nasıl bir dünyada yaşıyoruz lan biz

işin daha da korkutucu kısmı, bu nadir güzellikte şortlu güzele, genç yaşlı, godoman; hipster, apaçi demeden herkesin kıza bakması.

hiçbiri erişemiyor ona yani. orta gelirli hatta biraz daha üstü sevgililerinden mutsuz. sinemada ve televizyonda, global medyada güzelliğin fetişi daha da harlanıyor (bkz: kate upton)

daha da ferre filmlerdeki tekniklerle kız gibmeye çalışıyoruz, hayvanlaşıyoruz sevişirken bile.

aletta ocean kusursuzluğunda birileriyle sevişmek istiyoruz, tatmin olmuyoruz.

hemen seviştikten sonra, kusursuz güzellikteki seçilmiş kızları görünce doyumsuzluk hissine kapılıp, onu arzuluyourz. belki spermi boşalttık ama aç gözlülüğümüzü yenemiyoruz.

her geçen gün güzellik fetiş haline geliyor.

öyle ki, güzel diye, aç gözlülükten sevgili olduğunuz bir kızla yeteri kadar zaman geçirdikten sonra bunalıyorsunuz. güzellik fetişi o kadar etkilemiş ki, tatmin edildiğind büyü kalkıyor.

öyle ki, güzel diye, aç gözlülükten sevgili olduğunuz bir kızla yeteri kadar zaman geçirdikten sonra bunalıyorsunuz. güzellik fetişi o kadar etkilemiş ki, tatmin edildiğind büyü kalkıyor.

kuzey güney dizisinde kıvanç tatlıtuğ'un 20 yaşındaki kızı ilk bölümlerde şevkle gibmesi ama sonra kızın ona bela olması gibi.

ya da imkanı olmayan kardeşlerim için açıklarsak, "31 sonrası pişmanlık"

işte bu pişmanlıktan sonra, herşey tam anlamıyla ortaya çıkıyor. varoluşumuz. varlığımız. benliğimiz. Yani o sakat insanlar, intihar etmeden hayat gailesi içinde yaşıyorlarsa herşeye inat. bunun içinde gerçeklik var. yüzleşme var. ne olduğunu bilmenin sonucu var.

fight clubı izlememe rağmen, ergen gibi alıntılamaktan kaçınsam da malesef, burada alıntılayacağım. yani kimse "rockstar" olmayacak. ama yaşarken ona güdüleniyoruz artık.

her zaman, her yerde beklenti içersindeyiz. belki olur aga.

Peki o sakat insanlar? bütün umutları kapanan insanlar nasıl motive oluyor?

arkadaşlarınızla bir yere gittiğinizde, iki sohbet ederken, buradaki "oha çok uzun okumadım" adamları bilinçslizliğinde etrafı kesiyor. o uzun kesişmeler sonunda asla ama asla ama asla ama asla yanına gidip konuşup, tanışıp zihninde hayal ettiği o ciks görüntülerini eyleme dökmeğe yeltenmeyecek olsa da. yine de bakıyor.

metroda, asla yanına gidip konuşmayacağımız kızlara bakıyoruz.

yanımızdan geçip gidecek olan kıza bakıyoruz.

hatta ve hatta nasıl bir beklentiyse, aşırı ünlü genç güzel kadına bkaıyoruz.

hep bir beklentiyle, keşfedilme umuduyla yaşıyoruz.

bir yanda, ekgib duyum yaşayan sakat insanlar var.
bir yanda aşırı çirkinlikten aşka, flörte hasret kalanlar var.
bir yanda orta tipte, orta gelirde elindekilerin değerini hissetmeyen, açgözlü doyumsuz insanlar var.
bir yandan da güzel, zengin hazların en uzununu, kalitesini yaşayan insanlar var.

peki en sondaki grup, en baştaki grubun varlığından ürkmüyor mu? çekinmiyor mu?

çekinmiyor ve ürkmüyorlar. öyle gibi görünüyorlar.

http://www.sabah.com.tr/g...410-bin-tlye-ferrari-aldi

http://www.habera.com/ogu...ldatti-haberi-156441.html

orta gelirli, orta tipli doyumsuz insanlar da bu adamları kıskanıyor.

bunların çözümü nedir, neye bağlanması gerekir bilmiyorum. sadece sokakta yürürken işkence çekiyorum.

bunları okuyan arkadaşlar varsa, bu gibi şeyleri konuşup, yorumlamak ölene kadar çekeceğim acıları bir nebze azaltacaktır

peki bu düşünceyle herkes sahip olduklarıyla eşit miktarda haz alabiliyor gibi kesin birşey söyleyebilir misin.

abi cem yılmaz aşırı zeki, bilinçaltından gelen sözcükleri mükemmel bir yaradılışla yüzlerce insanı güldürüyor aynı zamdan milyonlarca para kazanıyor ile,

tek ayağı sakat, aynı sıkıcı işleri yapmak zorunda olan bir işçinin alacağı hazzı da en az cem yılmaz kadar bir mi görüyorsun?

yani o mirasa sahip oldu, zevk alamıyor daha. bunu diyebilir misin?

@34 sana istinaden yazmıştım en son yazdığımı.

"kanka o amele ya ne anlar o insanlıktan hayvan gibi davranacaksın ona"

"o aptal abi zaten, bak zenginler öyle doğuyor alışkanlar zenginliklerine fakir daha mutludur ondan valla bak"

"abi sen haline şükret, adamın başına gelmeyen kalmadı. kanser oldu eşi terk etti. senin tuzun kuru"

bunların hepsi, senin duygularına göre şekillenen bencilce cevaplar.

amele dediğin adamın bir insan olduğunu kabul edersen o zaman acırsın tabi sıcakta kürek sallayan ameleye.

şarkı söylüyor, doğu şivesi var. mal gibi. müstehak abi o zaman yaaa ne acıyacam. diyip geçip vicdanını rahatlatıyorsun. göye yaradılışı öyle onun. ne anlar insan gibi yaşamaktan.

devir anne babalarımızın devri değil. onlar 40 yıl taktan evliliklerini mahalle ne der, ne yaparım diye sürdürdüler. evine gelip o fakirlikle bile motivasyon oluşturup temizlik yaptılar, ütü yaptılar.

kişiselleşmediler hiç. aynen dediğimiz gibiler çünkü. "ya annem yıkasın işte nolcak seviyo o çalışmayı. titiz o titiz"

artık insanlar işlerinden sıkılıyor. bankacası, plaza adamı acun olmak istiyor. çünkü herşeyin farkında. farkındalık arttığında, beyni çirkin suratına takılıp geri ruhuna dönmüyor. artık o da aşk yaşamak istiyor. hem de biriyle değil.

binlercesiyle.

hem de kendi gibi tipsizlie değil. en güzeliyle, en taşıyla.

yani, artık bir hiç uğruna hizmet eden anne babalar olmayacağız. sürekli öykünen insanlar olacağız. tatminsiz olacağız.

@41 işte, senin bu dediklerin sayesinde işkenceli zamanlardan bir nebze olsun kurtuluyorum sağol teşekkür ederim.

@43 ben hiç elit, elitist açılımı yapmadım halbuki? hadi yapalım ama,

Elit dediklerimiz, aileden zengin olan, olmuş kafası çalışan insanlardır. analatik düşünecek bir beyinleri zaten verilmiştir. öyle doğmuşlardır. kültüre ve sanata ilgi duyarlar ve kompleks yaşam tarzlarıyla hayata bir entelektüel anlam kazandırırlar.

sorun elit ya da elit gibi gözüken köylülerin varlığı değil ki. sadece toplumun diğer ucunda olan kesimleriyle ciddi bir karşıtlık içinde, iç içe yaşamasıdır.

trump towers rezidanslarının hemen altında kuştepe gecekondularının olması gibi.

bir rezidansın hijyeninin 100000/1 i kadar hijyene sahip olan devlet hastanesine muhtaç olmanın sıkıntısı var burada.

eşitsizliğin uçurumu.

yani ortaköyde şık bir yemeğe giderken, trafik olmasın diye kağıthane deresinden geçmek burada mevzu.

somaliden daha aciz bir yer. bi geçiyorsun beşiktaşa gelmişsin.

Kanyonun, arkasının gültepe olması mevzu.

ve bu farkındalığı çok iyi işleyen bir çizerin olması: Umut sarıkaya