nasıl başlasam bilemiyorum

entry*1

isim vermeye gerek yok, isimlik bir olayda yok. öncelikle kendimi anlatmakistiyorum 1.85 boyunda 72 kilolu kumral saçlı, kahverengi gözlü, gözlüklü biriyim. dışardan bakıldığında hiçbir çekiciliğim yok. mütevazilik değil gerçekten yok. olması için nelerimi vermezdim..
yani bi kız ya da bi kız grubu gelip "aa şu çocuğa bak ne kadar da yakışıklı" ya da buna benzer olumlu bir konuşma diyaloğu geçmez. yaşadığım yer güzel şirin bir ilin ilçesi. olayım lise 2 zamanında başladı ve 3 senemi aldım. hayatımda 3 senelik bi kesit var. ve bu olay da ciddi anlamda hayatımı gibti. (bu olay gibi yaşayanlar da olabilir, kat be kat fazlasını yaşayanlar da olabilir, hiçbir şekilde ilişkimi ya da yaşadıklarımı abartmadan düpedüz anlatıcam)

kızlarla arası olmayan bi tiptim. kısmen hala da öyle. liseye başlaadığımda senelerdir arkadaşım olduğum kızla bile oturup bişey konuşamam. lise son sınıfa kadar doğu dürüst bi cafe'ye bile gidip bi zama geçirmişliğim bile yoktur. sürekli evde ya da erkek arkadaşlarımla dışarda. lise sonda da erkek arkadaşlarımla falan gittim cafeye merak etmeyin. o da parmakla sayılır yalnız 1 kere haricinde.

bunlara sebep olan kişiye gelecek olursak 1.70-1.75 boylarında, uzun kumral-siyah tarzında iki arada bi derede giden bi renge sahip saçı olan, kahverengi-ela ayarında gözlü, çok hafifçene toplu (balık etli), gülüşü, bakışları ve sesiyle size artık milyonlar güç ve gaz verip yapamayacağınız işin olmaması gibi özelliklere sahip biri. güzelliğini yazamicam bile ama şöyle söyleyebilirim. okulda bi güzellik yarışması olsa (sevdiğim, çıktığım olarak söylemiyorum) ilk 3'e rahatlıkla girer. hele ki ben son sınıfa geldiğimde 1. bile diyebilirim. yani onunla çıkmak istemeyen erkek olacağını zannetmiyorum. oturduğu yer benim bulunduğum ilçenin bi köyünde. ama büyük köy belde yani.

aileme geçicek olursak benim iyiliğimi isteyen fakat geri kafalı bi düşünceye sahip bi aile (onları suçlamıyorum. sadece zor şartlarda çocuk olmuşlar ve baskıcı anne-baba denklemleri onları bu hale sokmuş) onlarda annesi-babası gibi düşünüyolar. eski düşünceleri şimdi bana uygulamaya çalışıyolar. babam sinir hastasının teki. içtiğim suyun kaç bardak olduğuna bile karışır. size o kadar net söylüyorum. ciddiyim bu konuda abartmam yok. aşırı baskıcı ve çocuğuna hep uzak. hiç bir yakınlık yok. yaptığı tek şey al parayı istediğimi getir. hiç bir manevi değer yok. hepsi maddi üzerine. ve istediğini yapamayınca da "bi dediğini iki etmedim paranı verdim her şeyini aldım okula gönderdim şunu yaptım bunu yatım kıl yün tüy.." (parayı verdin her istediğimi aldın amenna ama bi kez ben senin istediğinle uğraşırken bana destek oldun mu ? yada gibtir ettim desteği naber nasıl gidiyo deiyp emrak edip bi sohbet ettin mi ? yok) babamla otrup doğru düzgün sohbetim olmadı benim. babam hep uzaktı bana. kırıp dökmek onun işi.

neyse çok konuştum beyler. diğer partlar bu kadar uzun olmaz sanıyorum. dediğim gibi tek istediğim matık çerçevesinde bana bi yol göstermeniz geleceğim için.

entry*2

bu kız ben lise 2 deyken okula geldi yeni başladı yani. 1 yaş küçük benden haliyle. ben bu kızı ilk gördüğümde beyler bittim. o zamandan daha belliymiş. aradım taradım buldum ben bunu face'ten yazdım ekledim kabul etmedi tanışmak istemedi. odur budur şudur bi yerlerden muhabbet çıkarıp face'ten mesajlaşmaya başladık öyle ufak ufak sonra bi gün bizim dükkana geldi (tesadüfen arada bir geliyomuş) kontör aldı. o muhabbet vasıtasıyla muhabbeti ilerlettim falan biz gerçekten tanışmaya başladık. ben onun bi arkadaştan numarasını da bulmuştum ilk zamanlar ama yanlış anlaşılırım diye, rahatsızlık veririm diye hiç mesaj atmadım söylemedim de hiç bende numaran var diye.

beyler ben bu kızı daha da yakından tanımaya başladım (hiç yüz yüze görüşmedik, sadece selam veriyoduk o kadar) benim çekimserliğim, utangaçlığım yüzünden yanına gidemiyodum. daha da yakından tanışmaya başladık işte. o bana sevgilisini anlatmaya başladı bi zaman sonra bende başkalarına takılıyomuş havasın verdim ezilmemek için ballandıra ballandıra yalanlar saydım. özele de girmeye başladık böylece ama ben kızı tanıdıkça bi sorun oluşuyodu bende. bu kız bana aşırı derecede imkansızlaşmaya başladı bende. abi bu zamana kadar gördüğüm en farklı kızdı ve hala da öyle. başka hiçbir kızı farklı bulmadım. hala da tek farklı o.

düşünün. arzuladığınız bi ünlüyü. atıyorum ki adriana lima. onunla görüşebilme ihtimaliniz nedir hayatta ? 0'dır amk. hatta üstünde. imkansızın katlarının katları. işte. bu kızda bende öyle imkansızdı. onunla birlikte olmam, o kızın bana bakması, benimle birlikte olması, sevgili olmamız bi ünlüye ulaşabilmenin imkansızlığındaydı. bu imkansızlık sanırım farklı olmasından kaynaklanıyodu. gözümde artık imkansızdı. arkadaştık belki de dost. ama ben onu yüreğimde hep büyütüyodum. tanıdıkça daha çok seviyo ve aşık oluyodum. hatta bilmediğim şeyleri (kızlar hakkında, nasıl yaklaşılır, ne yapılır, ne edilir vb. durumlar) ona soruyodum üstü kapalı ve ona göre bilgi ediniyodum. ben kızları bu kızla öğrendim.

çok alıngan biriydi. yani samimiyetimize güvenip arada bir şakalar yapardım ufak tefek alınırdı ve bi sevgiliden beder tripler atar bi daha hiç konuşmazdı. aylarca bu. bir iki gün değil haftalarda değil aylarca. yani en büyük kavga buydu. diğerleri buna nazara daha azdı. o sene sonuna doğru telefon numaralarımızı da almıştık (ben artık son andan söyledim bende var diye, kontör attırmaya geldiğindeki numarayı aldığımı söylemiştim. halbuki ben ona sorduğumda bu senin mi diye hayır kuzenim demişti) yaza geldiğimizde bi şaka yaptım ve buna alındı. yalvarıp yakarmama rağmen konuşmadı benimle. kesti ilişkiyi. 3 ay boyunca tek bir mesaj bile yok. bende madem öyle dedim o zaman okullar açılınca hiç giblemek yok aga. okullar açıldı. sanki ben konuşmuyormuşum gibi hallere girdim hiç bakmadım hep yüzümü çevirdim yolumu değiştirdim hiç takmadım onu. aylar geçti. ocak ayına geldik benim doğum günüm geçti. ocak ayının sonuna doğru mesaj attı. barıştık. konuşmaya başladık tekrardan.