nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

giberler böyle işi arkadaş, benim hayatım gibiliyor laf anlatıym diye kimseden ses yok. hadi eyvallah.

uyumuşum. uyandığımda sabah olmuştu. dayım gelip noldu oğlum sana dedi? nolmuş dedim? demeye kalmadan canımın ne kadar yandığını hissettim. beyler suratım çizik içindeydi. olana bitene anlam veremiyordum. yani asıl bi çizik biliyor musunuz beyler? sanki böyle toplu iğneyle suratıma resim çizmeye çalışmış biri. sol gözüme de kan oturmuş. yengeme de gösterdi karı da demez mi ki akşamları dolaşırsa böyle şeyler olabilir diye. ben palas pandıras eve gittim tabi. annem çığlık attı beni görünce. ben de olanları anlattım. bu iş boş iş değil ben bir araştırayım da bi hocalarla falan konuşayım, anlayalım aslını dedi. ama içimdeki herif yine sakın haa, valideye sahip çık diyor ve benle dalga geçiyordu. klinik bir vaka olmama az kaldığını hissediyordum. ve oda, yine oda.

çocuk merakı işte. içimden gidipbakmak geliyor ama deli gibi de tırsıyorum. zaten odanın anahtarı da yok. kapıyı da nasıl açarım bilmiyorum. arkamı döndüm tekrar uyumak için. uyudum kaldım. 5e doğru bir daha uyandım. ama nasıl uyandım biliyor musun? sanki böyle uyanman gerektiğini hissedersin de uyanırsın ya. öyle bir şey oldu. gözümü hafif araladığım gibi karşımdaki kapı da aralandı. dedim ananın amı lan böyle şey mi olur. iyiden iyiye altıma sıçma noktasına geldim ama gibsen uyuyamıyorum. aklımda devamlı o oda var. tekrar kendime sordum gitsm mi diye ama bu sefer sakın diye bir ses duydum. yani ses duydum da değil aslında, sanki biri bana telkin etti bunu kafama girerek. sakın öyle bir şey yapayım deme ufaklık. sanki konuşuyordu benimle. ve bir kahkaha. çıldırmak üzereydim. bu kimdi, oda neydi, bu karı ne çeviriyordu...

@20 nabiym am

nabiym tuvalete girdim sonra müziği duydum dedim. müzik falan yok, hadi iyi geceler dedi. odadan çıktı benle, kapıyı da kitledi. ben yarım gözle içerdeki mumları falan gördüm ama hemen kapıyı çekti huur. o yüzden onla sınırlı kaldı ama bi yandan da merak ediyorum karının ne tak yediğini. çıktık o kattan sana da iyi geceler dedim. yattım. bi beş on dakkaya bayıldım beyler. ama iğrenç bir rüya görüyordum. rüyamda annem ben babam dayım falan hepimiz birer koltuktaydık. fakat ellerimiz ve ayaklarımız yılanlar tarafından bağlanmıştı. yengemse kahkahalarla gülüyordu. elinde alevden bir kırbaçla bi bana vuruyordu bi anneme, bizse felçli gibi sadece acı çekiyor ve ağlayabiliyorduk. gözlerimizden yaşlar boşanıyordu. ter içinde uyandım. yüzüme gene soğuk vurmuştu. keşke hiç gelmeseydim dedim içimden. sonra oda aklıma geldi.

başlığı takibe alıyorum çok yavaşsın bitirince okumaya gelicem yoksa küfür ediyorum kulağın çınlamasın

aşağıda 3-5 oda, sauna bide büyük bi tuvalet var. indim aşağı girdim tuvalete. bi yandan da tırsaklığım devam ediyor tabi. içimden nas suresi nasıl başlıyordu falan diyorum dıbına koyim. bi yandan da kendimi rahatlatmak için o sene olan komik olayları falan düşünmeye zorluyorum kendimi. ortaokula başladığım sabah ikiz kuleler gibi olmuştu biz okuldayken. çocuğun biri de derste öğretmenim kız kulesini bombalamışlar falan demişti. düşündükçe gülerim yaa hahahahhaha. neyse bunları düşünüyorum ben falan bi yandan da tuvaletteyim. tuvalette devasa bi boy aynası var. ben de aynalardan tırsarım biraz. akşamları falan bakmamaya çalışırım ki hala bu böyledir. o yüzden işimi acilden bitirip hemen çıktım tuvaletten. koridordan merdivene gidicekken odalardan bir müzik sesi duydum. yani nasıl bi müzik dersen böyle ilahi gibi ama sanki başka bi dinin ilahisi gibi. insan dinlerken rahatsız oluyordu. kapının önünde durdum bi dakka ama korkuyorum da. ne bu demeye kalmadan kapı açıldı. yengem, ne yapıyorsun burda dedi. kafasında siyah bi örtü vardı. basiretim bağlandı bişey diyemedim.

çabuk yaz lan okuyoruz

bundan 10 sene evvel dedemi kaybetmemle başladı her şey beyler. soğuk bir ocak akşamı yatağında ebediyete ulaştı bir kalp krizi sonucundan. bunun ailenin parçalanması anldıbına geleceğini çok sonra anlayacaktık. kadınlar çok tekinsiz yaratıklar beyler. ayık olmazsanız bitirirler sizi, amsalaksanız ve bunu belli ediyorsanız mesela. her neyse. dedemi kaybettik, cenaze falan. dayım bi ton artislik yaptı dıbına koyim. elinde büyüdüm desem yeridir ama bi yanlış evlilikle hepimizi mahvetti.

devam en son nasıl kendine geldiğini merak ediyorum

ipne taksci gel ben vereym panpa sigara :D

@108 of of of çok çok ağır liseli beyler uyarıyorum.

işin vahim tarafı aynen elif'in dediği gibi sıranın bize geleceğini düşünmeye başlamıştım. çünkü ortada nerden baksan 5 trilyonluk bi servet vardı ve bu kezban bu para için her şeyi yapacak kadar şerefsizdi. dayım da şerefsizdi. ama o saf bi şerefsizdi. yani aradaki fark ne dersen yengem olacak zütveren içinde kötü bi insandı. iş bi şekilde cine periye geldi ama acaba ilgisiz midir diye de düşünüyordum. ama ya elif in yaşadıkları? ya benim başımdan geçenler? duyduklarım? kabuslarım? bütün bunlar bir tesadüf olabilir miydi? veya ne kadar tesadüf olabilirdi ki? yaşımın çok üstünde olaylar omuzlarıma çökmüştü. filler tepişirken ezilen yine bendim.

ozet gec pıc kım okuyacak bunu

devam panpa tutabilir.

cinlere inanmak nedemek huur çocuğu müslümansan zaten onların varlığını kabullenmek zorundasın dıbına koyim nasıl yani onları kabul etmemek insanları kabul etmemek gibi bişiy

panpa yatcam yatmıyom hadi bence toparla öyle yap

çok fazla boşluk oluştu panpa,

kurguyu kaybettin lan pozitif bilim ile.

bu sefer beni görünce bağırmadı, çağırmadı. sakin sakin konuşmaya başladı. başıma açtığın belaların farkında mısın diye sordu. nasıl yani dedim? göreceksin dedi. ben kendi diyetimi ödedim ama sana da ödecekler dedi. kim dedim. ağlamaya başladı. tekrardan küfür etmeye başladı. vildanı görüp uzadım ben de. başımıza bi ihale aldığımız belliydi. olayın iç yüzünü öğrenip savaşmak gerekeceği de belliydi. ama bu öyle bir dertti ki ne kimseye anlatabilirdin, ne de kimseyi inandırabilirdin. çünkü sonuç olarak powzitif bilim diye bir şey var ve sen ne yaşadığını düşünürsen düşün her şeyin bir açıklaması vardı. ama bir şekilde savaşacaktım, böyle kolay pes edemezdim. gel zaman git zaman pgibiyatrıma gittim. olanları anlattım. yine uzun uzadıya not aldı, yine bol bol düşündü. napmayı düşündüğümü sordu. bilmiyorum ama bedeli ne olursa olsun savaşacağımı söyledim. peki sence bu vaka metfizik mi yoksa olayları biraz abartıyor musun diye sordu. ben de bunu sınıflandıramadığımı, tek bildiğim şeyin hayatımın yavaş yavaş ellerinden kaydığını görmek olduğunu söyledim.

hadi ..