nasyonel türk sosyalizmi

Türkiye’deki Nasyonal Sosyalistler

Nazizm, yani Nasyonal Sosyalizm, demagoji üzerine kurulu bir akımdır; ama demagojinin de tutarlı bir yanı vardır. Alman ırkının özgürlüğü için Almanların tüm diğer ırklar üzerinde üstünlüğü sağlanmalıdır.

işin ‘nasyonal’ boyutu buradan kaynaklanır. ‘Sosyalizm’ boyutu ise, safkan Alman üst-insanlarının ırksal ve tarihsel haklarından doğan eşitliğinden kaynaklanır. Sosyalizm söylemine Nazilerin ihtiyacı vardı çünkü girişecekleri büyük katliamın ganimetinin ve sorumluluğunun Almanlara eşit dağtılacağı vaadi olmaksızın, hedefledikleri kolektif eylem birliği sağlanamazdı. Aslında ‘nasyonal’ kelimesi Batı’da ‘ırkçı’ olarak okunabilir; çünkü millet seviyesine ulaşamadan emperyalist imparatorluk kurmak için birleşen Avrupa kavimleri ancak ırk gibi bir kurguyla ayakta kalabilir. Aryan efsanesi buradan kaynaklanır. Bireysel özgürlüğü yücelten burjuva ütopik sosyalizmi, Nazizm ile birlikte üstün ırkın eşitliği ve özgürlüğüne dönüşür.

Bugün Batı, aynı terminolojiyi ırk değil, etnik kimlik temelinde inşa etmektedir. Türkiye’de Nasyonal Sosyalizmi savunan sözde sol akımlar da tamamen etnik kimliğe dayalı bir ‘sosyalizm’ düşüncesini savunmaktadır.

DTP, ÖDP ve EMEP bu akıma tipik örnekler olarak verilebilir. Yine çeşitli adlar altında ortaya çıkan “illegal sol” yapılar da Nazi akımının içindedir.

Gerçek sosyalizm, halkın şekilsel eşitliğini değil, sınıf sömürüsünü ortadan kaldıran gerçek eşitliğini savunur. Peki kendine sosyalist diyen bunca akım nasıl olur da halka bu kadar düşman olur?

Türk kelimesinden, Türk bayrağından, Türk tarihinden, Türk geleneklerinden ve Türkçe’den bu kadar çok tiksinen bir akım nasıl olur da halk için sosyalizmi savunduğunu ileri sürebilir?

Dünyanın her yerinden sol ve sosyalizm halkıyla barışık ve halkın değerlerini gerçekten savunan kesimdir. Toplumun yüzde 95’ini düşman gören bir sosyalist akım olabilir mi?

Zaten Türkiye’deki Nazileri gerçek sosyalistlerden ayıran temel özellik de budur. Bu kesim Türk halkına rağmen ve Türk kimliğinin yok olması temelinde ‘sosyalizmi’ kurmayı hedeflemektedir. Tıpkı Nasyonal Sosyalistlerin tüm dünya ırklarını köleleştirerek özgür ve adil düzen kurma hayali gibi...

Bugünkü Nazilerin terminolojisi ise neo-faşizmin temel kaynağı olan Amerikan sosyoloji ve antropolojisinden ödünçtür. Ulus gerçeği yok sayılıp yerine etnik kimlik konmaktadır. Burada klagib enternasyonalizmden de bir sapma söz konusudur. Etnik kimlik ise tamamen muğlaktır. Sosyologlar etnisitenin tanımı üzerine çok tartışır. Bu kısır tartışmada ulaşılan son nokta, 1930’ların ırk kavramı oldu. Zaten bugün ABD ‘race’ yani ırk kelimesinin meşru olarak kullanıldığı dünyadaki belki de tek toplumdur. Etnik kimlik, ırk kimliği demektir. Zaten Batı’daki Kürt ve Ermeni hayranlığı onların Aryan ırkına ait olduğu efsanesiyle beslenir.

Burada anahtar rolü oynayan diğer kavram ise ‘öteki’ kavramıdır. Bu kavram çok moda oldu. Güya, ulus kimliği ama özellikle Türk kimliği ‘öteki’ye düşmanlık temelinde şekillenen kurgusal bir kimliktir.

Oysa bu teorideki tek amaç Nazi akımının kendi ‘öteki’si olan Türkleri karalamaktır. Hitler’in ‘tarih boyu değişmeyen sinsi ve kurnaz Yahudi’ efsanesi üzerine kurduğu Nazizmi, Türkiye’de yerini ‘tarih boyu şiddete eğilimli ve barbar Türk’ efsanesine bırakmaktadır.

Bu ırkçı söylemi en iyi Etyen Mahçupyan makalesiyle özetledi: “Türk değişmez.”; ÖDP başkanı Ufuk Uras’ın katkısı şöyle: “Her gün bağırmaya devam edin, ‘Ne mutlu Türküm diyene!’ diye... Eğer gerçekten kendinizi mutlu hissediyorsanız.”... Ali Bayramoğlu ise, Nazilerin Türk’ü insanlık dışı bir ırk olarak gördüklerini Etyen Mahçupyan’ın yukarıdaki yazısını savunmak için en güzel şu sözlerle ifade etti: “Türk olmak kolay iş, önce adam olun.”

Irkçılığın alaycı ve aşağılayıcı söylemi Türkiye’de Nazizmin temsilcileri olan etnikçi ‘sol’un jargonunda her gün yinelenmektedir.

Cumhuriyet gazetesi ise Trabzon taraftarlarının astığı “Hepimiz Türk’üz, Hepimiz Mustafa Kemal’iz!” pankartlarına öfke kusuyor: “Kapatın o pankartları.”

Faşistler zaten hep buyurgan olur. Ancak Cumhuriyet’in attığı bu manşet önemli bir gelişmeye işaret ediyor. Cumhuriyet gazetesi 1940’larda açıktan Nazizmi ve Hitler'i savunurdu. Ancak bugün halkın unutkanlığına güvenerek solculuğun ve Atatürkçülüğün yıkılmaz kalesi olarak kendilerini lanse ediyorlar. Atatürk’lü pankartlarların “kapatılmasını” buyuran Cumhuriyet eski Nazi çizgisine açıkça geri dönmüş oldu. Ancak artık yalnız değil. Yol arkadaşları var. O yüzden fütursuz. 1940’larda bile Yunus Nadi (ki o zamanlar kendisine Yunus Nazi lakabı takılmıştır) Cumhuriyet’te açıkça Atatürk karşıtlığı yapamamıştı.

Sol ve demokrasi adına dünyanın neresinde bir akım ırkçılığın serbest bırakılmasını isteyebilir? Türkiye’deki Nazilere sol demek sola hakarettir. “301. madde kalksın!” demek, “Irkçılık suç olmaktan çıksın!” demektir. Oysa Gündem, Birgün, Evrensel ve Cumhuriyet gazetelerine ve yazarlarına göre Türkiye'nin bir numaralı sorunu, Türklüğe hakareti yasaklayan 301. maddenin kaldırılmasıdır.

Ortak noktaları emekçisiz, halksız, Türksüz bir ‘sosyalizm’ mücadelesi vermeleridir. Bugün Türkiye’de Nazizmi temsil eden ‘etnikçi sol’ bu açıdan da Hitler’le örtüşmektedir.

Türkiye’deki azınlık diktatörlüğüne dayalı ‘sosyalizm’ anlayışı, Alman ırkının dünyayı köleleştiren ‘sosyalizmine’, Yunan köle sahiplerinin ‘demokrasisine’, Batı sömürgecilerinin soykırımcı ‘medeniyetine’ benzemektedir. ‘Anadolu toprakları’ dedikleri Türkiye’de, ‘Anadolu halkları’ dedikleri etnik azınlıkla diledikleri sistemi kurmaları mümkün değildir.

Bu yüzden tıpkı Hitler'in Yahudi ve Slav temizliğini başlattığı gibi, günümüzün Nazileri de bir Türk temizliğine muhtaçtır.

işte burada Hitler’den ayrılırlar. Hitler, kendi ordularıyla bu işe girişti. Türkiye’deki Naziler köpek gibi Batılı efendilerinin işgal ordularına muhtaçtırlar ve o günü beklemektedirler.

Tıpkı Cumhuriyet gazetesi ve ırkçıların, ikinci Dünya Savaşı’nda Alman işgalini bekledikleri gibi...