden kurtuldum. Cüzdanında ki tüm nakit parayı aldım. Kıyafetlerini, elbiselerini, cüzdanını, ayakkabısını, kolyelerini ne varsa çöp poşetine doldurdum. Cep telefonunu ayırdım. Onu özellikle parçalayacaktım. Banyoda ufak bir küvet vardı. Çok zor olsa da ceseti oraya koydum. Boğazını kesip tüm kanını akmasını bekledim. Süreci hızlandırmak için ayaklarını kaldırıyordum. Birazda akan kanı izleyerek haz aldım. O yoğunluk, o kırmızı... Kan yeterince boşalmıştı. Zaman kaybetmemeliydim. Geçirdiğim her dakika ceset kokmaya başlayacaktı. Önce karnını deşip tüm iç organlarını çıkardım ve poşetlere koydum. Daha sonra kollarını, bacaklarını, kafasını ve gövdesini satırla ayırdım. Bu işlemler bir kaç saat sürdü. Ceset çoktan soğumuştu. Soğuk, cansız insan bedenine dokunmak bile farklı bir güzeldi.

Etleri kemiklerden sıyırma işlemi biraz bekleyecekti. Şu iç organlardan kurtulmalıydım. Arka bahçeye derinlemesine bir çukur kazmaya başladım. Yaklaşık bir saat aralıksız kazdığımda bir buçuk metrelik derinlemesine bir çukur vardı. Poşetlerdeki iç organları buraya döktüm ve üzerini toprakla kapatmadım. Çünkü daha kemiklerden sıyırdığım etleri de bu çukura gömecektim. Temizlik işlemi bitince bu çukurun üzerine bir çam ağacı fidesi dikmeye karar verdim. iç organları taşıdığım poşetler için köşeye ayrı bir çukur açtım ve o çukurun içinde yaktım. Zaten poşet yanınca pek bir şeyi kalmıyor. içeri döndüm ve ince işçiliğe başladım. Etleri kemikten sıyırmak sandığımdan daha zahmetliydi. Ne kadar özenerek yapsam da kemiklerin üzerinde et kalıyordu. Gece saatlerine kadar uğraştım ve elimden geldiğince kemikleri etlerden sıyırdım. Etleri de çöp poşetine koyup çukura döktüm ve aynı şekilde poşeti yaktım. Çukurun üzerini güzelce kapadım. Maske, eldiven ve bone kullanmama rağmen yinede elbiseleri ve kemikleri yaktım. Amaç üzerinde bir DNA izim kaldıysa onu yok etmekti. Elbiselerin küllerini ve erimiş ayakkabısını poşete doldurdum. Yanmayan veya erimeyen takılarını özellikle başka poşete ayırdım. Yanmış kemikleri de ayrı poşete koydum. Elbise küllerini, takıları ve kemikleri denize atacaktım. Cep telefonun kamera olmayan ve evimden çok uzak bir yere bırakacaktım. Özellikle fakir bir mahalleye. Büyük ihtimalle biri cebe indirecekti telefonu ve başına dert alacaktı.

Banyoyu baştan aşağı yıkamaya başladım. Bu işlemi üzerim çıplak olarak yaptım. Çünkü kızı öldürdüğüm kıyafetlerimi de yakmak üzere bahçeye atmıştım ve tabi eldiven, bone, maskeyi de. Önce banyonun duş başlığıyla tüm küveti temizledim. Zaten kurbanın boğazını burada kestiğim için başka yerde kan yoktu. Ama yinede her yeri yıkayacaktım. Kanları ve artık ne kaldıysa suyla temizledim. Daha sonra diğer temizlik malzemeleriyle her fayansı temizledim. En ufak bir saç teli bile kalmadığına emin olana kadar devam ettim. Daha sonra kızı öldürdüğüm küvette duş aldım. Onun cansız bedeninin yattığı yere uzandım. Bunları yaparken küçük bir çocuğun heyecanıyla yapıyordum. Duş aldıktan sonra kurulandım ve üzerime yeni giysiler giydim. Elime bez alıp kızın ayağını bastığı yerleri sildim. Kızı boğduğum odayı elektrikli süpürge makinesiyle temizledim. Yere saç teli düşmüş olabilirdi. Süpürge makinemiz pisliği su ile süzen cinstendi. Tüm pislikleri tuvalete boşaltıp sifonu çektim. Kız kapıda ayakkabılarını çıkarırken eliyle kenardan destek almıştı. Orayı da gayet titiz bir şekilde sildim. Tüm bunları yaparken çoktan gün aydınlanmış ve midem kazınmaya başlamıştı. Hızlıca ayaküstü bir şeyler atıştırdım ve işe koyuldum. Artık evde işim bitmişti. Diğer atıklardan kurtulma vaktiydi.

Cep telefonunu da bir poşete koydum. Küllerin olduğu poşeti sırt çantama koydum. Kemiklerin olduğu poşeti ise bir spor çantasına sığdırmayı başardım. Cep telefonunun olduğu poşeti cebime koydum. Köprünün oraya kadar motorla gittim. Köprüye yaklaşınca motordan inip yayan olarak devam ettim. Köprünün ortalarına geldiğim zaman yayalar için ayrılmış çiti aşıp denize karşı selfie çekiliyormuş gibi yapacaktım. Bu sırada spor çantamı çitlerin üzerine koyacak ve yanlışlıkla düşürüyormuş gibi yapacaktım. Kemikler denizin dibini boylayacaktı.Bu tiyatroyu oynamamda ki amaç köprünün her zaman yoğun olması ve birinin sizi denize çanta atarken görmesini pek hoş karşılamayacak olmasıydı. Planım işlemişti. Sırt çantamdan da aynı yöntemle ama farklı köprüde kurtulacaktım. Cep telefonu da tıpkı planladığım yere bırakmıştım. Poşeti yeniden cebime alıp içine taş koyup denize fırlattım. Artık hiç bir delil yoktu. işte kusursuz cinayet yoktur diyenlere gelsin. Bu cinayette bir kusur yoktu.

HiKAYE HAKKINDA KISA AÇIKLAMA :

Normalde hiç bir hikayemi böle bölmezdim ama küçük bir açıklama yapıcam. Hikaye ileride iyiçe iğrençleşebilir ve inciden kaldırılablir. Ben önce wattpade yazıp sonra buraya atıyom. Arada en fazla bir kaç dakika fark oluyor. Eğer başlık silinirse wattpaddeki hikaye : https://www.wattpad.com/2...sinin-an%C4%B1lar%C4%B1-1

Dışarıda güzel bir öğle yemeğinden sonra dediğim ağaç fidesini alıp eve döndüm. Motorda taşımak zor olsa da üstesinden gelmiştim. Tam iç organları gömdüğüm yerin üzerine diktim. Böylece çukur sanki o fide için açılmış gibi görünüyordu. Bu son yaptığım harcamaları kızın üzerinden çıkan nakitle yapmıştım. Kızın taşıdığı paranın seri numarasını da bilecekleri yoktu herhalde. Rahattım ilk yaptığım cinayette ki gibi içimde şüphe yoktu. Müge Anlı'dan on tanesi gelse o kızı bulamazlardı. Yani en azından bir şekilde bana ulaşsalar bile ne evde nede bahçede kızın izi olmayacaktı. Bir kaç ay içinde kızın organları aldığım ağacın gübresi olmuş olacaktı.

Eve geldi. Son kez etrafa bakındım belki atladığım bir şey vardır diye. Bu kadar salaklık olamaz. Kızın takılarını koyduğum poşeti zütürmeyi unutmuştum. Tüm gece uyumamanın verdiği yorgunlukla sonraya erteledim onu imha etme işini. Salondaki koltuğa kafamı koyduğum gibi uyumuştum. Uyandığımda gece olmuştu. Bu saatte çıkıp deniz kenarına inmek şüpheli olabilirdi. Ya da üşendiğim için bahane uyduruyordum. Ama sonraya erteledim. Şuan evimde bir kanıt vardı. Denize atmasam bile öyle yada böyle bunu imha etmeliydim. Gece oturup düşünmeye başladım. Aklıma bir fikir geldi, çok riskliydi ama bir o kadarda eğlenceliydi. Kızın takılarını ailesine ulaştırcaktım. Bu en başta dediğim gibi egoist katillere ait bir düşünce tipiydi. Eğlenmek uğrunu illaha arkalarında iz bırakır ve yakalanırlar. Ya riske girip eğlenecektim yada takılarda denizi boylayacaktı. Bu konuda acele karar vermedim. Düşündüm. Ailesiyle ve polislerle resmen dalga geçecektim. Müge Anlı takıları görünce ne yapacaktı acaba. Onun progrdıbına gelen acemi katiller gibi değildim ben. Hayır madem cinayet işliyorsun, neden bide gidip programa katılıyorsun. Bu kadar mı aptalsın. Sonra "Müge Anlı tüm suçluları yakalar". E yakalar tabi. Hepsi bir birinden angut. Durduk yere sinirimi bozdum bu salakları düşünerek.

Bir karar vermeliydim. Karar vermek için geçirdiğim her süre elimde delil ile bekliyor olacaktım. Eğlence mi yoksa temiz iş mi? Sabah gün aydınlanana kadar bunu düşündüm. Sonra heyecan içinde kendi kendime "Hadi biraz eğlenelim." dedim. Onlar gerçek bir seri katilin neye benzediğini bile bilmiyorlardı. Onlara gösterecektim. Belkide diğer yakalanan katillerin düştüğü hatayı yapıyordum. Eğer bu eğlenceyi yapacaksam kendimden emin olmalı ve yakalanma kuşkusunu kafamdan atmalıydım. Sabah güzel bir kahvaltı yapıp kırtasiyeye gittim. Ara sokaklarda, kamera sistemi olmayan küçük bir kırtasiyeydi burası. 10 tane mektup zarfı istedim. Mektup zarflarını direk bana uzattı. Mektup zarflarında parmak izimi bırakmak istemezdim değil mi? Poşete koyup vermesini istedim. Şuan zarfların üzerinde benim parmak izlerim yoktu. Direk bu adamı bulacaklardı, dükkanda kamera sistemi olmadığı için mektup zarflarını kime sattığını kanıtlayamayacaktı. Eve dönüp yeni bir plastik eldiven giydim. Eldivenleri giyerken bile üzerinde parmak izim kalmasın diye giydikten sonra eldiven takılı ellerimi yıkıyordum. Yeni maske ve yeni boneyi taktım. Başımdan düşen bir kepek, ağzımdan çıkan küçük bir tükürük parçası bu oyunu bitirebilirdi.

Her zarfa farklı takı koyuyordum. Keşke kızın kanını sürmek aklıma gelseydi önceden. Önemli değil, böylesi daha iyi oldu. Artık kızlarının yaşıyor olabileceğini ümit edeceklerdi. Bende onların ümitleriyle dalga geçecektim. 2 ayrı zarfa kızın küpelerini koydum. Bir diğer zarfa kızın kolyesini koydum. Belli zaman aralıklarıyla bunu onlara ulaştıracaktım bir şekilde. Henüz nasıl ulaştıracağım konusunda detaylı bir plan yapmamıştım ama plan yapmak benim işimdi. Bence üzerinden biraz zaman geçmeliydi. Tam ümitleri tükenirken onlara ümit aşılamalıydım. Zarfları temiz bir poşete koydum ve buzluğa attım. Neden buzluğa attığımı bilmiyorum ama bir şey saklamak için güzel göründü gözüme.

Artık bir iş bulma vakti gelmişti. Param suyunu çekmişti. Yola koyuldum. Aradığım iş yine garsonluk tarzı bir işti. Deneyimim olduğu için kolayca bulurdum diye düşünüyordum. Tüm gün cafeleri gezdim ama iş bulamadım. Sonra aklıma bir fikir geldi. Yüzsüzlük yapıp eski çalıştığım sanayi lokantasına gitsem iş verir miydi acaba. Deneyip görecektim. Motoru eve bırakıp yürüyerek eski çalıştığım yere gittim. Paramı harcamak istemediğim için yeni sigara paketi alamamanın üzüntüsü vardı üzerimde. Usta beni tanımamıştı. Ulan insan kaç ay yanında çalışan kişiyi tanımaz mı? Bu kadar mı önemsiz biriyim lan ben ? Neyse işime gelir. Beni işe alabilceğini söyledi. Kaç ay sonra gelip eski çalıştığım yerde sanki hiç çalışmamışım gibi çalışıyordum. Dükkanın televizyonunda Müge Anlı ablamız vardı. Hala beni arıyorlardı. Yaptıkları tahminler falan çok gülünçtü. Henüz beni yakalamanın yakınında bile değillerdi. Onun yakaladığı katiller hep kurbanın bir tanıdığı oluyor. Fakat bu durum farklı. Dükkandan yarın gelmez üzere çıktım. iş bulmanın rahatlığıyla evde uzanıp televizyonu açtım. Müge anlı hala devam ediyordu. Daha önceden pek tv izleyen biri değildim o yüzden program saatlerini bilmiyordum. Her katil zanlısı dediklerinde gururlanıyordum resmen. Utanmasam programı arayıp "Ben yaptım lan g*tler." diyecektim. Bu kadar gurur iyi değildi. Zaten takı olayıyla kendi çizgimin dışına çıkmıştım.

Takıları aileye ulaştırmadan önce biraz zaman geçmeliydi. Ama bu zaman içinde boş duramazdım yeni bir kurban gerekti. Bir öncekinde olduğum kadar aç değildim şuan. O yüzden yeniden kötü adamların veya kadınların peşine düşebilirdim. Akşam üzeri evden ayrılıp sahilde gezinmeye başladım. Balık tutan insanları seyrediyordum. Bir canlıyı tuzağa düşürüp ağzına kanca sokuyorlar ve sonra karada boğulmasını izliyorlar. Bu ölen canlı, sıcak kanlı ve zeka seviyesi yüksek olunca çok dramatik oluveriyor onlar için. Bu insanların hobisi avcılıktı. Bazıları bunu beslenmek için bazıları satmak için bazıları tutup yeniden suya salmak için yapıyordu. Benim yaptığım şey onlarınkinden daha çok saygı duyulması gereken bir şeydi. Ben daha büyük ve çok daha zeki bir varlığı avlıyordum.

Beyler evde değilimdim kusura bakmayın. Bu arada kurguyu mantıklı ve çelişkisiz hazırlamaya çalışıyorum, yavaş yazmamın nedeni budur. Ayrıca benim tek işim hikaye yazmak değil. Gün içinde çok vakit ayıramayabiliyorum

Ben dışarıda gezinip düşünceler arasında geçiş yaparken güneş batmıştı. Biraz yeni kurban profili düşündüm, takıları ne yapacağımı, yeni kurbanı nasıl öldüreceğimi... Her konuda bir şeyler geldi aklıma. Şuana kadar 2 kişi öldürmüştüm. Bir kişiyi de kendini öldürmesi için ikna etmiştim. Henüz yapacaklarımın başındaydım. 2 cinayette çok ileri seviyelere gelmiştim. izlediğim dizilerdeki seri katiller bu seviyeye gelmek için kaç kişiyi öldürmüşlerdi acaba. Her dizi de öyle yada böyle seri katil yakalanıyordu. Yakalanmasa bile katil olduğu birileri tarafından anlaşılıyordu. Onların peşine FBI gibi benim hayal edemeyeceğim kuruluşlar düşüyordu. Benim peşime de jandarma, cinayet masası, Müge Anlı. Resmen utanç tablosu. iyice ustalaştıktan sonra Müge Anlı'yı öldürüp adımı tarihe mi kazısaydım. işte yeniden oldu. Bende egoma yenik düşmeye başladım. O dalga geçtiğim katiller gibi bu egom yüzünden yakalanabilirdim. Ucuza döner satan bir yer buldum. Bu kadar ucuz olmasından kuşkulanmadım değil. Martı etimi koyuyonuz a** 2 liraya tavuk-ayran mı olur.

Yemekten sonra barların bulunduğu bir sokağa girdim. Her türlü pisliğin döndüğü bir sokağa benziyordu. Burası benim için "Geldim-gördüm-öldürdüm" yeri gibiydi. Barda sarhoş olmuş bir kızı eve getirmekten daha kolay olan şey iki kızı eve getirmektir. Bu kadar emin konuştuğuma bakmayın. Şuana kadar hiç bara girmedim. Tamamen ön yargılı düşüncelerdi bunlar. Bakalım gerçekte de böylemi. En vasat görünen bara girdim. Henüz bar ortamı için erken saatlerdi. Barda yine insanlar vardı ama gecenin ilerleyen saatlerinde daha fazla olacağına emindim. Bar ortdıbını sevmiştim. insanlar dertleri yok gibi davranıp bir birleriyle alay ediyorlardı. Herkes karşısındakini aptal yerine koyuyordu. Hepsinin isteği alkolla kafayı bulup sex yapmaktı ama sanki iki duble içtikten sonra eve gidip dünyayı yönetmeye devam edeceklerdi.

Belkide hayatımda ilk defa alkol içiyordum. Şimdi düşündüm de evet bu ilkti. Bu hayatımda tattığım en berbat şeydi. Filmlerde birayı su gibi içen tipler sanırım gerçekten su içiyorlardı. Kimse beni kandırmasın bu alkollü içeceklerin tadı gerçekten berbat. Mümkün olduğunca yavaş içip etrafımı süzüyordum. Gece olmaya başlamıştı bu süre içinde yalnızca 2 bira içmiştim. ilk tattığım gibi değildi tadı. içtikçe alışıyordum sanki. Birde votkayı denemek istedi. Az kalsın kusuyordum. Kendimi zorlaya zorlaya içtim. Acemi görünmek istemiyordum. Yanıma benim yaşlarımda çok güzel bir kız geldi.

+Ne oldu tadını beğenmedin mi?

-ilk defa içiyorum.

+Hahaha..

-Ne o, her şeyin bir ilki vardır.

+Ne biliyim, barda pek rastlamam senin gibi tiplere.

-Benden rahatsız mı oldun ?

+Yoo bence sempatiksin.

Bu ne şimdi. Hakaret mi ediyorsun. Sempatik nedir ya.

-Teşekkürler. Sen pek sempatik değilsin ama bayağı taşsın.

Alkol dilimi çözmeye başlamıştı sanırım. ilk defa alkol içen biri için biraz hızlı gitmiştim.

+Hahaha.. Sağol yaa..

-Bu sempatik çocuk seni evine zütürse gelir misin?

+Hep bu kadar hızlı mısın?

-Bazı şeyleri yavaş yapınca daha zevkli oluyor.

Bunda yalan yoktu. Seni yavaşça öldürücektim. Can çekişirken kıvrılan o güzel vücudunu izleyecektim.

+Biraz daha içelim sonra gideriz.

Şuanda alkollü kafayla plan yapmaya başlamıştım. Kafası kıyak olması gereken oydu fakat şuan benim kafamdan kıyak olmadığı belliydi. Düşüncelerimi aynı şey üzerinde tutamıyordum. Çok alakasız şeylere kayıyordu kafam. Çok yoğun enerji harcıyordum konsantrasyon olmak için. Bir yandan kızın sorduğu soruları cevaplamak ayrı zorluk katıyordu. Mükemmel bir kurbana mükemmel bir ölüm yakışır. Mükemmel bir giyim zevki de vardı. iyi giyindiğine göre ailesi zengin. Babasının maaşı ne acaba. Hayır yeniden düşüncem dağıldı, topla kendini. Bu kadar içtikten sonra tuvaleti gelecekti. Evde banyoya girdiğinde onu bıçaklardım. Ama yavaş olmalı, hemen ölmemeli. Hızlı olursa bu güzel vücudun hakkını yemiş olurum. Kötü insanları öldürmekten nerelere gelmiştim. Kötü insanlarında hakkını yiyormuydum böyle yaparak. Has***tir yine düşüncem dağıldı. Bu kafayla olacak iş değildi. Ama yapmak istiyordum.

Yarın devam edecektir...

Evin yoluna koyulduk. Ondan daha sarhoş olduğum belliydi. Onu öldüreyim derken kendimi öldürebilecek kadar sarhoş olmuştum. Ama öldürme arzumun önüne geçemiyordu bunlar. Çok uzun süre yürüyerek eve vardık. O kadar dalgın ve düşüncesizdim ki bir önceki cinayette olduğu gibi kurbanın dokunduğu yerlere hiç dikkat etmedim. Üzerime ağırlık çökmüştü. Yolun uzunluğu hem beni hemde onu iyice yormuştu. Tek istediğim yatıp uyumaktı. Ama bu gece bu kızı öldürmekte istiyordum. ikimizde eve girdiğimiz gibi kendimizi çekyatın üzerine attık. "Biraz uzanayım sonra icabına bakarım diye" düşündüm. O da direk sızmıştı zaten. Bu mal gibi kafayla plan yapmaya çalışıyordum. Uyanık mıyım yoksa hala uyuyor muyum bilmiyordum. Rüya mı görüyordum gerçekten yaşıyormuydum emin değilim. Kızı defalarca bıçaklamaya başladım. Bıçağı her soktuğumda bıçağın açtığı delikten oluk oluk kan çıkıyordu. Bu rüya gerçekten çok etkileyiciydi. Bunları hayal ederken sızmıştım...

Öğleye doğru gözlerimi açtım. Başım çatlıyordu resmen. Üzerimde kan vardı. Dehşete düşmüştüm. Ne olduğu hakkında en ufak fikrim yoktu. Ellerim tamamen kan içindeydi. Yattığım yerden doğruldum. Bu da ne. Şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım. Salonun her yeri kan içindeydi. Kız kanlar içinde yerde yatıyordu. Halının üzerinde kanlı bir bıçak vardı. Sanki biri gece ben uyurken kızı öldürmüşte cinayeti benim üzerime yıkmaya çalışıyormuş gibi hissettim. Kızın ölü bedenine bakarken zevk bile alamıyordum. Bunu ben yapmıştım ama hiçbir şey hatırlamıyordum. ilk defa bu kadar korktuğumu hissettim. Oturup hemen mantıklı düşünmeye başladım. Cesetten ve tüm izlerden kurtulmam gerekiyordu. Ayrıca işe çoktan geç kalmıştım. işi s**tir et şimdi. Cesetten kurtul. Ama işe gitmezsem çok yakında parasız kalacaktım. Pekela ceset bekleyebilirdi. işten geldikten sonra heryeri temizler cesetten de eski yöntemlerle kurtulurdum. Şu takıları da denize atıp kurtulmalıydım. Bir de onunla uğraşmak istemiyorum. Hemen duş alıp üzerimi değiştim. Motorun anahtarını, takı zarflarını ve kalan son 50 liramı alıp yola koyuldum. işe vardığımda daha ilk günden geç kaldığım için iyice azar işittim. Tonlarca yalan söyleyerek durumu geçiştirdim. Bir yandan iş yapıp bir yandan planlıyordum, iş önceliği oluşturup delilleri nasıl temizleyeceğimi düşünüyordum. işin bir an önce bitmesi için her şeyimi verirdim. Akşam işten çıkarken biraz daha azar işittim ve son gaz ev yoluna koyuldum. Eve yaklaştım. Evin olduğu sokaklar bu kadar kalabalık olmazdı normalde. Düğün veya cenaze vardır diye düşündüm. Eve yaklaştıkça kalabalık arttı. Evin önünde emniyet şeriti, bolca polis arabası ve polis, ambulans, kameralar ve yüzlerce meraklı insan vardı. işte şimdi sıçmıştım.

Evden 150 metre uzakta olan biteni izliyordum. Bende yakalancaktım. izlediğim diğer katiller gibi sonuma yaklaşıyordum. Bu kadar basit mi olacaktı her şey. içtiğim bir kaç bira ve biraz votka yüzünden geldiğim hale bakın dostlarım. Kızın cesetini ceset torbası içinde çıkarıp ambulans arabasının içine koydular. Olay yeri inceleme yapıyordu. Hani şu beyaz giyinmiş, beyaz bone, eldiven takan herifler. Sanki film izliyormuş gibi yaptığım yanlışın sonuçlarını izliyordum. Ne yapacağımı düşünmüyordum. Sanki sona gelmiştim. Oltanın ucunda ki balık bendim artık ve çırpındığım sürece kendime zarar verecektim.