Hikaye tutunca 3 saatte bir part atan dıbına koduklarım gibi yapacaksan şimdiden kufretme baslayabilirim rez bu arada
Niye eksiliyorsunuz zütler öyle yapsa siz de küfredeceksiniz amk

Yatağa yatmıştım ama sabah kadar uyumadan düşünmüştüm. Gün aydınlanırken üzerimi giyinip küllerin olduğu poşeti yanıma aldım. Motora atlayıp deniz kenarına gittim. Henüz insanların yeni yeni uyandığı saatlerdi. Poşetin küllerini denize boşalttım. Daha sonra poşetin içine taş koyup uzağa fırlattım. Tüm delillerden kurtulduğuma emindim. Ama ne kadar emin olursam olayım her zaman şüphe vardı. Eski günlerdeki gibi denize karşı poğaça ve çay ile karnımı doyurdum. O tokluğun üzerine bir sigara yaktım. Dün ki yaşadığım şeyi tekrar yaşamak istiyordum. O heyecanı, o kanları, insanın ölürken attığı o donuk bakışı... Yakın bir ankesörlü telefondan evi de sesler duyduğumu ihbar ettim. Telefonu mendille tuttum. Ayrıca ankesörlü telefonda kameraların olmadığı bir yerdeydi.

Bana en az bir kaç ay yetecek param vardı. Ama yinede boş durmak istemiyordum. Bir işe girmek istiyordum. Ama bir kaç gün evde tembellik yaparak zaferimi kutladım. Her an o adamın omuriliğine bıçak sokarken ki anı düşündüm. Yeniden hissettim, yeniden yaşadım. Bıçağın deriden içeri girerken ne kadar zorlandığını, çıkan kanı, bıçağın ucunun omuriliğe ulaştığında göz bebeklerinin büyüyüşünü, vücudunun titremesini... Resmen aşık olmuştum. Öldürmeye aşık olan birisiyle daha önceden tanışmış mıydınız ?

Seri katillerin genel olarak yakalanma sebeplerinde ego yatar. Ya öldürdüğü insanda bir imza bırakırlar, ya sevdiği veya önemsediği birine anlatırlar. Hiç biri yakalanmak istemez. Delil bırakmamaya çalışırlar. Ama öyle yada böyle yakalanırlar. Yakalanınca da sanki bilerek yakalanmış havası verirler. Sanki o delilleri bilerek arkasında bırakmış. Dizilerde, filmlerde veya haberlerde gördüğüm kadarıyla anlatıyorum. Derler ya her seri katil yakalanmak ister. Tamamen yalandır arkadaşlar. Yakalanan seri katillerin halay egolarını yüceltmek için söyledikleri yalandır. Onlar başarısız olmuşlardır.

Evden çıkarken yine hiç bir yere dokunmayacaktım. Cebimde son kalan temiz peçeteyle geldiğim penceyere giderken arkamda bıraktığım ayak izlerini siliyordum. Ayaklarım çamurlu değildi ama olsun. Her neyse başarmıştım. ilk hizmetimi kusursuzca yaptığıma inanıyordum.

+Anneanne iyi misin?

-Yok oğlum, pek iyi değilim.

+Dedemi özlüyor musun anneanne?

-insan ömrünü geçirdiği adamı özlemez mi?

+Anne mi özlüyor musun peki?

-Hemde nasıl. inşallah yakında onlara kavuşacağım.

Bakın gördünüz mü? Henüz manipülasyona başlamadım bile, o şimdiden itiraf etti ölmek istediğini.

+Bende annemi çok özlüyorum. Bazen intihar etmek istiyorum, anneme daha hızlı kavuşmak için.

-O nasıl söz oğlum.

+Neden hızlı kavuşmak için en iyi yol. Eğer intihardan korkuyorsa biri o zaman sevdiğini sandığı kişiyi gerçekten sevmiyordur.

Sustu. Ben bu konuşmalara yaklaşık 1 hafta kadar devam ettim. 1 Hafta sonra haplarını avuç avuç içerek intihar etti. Ev bana miras kaldı. ilk cinayetim deki kadar mutluydum. Anneannemin ölümü yeni cinayetlerin önünü açmıştı. Ergenliğe yeni girmiş bir çocuğa şişme kadın almak gibi bir şeydi.

Kan bulaşmış peçeteyi, yerleri sildiğim peçeteyi falan cebime attım. Hızlıca evin yolunu tuttum. Özellikle kamera olmayan sokakları tercih ettim. Eve vardığımda saat geçti. Bizimkiler uyuyordu. Cebimdeki peçeteleri, ayakkabılarımı ve tüm giysilerimi bir poşette topladım ve arka bahçede yaktım. Küllerini tekrar poşete doldurdum. Sabah olunca denize boşaltmayı düşünüyordum bu külleri. Gece düşünmekten uyuyamadım resmen. Acaba motordan da kurtulmalı mıydım? Acaba görgü tanığı var mıydı ? Polisler olayın üzerine düşmeden kafası bir milyon olmuş adamı direk hapse atacaklar mıydı? Genellikle bir çok suçlu bu düşünceler yüzünden olay yerine tekrar gider. Bu düşünceleri yenip oraya gitmemeliydim. Yinede eve girişimden bu yana attığım her adımı hayal ederek bir iz bırakıp bırakmadığımı düşünüyordum. Aklımda iki fikir vardı: ya polisleri bir ankesörlü telefondan arayıp evi ihbar edecektim, yada zamanla adamın kendiliğinden yakalanmasını bekleyecektim. Birinci fikir ilk bakışta daha garanti gibi duruyordu fakat ikinci düşüncede cinayeti üzerine yıktığım adamı köle haline çevirebilir ve kirli işlerimi yaptırabilirdim. Çok riskli olurdu. Sanırım birinci fikri seçecektim. Ben bunları düşünürken sabah olmuştu. işe koyulma zamanıydı.

-Ne yatıyon lan bu saatte. işin gücün yok mu senin.

+Yok.

-Git kendine iş bul benim asabımı bozma.

+Buluruz ya. Ne acelesi var.

Bu son sözü sinirleneceğini bilerek söyledim. Fakat sandığımdan daha çok sinirlendi. Bir anda kıpkırmızı oldu. Adam resmen bana sövmek istiyordu ama bana layık olan küfrü kelime dağarcığından seçemiyordu. Adam gitti elinde sopayla geldi. Ulan siz hangi dizide veya filimde bir katilin dedesinden sopayla dayak yediğini gördünüz. Yedirmem ulan kendime dayak. Sopayı tam kaldırdı elimle havada tutup hızlıca çektim elinden. Fiziksel açıdan çok üstündüm. Aldığım gibi köşeye attım sopayı. Ona karşılık verdikçe sinirlendi. Bu seferde tokat atmak için elini kaldırdı. Elini havada yakaladım. Hani bi kavgada ezilen tarafsınızdır ya, karşı tarafa zarar vermek istersiniz, çok sinirlisinizdir ama her hamlede siz zarar görürsünüz ve sinir krizi geçirirsiniz. Aynı olay yaşanıyordu. Adam bir anda morardı ve yere yığıldı. Kalbini tutuyordu. Anneannem de odanın köşesinden hiçbir şey yapmadan olanları izliyordu. Dedemin yere yığılmasıyla oda kendinden geçip bayıldı. Hemen ambulansı aradım. iş işten geçmişti. Dedem ölmüştü. Buna sevindiğimi bile söyleye bilirim. Anneannem kendine geldiğinde çok üzgündü. Önce kızı şimdi de kocası ölmüştü. Duyguları olan biri olsaydım anneannem için üzülürdüm sanırım.

Dedemin ölümünün üzerinden çok fazla geçmeden anneannem hastalandı. Hissediyordum, o da ölmek istiyordu. Sadece bunu kendine itiraf edemiyordu. Onu öldürmek ve acılarına son vermek çok klişe olurdu. Zaten öyle bir şey yapmak istemiyordum. Ama ölse iyi olurdu benim için. Ev bana kalırdı. Düşündüm de süper olurdu. Anneannemin ölmesi ve ayak altından çekilmesi gerekiyordu. Ne düşündüğünüzü hissedebiliyorum. Benim pislik veya şerefsiz olduğumu falan düşünüyorsunuz. Anneannem zaten ölmek istiyor. Ben onun bu isteğine yardımcı olacağım sadece. Bu bence iyi bir şey bile sayılabilir. Diyelim anneanneniz bir şeyi çok istedi ama bunu kimseye söylemedi. Siz neyi istediğini sezdiniz. isteğini yerine getirmek istemez miydiniz.

Param azalmaya başlamıştı. Ya yeni kurban bulmalıydım yada bir iş bulmalıydım. Aslına bakılırsa kurban bulmak beni daha çok heyecanlandırdı. Birini öldürmeyi o kadar çok istiyordum ki kötü birisi olmasına gerek bile yoktu. Çok acıktığınızda yemeğin iyi olup olmadığına bakmadan yersiniz sonuçta. Aklıma yeni bir şey daha geldi. Öldüreceğim adamların ortak özellikleri olmamalıydı. Yani hepsinin parasını alırsam bunu aynı katilin yaptığı şüphesi doğacaktı. Ya da aynı şekilde bir daha öldürmemeliydim. Fiziksel özellikleri, cinsiyeti, yaş aralıkları... Her kurban bir birinden farklı olmalı ve farklı şekilde öldürülmeliydi. Böylece ortalıkta seri katil değilde birden çok katil var gibi bir izlenim oluşacaktı. Egoist katiller bunu yapmazdı. Hep aynı şekilde öldürürlerdi. Kendileri tarafından öldürüldüklerinin bilinmesini isterlerdi. Pekala ilk öldürdüğüm kurbanı biraz düşünelim. 80-85 kilo, aşağı yukarı 180 boy, erkek, bekar, zengin, omuriliğine bıçak saplandı ve boynu kesilerek öldürüldü. Bir sonraki hedefim bu özelliklerin zıttını içermeliydi. Kısa boylu, şişman, evli bir bayan. Maddi durumu sıradan olmalıydı. Öldüreceğim kişinin profilini çıkarmıştım. Farkındaysanız şuan benim için iyi veya kötü olmasının bir önemi yoktu. Ben açtım.

Bir kahvaltı menüsü söyledim. Menüden baktığıma göre 100 liraya yakın bir fiyatı vardı. Ben o paraya 200 tane poğaça alırdım. Sırf dikkat çekmemek için girmeliydim, doğru olanı yaptım. Kapının önünde yarım saat içeriyi dikizleyen birisi hoş karşılanmazdı. Etrafı tamamen incelemeliydim ama dışarıdan paranoyak gibi görmek istemezdim. Her şeyi ayarında ve profesyonelce yapmalıydım. Her bilgi önemliydi. içerisi kamerayla doluydu. Yani artık suratım onların veri tabanında saklıydı. Bu suratın önemsiz birine ait olarak kalmasını sağlamalıydım. Bu surat sadece sabah kahvaltısı yapmak için gelmişti buraya.

Eve geldi. Son kez etrafa bakındım belki atladığım bir şey vardır diye. Bu kadar salaklık olamaz. Kızın takılarını koyduğum poşeti zütürmeyi unutmuştum. Tüm gece uyumamanın verdiği yorgunlukla sonraya erteledim onu imha etme işini. Salondaki koltuğa kafamı koyduğum gibi uyumuştum. Uyandığımda gece olmuştu. Bu saatte çıkıp deniz kenarına inmek şüpheli olabilirdi. Ya da üşendiğim için bahane uyduruyordum. Ama sonraya erteledim. Şuan evimde bir kanıt vardı. Denize atmasam bile öyle yada böyle bunu imha etmeliydim. Gece oturup düşünmeye başladım. Aklıma bir fikir geldi, çok riskliydi ama bir o kadarda eğlenceliydi. Kızın takılarını ailesine ulaştırcaktım. Bu en başta dediğim gibi egoist katillere ait bir düşünce tipiydi. Eğlenmek uğrunu illaha arkalarında iz bırakır ve yakalanırlar. Ya riske girip eğlenecektim yada takılarda denizi boylayacaktı. Bu konuda acele karar vermedim. Düşündüm. Ailesiyle ve polislerle resmen dalga geçecektim. Müge Anlı takıları görünce ne yapacaktı acaba. Onun progrdıbına gelen acemi katiller gibi değildim ben. Hayır madem cinayet işliyorsun, neden bide gidip programa katılıyorsun. Bu kadar mı aptalsın. Sonra "Müge Anlı tüm suçluları yakalar". E yakalar tabi. Hepsi bir birinden angut. Durduk yere sinirimi bozdum bu salakları düşünerek.

Evden bayağı uzakta bir cafeye gittim. Aradığım profile göre birini arıyordum. Cafe bayağı büyüktü. Burada bulacağımdan emindim. Maalesef yanıldım. Buradan çıkıp birde şansını alışveriş merkezinde denemek istedim. Burada aradığım özellikte yüzlerce kurban buldum. Şeker dükkanındaki çocuk gibiydim. istediğimi seçebilirdim. Kurban profiline göre evli olması lazımdı. Ama bu özellikten şimdilik vazgeçmeye karar verdim. Çünkü çok açtım ve oyalanmak istemiyordum. Elbise dükkanında gördüm kurbanımı. Tam istediğim fiziksel özellikteydi. Üstelik benim yaşlarımdaydı. Yalnızdı, daha önce hiç sevgilisi olmadığına iddiaya girerdim. Dükkanın önünde çıkmasını bekledim. Tam dükkandan çıkarken elimde telefonla sanki biriyle konuşuyormuşum gibi dikkatsizce çarptım. Telefonu elimden yere düşürdüm. Kız benden 10-15 kere özür diledi. Bende ona her seferinde önemli olmadığını söyledim.

Evim vardı, param vardı. Her şeyden önce yalnızdım. Yalnız olmak bir katilin başına gelebilecek en iyi şeydir. Tabi yakalanmak istemiyorsa. Arkadaş veya önemsediği herhangi biri onun bir zaafıdır. Ben zaaflarımdan kurtulmuştum. Bazılarında hayat bana yardım etti, bazılarından ben kurtuldum. Filmlerde, dizilerde, haberlerde izlediğim suçluların tüm kusurlarını biliyordum. Hiçbiri bende yoktu. Ben kusursuzdum. Yeni kurbanımı bulmalıydım. Resmen acıkmıştım.

Bir kaç gün iş aradım. Fakat her zaman şanslı olamazsınız. Bu sefer iş bulamazdım. Bundan sonraki öldüreceğim adamların paralarını almak geldi aklıma. Böylece hayata yapacağım hizmetin karşılığını maddi yönden de alacaktım. Evet, bu fikir hoşuma gitmişti. Kurbanımın üzerindeki nakit paraları alacaktım.

Kıza "10 dakika sonra AVM'nin önünde buluşalım. Ben motoru az öteye park ettim. Motoru getirirken sen oyalanırsın." dedim. Kabul etti. Böylece güvenlik kameralarında izlenirken normal bir çarpışma sahnesi ardından özür dilemeler falan gibi görülecekti. AVM'nin önündeki kameralarda görülememek içinde plan yapmıştım. Kameraların açısının dışarısında, uzakta bekleyecektim. Kız dışarıya çıktığı gibi el sallayarak beni görmesini bekleyecektim. Müge Anlı'da ki manşet "Aslıyı kaçıran motorlu kişi aranıyor" yerine "Aslı AVM'den çıktıktan sonra nereye gitti?" şeklinde olacaktı. Bu arada Aslı ismini şuan uydurdum, gerçek ismini tabi ki vermeyeceğim. Kızı eve getirirken ki yolları bile planlamıştım. Özellikle kamera olmayan ara sokaklardan gidecektik.

-Affedersiniz ama buranın sahibi siz misiniz?

(Adam yeniden suratıma uzunca baktı)

+Evet.

-Benim garsonluk tecrübem var. Acaba bana uygun iş var mı?

("Ne bileyim lan ben" dercesine baktı bu sefer)

+Git içerideki şefe sor.

Eğer burada çalışırsam benim için harika olurdu. Hem adamı daha yakından tanıyabilirdim hemde geliri güzel olurdu herhalde. Sordum ama bana uygun iş yoktu. Halbuki olsa ne kolay olurdu her şey. Lokantadan çıktım. Tam motoruma binerken başka bir kadın daha geldi. Onunla da üst kata çıktılar. Olayın rengini anlamıştım. Bu adam yukarıda günde kaç kadına kayıyordu kim bilir. Fakat kadınların görünümü fahişeye benzemiyordu. Onlarda elit insanlara benziyorlardı. Kim oldukları konusuna pek takılmadım. Benim amacım adamın terazisini ölçmekti. Kötülük tarafına bir ağırlık daha eklendi.

Kızı eve getirdim. Eldivenler ve boğma ipi sabahtan beri cebimdeydi. Kapıyı açtım. Özellikle kızın her hareketini dikkatle izliyordum. Dokunduğu yerleri, ayak bastığı yerleri, yani özellikle silmem gerekecek yerleri aklımda tutmaya çalışıyordum. "Önden buyur" dedim. Ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi. O ayakkabılarını çıkarıp içeri girerken ben eldivenleri giymiştim bile. Ayakkabılarımı hızlıca çıkarıp arkasından girdim. O henüz benim bir adım önümde evi süzüyordu. Cebimden boğmak için yaptığım ipi çıkarıp hemen boynuna sardım ve tüm gücümle çekmeye başladım. Çok ağırdı, zor kontrol ediyordum. Kızın sırtına sırtımı dayadım, ellerimle aradan öne doğru son kuvvetimle çekiyordum. Kızın ayakları yerden kesilmişti. Resmen sırtımda taşıyordum. Boğulurken iğrenç sesler çıkarıyordu. Ama bu sesler bana sexte çıkan tahrik edici sesler gibi haz veriyordu. O durumdayken yavaş yavaş banyoya yürüdüm. Vardığımda kızı tak çuvalı gibi yere attım. Boğazından hafif kan sızıyordu ama yere damlamamıştı. Yerde duran cesedine bakabildiğim kadar bakmak istiyordum. Gözleri kıpkırmızı olmuştu. Boğazında ipin çıkardığı iz vardı. Bu iz o kadar barizdi ki sanki kızın kellesi kesilip yeniden yapıştırılmış gibiydi. Yaklaşık 5 dakika boyunca cansız bedenini izledim. Sonucunda bir acelem yoktu.
Yarın Devam Edecektir...

Öldüreceğim kurbanın profili hazırdı. Şimdi nasıl öldüreceğimi düşünmek kaldı. Asıl mesele buydu. ilk deneyimim çok aceleye geldi, doğaçlama oldu her şey. Bu sefer iyice kafa yoracaktım. Öldürmek benim için çok özel bir andı bunu anlamıştım. Bu özel anı baştan savma şekilde geçiştiremezdim. Hızlıca öldürüp cesetten kurtulmak erken boşalma gibi bir şeydi. Zevk almak için uzatmam lazımdı bu süreyi. Bu evi yeniden dekor etmem gerekliydi. Evin banyosunu tamamen benim özel zevkim için ayırmaya karar verdim. Her şey bittikten sonra temizlemesi kolay olacaktı. Bu kurbanı boğarak öldürmeye karar vermiştim. Sağlam bir çamaşır ipi buldum evde. Ellerimi geçirmek için iki ucuna düğüm atarak halka oluşturdum. Banyoda boğacaktım. Daha sonra ceseti parçalara ayıracaktım. Belki bir kaç gün uğraşsam da etini kemiğinden ayıracaktım. Kemiklerini denize atıp etlerini arka bahçeye gömecektim. Çünkü kemikler aradan uzun süre geçse bile toprakta çürümüyordu. Etler ise bir kaç ay içinde çürürdü. Herhangi bir şüphe de arka bahçem kazıldığında tongaya düşmek istemezdim. Bu arada tüm işlemleri yaparken eldiven, maske ve bone kullanacaktım. Plan hazırdı. işe koyulma vakti.

Mümkün olduğu sürece yavaş yemeye gayret gösterdim. Adamın bir daha ne zaman aşağıya ineceğini bilmiyordum. Ne kadar yavaş yesem de adamın aşağıya ineceği yoktu. Belli ki yukarı çıkardığı kadını becermekle meşguldü. Daha ne kadar yavaş yiyebilirdim bilemiyorum. Tam yemeğim bitmek üzereyken adamın üst kattan indiğini gördüm. Merdivenlerden inerken bile yanındaki kadının kulağını öpüyordu. Kadına arabasına kadar eşlik etti. Kadını her şeyiyle aklıma kazıdım. Sarışın, 45 kilo civarı, mavi gözlü, ayakkabı numarası en fazla 37... Bunları tespit etmek için kadına öküz gibi bakmadım. Kafamı sağdan sola çevirirken o geçen sürede odaklanarak anladım. Görsel hafızam biraz iyiydi. Kadını lüks bir BMW ye bindirdi ve gitti. Ardından adam kapıda bir sigara yaktı. Hemen Hesabı ödeyip kapının önüne, adamın yanına geldim. Bende bir sigara çıkarıp dudağıma tutturdum. Adama "Pardon, ateşiniz var mı?" diye sordum. Sanki beni tanımış gibi uzunca bir bakış attı, ardında zipposunu çıkarıp sigaramı yaktı. Sigara içerken muhabbet etmekti amacım.

tonight is the night. and it's going to happen again. and again. has to happen. nice night. Dexter Turkish edition

ANANI ÖLDÜRDÜM

Şuanda alkollü kafayla plan yapmaya başlamıştım. Kafası kıyak olması gereken oydu fakat şuan benim kafamdan kıyak olmadığı belliydi. Düşüncelerimi aynı şey üzerinde tutamıyordum. Çok alakasız şeylere kayıyordu kafam. Çok yoğun enerji harcıyordum konsantrasyon olmak için. Bir yandan kızın sorduğu soruları cevaplamak ayrı zorluk katıyordu. Mükemmel bir kurbana mükemmel bir ölüm yakışır. Mükemmel bir giyim zevki de vardı. iyi giyindiğine göre ailesi zengin. Babasının maaşı ne acaba. Hayır yeniden düşüncem dağıldı, topla kendini. Bu kadar içtikten sonra tuvaleti gelecekti. Evde banyoya girdiğinde onu bıçaklardım. Ama yavaş olmalı, hemen ölmemeli. Hızlı olursa bu güzel vücudun hakkını yemiş olurum. Kötü insanları öldürmekten nerelere gelmiştim. Kötü insanlarında hakkını yiyormuydum böyle yaparak. Has***tir yine düşüncem dağıldı. Bu kafayla olacak iş değildi. Ama yapmak istiyordum.

Yarın devam edecektir...