Nasrettin Hoca pazarda zeytin satıyormuş…

iki üç sokak ileride oturan yarıbuçuk tanıdığı bir kadın gelmiş.
Kadın: – Zeytinin iyi mi?
Hoca: – Tadına bak.
Kadın: – Ben orucum.
Hoca: – Madem oruçlusun zeytini al git parasını sonra ver.
Hocanın birdenbire aklına düşmüş; Ramazanlık değilmiş çünkü…
Hoca: – Tuttuğun oruç ne orucu ki?
Kadın: – Üç sene önceden borcum vardı da onları tutuyorum.
Hoca tam zeytinleri veriyormuş vazgeçmiş…
Kadın: – Biraz önce al git dedin noldu da vazgeçtin Hoca?
Hoca: – Get anam get… Allah’a olan borcunu üç senede veriyorsan bizim borcu ne zaman getirirsin kim bilir.