takip eden panpalar,iyi geceler , bu gece programım var o yüzden ancak sabaha karşı 3-4 civarı
bir kaç part atabilirim eğer çok yorgun olmazsam.
görüşmek üzere *
selamlar panpalar..
eve yeni geldim, ulan yazan benim, ben de bağımlı olmuşum işe bak *
15 dakikaya başlıyorum..bir kaç part atarız
tekrar iyi geceler arkadaşlar
http://fizy.com/tr#s/16pyq4
yazdığınız yorumları okudum, korktuğum başıma gelmeye başladı desem yeridir..ama dediğim
gibi, ben daha bu hikayenin başlığında söylemem gerekeni söylemiştim,
bu bir peri masalı değil,
bir sevda masalı da değil..
bir aşk hikayesi hiç değil..
ha, hepsinden var mı? var..zaten sorun da o..hiç bir şeyin tam olmayışı..ve bunun ruh sağlımın
üzerinde bıraktığı ağır etkiler, yarattığı değişimler. duygusal olmak zor iş vesselam..dünyanın en
bin, en gaddar, en şerefsiz, en adi adamı olabilirsiniz..bunun için o şekilde doğmanız da
gerekmez.
bitiş noktasına vardığınızda, mutlak kötülüğe ulaştığınızda,sizi, o şekilde doğanlardan ayıran tek
özellik, tek farkınız,
duygularınız olacaktır…
gün içinde her haltı yiyen, bin bir türlü bedduayı duyan ama umursamayan o demirden
adam..gece olup yatağında kendisiyle baş başa kalınca, nasıl da eğilip büküldüğünü, kor gibi
yandığını sadece kendisi bilecek, kendine ve kaderine lanet edecek, ama ne olursa olsun, yeni
güne yeni hinliklerin peşinde, yeni hainliklerin izinde başlayacaktır.

o sebepten ki kendini affedemediği gibi, karşısındaki zaten hiç affetmez…
bir zaman olur ki, kendinizi silahsız sivilleri kurşuna dizen, mahkumlara tazyikli su sıkan, elektrik
veren, üzerlerinde deney yapan
savaş suçluları gibi hissedersiniz..
aşk suçluları da böyledir..
gönül suçluları da..
tek farkları ise, onlar bedene değil, ruha işkence ederler..
çok işkence gördüm beyler…
çok işkence ettim…
ve biz henüz,
daha eline neşterini dahi almamış aşk suçlularını izliyoruz bu hikayede..daha kan akacak..çok
ama çok kan akacak..
http://fizy.com/tr#s/1d69k6
mine,
tribünde yok demiştim..orada biraz karanlık noktalar kalmış, aydınlatayım..hem ilişkimizin o
dönemleri hakkında da biraz baştan savma
yazmışım, kanımdaki alkolün etkisiyle, sadece güzel şeyleri düşünmeye odaklanmış olmalıyım..
mine evet..benim güneşim..hayatım kararmak üzereyken onu aydınlatan güneş..ipten çoktan
düşmüşken, beni yere çakılmaktan koruyan bir ağ…kendi rızam dışında atıldığım bir uçaktan
şans eseri çaldığım bir paraşüt..
peki neden böyle oldu?
mine tribünde değildi beyler..zira artık bunlara önem vermediğimi biliyordu içten içe..duygusal
dakikalar, cicişlikler, ince düşünceler..tsigalko bunları takmıyordu…tsigalko, sıkılmaya
başlamıştı..tsigalkoyu elinden kaçırmamalıydı..

ve o cici kız, muhtemelen hayatının aşkı olarak gördüğü adam için, bildiği bütün doğruları
unutmaya çalışmış, bütün yasaklarını çiğnemiş, bütün duvarlarını yıkmıştı..
ne için? neden?... benim yüzümden..
sanmıştı ki, “eğer ben dişiliğimi konuşturursam, bir şekilde bu adamı eskisi gibi kendime
bağlarım…hoşuna gidecektir yaptıklarım”
oysa benim için pek az şey eskisi gibi olabilirdi artık..kağıt kesiğini bilir misiniz beyler? kağıt
kesiği..
önce fark etmezsiniz bile..kağıt bu yahu? ama bir anca, sanki jilet yemiş gibi derinden, yoğun bir
sızlama eşliğinde duyulur acısı..o parmağınızı artık kullanamaz hale gelirsiniz bir
süreliğine..dersiniz ki, “bıçak yarası olsa bu kadar acıtmaz be..ne kağıtmış..”
ve işte benim de kağıt kegibleriyle dolu kalbim, artık kullanılamaz halde, kan kusuyordu
etrafına…yara bantları işe yaramadı..dikişler tutmadı..ne yaptıysam olmadı..
peki tüm bunları yapan kişiye, o lanetli kadına karşı içimde bir sevgi kaldı mı?
kalmadı..
ama o gün bile..hatta..abartmak istemiyorum beyler ama şimdi bile, ayşen..”dön”
dese…”tsigalko..yalnız seni istiyorum ben artık “ dese…
kolayca reddedebilir miyim?
bilmiyorum..
reddedebilir miyim?
bilmiyorum..
ya mine? o ince, kültürlü, cici kız mine..o düşünceli kız mine? o sevgi dolu, aşktan gözünü
karartmış, kendi olmaktan çıkmış mine?... ona ne olacaktı beyler?bütün bunları haketmeyen, o
masum papatyaya ne olacaktı? ne çıkacaktı çiçek falı?
http://fizy.com/tr#s/20js24

ağır bir vicdan azabı içten içe beni kemirip duruyordu.. dışardan kıpkırmızı, gayet leziz görünen bir
elmaydım ben..ama eminim ki biraz midesi olan biri, daha aldığı ilk ısırıkta kusar
kalırdı…kurtlanmış çekirdeğime kimse dayanamazdı...
minenin, bunca sevgisi üzerine, bir de sırf benim için, beni yeniden kazanabilmek için yaptığı o
fedakarlıklar, kendini aşan, ona ters davranışlar, umduğu gibi beni çekmek şöyle dursun, daha da
itmişti.. çünkü farkındaydım…biraz daha böyle gidersek, birimizden biri diğerini bir şekilde yatağa
atacak ve o andan itibaren de artık tarifi mümkün olmayan, tamamen ağırlaştırılmış hasarlar
meydana gelecekti ikimizdede..
ha, ciks ayıp mı? değil aslında aq…tamamen doğal bir olgu aslında…ama, o öyle bir kız
değil..ben öyle bir adam değilim…
ciks yapan kız kötü kızdır demiyorum.. yanlış olmasın..ama biz öyle insanlar değiliz be
beyler.. öyle yetişmemişiz…benim anneannem beni 15 yaşına kadar kuş gibi ağzıma besleyerek
büyütmüş.. anam babam ipekten iplik dokur gibi örmüş, dokumuş…onu da öyle şüphesiz…biz
öyle insanlar değiliz..
belki de yanlış olan biziz..
ama ne olursa olsun, bu karanlık duygularında tesiriyle, olmadığımız birilerine dönüşmek
üzereyiz…hele ben…
mine tribünde değil beyler..
mine tribünde değil..
çünkü artık o da biliyor böyle mutluluk oyunlarını tsigalkonun zerre gibinde ol(a)madığını..
aslında olsun ister tsigalko.. neden olmasın ki..orada otursa.. beni izlese.. yanıma koşa koşa,
tanımadığım iki kevaşe değil de o gelse…

çok karmaşık işler be aq..çok ağır hisler..duygularım bulamaç gibi..şimdi, nispeten sağlıklı kafayla
düşünüyorum da, ulan harbiden ağır ruh hastasıymışım ben..vallahi bak..öyle böyle değil, bildiğin
tımarhanelik..ve siz de yaklaşık 1400 sayfadır aslında kafayı yemiş bir adamın (ya da yavaş
yavaş yemeye başlamış bir adamın diyelim) anılarını okuyorsunuz..
kurtulmamız lazım..ayağımıza bağlı tüm prangalardan..sırtımızdaki tüm
ağırlıklardan..kurtulmamız lazım beyler..zinciri ellerimizle
koparmamız lazım..
koparır mıyız dersiniz?
http://fizy.com/tr#s/1ua9yw
…aynı lanetli isim…yine mi ulan…sayarak mı verdiler sizi bana? şaka mı bu? kameralar nerede
ulan? bana fark ettirmeden gibilmişliğime kıs kıs gülenler nerde??
yorgunluk, aşırı duygular ve az önce yaşadığım şok üst üste gelince, düşecek gibi
oldum..harbiden de salon ayaklarımın altında dönüyor resmen..körüklü otobüsün ortasındaki
yuvarlağın üzerinde dengede durmaya çalışan yolcular gibiyim..
kız, eli havada bir şekilde bekliyor..bir kaç saniye ben öyle sipastik gibi kalınca, kaşlarını kaldırıp
tedirgin bir havayla sordu,
“bir sorun mu var?”
evet var..tanışmak üzere olduğun adam, tanışmayı istediğin adam pek normal biri
sayılmaz..sorun bu..
“yo..yok..” dedim..”ayşen…benim çok sevdiğim ve yakın zamanda kaybettiğim bir arkadaşımın
adı..onu hatırladım..kusura bakma..”
az önce gerilen yüzü aniden yumuşadı tanrıçanın..mahzun bir ifadeyle gülümsemeye çalıştı..
“yaa..başın sağolsun..üzüldüm, şanssız bir tesadüf oldu desene..”
“sorun değil” dedim cool konuşmaya çalışarak..elimi ben uzattım bu sefer..”tsigalko”
yeniden ışıl ışıl gülümsemesini takınıp sıktı elimi..büyük elleri var..

o ara yanındaki kız, biraz da ortamı yumuşatmak istedi herhalde, bilerek patavatsızlık yaptı, hani
sanki “hoop ben de varım burada yani” dercesine;
“ben de merve bu aradaaa” diye lafa daldı sırıtarak.. ortam yeniden biraz kendini toparladı..o ara
tuna yanımdan geçerken hafifçe omzuma vurup “kankaa hasta olucan bak ;)” diye ima yaptı, hani
şu erkeklerin, kızla konuşan arkadaşlarına her zaman yaptığı türden ima-binlik *
gülerek önüme döndüm, kızlar da gülüyorlar tip tip yine.. ortam iyice ısınmış..ben o ara 3-5 cümle
daha ettik ama hatırlamıyorum.. konuşma bir noktaya geldi, e artık benim de bir hamle yapmam
gerekiyor,
şöyle ki, normal bir erkeğin, orada bütün salonun önünde ayağına kadar gelmiş hatunları artık bir
şekilde davet mavet etmesi gerekiyor..
ama ben sevgilisi olan bir erkeğim?
ama erkeğim demi sonuçta? yani, çüküm var, genelde onun tarafından yönetiliyorum.. ılık zütlere
karşı sempatim yok.. evet..sanırım ben bir erkeğim.. sevgilimin olması ise,
o kadar da önemli değil sanırım…..
ne diyordum..hah.. konuşma tıkandı, kızlar, özellikle tanrıça, artık benden bir şeyler duymak ister
gibi gözlerini kocaman açmış, yüzlerinde gülen bir ifade ile bekliyorlar..
“ee..çıkışta, işiniz yoksa bir şeyler içelim mi?” dedim utangaç-sıkkın bir hava katmaya çalışarak
tavırlarıma,
dünden razılar,
“oluuuur” dediler yine kıkırdayarak..
olur..
soyunma odasına girdim.. bizimkilerden bazıları tip tip bakıyorlar, olcay,
“dostum.. iyisin?” dedi gülerek..
“iyiyiz ya” dedim anlamamazlıktan gelerek..”hepimiz harikaydık”
başka bir şey konuşulmadı, odadan erken ayrılanlarla selamlaştık…
sonra ben de çıktım, bir tek serhat yavşağıyla selamlaşmadım.. tamam az önce kucak kucağa
olabilirdik ama o atmosfer ayrı.. yoksa sivilde, benden özür dilemeden hayatta yüzüne bile
bakmam.. amın oğlu..sen benim kız arkadaşım hakkında nasıl öyle konuşursun laga lugalı..

yine sinirlenmiştim içten içte..ama hoşuma da gitti..mineyi savunuyor, düşünüyor olmak, ona
değer verdiğimi gösterirdi..
beyler..ahh beyler…nasıl bir mücadeledeyim kendimle bilemezsiniz aq…insan ne yalanlar
söylüyor…ne dolapları döndürüyor..ama bir kendini kandıramıyor işte…olmuyor…kendi kendini
uyutamıyor…
nasıl bir mücadeledeyim…
bilemezsiniz…
odadan çıktım..beni bekleyen fıstıkların yanına gittim..oturup bir şeyler içicez işte..bunun nesi
yanlış ki?..
http://fizy.com/tr#s/20rov6
bunların oradaki bir kantine (kafemsi) gidiyoruz..yolda iyice tanıştık..bir anda samimi olduk ben,
eller kollar durmuyor, paso omuzlarına, kollarına filan dokuyorum…ben dokunarak iletişim
kurmayı zaten seven bir insanım beyler..ama yeni tanıştığım insanlara karşı o derece samimi
olmam genelde..
yine de artık nasıl bir piskolojideysem o ara, dedim herhalde “olm ayağına geldiler lan, gibersin
bile bunları oyyhşşş” gibi şeyler düşünüyor bile olabilirim….rüyaallarr..rüyaalarrr işte..
ayşen, besyo 3. sınıf öğrencisi..izmirli..tek çocuk…basketbolu çok seviyor, lisede oynamış
hatta..boyunu da ona borçlu bile olabilirmiş..maddi durumunun iyi olduğunu düşünüyorum..öyle
bir görüntüsü var.. merveyle beraber merkeze 20-25, okula 40 dakika kadar uzaktaki bir ilçede
evde kalıyorlar..
merve, bu klagib tiki..kesinlikle zengin çünkü sağolsun babasının teknesinden filan bahsetti(yat
demedim bilerek, fakir binlerin kalbine inmesin), ayşenle orada tatil filan yapmışlar geçen
yaz…baya iyi araları yani..çift yumurta ikizi varmış, erkek..öbür hatunun yanında, pek bir ekstrası
olduğunu söyleyemem, zaten ben de pek ilgilenmedim onunla..

neyse biz böyle konuşa konuşa geldik kantine..ama bir yandan da mine aklımda..suçluluk
var…vicdan azabı var…korku var…heyecan da var…var oğlu var..daha kızlarla yolda yürürken
bile gibim kalkmış, eşofmanı zorluyor..hey allahım..
oturduk, kola aldık içiyoruz, bu ayşen kolunu masaya dayadı, öyle beni izliyor, ben devamlı
konuşuyorum aq..ne geveze adamım..sonra bu konuştu..öbür kız arada konuları filan
dallandırıyor sadece..tam yancı…yarım saat filan oldu..kolayı da içince, benim iyice çişim geldi,
gib de kalkık..dedim “kızlar ben bi lavobo (kibar) yapayım”
gittim, işedim, bir an asılmayı düşündüm ama böyle umumi yerlerde asılırken şanssız tesadüflerle
yakalanan insanlara dair şehir
efsaneleri aklıma gelince vazgeçtim…gerek yok fazla maceraya…
masaya döndüm, bir baktım merve (yancı) gitmiş..
“ne oldu?”
“ya bir arkadaşıyla buluşucaktı o, söz vermiş, biz öyle takılınca unuttu” deyip güldü, ben de,yarı
şaka
“ee adamın aklını başından alırım ben” deyip sırıttım..bu da devamlı gülüyor zaten,
“dıbına koyayım” desem gene güler..
velhasıl kelam..biz yeni ayşen le (ayşen two) masada baş başa kalmıştık beyler…
son partımız olsun
http://fizy.com/tr#s/1d7av2
bir saat daha oturduk sanırım..kızla baya baya konuşuyoruz yani..benim de kendime güvenim
gelmiş, bir de aldatma pgibolojisi var, iyiden iyiye zıvanadan çıkmışım..yani kendimi tanımasam
“kim lan bu amk artizi” diyecem..
ama o an içimden tek dediğim şey “ne diyorum lan ben salak salak” dan ibaret..
bir de kız harbiden çok güzelmiş be beyler..yolda yürürken, bir ara resmen kendimi ezik hissettim
lan..hayır zaten eziğim de..bir farklı ezik hissettim…bir an kendimi “kıza bak, yanındaki hıyar bak”
cümlesine konu olan o hıyarlar gibi hissettim..
hıyar olduğum doğruydu evet ama..farklı cins…

çıkışta birbirimizin telefon numaralarını aldık, birbirimizin kollarını tutarak arkadaş öpüşmesi
yaptık..
kızı da bilmem ne binasının önüne kadar zütürdüm bıraktım.. neydi şimdi yalan söylemiyim..
nihayet yine kendi kendime kalabilmiştim…öteki ben, bu duruma çok sevindi, zira ağzıma sıçmak
için hazır bekliyordu..
umursamamaya çalıştım..ama tanrıça yanımdan ayrılıp ben de gerçek dünyaya döndüğümde,
artık düşünmem gereken bazı şeylerin olduğu apaçıktı..
kafamda filler gibişe dursun..ben bir minibüs yolculuğunun ardından yurduma varmıştım…
.
.
maçtan 2-3 gün sonra mineyle buluştuk.. yurdun önünden almana gerek yok, çarşıda buluşalım
demişti..
başka bir kafeye gittik o akşam..o zütürdü bu sefer,
oturduk, karşılıklı? (tuhaf..)
önce normal konuşurken birden abuk subuk konulara gelmeye başladık.. bunun gözleri farklı
bakıyor.. beyler..sanırım yolun sonuna geldim..
bu akşam.. başından beri yaptığı farklı davranışlarının sebebi bu olsa gerek…ağzında bir bakla
var…oldukça büyük bir bakla…bana kendimi berbat hissettiren bir bakla…
oysa ki, ayrılacak biri varsa, bu ben olurum diye düşüyordum…hah.. züte bak.. havanı gibsinler…e
tabi, ilişkinin kontrolü bizde ya güya.. artisiz bide…havamız yerinde..al sana aq..züt gibi bıraksın
seni de gör…
bu türlüsünü hiç düşünmemiştim beyler.. doğruya doğru…”eğer ilk kurşun ondan gelirse ne tak
yerim lan” diye hiç kendime sormamıştım..
sorsam bile bir cevabı olmazdı muhtemelen…
bir an sonra muhabbet iyice içinden çıkılmaz bir hal alınca ben patladım,
“mine, hayırdır ya, ne yapmaya çalışıyorsun? bir acayiplik var sende bu akşam ama hayrolsun!”
deyip gibilme öncesi son tribi atmış oldum..bu, ilişkimizin son tribi olabilirdi..
biraz yüzüme baktı…sustu…suskun kadın; zor kadın, tehlikeli kadındı..

sonra beni çok şaşırtan, yine kafamdan aşağı kaynar sular boşaltan ve “yağmurdan kaçarken
doluya tutulmak” deyimini adeta yaşatan bir şekilde,acıdan daha öte bir duyguyu yüzünde
resmederek, dudaklarından şu kelimeleri döküverdi..
“ne zamandır birliktesiniz siz?”…
takip eden panpalarıma iyi geceler,
iyi geceler arkadaşlar, gecemiz başlasın *
http://fizy.com/tr#s/13s7g6
gayet netti söyledikleri..ama ben,
"ne??" diye bir şaşkınlık ünlemi koymaktan kendimi alamadım..
ama yalan yok şaşırmıştım... tamam bir takluk vardı evet ama, bu soruyu beklemiyordum, hatta
en başta ne demek istediğini anlayamadım desem yeridir.."ne zamandır birliktesiniz?" ne lan?
gülüyordu..o sinirli, daha önce masayı başıma geçirmeden attığı gülüşlere benzer bir gülüş..ama
bu akşam epey sakindi, eminim ki bu sahneyi zaten defalarca oynamış, söyleyeceklerini
ezberlemişti..o açından, önemli olan, ezberini bozacak olan, benim söyleyeceklerimdi.
tekrarladı..
"ne zamandır birliktesiniz?"
ben şaşkın şaşkın bakınmaya devam ediyorum..hani demiştim ya, benim yüzüm içimdeki ayna
gibi yansıtır diye..o an harbiden şaşkın olduğum için, yüzümde de sadece o ifade var..ne suçluluk
ne de kaygı hissetmiyorum

mine, ne demek istedeğini valla anlayamadım.. nasıl..kimle ne zamandır birlikteyim ben ya?"
biraz sinirlenir gibi oldu, pişkinlik yapıyorum sanmıştı.. oysa ki o benden kızarıp bozarmamı,
başımı önüme eğmemi bekliyordu..ve zaten eğer onun düşündüğü şey, başta benim de aklıma
gelseydi kesinlikle öyle olurdu. çünkü içeriğini anlamış olacağım o ani soruya verecek bir cevabım
olmayacaktı.. şimdiyse..jetonum henüz paraşütüyle süzülmekteyken.. tamamen şans eseri bir
şekilde salağa yatabiliyordum..
eğer beni bir şey kurtaracaktıysa, bu kurtaracaktı beyler..
kendini topladı..bu kez küçük bir çocuğa, yanan sobaya yaklaşmamasını tembihlermiş gibi, tane
tane konuştu,
"şu sporcu, deve endamlı, güzel yüzlü kızdan bahsediyorum tsigalkocum..(katil gülümsemesine
devam)..ayşen miymiş onun da adı? hı?"
o ilk anki lag dan sonra, artık kafama kaynar sular boşalması için tam zamanıydı aq..
ama öyle olmadı, beyler.. inanılmaz bir şekilde, kendimi suçlu hissetmiyordum..ben, kötü bir şey
yapmamıştım ki? ve beni bir kez daha öyle masaya gömüp gitmesine de izin
veremezdim.. hayır..içten içe kendime iki tokat patlattım.. kendimle münakaşa halinde geçen
sessiz saniyeleri avantaja çevirmiş, beni söyleyecek yalan arıyor zannetmiş (ki evet nispeten
öyleydi) ve bir kez daha saldırmıştı mine,
"ne zamandır.. tsigalko.."
gözlerimi yüzüne diktim.. meydan okurcasına..ve evet aslında pişkince..

daha 180 sayfa atmışım kaldı geriye 1600 sayfa

Brezzers da bune amk ne kadar yazmisin

reserved

"benim hayatımda bir tane güzel ve endamlı kız var.." dedim, "sporculuğunu bilemem de..adının
mine olduğundan da eminim.."
aniden ağzını açtı..sonra bir şey demeden kapadı..bence orada sessiz bir "hasgibtir lan amcık
ağızlı" yedim ben..kesin yani.
yüzü ekşimeye başlamıştı..yine kontrolünü kaybedecekti..müdahele etmem lazımdı..kasılmaya
başlayan ellerinden birini yakaladım,
"mine..bak, tamam..neden bahsettiğini daha anca anlıyorum ben..eğer geçen sefer ki gibi beni
yıkıp geçeceksen, hiç ağzımı bile açmayayım..git..bir daha da asla göremeyelim birbirimizi..ama
eğer dinleyeceksen..söylediklerimi duyabileceksen, emin ol ki mantıklı bir cevabım var.."
yavaş yavaş soğudu az önce hararetlenen vücudu..kelimeler ile bir şey demedi..yüzüme bakmayı
sürdürdü..gözleriyle konuşuyor, "eh hadi o zaman kıvır bakalım" diyordu..
kıvıracaktım... gibe gibe hemde..kendime ihanet ettiğimi bile bile kıvıracaktım...
http://fizy.com/tr#s/2b7lea
elim hala elinin üzerinde, gözlerimi gözlerine dikmiş bir şekilde konuşmaya başladım..bir an bile
kaçırmayacaktım gözlerimi..bir an bile tereddüt etmeyecektim..daha önce üzerinde 1 salise bile
düşünmediğim, tamamen doğaçlama olan oyunumu oynarken, bir an bile..duraksamayacaktım..
"maçı kazandık biliyorsun... sıradan bir zafer değildi sevgilim..orada olup görmeni isterdim..(karşı
atak başlangıcı)..soyunma odalarına doğru giderken, tanımadığım iki kızın bana işaret ettiğini
gördüm, yanlarına gittim..tanıştık.."
gerçekçiliğim onu hem sevindirmiş, hem de rahatsız etmişti..huzursuzca kıpırdandı..evet, "ne
kızı? hangi kız? kim söyledi?" filan dememiştim..ama ya bu anlattıklarımın da sonunda hayırlı
olmayan bir şeyler vardıysa?
"... çıkışta uygun olup olmadığımı sordular, neden dedim..kızların ikisinin de erkek arkadaşı var
bu arada, onu da söyleyeyim.."

1 yalan..
"..neyse, bunlar beni çocuklarla tanıştırmak istediklerini söylediler, hayırolsun? diye sordum
tekrar..ne alakaydı yani.."
2 yalan..
"bu ikisinin erkek arkadaşları, biliyorsun hepsi sporcu çocuklar zaten.. sokak basketbolu turnuvası
için bir kişiye daha ihtiyaçları olduğunu söylediler... bende o maç resmen coşup maçın adamı
moduna girdiğim için, gözlerine kestirmişler işte..bir konuşayım istediler.."
3 yalan..
sözümü kesti.."onca basketçi, sporcu adam var o bölümde.. sana mı kalmışlar?" deyip inanmaz
bir şekilde gözlerini kırpıştırdı..
bu lafının üzerine ben iyice yüzümü asıp,
"o salondakilerin en iyisi bendim (gibtir lan) bir tanem.." dedim.. "e tabi sen olmadığın için
göremedin, böyle demen normal".. aynı yerden 2. saldırı.. duvarlarında gediği açtığımı hissettim,
zira normalde benim yüzümde olması gereken, rahatsızlık ve suçluluk duygusunu, şimdi onun
yüzüne yapışmıştı.. ağır şerefsizim değil mi?..çok ağır şerefsiz...
devam ettim,
"bunların kantinine gittik.. çocuklara da haber verdiler o ara, 5-10 dakikaya onlar da geldi.. oturduk,
konuştuk..ama anlaşamadık.. çünkü takımda biz dışında 2 kişi daha var ve maçlar 3 e 3
oynanıyormuş.. arada yedek kalabilirsin dediler..bir de onların idman temposuna uymamı
istediler.. nefret ederim biliyorsun.. biliyor musun? (bir ima daha..)..bu mesele de bu şekilde
kapandı.. kızın adına gelince, adı ayşen evet.. artık pek de umrumda olmayan, beni etkilemeyen bir
tesadüf..ama sen bu olaydan, buralara nasıl geldin onu da sana sormak lazım..ne birliktesi
mine?? ben sana bunu yapar mıyım? (!)"
soluk bile almadan, saniyeler içinde yazdığım senaryoyu oynamış, üzerimden ağır bir yükü
atmıştım.. itiraf etmek gerekiyordu ki, daha önce farkında olmadığım şekilde, profesyonel bir
yalancıydım..ben??... ben yalancı ha?... azıcık zütten element uydururken bile yüzü kızaran,
yalanın y sinden bile nefret eden ben??... vay be..

istediğimi aldım sayılırdım... elini daha da sıktım... o ise son bir koz daha oynamaya karar vermiş
gibiydi..
"iyi tamam ama..(bocalamıştı..çünkü bu geceyi böyle hayal etmemişti..kendini alacaklı sanarken,
borçlu çıkmıştı..ben ise, adeta şeytana pabucunu ters giydirmiştim, kendimi de şaşırtan bir
rahatlıkla hemde)..ama yine de bu o kızla kol kola olmanı açıklar mı?"
oha..oha be..bu kadar ayrıntıyı nerden biliyordu bu kız aq..iyi bari ne konuştuğumuzu
duymamış..oha..
"ya mine..bak bana bir soru sordun..ben de sana bir cevap verdim..tamam mı? inanmak zorunda
değilsin..ama inanırsan bizim için hayırlısını edersin..ben bir kez daha senin gidişini izlemek
zorunda kalmak istemiyorum..anladın mı? el ele, kol kola filan..geç bunları..ben sana
anlatacağımı anlattım mı? anlattım..beni bunun üzerinden değerlendir..ya da değerlendirme
bile..ama yazık etme bize... duyuyor musun bebeğim?..mine??"
ağlamaya başlamıştı..aniden bastıran sağanak bir yağış gibi bastıran hıçkırıklarıyla sarsılırken,
ben yanına geçip başını göğsüme aldım..
o, haksızca yaptığını düşündüğü suçlamalarının altında ezilir, sevdiği adamı neredeyse aptalca
bir hata yüzünden kaybetmeye ne kadar yaklaşmış olduğunun farkındalığıyla kendini
mahvederken,
ben, tamamen haksız olduğum bu yarı-aldatma meselesinden böyle kolayca yırttığım için
seviniyor, bir yandan da içten içe yaptıklarım için kendimi çarmığa germek istiyordum... gerçek
anlamda bölünmüş bir kişiliğin sahibi, iki raket arasında savrulan pin pot topu minvalinde bir insan
müsvettesine dönüşmüş olmamdan iliklerime kadar utanıyordum beyler...
http://fizy.com/tr#s/1a4tnh
nasıl başlayan, nasıl bitecek diye düşündüğüm gece, sarmaş dolaş ve onun gözyaşlarıyla
ıslanmış şekilde sona eriyordu..
gece boyu, bu kez güzel şeylerden konuştu burnunu çeke çeke..ilk defa geleceğimizden filan
bahsetti..iki dakikada hayaller kurdu kendi kendine..içine beni koydu..biz olduk.

artık tamamdı.. güveniyordu bana.. bunu da böyle atlatmıştım ya..gözünde bir gömlek daha
yükselmiştim..
gece boyunca, kendi pişmanlığımın da verdiği huzursuzlukla, tıpkı katillerin olay yerine dönmesi
gibi, ben de arada bir o konuya döndüm.. çaktırmadan..hafif darbelerle, ördüğüm ve minenin
gözüne sağlam ama benim gözüme hala yetersiz görünen duvara çimento vurmaya, tuğla
koymaya devam ettim.. attığım her mala darbesi, aslında kendime vurduğum bir bıçak darbesiydi
de, bakmayın.. umursamıyormuş gibi davranıyordum..
yurduna zütürdüm.. gene güzel ayrıldık.. uzun süre sonra sevgiyle öpüşmüştük... ilk zamanki
ekseninden kayıp bambaşka yörüngelere giren aşkımız, bu duygusal harple yeniden eski
gediğine oturmuş gibiydi. sevgi, tekrar ve tekrar mutlak kazanan olmuş, menfaatleri, cinsel
gereksinimleri, duygusuz davranışları yine ve yeniden mağlup etmişti.
biz kazanmıştık beyler.. benim onca yan çizmelerime, kaytarmalarına rağmen..biz kazanmıştık
işte.. aşk kazanmıştı, aşkımız kazanmıştı..
yurda gittim..
gene yorgunluk var..ama bu defa sadece beyinsel.. pgibolojik bir harpten az önce çıkmışım ve
kendime karşı olan cephelerimi daha kapatmamışım..
kalk tsigalko.. sana uyumak yok... bu gece gene baş başayız.. birileri yine hesap verecek... bir
diğeri yine bağıra çağıra suçlayacak öbürünü... sıkıştıracak.. üzerine gidecek..

bu gece sana uyku yok..
mineyle ne yapmış olursan ol,
senin asıl savaşın kendinle... kalk ve kendile yüzleş..ya tamamen ayrıl! ya da bütünleş!
tolgayla konuştuk biraz,
ufak ufak bahsettim bazı durumlardan ve içimde yaşadığım buhrandan..tabi çocuğa %20 sini bile
anlatmıyorum, yoksa "deli lan bu alın bunu" deyip kaçar benden..bir daha da konuşmaz *
kendince tavsiyeler verdi... felsefik laflar etti..ama onun söylediklerini ben unutmuştum be beyler
zaten... kar fırtınasının ortasında, tamamen buz tutmuş kalbime, bir kibrit çakmaktan fazlası
değildi onun yaptığı... bir okan değildi yani...
zaten kimse bir okan değildi..
ben ne kadar kendimi telkin edersem edeyim, adam gittiğinde beri bildiğin ekgib dolanıyordum..
hani böyle bir şey içiyorsunuzdur... bardağınız ağzına kadar doludur... içersiniz..içersiniz... gün
boyu... gece boyu... o kadar dalar ve alışkanlık haline getirirsiniz ki yudumları, bir an gelip de
biteceğini hiç düşünmezsiniz..
ve siz tam kurumuş bir boğazla, bir kez daha bardağınıza uzandığınızda, onu kafanıza dikmenize
rağmen bir damla dahi gelmez ağzınıza..
o an bir sersemlersiniz..bir züt olursunuz hani... "anaa ne ara bitti lan buuu?" dersiniz..kös kös
geri koyarsınız masaya..
işte benim mutluluklarım da,
dostluklarım da,
hep bu tam alışmışken züt olup kalma halinde bitmişti...
tam ayşene alışmışken..
tam okana alışmışken...
tam mineye alışmışken...
mine...
senin bardağının sonsuz ve sınırsız olmasını umuyorum sevgilim..inan bana, bütün bu deforme
benliğime rağmen, yalnız seni, ve seninle mutlu olabilmeyi istiyorum..
lütfen..sadece bu seferlik...
http://fizy.com/tr#s/1aj64o
ertesi gün okula gittim,
dün gece önce mine, sonra kendimle savaşmaktan yorulmuş beynim çakırkeyif alkolikler gibi,
rahaaat..cool ve umursamaz takılıyordu...
"mutluyum ben yeaaa... "
"şu an öyleyim yani.."
"sokmuşum ötesine... şu an mutlu muyum? mutluyum dıbına koyim... ee..o zaman?..allahtan
belamı mı arıyorum?"

nilayla her zaman oturduğumuz sıra boştu.. geçtim oraya oturdum bu sefer.. çok geçmedi, bu
geldi.
hiç selam sabah vermeksizin oturdu yanıma.. baktım tipe, surat mahkeme duvarı gibi aq..hah..bir
de senle uraşalım bakalım hadi..
"..sana da günaydın.."
başını çevirdi, tip tip bakmaya devam etti.. atarlı..
"..tersten kalktın heral?" deyip tacizi sürdürdüm..
"konuşmuyorum ben senle.."(sinirli)
"git o zaman yanımdan?" (taşağa alıyor)
"giderim!" (köpürmüş)
"giiit" (daha da ağır taşağa alıyor)
kalkar gibi yaptı, hemen yapıştım koluna gülerek, geri oturttum.. kafamı omzuna gömdüm..
"bırak bırak.." dedi..ama gitmeye niyeti yok beyler.. kendi kendine "tutmayın lan beni" diyen
adamlar gibi..
kafamı omzundan kaldırıp hala gülerek, sarhoş gibi, melül melül baktım yüzüne,
"nilay ne oluyor şekerim ya?" hala dalga modundayım..ama sorum cevabını istiyor tabi...
"bilmem.. sana sormak lazım.. uzak denizlere açılmışsın gidiyorsun diyorlar??
bir an için o hesap soran ifadesi, aklıma arkamdan yaptıklarını getirdi..ve mineye ispiyonu
yapanın da o olabileceği ihtimali kafamın içinde bir ampül gibi yandı..bir anda
ciddileşmiştim.. ellerim hala üzerinde bir vaziyette sordum,
"mineye sen mi söyledin?"..
o hala şaka modundayım sanıyor olmalıydı ki savsakladı,
"sana ne be?"
sinir katsayım duoble yaparak,
"nilay! adam gibi konuş benimle, ya da defol nereye gitmek istiyorsan kaybol git.."