2 gün sonra aslı gelmişti. patronun bu durumdan haberi vardı, bir şey demedi. eve yerleşmişlerdi. aslının kızı nurtene güzel bir yatak aldık odamıza koyduk. ev 1+1 bekar eviydi. beraber yaşamaya başlamıştık, neredeyse her gece beraber oluyorduk. 1 ay sonra aslının hamile olduğunu öğrendim. şimdi işler kızıştı işte...

istanbula geldim. patronun dediği eve yerleştim tamamen. işime de alıştım, gayet rahattım. 6 ay geçti. bir akşam evimde tek başıma film izlerken memleketteki kız arkadaşım aradı.

+ alo k.b. nasılsın ?
- iyiyim aslı. uzun zaman oldu.
+ öyle k.b. ben seni unutamadım, istanbula yanına geleceğim.
- ama annen ne olacak ?
+ annemi boşver. ben senin yanında yaşamak istiyorum. çocuğumuzu beraber büyütmek istiyorum.
- bu durumu iyi düşündün mü canım ?
+ evet. seninle nikah kıymak istiyorum. annenin beni istemediğini biliyorum benim annem de seni istemiyor. eğer sen beni istiyorsan nikah kıyalım aşkım.
- canım bu durumu düşünmem lazım. nikah olayı aniden oldu.
+ olsun aşkım. yanına geleyim nikahı sonra düşünelim. olur mu ? sadece seninle yaşamak istiyorum. senden vazgeçemiyorum.
- peki canım bekliyorum. yol paranı yatırayım mı hesabına ?
+ hayır benim var. nurten de özledi seni. görüşmeyeli baya büyüdü.
- ahh. bende onu özledim. bekliyorum en kısa zamanda.
+ tamam aşkım.

izlediğim filmi kapattım ve az önce olanlara şaşırdım. ne oluyor lan böyle ? niye kabul etmiştim ki ? birde çocuğuyla ayak bağı olacak bana. gerçekten kabul ettiğime şaşırdım, beni boşluğumdan vurdu. şimdi gelme desem de olmaz. artık gelsin bakacağız. üstelik geleceğine de seviniyordum. bunun adı aşk değildi, yalnızlıktı. gerçekten 6 ay geçti ama yalnızdım. beklediğiniz üzere nalanla da bir şey yaşanmıyordu ki bunu ben istemiyordum. üstelik nalan da nişanlanmıştı zaten.

memlekete gelir gelmez kız arkadaşımla konuşup durumu anlattım. beni bırakıp nasıl gidersin dedi. bende seni bırakan yok ama bu işi de kaçıramam. kabul edersen eğer benimle beraber gel, beraber yaşayalım dedim. bu evlilik teklifi mi dedi, hayır şuanlık değil ama evlenene kadar beraber yaşayalım dedim. annesiyle konuşması lazımmış. oradan çıkıp ailemin yanına vardım. durumu söyledim. zaten onlarla beraber yaşamadığımdan bir şey demediler. abim, yengem ve yiğenimde geldi. son kez akşam yemeği yedik. kız arkadaşım aradı annesi kabul etmemiş, gitmememi istedi ama mecbur olduğumu söyledim. ağladı ama yapacak bir şey yok. onu sevmediğimi o an anladım gerçekten umurumda değildi. evime gidip lazım olabilecek eşyaları toparladım, onun dışındakileri dağıttım. istanbuldaki evim zaten eşyalı olacaktı o yüzden fuzuli şeylere gerek yoktu sadece teknolojik aletleri aldım. arabamla istanbula doğru yola çıktım yani mason olmanın yolculuğuna.

evet beyler bundan yaklaşık 2 yıl önceydi. yaşım 23 dü o zamanlar. güzel bir devlet üniversitesinde gastronomi bölümü okuyordum yani aşçılık. ama bunun yanında güzel bir restoranda çalışıyordum hocalar tolerans gösteriyordu devamsızlıkta. işimde baya iyiydim o yüzden maddi durumum da iyiydi. tek başıma yaşıyordum. yani bu olaylar başlamadan önceki hayatım böyleydi. ama her şey o güzel akşama kadar böyleydi. hiç bilmezdim hayatımın bu denli değişeceğini. işte bu benim hikayem. mason olma hikayem.