özet yok. okuyacak olan okusun. üşenenlere hitap etmiyor bu yazı.

yaklaşık 1 hafta önce özel dersten çıktım. elimde sigaram sakin sakin pedal çevirerek bigibletimle eve gidiyorum. o gün pazar vardı. ordan gelen bir dayı olacak ki elinde bi dolu poşet yolda çömelmiş. belli ki dayım yorulmuş kıyamam.

biraz geçtim dayıyı. o an duraksadım işte. dedim neden? neden o an durup yardım etmedim.

Osmanlı torunuyuz biz abi. eskiden bir taşın üstüne herkes bir miktar para bırakırmı, ihtiyaç sahipleri alsın diye. kimse ne koymuş ne kadar bırakmış bahsetmezmiş. böyle bir toplumdan, otobüste hamileye bile yer vermeyen bir toplum olduk. en ufak örnek bu. bu sorular ile boğuşurken dayı hemen sağdaki eve giriyordu.

yolu uzun olmasaydı? o yorgun parmaklar o ağır poşetleri taşıyabilecek miydi? ben dönüp yardım edecekmiydim peki? belkide yoluma devam edecektim. ne olurdu gördüğüm an durup 10 metrede olsa taşısam poşetleri. ailemde beni böyle büyütmedi. bizi bu hale getiren ne bilmiyorum millet ama kendimize çeki düzen vermemiz gerekiyor. hemde bir an önce. duyarlı olalım millet. okuyanın gözlerine sağlık.