çok güzel özel mesajlar geldi, onların hepsine elimden
geldiğince cevap verdim, ama başlık altında yazılanları, hikayeyi dağıtmamak adına
cevaplamadım, giblenmediğinizi sanmanızı istemem, o yüzden her türlü eleştirinize de , sorunuza
da , küfrünüze de açığım *
ee ne demişler, "demirden korksak, trene binmezdik". ben artık bir trene binmiş bulundum, gittiği
yere kadar da, eşlik edenlerle gidicez artık ;)
gecenin bonus parçası, efkarlı panpalara gelsin *
http://fizy.com/tr#s/1ahx0l
bu gece 2.30 a kadar buradayım, yarın gece hariç (derbi var) 5-6 gece boyunca da soru-cevap
için gelicem, görüşmek üzere, oranıza iyi bakın *
@2130 valla aslına bakarsan ben en başından beri bir şey vaad etmiyorum zaten, sadece
yazıyorum * bu yıl, yediği kazık yüzünden narin bünyesi aşırı reaksiyon gösteren ve sonrasında
olduğundan tamamen farklı birine dönüşmeye çalışan bir hanım evladının kendi iç mücadelesini
ve pgibolojik savaşını gördünüz.
şimdi o savaş bitti, mevcut hükümet devrildi ve cunta idareyi ele aldı, bundan sonra bol bol savaş
ve fetih göreceğiz anldıbına geliyor buda *
@2131 hikayemizin yaklaşık 1/4 lük kısmı bitti, yani üniversitedeki ilk yılım.
@2134, bir kaç gün ara verelim, o ara da işte muhabbet olur. haftaya salı filan başlarım diye
düşünüyorum, hem benim vardiya biraz daha uygun hale gelecek o zaman
@2136 ahaha panpa sen varya yemin ediyorum arada sandalyelerden düşürdün beni *. hem
takip ettiğin hem de renk kattığın için teşekkürler *
zenci değil ama yabancı oyuncular katılacak hikayeye, erasmus dalgası, yaz tatilimizdeki
yaşananlar filan işin içine girince farklı milletlerden insanlar görmeniz kaçınılmaz.

@2140 deme ya * ülke sınırlarını aştı ünümüz ha ;)
sen bir de o anı bana sor, köpeğin önünden mamasını çeksen, o bile ısırır, havlar aq..bize
yapılana bak *
@2143 amerika içimde yaradır okandan ötürü, daha önce yurt dışına bir kaç kere çıktım ama
amerika lanetli bölge benim için, iş harici gelmeyi düşünmüyorum şimdilik *
takip eden panpalara iyi geceler, ilerleyen gecelerde görüşmek üzere,
yarın fener bi koysun da azıcık şenlenelim aq demi? *
selamlar panpalar,
ulan harbiden çok kötü yenildik aq..aykut hoca yanlış takım çıkarmış bana göre.. resmen
kabullendi oyunu, uzun süredir bu kadar kötü olduğumuz bir derbi izlememiştim. neyse, her şeyde
bir hayır vardır ;)
@2183 panpa dizi mi bu aq sonu meraklandırıcı olsun *
ilk dönem 1, ikinci dönem 2 dersi alttan alıcam 2. sınıfta
@2186 eyvallah kardeşim, seninle özelden de konuşmuştuk sanırım. orada da belirttiğim gibi,
elbette olayların hepsinin aklımda kalması mümkün değil, detaylarını hatırlamak çok zor,
benim yaptığım ise, hikayenin ve vermek istediğim atmosferin gidişatını bozmayacak şekilde,
yaşanan temel olayların etrafını gerek aklımda kalan kırıntılar, gerekse olmuş olması muhtemel
detaylarla ve kendi çapımda bir edebi anlatımla buraya aktarmak.

çünkü biliyorum ki yıllar sonra* burayı okuduğumda ya da okuttuğumda "şunu böyle gibtim" "buna
böyle yaptım" "bu bana böyle yaptı" şeklinde bir anlatım görmek istemiyorum. bu derece
detaylandırmamın ve süslememin sebebi bu. yoksa aslında hiç detay, zaman, mekan ve duygu
vermeden anlatsam, benim için de kolay olurdu yani, ama ben bir farkı olsun istedim, kendi
adıma.
buradan bu konu hakkındaki son cümlemi ve yukardaki paragrafın özetini vermek gerekirse;
"yaşadığım tüm ana olaylar kendi yaşantıma aittir, ana olayların detayları ve onları birbirine
bağlayan süslemeler ve köprüler ise %30-35 oranında doğru iken, kalan oranda da "muhtemel"
dir(yani öyle olmuş olsa gerektir).
kısacası, burası survivor değil belki * ama bizde de yalan olmaz, anca yanlışlık olur. yanlışımız
varsa da sağlık olsun, gibimize taşşağımıza yel, rüzgar olsun aq.
iyi geceler panpalar, klagib bir el classico oldu *
özel mesajlar ve yorumlar için teşekkür ediyorum bir kez daha, vaktim oldukça yanıtlıyorum.
çarşamba gecesinden itibaren yeni yıla başlarız.
iyi geceler arkadaşlar,
yarın akşam bu saatlerde allah kısmet ederse yeni yılımıza başlamış oluruz, saatlerinizi ayarlayın,
görüşmek üzere ;)
iyi geceler panpalar,
gece 1 gibi gelip yazmaya başlayacağım, biraz o yazdan bahsetmek istiyorum bu gece, güzel
şeyler var.
takip eden panpalara iyi geceler öncelikle *
başlıyorum, kısa kısa partlarla, hem biraz flashback yapma, hem de hayatımın en güzel
yazlarından biri olan 2005 yılı yazını paylaşmaya çalışacağım bu gece, yarın için ön hazırlık
niyetine olur.

takma kafana karşim

Up up up

Up ulan

Up up up

Ap ap ap

Upp upp

Upistan upp

Rezerved

up up up

trende up up

BAŞLICAM AZ SONRA ATMAYA OKUYAN VAR MI

üniversitede bir yıl..
vay be, daha liseyi nasıl kazandım derken, okumuş bitirmiş, birde üzerine üniversiteye gidip, onun
da ilk senesini devirmiştim.. zaman nasıl da akıyordu bilemezsiniz. kayıt günü, sınıfa ilk giriş..ilk
heyecanlar, ilk aşk, ilk acı..
sakin ve keyifli bir lise hayatının ardından geldiğim büyük şehrin büyük üniversitesinde, daha ilk
yıldan dizi filmleri aratmayacak derecede iyi-kötü pek çok olayı geride bırakmış ve o 1 sene
içinde, eski halime oranla en az 2 kat olgunlaşmıştım..
neler yaşamıştık, şöyle kısaca bir hatırlayalım;
http://fizy.com/tr#s/1ai0h3
öncelikle, henüz varlığının bile tam olarak farkında olmadığım "aşk" duygusuyla, son derece
hazırlıksız ve zayıf bir anımda karşılaşmış, onun beni ele geçirip köpek etmesine izin vermiştim,
ayşenle 3 aya yakın süren flört dönemimiz (ya da ben öyle sanmışım diyelim) onun, benim, yani
onu tanrıçaya tapar gibi seven tsigalko yerine, listesinde 4. aday olduğu ozanı seçmesiyle son
bulmuştu.
o arada ebru ile duygusal anlamda bir takım yakınlaşmalar-uzaklaşmalar yaşanmış, birbirimizle
en azından sıradan arkadaşlar olamayacağımızı anlamıştık.
milli olma şerefine ilk senemde erişemedim malumunuz, ama ilk hazırlık maçımda 4 gol atarak
(biri boş kale * ) bir nevi "hazır" olduğumu gösterdim *

ceren ile olan cinsel yakınlaşmamızın devamı şimdilik gelmemişti, iyi de olmuştu gelmediği..
en çok güvendiğim ve sevdiğim, kankam, can kardeşim okan ı geç bulup erken kaybetmiş, bunun
ve diğer hüzünlerin de birikimiyle, hayatıma tesadüfen dahil ettiğim mineye sım sıkı tutunmuştum,
uçmayı bilmeyen yavru bir kuşun yuvaya tutunması gibi..
yine bildiğiniz üzere, küçük kuş bir süre sonra uçmayı öğrenmiş, yuvasını (mineyi) terk edip
gitmişti.. kolay olmuştu onun için kanatlarını öylece çırparak kaçıp gitmek,
belki uçabiliyor olmanın büyüsüne kapılıp unutmuştu o an herşeyi,
ama ne gidecek bir yeri vardı, ne de nereye gideceğini biliyordu..
havada savruldu da savruldu..bir kaç kere çakıldı sandı, çakılmasına ramak kaldı..
okan ın gidişi, mineden ayrılışı ve sonrasında etrafındaki sahte arkadaş yumağını da
kaybetmesiyle, yeni kankası tolga dışında neredeyse yapayalnız kalmıştı.
kendini spora verdi, sigara, uyuşturucuya ya da zaten içmekte olduğundan fazla içkiye vermedi..
toparlıyorum sandı, ama içten içe git gide daha da delirdi,
bir ara tamamen pgibopata bağladı, gizli gizli, içine, dışına ağladı.. duvarları yumrukladı..
en sonunda, hiç ummadığı bir yerden, umulmadık bir çıkış noktası bulacak ve hayatın, ilişkilerin
ve kadınların ne kadar basit olduğunu( biz erkekler zaten basitiz canım onda anlaşılmayacak bir
şey yok * ), gözünde nasıl olup da böyle büyütme gafletine düşebildiğini görecek ve bazı temel
gerçekleri kavrayacaktı,
aşk yoktu,

gerçek sevgi sadece masallarda mevcuttu,
değer verildiğin kadar değer vermeliydin ve kim olursa olsun, hiç kimseyi ve hiç kimseyi gözünde
büyütmeyecekti, çok küçültmeyecekti de, hafife almak hep sorun oluşturmuştu..
sonuçta o da, karşısındaki de allahın bir kuluydu.
etkinlikler vasıtasıyla apar topar tanıştığım ayşenle (two) kendimi yine apar topar yatakta bulmuş,
o gece bazı şeylerin hem ne kadar basit, hem de ne kadar zor olduğunu öğrenmiştim.
hayaliyle otuz bir çekmekten gibimi bile koparabileceğim bir hatunla neredeyse düzüşme
aşamasına gelmiş, ama "kezban yasaları" uyarınca deyim yerindeyse çataldan dönmüştüm,
milimetrik ofsaytta kalmıştım, çizgi üzerinden çıkarmışlardı şutumu..
buna paralel, aslında beni en çok şaşırtan gelişme, en sonda olmuş ve başında beri asla o gözle
bakmak istemediğim, hor gördüğüm, önemsemediğim bir kızla, ebruyla bir araya gelmiştim,
işin tuhafı, mine ile olan ilişkimdeki gibi kendimi kandırıyor filan da değildim, yara sarmaya da
ihtiyacım yoktu zira o yaralar çoktan kapanmıştı artık.. onca şeyden sonra..ha, izi kalmadı mı?
kaldı tabi, ama artık kanamıyordu.
ebrunun, bana, başkalarından hayal ettiğim şefkati ve koşulsuz sevgisini sunmasına karşılık ben
de ona acıma-sevgi karışımı, katkısız bir duygu yoğunluğu beslemeye başlamıştım

sonlara doğru biraz sıkıntı oldu ama, yine de güzel ayrıldık, birbirimizin ne istediğini, neye ihtiyacı
olduğunu biliyorduk, ikimizde birbirimizden nemalanıyorduk, fayda sağlıyorduk..o, benim
kendiminkiler söz konusu olunca çoktan varolabilirliğini bile reddettiğim "hayallere" hayallerine
kavuşmuştu,
ben de koşulsuzca sevilebileceğimi biliyordum, güvenim tamamen onarılmış ve zütüm de biraz
kalkmıştı
işte bu ahval ve şeraitte sonunda sınavları ve koca yılı bitirip ailemin yanına dönmüştüm, beni
sıcak yuvama, sevgi dolu kollarına aldılar,
anneannem adeta çıldırmıştı sevinçten, 6-7 çeşit hamur işi, poğaçalar ,kekler, kurabiyeler,
sürüyle yemek, pilavlar, köfteler, patatesler (kalbime giden yolun midemden geçtiğini bilirdi ;) )
kucaklaşmalar, hasret gidermeler.. zaten ilk 2-3 gece anneannemin dizinde uyuyakalmışım
muhabbet ederken *
kardeşim büyümüş, zaten aramız her zaman iyiydi, ama aklı daha da ermeye başlayınca daha da
iyi olacağa benziyordu, onunla bol bol yattık yuvarlandık,
benim klagib bir hareketim vardır, bunu iki üç sene öncesine kadar yapıyordum,
okuldan eve döndüğüm ilk akşamları, bir nevi ritüelleşmiş şekilde, koltuğun sırt kısmından
babamın üzerine devrilirim bilerek (rezil herifim biliyorum tamam * ) o da her seferinde "tamam
len kalk eşşek sıpası, koltuğu kırıcaz" der..bu olay hiç sekmemiştir, geçen bayramda gittiğimde
gene yapacaktı da artık bu sefer harbiden koltuğu giberiz diye yapmadım, yani utandığımdan
değil *
annem zaten kankanın hası, bahsetmiştim daha öncede.
yani ev ahalisiyle her şey yolunda, her ne kadar ben artık içten içe büyük oranda değişmiş ve
tahmin edemeyecekleri şeyleri yaşayıp görmüş olsam da, sonuçta onlar benim biricik ailemdi,
yaşadıklarımı unutumaz, ya da silemez, geri alamazdım, ancak dondurabilirdim, evet,

pause tuşuna basar, ve başka bir monitörde, eski hayatımı ve eski beni repeat lemeye devam
edebilirdim.
öyle yaptım.
peki başka neler yaptım o yaz?
neler yapmadım ki? neler yapmadık ki?
ilk 3 hafta bu şekilde aile saadeti şeklinde geçtikten sonra, zaten zaman zaman irtibat halinde
olduğum liseden arkadaşlarımla bir tatil planı üzerine konuşmaya başladık,
daha önce de demiştim, bursalıyım, evet öyle pek turistik-ekstra-ultra süper tatil yerleri yok ama
güzeldir yani bizim oralarda,
neyse,
çocuklarla artık büyük oranda anlaştık, olay ebeveynlerden izin almaya geldi,
eğer izin koparabilirsem, kumlada harika bir 5 gün beni bekliyor olacaktı
tahmin edeceğiniz üzere önce, başta peder bey olmak üzere epey mırın kırın ettiler, ama elim çok
güçlüydü,
"yahu anne, baba, ben zaten 8-9 aydır sizin gözünüzden uzakta, kendi başıma yaşıyorum, ne
oldu sanki bak, yediler mi beni? ne var işte çocuklarla 3-5 gün takılıcaz"
"oğlum öyle diyorsun da orada yurtta kalıyorsun, senden sorumlu kişiler var bıdıı
dıbııdfagfdagndklsangsfdjngfldmfdlgmfdlkagmlm lfkmmfsdgmflgkfdaasflgmfdlşskmg"
"ya anne, burda da hoş marmarise gitmiyoruz, ne olucaz kumla ayağımızın dibi, 1.5 saatlik yol,
hem çocukları siz de tanıyorsunuz, öyle serserilik filan yapacak adamlar da değiliz, gidicez, efendi
efendi yüzücez, gezicez eğlenicez, gelicez işte"

bu şekilde biraz üsteledikten sonra çaresiz kabul ettiler, çünkü haklıydım. lan orada 5 gün
boyunca beni ağaca bağlayıp gibseler bile o 9 ay boyunca yaşadığım pgibolojik sarsıntıları
yaşamazdım aq..zaten göreceğimi görmüştüm, o yüzden en kötü ihtimal bile bana koymazdı k, o
en kötü ihtimal de anca gibik samanyolu dizilerinde olur, işte misafirliğe giden kızı filan hemen
gibmeye çalışırlar, hiç içki içmeyen, bara gitmeyen iyi çocuk bir kere yeminini bozunca hemen
anında zütünü başını şişlerler filan ya,
lan öyle olsa memlekette adam kalmaz be..
nihayetinde izni koparmış, tayfayla kumla sahillerine akmayı başarmıştım.
bizim tayfa aslında ben dahil 6 kişilikti beyler, ama biz tatilimizi 3 kişi yaptık. başta öyle herkesi
göremeyince biraz hayal kırıklığına uğradım evet, ama gelenler de zaten aramın en iyi olduğu
çocuklardı, tanıştırayım, kaan, görkem- panpalar, panpalar - kaan, görkem ;)
şimdi, küçük kumlaya mı gittiydik, büyüğe mi, hatırlamıyorum ama küçük olması lazım, çok merak
eden olursa bir ara çocukları arayıp sorarım *swh*. pansiyonun biriyle anlaştık, üçümüze bir oda,
ama zaten odaya bi eşyaları yığdık, bir de sadece yatmaya gelicez,
harbiden de öyle oldu, sabahın 9 undan gecenin 2 sine 3 üne kadar sahillerde, kordonda (enfestir
kordonu) damsız girilebilen yegane bar olan bilmem ne barda, bir keresinde de kapıda, o akşam
tanışmaya nail olduğumuz kızlar sayesinde normal bir barda takıldık.
hayır kimse kimseyi gibmedi sakin olun *
hayatımda ilk defa kokoreç ve midye yedim,