Evden 150 metre uzakta olan biteni izliyordum. Bende yakalancaktım. izlediğim diğer katiller gibi sonuma yaklaşıyordum. Bu kadar basit mi olacaktı her şey. içtiğim bir kaç bira ve biraz votka yüzünden geldiğim hale bakın dostlarım. Kızın cesetini ceset torbası içinde çıkarıp ambulans arabasının içine koydular. Olay yeri inceleme yapıyordu. Hani şu beyaz giyinmiş, beyaz bone, eldiven takan herifler. Sanki film izliyormuş gibi yaptığım yanlışın sonuçlarını izliyordum. Ne yapacağımı düşünmüyordum. Sanki sona gelmiştim. Oltanın ucunda ki balık bendim artık ve çırpındığım sürece kendime zarar verecektim.

Felç olmuş bedeniyle ölmüş kızın kanının üzerine yuvarlandı. Açık ağzından içeri kızın kanları giriyordu. Adamı hemen öldürmek istemiyordum bu yüzden boğazını kesmedim. Hemen diğer kızın yanına gittim.

+Erkek arkadaşın seni salona çağırıyor.

Yatak çarşafıyla üzerini kapatarak yürümeye başladı. Odanın kapısından manzarayı gördüğü gibi yere düşüp bayıldı. Bu ne şimdi? Kan fobisi mi? Bana uyar. Burada sanatımı icra edecek yeri kadar insan vardı. Takıları takacağım yeteri insan vardı. Sanat başlasın...

Biz salonda sohbet ederken diğer oda da kiler işi iyice büyütmüşlerdi. Sesleri çok rahat bize geliyordu. Sanırım bu sesler kızı da tahrik etmiş olacak ki biraz daha yaklaşmaya ve bana temas etmeye başladı. Bir kız sizi başka hangi nedenden evine çağırsın ki zaten. Ne olacağını kestirmiştim ama bu işe girişmek istemiyordum. Bunun cinsel tercihle falan alakası yok. Ben öldürmekten zevk alıyordum hepsi bu. Kız kalkıp kucağıma oturdu. O sırada saçma konular açıp beni de azdırmaya çalışıyordu. O konuşurken cebimdeki çakıyı çıkardım. Kızın ağzını elimle sıkıca kapattım. O bunu fantezi falan sandı sanırım, hiç tepki vermedi. Bıçağı direk boğazına sapladım. Bıçağı çıkardığım gibi oluk oluk kan fışkırmaya başladı. Elim kan olsa da üzerime sıçramadı. Kan akarken çok fazla tepinmeye başladı. Bende ilk cinayetim de ki gibi omuriliğine sapladım bıçağı ve artık harekeler kesilmişti. Sadece klagib ölüm refleksleri... Bunları yaparken ses çıkarmamaya özen göstermiştim. Diğer oda da kiler hala işlerine devam ediyorlardı. Tuvalete girip elimi ve bıçağımı yıkadım. Hemen ardından diğer odaya daldım. Hemen başlarında dikildim. ikisi de bana baktıkları halde sex yapmaya devam ediyorlardı. Adamın pantolonu salondaydı ve cep telefonu da. Adama cep telefonunun çaldığını söyledim. Kızı dudağından öperek hemen geleceğini söyledi. Odanın kapısını kapatıp salona doğru hareketlendi. O kısa kolidor yolu bitene kadar çok heyecanlandım. içer de ki manzarayı görünce nasıl tepki vereceğini merak ediyordum. Odanın kapısını vardığında donup kaldı. Hiçbir tepki veremedi. Tam önümde durmuş odaya bakıyordu. Bağırma riskini göze alamazdım. Hemen omuriliğine bıçağımı sapladım. Sanırım bu omuriliğe bıçak saplama olayı benim imzam olmaya başlamıştı. Bana çok garanti bir yöntem gibi geliyordu çünkü.

Yeni cinayetler işlemek için cebimdeki çakı yeterdi. Artık izimi bırakmaktan da korkmuyordum. Her şey daha kolay olacaktı. Her cesetin üzerine bir takı bırakacaktım. Fakat bunları düşünürken bir şey fark etmiştim. izlerimi temizlemek bu işe ayrı bir zevk katıyordu. Artık bu işlemi yapmayacak olmam insan öldürme zevkimden biraz eksiltecekti. Ama ben yerini dolduracak şeyler bulurdum. Hayal gücü geniş duygusuz bir pgibopattan çıkacak sanatları gördüklerinde küçük dillerini yutacaklardı. iyi ki zamanında izlediğim yabancı diziler arasında "hannibal" da vardı. Yemek işi bana uymasa da bende pekala güzel sanatlar çıkarabilirdim.

HiKAYE HAKKINDA KISA AÇIKLAMA :

Normalde hiç bir hikayemi böle bölmezdim ama küçük bir açıklama yapıcam. Hikaye ileride iyiçe iğrençleşebilir ve inciden kaldırılablir. Ben önce wattpade yazıp sonra buraya atıyom. Arada en fazla bir kaç dakika fark oluyor. Eğer başlık silinirse wattpaddeki hikaye : https://www.wattpad.com/2...sinin-an%C4%B1lar%C4%B1-1

Kaçmalıydım ama nereye. Altımdaki motoru kullanırsam izimi sürerlerdi. Cep telefonumdan da yerimi tespit edebilirlerdi. Olduğum yere motoru bıraktım. Üzerine de cebimdeki takı zarflarını. Madem artık katil olduğum bulunmuştu bari beni acemi bir katil olarak anmasınlar diye diğer cinayeti de göstermek istiyordum. Bence bu duruma onlar da en az benim kadar şaşıracaklardı. Bu kadar profesyonel bir katil nasıl böyle acemice bir iş yapardı. Bu katil bizimle dalgamı geçiyordu. Bu sadece bir oyun muydu. Bu ceseti ve dellileri bilerek mi bırakmıştı.

Bende diğer acemi katiller gibi "Evet bilerek delil bıraktım. Ben istemesem beni yakalayamazdınız." diyebilirdim. Ama kabullendim, ben aptaldım. Yine de bu acizliğimi onlara belli etmeyecektim. Diğer acemi katillerin yollarından gidecektim. Acizliğimi size yücelterek gösterecektim. Bunların hepsi oyundu, o ceseti ve izleri bilerek bıraktım. Poliscilik oynamak istiyordum. Hadi gelin ve bulun beni.

Beyler evde değilimdim kusura bakmayın. Bu arada kurguyu mantıklı ve çelişkisiz hazırlamaya çalışıyorum, yavaş yazmamın nedeni budur. Ayrıca benim tek işim hikaye yazmak değil. Gün içinde çok vakit ayıramayabiliyorum

Denize karşı bir şeyler atıştırıyor ve düşünüyordum. Bu olaylar daha ne kadar devam edecekti? Öyle yada böyle sonsuza kadar kaçmaya kimsenin enerjisi yetmezdi. Mantıklı düşünün kalacak veya gidecek hiç bir yeriniz yok, akşam nerede uyuyacağınızı bilmiyorsunuz, her polis gördüğünüzde veya siren sesinde sanki sizin için geliyorlarmış gibi panik yaşıyorsunuz. Her sokağa veya mekana girerken kameraları kontrol ediyorsunuz. Bu cidden çok yorucu bir işti ve ben bu zorluğa ne kadar dayanacağımı bilmiyordum. Belki saatlerce sahilde oturup bir çıkar yol bulmaya çalıştım. Para bulup ülke değiştirmek geldi aklıma. Ama para bulmamın tek yolu daha fazla insan öldürmekti. Ayrıca kaçak yollardan ülke dışına nasıl çıkılcağını bilmiyordum. Hadi bir şekilde halledip başka bir ülkeye gittim. Peki orada nasıl yaşayacağım? Yeni bir kimlik ve pasaportta bulmam gerekliydi. Tamam diyelim bunları da hallettim, peki o ülkede birilerini öldürmeden durabilecek miyim? Pek sanmıyorum. Bir çıkar yol olmalıydı. Her zaman bir çözümünü buldum ama bu sefer tıkanmıştım. Daha ne kadar kaçacaktım?

Belki de diğer katiller bu yüzden kendilerini yakalatıyorlar. Belki de çıkar yol yoktur. Ya dünyada gerçekten kötü birini öldürüp bu dünyayı terk edersiniz yada ömrünüzün geri kalanını duvarlar arasında geçirirsiniz. ilk olasılık bana pek uygun değil. Bence intihar edenler zavallılardır. Sorunlar karşısında savaşmayıp hemen pes eden ahmaklardır. Şunu bir düşünün sonsuz zaman diliminde herhangi bir yerde var oldunuz ve dünyaya geldiniz ve bu dünyaya geliş bu sonsuz zaman diliminde bir daha tekrarlanmayacak. Sizce dünyanın tüm yükünü omuzlarınızda tutsanız da bu yaşam şansı tepilir mi? Aklım almıyor cidden. Bu sonsuzlukta bir kere dünyaya gelmişsin sanki acelen var gibi hemen yarıda kesiyorsun. Tamamen ahmaklık. Diğer olasılıkta bana uymuyordu. Hayal gücü sınırsız olan bir kişiyi cidden herhangi bir hapishanede tutabileceklerine inanıyorlar mıydı? Şüphem yok ki dünyanın en korumalı hapishanesinde olsam yinede oradan kaçmanın bir yolunu bulurdum. insan tarafından yapılmış her sistem kusurludur.

Çok uzun süre düşündüm. Bunlar düşünürken kaç polis önümden veya arkamdan geçti bilmiyorum. Bu işi yaparken polisler tarafından öldürülme olasılığı geldi aklıma. Cidden rezillik. Bu ihtimalin üzerinde durmadım bile. Bir çıkar yol olmalıydı. Ben her zaman bulurdum bir şeyler...

alt tarafı adam öldürecen amk vur gitsin

olum ip adresinden seni bulup sandalyeye bağlayıp hikaye yazdırmak istiyorum biraz seri ol

Bu gülüş kapının anahtarıydı. Uzun süre sohbetten ve kendime ısmarlattığım yemek ve içkilerden sonra evine doğru yola koyulduk. Bu sefer fazla içmemiştim. Ayık olmam gerekiyordu. Kızın evine vardığımızda saat gece 3'tü. Evi bir oda bir salon küçük bir evdi. içeride bir kızı ve erkek arkadaşını yiyişirken basmıştık. Söylediğine göre o kızla beraber kalıyormuş. Biz salona oturunca onlar kendilerini bozmadan diğer oda da devam ettiler. Neyse onların ne yaptığı o kadarda umurumda değildi. Barda karnımı doyurmuştum ve sıcak bir ortamda bulmuştum. Üstelik yeni kurbanlarım da belli olmuştu.

Sahile yürüdüm. Yeni giysiler, yeni imaj ve sırt çantam. Sahilin oradaki büfeden gazete alıp okumaya başladım. Bir kaç sayfa geçtikten sonra kendimi gördüm. O an gururlandım. Siz gazeteye çıksanız gururlanmaz mısınız? Hakkımda yazılanları okudum. Henüz parçalara ayırıp takılarıyla iz bıraktığım kızın arka bahçede ki izlerini bulmamışlardı. Ölümü yoksa yaşıyor mu, bunu da bilmiyorlardı. Sadece tahminler de bulunuyorlardı. Benim hakkımda yazdıklarını okuduktan sonra şunu anlamıştım ki benim hakkımda çok az bilgiye sahiplerdi. Küçük bir rahatlama yaşadım.

Banyoyu baştan aşağı yıkamaya başladım. Bu işlemi üzerim çıplak olarak yaptım. Çünkü kızı öldürdüğüm kıyafetlerimi de yakmak üzere bahçeye atmıştım ve tabi eldiven, bone, maskeyi de. Önce banyonun duş başlığıyla tüm küveti temizledim. Zaten kurbanın boğazını burada kestiğim için başka yerde kan yoktu. Ama yinede her yeri yıkayacaktım. Kanları ve artık ne kaldıysa suyla temizledim. Daha sonra diğer temizlik malzemeleriyle her fayansı temizledim. En ufak bir saç teli bile kalmadığına emin olana kadar devam ettim. Daha sonra kızı öldürdüğüm küvette duş aldım. Onun cansız bedeninin yattığı yere uzandım. Bunları yaparken küçük bir çocuğun heyecanıyla yapıyordum. Duş aldıktan sonra kurulandım ve üzerime yeni giysiler giydim. Elime bez alıp kızın ayağını bastığı yerleri sildim. Kızı boğduğum odayı elektrikli süpürge makinesiyle temizledim. Yere saç teli düşmüş olabilirdi. Süpürge makinemiz pisliği su ile süzen cinstendi. Tüm pislikleri tuvalete boşaltıp sifonu çektim. Kız kapıda ayakkabılarını çıkarırken eliyle kenardan destek almıştı. Orayı da gayet titiz bir şekilde sildim. Tüm bunları yaparken çoktan gün aydınlanmış ve midem kazınmaya başlamıştı. Hızlıca ayaküstü bir şeyler atıştırdım ve işe koyuldum. Artık evde işim bitmişti. Diğer atıklardan kurtulma vaktiydi.

Nereye gitceğimi bilmeden yürüyordum. Bir yandan da düşünüyordum. Kızın benimle bardaki görüntülerini bulmaları en az 1 gün sürerdi. Yani en az bir gün daha yeni stilim bilinmeyecekti. Bu süre zarfında yeni bir stil yapabilirdim. Zaten yakalanmak istemiyorsam yapmak zorundaydım. Bunun için yeterli param vardı. Önce biraz alış veriş yapıp üzerimdeki eski giysilerden kurtuldum. Özellikle pazar veya sokak aralarında ufak giysi dükkanlarını tercih ediyordum. Yeni stilim yeni cinayetten önce bilinmemeliydi. Ayrıca böylesi daha hesaplı olacaktı. Yaklaşık 200 liraya komple üzerimdekileri yenilemiştim. Yeni gömlek, pantolon, ayakkabı, şapka, gözlük. Cami tuvaletinde üstümü değişip eski giysilerimi de ara mahallede bir çöpe attım. Tabi çöpü tutuşturmayı ihmal etmedim. Polislerle köşe kapmaca oynuyor gibi hissediyordum kendimi. Her devriye arabasını gördüğümde kalbim hızlı hızlı çarpmaya başlıyordu. Böyle bir stres aldın da kalan normal insanlar büyük ihtimalle gidip kendileri teslim olur veya intihar ederler.

-Cidden önemli değil. Ama özür dilemek istiyorsan bana yukarı katta bir yemek ısmarlayabilirsin.

+Yani şey..

-O zaman yeterince üzgün değilsin herhalde.

+Yok tamam ya bir şey demedim. Neyse gidelim bari.

Üst kata çıkana kadar biraz daha sohbet ettik. Fastfood atıştırırken sohbeti iyice ilerlettim. Kızın daha önce erkeklerle sohbeti olmadığı çok belliydi. Fakat bende ondan farklı sayılmazdım. Yinede sosyal ve havalı gibi görünmeyi çok iyi başarıyordum. Biraz sosyal bir kız olsaydı daha ilk günden eve getirebilirdim ama bu biraz zaman alacaktı. Kıza yemek için teşekkür ettikten sonra yanından ayrıldım. Fakat yine uzaktan takibe başladım. Kızın evi AVM'ye yakındı. Kız yürüyerek gittiği için bende yürüyerek gittim. Motoru AVM'nin orada bıraktım yani. En fazla 10 dakika yürüdükten sonra kız bir apartmana girdi. Artık kurbanımın nerede oturduğunu biliyordum. Yarın sabah gelip pusucaktım.

Şuanda alkollü kafayla plan yapmaya başlamıştım. Kafası kıyak olması gereken oydu fakat şuan benim kafamdan kıyak olmadığı belliydi. Düşüncelerimi aynı şey üzerinde tutamıyordum. Çok alakasız şeylere kayıyordu kafam. Çok yoğun enerji harcıyordum konsantrasyon olmak için. Bir yandan kızın sorduğu soruları cevaplamak ayrı zorluk katıyordu. Mükemmel bir kurbana mükemmel bir ölüm yakışır. Mükemmel bir giyim zevki de vardı. iyi giyindiğine göre ailesi zengin. Babasının maaşı ne acaba. Hayır yeniden düşüncem dağıldı, topla kendini. Bu kadar içtikten sonra tuvaleti gelecekti. Evde banyoya girdiğinde onu bıçaklardım. Ama yavaş olmalı, hemen ölmemeli. Hızlı olursa bu güzel vücudun hakkını yemiş olurum. Kötü insanları öldürmekten nerelere gelmiştim. Kötü insanlarında hakkını yiyormuydum böyle yaparak. Has***tir yine düşüncem dağıldı. Bu kafayla olacak iş değildi. Ama yapmak istiyordum.

Yarın devam edecektir...

Olay yerine yakınız Aylin

Öğleye doğru gözlerimi açtım. Başım çatlıyordu resmen. Üzerimde kan vardı. Dehşete düşmüştüm. Ne olduğu hakkında en ufak fikrim yoktu. Ellerim tamamen kan içindeydi. Yattığım yerden doğruldum. Bu da ne. Şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım. Salonun her yeri kan içindeydi. Kız kanlar içinde yerde yatıyordu. Halının üzerinde kanlı bir bıçak vardı. Sanki biri gece ben uyurken kızı öldürmüşte cinayeti benim üzerime yıkmaya çalışıyormuş gibi hissettim. Kızın ölü bedenine bakarken zevk bile alamıyordum. Bunu ben yapmıştım ama hiçbir şey hatırlamıyordum. ilk defa bu kadar korktuğumu hissettim. Oturup hemen mantıklı düşünmeye başladım. Cesetten ve tüm izlerden kurtulmam gerekiyordu. Ayrıca işe çoktan geç kalmıştım. işi s**tir et şimdi. Cesetten kurtul. Ama işe gitmezsem çok yakında parasız kalacaktım. Pekela ceset bekleyebilirdi. işten geldikten sonra heryeri temizler cesetten de eski yöntemlerle kurtulurdum. Şu takıları da denize atıp kurtulmalıydım. Bir de onunla uğraşmak istemiyorum. Hemen duş alıp üzerimi değiştim. Motorun anahtarını, takı zarflarını ve kalan son 50 liramı alıp yola koyuldum. işe vardığımda daha ilk günden geç kaldığım için iyice azar işittim. Tonlarca yalan söyleyerek durumu geçiştirdim. Bir yandan iş yapıp bir yandan planlıyordum, iş önceliği oluşturup delilleri nasıl temizleyeceğimi düşünüyordum. işin bir an önce bitmesi için her şeyimi verirdim. Akşam işten çıkarken biraz daha azar işittim ve son gaz ev yoluna koyuldum. Eve yaklaştım. Evin olduğu sokaklar bu kadar kalabalık olmazdı normalde. Düğün veya cenaze vardır diye düşündüm. Eve yaklaştıkça kalabalık arttı. Evin önünde emniyet şeriti, bolca polis arabası ve polis, ambulans, kameralar ve yüzlerce meraklı insan vardı. işte şimdi sıçmıştım.

+Ne oldu tadını beğenmedin mi?

-ilk defa içiyorum.

+Hahaha..

-Ne o, her şeyin bir ilki vardır.

+Ne biliyim, barda pek rastlamam senin gibi tiplere.

-Benden rahatsız mı oldun ?

+Yoo bence sempatiksin.

Bu ne şimdi. Hakaret mi ediyorsun. Sempatik nedir ya.

-Teşekkürler. Sen pek sempatik değilsin ama bayağı taşsın.

Alkol dilimi çözmeye başlamıştı sanırım. ilk defa alkol içen biri için biraz hızlı gitmiştim.

+Hahaha.. Sağol yaa..

-Bu sempatik çocuk seni evine zütürse gelir misin?

+Hep bu kadar hızlı mısın?

-Bazı şeyleri yavaş yapınca daha zevkli oluyor.

Bunda yalan yoktu. Seni yavaşça öldürücektim. Can çekişirken kıvrılan o güzel vücudunu izleyecektim.

+Biraz daha içelim sonra gideriz.