nasıl ateist oldum anlatıyorum kısa ve öz

ilk ateistliğe giden adımı 16 yaşımda deniz kenarında şezlongda uyuduğum gece atmıştım.
bir başına 16 yaşında bir velet, yemeği birası var, gökyüzüne bakarak uyuyor..
yıldızlara bakmaya başladım, lan düşünsene gittikçe gidiyor, gidiyor da gidiyor, o kadar çok yıldız ve o kadar geniş bir alan ki evren; dünya'nın 340958x30495834^2 si kadar büyüğünü düşün.. onun bile 3453 kat daha büyüğü var ve daha da bi 3490534 katı kadar gittikten sonra çarpı sonsuz kadar gidiyor.. yani dünya bile varlığı hissedilemeyecek kadar küçükken, insan dediğin hiç birşey, sıfır. ve din bana bunun hepsinin bir tanrı tarafından insanlık için yaratıldığını, sadece insanın var olduğunu söylüyor. ve bir tanrı var beni yaratmış, yarattığı yetmemiş dur lan şunları sınava tabi tutayım demiş ve geçenleri ödüllendiriyor, geçemeyenleri cezalandırıyor. oldu.
benim masaya koyduğum kibritin bana tapmasını beklememden farksız bu. kibrit bana nası tapsın lan ? aynı şekilde ben bir hayale, insan beyni itibariyle anlamadığım bir konsepte nası tapayım lan ?
ayrıca neden tapmak ? nasıl bir tanrı ki o yarattığı şeyin kendisine tapmasını bekliyor, kendisi için, yarattıklarının birbirini öldürmesine izin veriyor,ve kendisi için aç kalmasını isteyebiliyor, yarattığı bir bebeğin kör ya da sakat doğmasına izin verebiliyor ? o zaman tanrı dediğin bayağı denyo bir kavram değil mi? nasıl sevebiliyorsun onu bu haliyle. o seni olduğun gibi sevemez tapmanı beklerken.

dinleyen olursa devam edicem

dinin insanları kontrol altında tutabilmek için hayata geçirilen bi kavram olduğunu kafama yatırmam bir diğeridir. ha bi de şey var ki buna çok sığınırım : lan sen bizi sınava tabi tutuyosun da biz istiyo muyuz bakalım sınav olmak ? sen beni zorla yarat bi özgür irade verme sonra seni cehenneme gönderirim cısss diye tehdit et ... oldu amk ...

insan karakterinin dnalar ve çevre ile şekillendiğini bilmeyen ya da aklı basmayan birisi bunu burçlarla açıklamaya çalışabilir. aynı şekilde evrenin nasıl oluştuğunu açıklayamayan bir insan da bunu bir yaratıcıya bağlayabilir. böylece bilgi dağarcığının dışında kalan alanları inanç macunuyla doldurup kafatasının içerisinde hava geçirmeyen ve içi turşu dolu olmayan küçücük bir fıçıcık oluşturur. bu noktadan sonra o macunlar zamanla sertleşir ve kazınıp sökülmesi zorlaşır. bu yüzden de beynin o bölümü bilgiye kapalı bir konuma geçer. beynimizin bilgi ile fırçaladığımız bölümleri sapasağlam dururken bu macunla çatlakları kapatılmış bölümleri çürümeye mahkum kalır.

toparlamak gerekirse; ateist olmak için bilimsel düşünen bir insan olmak başlı başına yeterli hatta artarlı bir sebeptir.