nasıl piç oldum anlatıyorum

“bilmiyorum ne geçti aralarında.. neden böyle oldu..onu söylemiyorlar.. sadece, anlaşamıyoruz diyorlar…babam ayrı eve çıkmış..ben geleceğim zaman bir araya geliyorlarmış idare etmek için, ama ben buradayken, herkes kendi evindeymiş filan.. aylardır resmen uyutmuşlar beni.. dedim, yaz gelince ne yapacaktınız.. yine bir şey değişmezdi dediler, senin için idare edebilirdik, düşman değiliz dediler.. hakikaten de..olamazlar yani.. onlar resmiyette ayrılsa bile, yine görüşür, konuşular.. nasıl oldu da o kadar iyi iki insan bu duruma geldiler.. aşk mı bitti.. aldatma filan mı oldu.. bilmiyorum..söylemiyorlar.. heralde hata yapana cephe alırım diye…o kadar da düşünüyorlar hala birbirlerini..”

Soluksuz dinliyordum..”hiç ümit yok mu?” diye sordum, “yani, bir şekilde hala birbirleriyle geçinebilir gibi görünüyorlarmış, birbirlerine katlanabiliyorlarmış.. hani, belki de toparlarlardı bir şekilde?”

Biraz durdu.. muhtemelen, dediğim şeyin olduğunu hayal etti..bir kaç saniyeliğine de olsa, gelecekte, yeniden eskisi gibi mutlu ve bir bütün aile olduklarını gördü.. sonra konuştu tekrar..

“bilmiyorum tsigalko..ben de keşke olsa diye düşünüyorum…her gece dua ediyorum inan.. kimseye de bir şey söylemedim.. çünkü daha ben de kabullenemedim.. onlar da henüz resmiyette bir şey yapmış değiller, ama kararlı görünüyorlar.. bilmiyorum..bilmiyorum... tolgaya söyledim işte daha yeni..o kadar yani.. içime attım daha çok..ben öyle acılardan prim yapmak ya da efkarlı görünmeyi sevmem.. işte, annemle babamın huyu bana da geçmiş demek ki..onlar bana çaktırmadılar..ben de etrafıma çaktırmıyordum..az öncesine kadar..” dedi, acı acı gülümsedi..

Eğildim öptüm alnından..”sen çok dirayetli bir kızsın zaten biliyorum.. inancını koru.. bence toparlayabilirler yani.. hatta belki de bu senin sayende bir araya gelmeleri de onlara yardımcı olabilir.”

“sanmıyorum onun faydası olacağına ya artık.. artık biliyorum nasılsa olanları diye belki de bir araya gelmezler bile ben gittiğimde.. artık rol yapmalarına gerek yok yani biliyorsun..”

“anladım…ama yine de inancını koru.. dediğin gibiyse eğer, bir şekilde…toparlarlar ya..hatta senin öğrenmiş olman, senin üzüntünü görmeleri de etkili olabilir..”

“bilmiyorum..” dedi iyice gömüldü üzerime..

“ben..ben de özür dilerim..o ara ihmal ettim seni biraz.. belli ki bizim sıpa da öyle.. gerçi, belki de o seni rahat bırakmak istemiştir, o yüzden üstüne düşmemiş olabilir yani..bir de bu tarz durumlarda nasıl teselli edilir, bilmiyordur yani..ben de bilmiyorum.. deminden beri saçmalıyorum baksana (:”

“yok ya..tolga.. tuhaf biraz.. yani..daha fazlasını beklerdim anlatabiliyor muyum? ilgi isteği ya da trip gibi düşünme bunu.. sadece..işte, farklı bir olay bizimki de..yoksa benim kimseye ihtiyacım yok aslında..ama yanımda, yakınımda madem birileri var, o zaman onlardan farklı şeyler beklerim yani.. benim onlara, “beni teselli edin” dememe gerek kalmadan yanımda olmalarını beklerim.. ağladıktan sonra gözlerimi silmeleri ya da..ne biliyim.. düştükten sonra kaldırmaları bir şey ifade etmiyor..iş işten geçtikten sonra…"