"telefondan ya da mesajla zor.. yüz yüze olamaz mıyız sen döndüğünde?"

mesajı tekrar tekrar okudum.. derin bir iç çekip aklımdan geçenleri boşalttım text in üzerine,

"neden? yeterince rezil edemedin mi beni? bu sefer arkadaşlarını filan da alıp taşlayacak mısınız?"

iyi oldu böyle yazıp gerçekleri yüzüne vurduğum..ne diyecek bakalım..

bir kaç dakika sonra cevap geldi,

"zaten konu da o geceki davranışlarımız, ben aşırı tepki gösterdim biraz biliyorum, ama böyle hayal etmemiştim ikimizi, o yüzden şaşırdım ne yapacağımı işte.."

özrü kabahatinden büyük.. böyle hayal etmemişmiş..lan naptık olm ya..beyler? lütfen şunu tarafsız bir gözle değerlendirin, rica ediyorum, ne yaptım ki ben, hayal yıkacak?

"burçin ben artık senin neyi hayal ettiğini, neyi düşündüğünü, ne yapmaya çalıştığını filan tamamen anlayamaz oldum. tanıdığım en dengesiz insansın. o yüzden bence önce bir kendi içinde karar ver ne istediğine, ne düşlediğine, ondan sonra konuş benimle tamam mı?"

topu artık tamamen ona atmıştım, gerçi bu saatten sonra ne tak yerse yesin, isterse ağzıyla kuş tutsun, romantik-duygusal bir şeyler olma ihtimali yok aramızda benim nezdimde..o hareketiyle bitirdiği her şeyi, kendimi günlerce berbat hissettim sayesinde..

"ben karar verdim" yazmış bu sefer sadece..

"iyi, ben döndüğümde bir ara haber veririm sana görüşürüz" yazıp yolladım ben de..

"tamam, iyi geceler"

cevap atmadım..iyi geceler dilenmeyi hak etmiyorsun..
okul-kafe ve öğrenci evi olmaksızın geçen üç haftanın kayda değer tek atraksiyonu bu oldu benim adıma.. elbette diğer pek çok arkadaşımla, tolgayla, nilayla hatta okanla da irtibat halindeyim, ama bunları artık uzun uzadıya yazmayacağım buraya. tolga hıyarı, bırakın önceki seferler gibi 1 hafta okulu asmayı, bu sefer 3-5 gün erken gidiyormuş bir de kız için, ahahaha.. işte sevgililik böyle bir şey nalet olsun (:

şimdi bi de 14 şubat yaklaşıyor, hemen okulun 2. haftası..ooh.. değmeyin çiftlerin keyfine, heyecanına.. valla özeniyorum ha..ne yaparım o gün bilmem artık, ya sabahtan akşama kadar yatakta yuvarlanırım ya da bizim nilayı çıkarırım dışarı ya? demi? hem onun da hoşuna gider, zaten ortalama bir sevgili çiftten daha fazla şey paylaşabiliyoruz biz (takdir edersiniz ki cinsellik haricinde elbette)..gezeriz tozarız, sevgililerin arasına sızmış bir çift ajan gibi takılırız, hatta epey espri döner aramızda sevgi pıtırcıklarını gördükçe (:

cumartesi günü babam beni ve bavullarımı garaja zütürdü, oradan da otobüsüme bindim.. hava felaket.. bursanın soğuğu adamın takunu dondurur zaten.. şişkin kabanlarımız el verdiğince sarılıp vedalaştık, "evine varınca ara oğlum tamam mı?" dedi babam, tamam deyip atladım otobüse..

6.5-7 saatlik bir yolculuğun ardından yeniden bu şehirdeyim.. aslında daha az sürer ama, yollar berbat.. hele balıkesirin oralar..kar tutmuş epey..

eve varınca bizimkilere baktım, daha alt katta kimse yok, tolga gelmiş tabi, onunla hoş geldinleştik, valizleri odama attım, akşam yerleştiririm artık, bunun odasına geçtim, konuştuk, kuru kuru konuşmayalım deyince gidip bir süredir zulada olan cin i açtı, akşama kadar bütün şişeyi bitirince cin çarpmışa döndük haliyle valiz düzenleme filan yalan oldu (: hıyar daha bir de viski miski getirmiş gelirken.. adam ayaklı tekel bayii anasını satayım,

odaya gittim yanıyorum.. böyle birisi kollarımın altından tutmuş, beni havuza atmakla tehdit ediyormuş gibi, tuhaf bir öne meyletme hali var, fazla dolanırsam kafayı kalorifer peteklerinden birine gömebilirim korkusuyla hemen gidip önce bir camı açtım, azıcık hava-serinlik geldi içeri.. ordan da yatağa dalış yaptım... euueeaah.. gibsinler bir daha içeni..
hafta sonu geride kaldı..

1. sınıfın ilk gününden sonra, ilk kez ilk gün okulda bulunuyorum.. alışkın değilim tabi, bünye garipsedi ehehe..

nilay da gelmiş, haberleşmiştik zaten, hemen birbirimizi bulup sarmaş dolaş olduk.. canım benim ya..çok seviyorum bu kızı ben be beyler, nüfusuma mı alsam ne yapsam..

geçmez dediğim zamanlar, sayesinde geçti..70 küsür kişilik sınıfta 30 kişi anca var, tabi, palazlandı ya eşşek sıpaları, ilk günler gelmiyorlar, böyle bir artistlik, havalar (sanki sen aynı tak değilsin amk) (:

hocalardan da derslere pek ilgi olmayınca ilk 2-3 günümüz yarı yarıya geçti denebilir..

ve benim hikayemin, karşılıklı pozisyonların bol olduğu ama golsüz geçen ilk yarısından sonra, asıl maç şimdi başlıyor dercesine, hayatımı, hayat felsefemi, geleceğimi, geçmişimi, karakterimi, benliğimi komple ve derinden değiştirecek olan, beni, tam anlamıyla bambaşka bir insana çevirecek olaylar silsilesi de, o çarşamba, öğle arası mühendislik kantinin de başlayacaktı..

önümde kantin basamaklarını neşeyle koşturarak çıkan nilay, benim ağır hareketlerimi görünce arkasına dönüp kolumdan çekiştirdi, zıpırlık-kızgınlık arası bir ton da çemkirdi,

"hadisene yaa geç kalıcaz bitirecekler gene pizzaları, kaçırmak istemezsin (:"

kolumdan sürükleye sürükleye beni kantine sokarken, tuhaf bir şekilde, sanki daha önce bu anı, bu sahneyi yaşamış gibi hissettim..

evet evet.. kesinlikle.. bundan eminim..
gece görüşmek üzere panpalar ;)
başlık takip olayı da hayırlı olsun bu arada. ihtiyaç vardı zira (:
kısmetsizlik böyle bir şey her halde *

bu gece görüşürüz kısmetse
iyi geceler panpalar, fener maçı geç olunca ben de geç kaldım biraz,

01.00 e doğru başlarız, nasılsa yaz, gecelerimiz uzun. benim de son 2 tatil günüm, yarın yolda geçecek zaten, ondan sonra iş.

ayrıca @zenginpicoz başın sağ olsun panpam, allah rahmet eylesin. ve @like meme, hiç öyle ince hesaplar yapmıyorum be panpam üzüldüm böyle düşündüğünü görünce.
tekrar selamlar, başlayalım bakalım olduğu kadar olsun
... çekiştirilerek kantine sürüklendim, tatlı tatlı şımaran nilayla,

"kızım sanki yemediğin şey heaa sende" diye dalga geçtim,

"ya am güzel oluyor buranınki dee, daha yeni zaten, o yüzden saldırıyor millet x)"

biz öyle harala gürele ilerlerken masanın birinde bizim çocukları gördük, alper, nuriş ve neco oturuyorlar,

"oo beyler, konseyi kurmuşsunuz? (:" diye takıldı nilay,

"öbür hıyar nerde?" dedim,

"selam gençler size de (: , öbür hıyar takılıyor yea ;)" deyip kaş göz yaptı alper..hee..e besyodan hatun yaptıktan sonra artık mühendislik kantinine de uğramaz tolga bey (:

"pizza alıcaz, istiyonuz mu siz de?"

"yok hacı eyvallah"

"neco sen?"

"aga ben pek beğenmedi ya"

göz ucuyla nilaya baktım alaylı alaylı, "tamam sen otur, ben alayım ikimize, şu pek bi mükemmel pizzalardan"

yalandan cimdikleyip masaya oturdu, gittim sıraya girdim, aldım geldim, ben de konuşlandım sandalyenin birine..

"iyi okula gelmişsiniz ilk haftadan?" dedim bizimkilere,

"sen de gelmişin abi :p"

"olm benim evde canım sıkılıyor, o yüzden geldim yani, siz alt katta üçünüz bol bol güreşiyorsunuz, sıkılmazdınız yani x)"

"geldik ya, bakıyoz işte sağa sola, insan görüyoz, paso bunların yüzünü görmekten sıkıldım artık" deyip sırıttı alper..

"şaka maka 3. sınıf 2. dönem be, çoğu gitti azı kaldı"

"aynen aga, hiç başlama o muhabbete, valla son sene napıcaz bilmiyorum, şimdiden stresi bastı.. çok güzel lan buralar.. evimiz mevimiz.."

ortamda gereksiz bir duygusallık ve kekremsi nostalji havası oluşunca en akla gelmeyecek kişi, nilay müdahale etti,

"eeh sizde, daha kaç sene evvelden düşündüğünüz şeylere bak! azıcık anı yaşayın olm (:"

"kaç sene evvelden? 1 sene filan kaldı işte kızım, ne kaldı :/ ayrılıcaz :'("

"yaa sus, ağzına acı biber.."

öyle ya da böyle, konuştuklarımız için erken olsa da, gerçeklik payı vardı..

şu sağladığımız arkadaşlık bağları, ev-okul ortamlarımız.. birbirimizin etrafındaki varlıklarımız.. hepsi yavaş yavaş nihayete doğru ilerlemekteydi..ve bizim, 100 yıl sonrasının planını yapan ingiliz devlet adamları gibi kara kara düşünmeye şimdiden başlamamız ise hiç kuşkusuz tüm bu sahip olduklarımızın kendi, köhneliklerle dolu dünyamızdaki ışıldayan pırlatalar gibi paha biçilemez olmasıydı..