nasıl ateist oldum en baştan anlatıyorum

suat yanıma gelip turnuvalara bizim odayla çık...
hem kafan dağılmış olur dedi...

suat'ın bu sebepsiz yakınlaşması beni şüphelendirmişti.
ama bende yakınlaşmak istiyordum.
artık bu işi çözüp bir son vermek istiyordum.

anlamadığım tek şey suat bu gördükleri ve bildikleri ile nasıl hala böyle rahat yaşayabiliyor.

tamam dedim... o oda ile çıkmaya karar verdik maçlara.

yarın gece bizim maç olacaktı.

bu gece de odam da yine yalnızdım ama millet arada odama gelip hal hatır sormaya başlamışlardı.

o gece rahat bir uyku çektim.

uzun zamandır böyle rahat bir uyku çekmemiştim.

sabah kalktım kahvaltımı yapmaya indim kantine.

oturdum boş bir masaya...

suat'ın odasından çocuklar tabaklarını alıp benim masama geldiler.

beraber kahvaltı yaptık.

yavaş yavaş yurtta eski halime dönüyordum...

bu gece maç vardı.

maç için hazırlıklarımızı yaptık.
formaları filan çektik sahaya doğru gittik.
maçtan 5 dk öncesi şut çalışması yapıyoruz...

kalecimiz çok sağlam her çektiğimiz şutu tutuyor.
panter gibi...

maç başladı...
gayet neşeli ve güzel gidiyordu.
espiriler şakalaşmalar filan derken...

kulaklarımda garip garip sesler duymaya başladım...
duvara yazdığı sayıları terkar ediyordu...

çok rahatsız ediciydi.
ama maçı bırakmak istedim.
geçip dinlenmek istedim ama yapamadım...
sanki ben değil başkası oynuyormuş gibiydi.

maç bitimine az kalmıştı.
artık bitecek diye seviniyordum.

kalecimiz yere yığıldı...

yanına ilk koşan bendim...

gözlerimin içine öyle bir bakışı vardı ki hiç unutamam.

işte o zaman anladım canın ne kadar değerli olduğunu?

diğerleri de koşarak yanımıza geliyordu.

"sayılar" dedi... " onlar hem kurtuluş hem esaret."

çığlık atarak kendimi geri attım.

arkadaşlar geldi. ambulansı çağırdılar...

çocuk ölmüştü.

bana bir şeyler anlatmak için insan öldürmekten hiç çekinmiyorlardı.

çıkar!

bazıları çıkarları için her şeyi yapar. sırf kendi isteği olsun diye... egoisttir , bencildir...
gözünü kırpmadan harcar adamı... bilmezki ona değer veren onun için gözyaşı dökenler var.
senin istemeden kalbini kırdığın, canını yaktığın, dalga geçip vurduğun bütün insanlar için ağlayan,
ona bir şey oldu mu diye düşünen, geceleri gözüne uyku girmeden merak eden insanlar var...

ama çıkar öyle bir şeydir ki! bunları sana hatırlatmaz. bencillik öyle bir şeydir ki bütün bunları
yaparken karşı tarafı hiç düşünmezsin...

sırf ona köle oluyum diye insanları hiç düşünmeden öldürebiliyordu...
hiç düşünmeden canını yakabiliyordu.
karşımda öyle bi yaratık vardı ki vicdana dair hiçbir kırıntı yoktu...

almıştı bütün gücümü bir anda... kendimi güçlü hissetmek için yaptığım her şeyi saniyesinde almıştı.

acaba bende mi bencildim? sırf köle olmamak için bazı insanların ölümüne aldırmadan hala güçlü olmaya çalışıyordum...

sırf onların istediklerini yapmamak için mücadele ediyordum... onun da dolaylı yoldan başkalarının canını yakmasına izin veriyordum...

kanıt yok demedim kanıt var ama halısaha da kalp krizinden ölen birini nasıl kanıtlayım size... neyse devam ediyorum...

kendimle çatışmaya başlamıştım...

acaba doğrumu yapıyordum...

duygusallığı bırakmam gerektiğini düşündüm...

gözümün önünden bütün olayları geçirdim...

artık şifrelere yönelmem gerektiğini hissettim.

kurtulacaktım ondan ama kurtulmak için ne olduğunu anlamam gerekiyordu...

peki neydi bu sayılar , konuşmalar, şifreler...

birden telefonum çaldı...

baktım arayan kenan, şaşırmıştım.

seninle konuşmamız gerek dedi...

bende neden dedim.

konuşmamız lazım... önemli bir konu dedi.

peki dedim, konuşalım.

kapattı.

acaba ne konuşacaktı? polis olduğu için muhtemelen ağzımı arayacaktı yine.

ama yok... neredeyse bütün şüpheler üstümden gitmişti.

yoksa o kamera kayıt etmiş miydi olanları?

sonuçta polisti ve gecenin bir saati arıyorsa bu iş için olamazdı herhalde.

yarın buluşacaktık.

bakalım ne anlatacaktı gerçekten çok merak etmiştim

9803213 bu sayıyı unutmayın beyler...

beyler bugünlük bu kadar yeter... belki gece yine devam ederim... ya da yarın... hadi iyi geceler.

sabah olmuştu...

kenanın beni çaldırması ile uyanmıştım... artık çıt sesine bile uyanır olmuştum.

kalktım... telefonu açtım.

+ kalk artık hadi... hazırlan her zaman gittiğimiz cafeye gel...

hazırlanmıştım... gitmekle kalmak arası bir tereddüt yaşıyordum.

ama ayaklarım beni ona doğru zütürüyordu.

istemeden de olsa gittim. merak!

orda oturuyordu. elini uzattı tokalaşmadım.

çünkü ona çok kırgındım.

+ tamam ... kırgın olabilirsin bana belki de nefret ediyorsun ama ben işimi yapmak zorundaydım.
senin suçsuz olduğunu en başından beri biliyordum. çünkü bir insan gözlerinden belli eder.
ona rağmen senden şüpheleniyordum. çünkü gözlerinde ayrı bir şey vardı.
konuşmaların... verdiğin cevaplar filan çok esrarengizdi.
zaten ifadelerini de inceledim.
gerçekten bir enteresanlık vardı.
ama senin yapmadığın buram buram kokuyordu.
dostum! bak dostum diyorum. çünkü hayatımda senin kadar delikanlı arkadaşlarına bağlı insan çok az tanıdım.
senden arkadaş değil dost olur. buraya seninle önemli bir şey konuşmaya geldim ama çok önemli...

- eee tamam anlat neymiş o önemli olan?

beyler bazıları kenanın arabası olmasına takmış amk... hayatın içinde hiç mi değilsiniz amk? ben kaç tane öğrenci gördüm arabası olupta yurtta kalan. siz görmediyseniz yapacak bir şey yok.

beyler artık yarın devam edelim... okuduğunuz için teşkkürler... çok sağolun.

ayrıca yarın hikaye bitebilir. hazırlıklı olun. herkes burda olsun mükemmel final geliyor. çok beklettim kusura bakmayın.

hazır mısınız? başlıyoruz... toplanın bakalım...

@784 bugün bitirmeye çalışacam...

Yaşamak!

Dolu dolu yaşamak ister her insan...

Hep mutlu olmak ister. Mutlu olmak için sürekli mutsuz olur. Elinde olanla yetinmez. Yetinmemeli de hep en fazlasını beklemeli hayattan...

Zaten yaşamak dediğimiz de bu değil mi?

insan ne için yaşar? Mutlu olmak için yaşar bence...

Hep mutlu olmak için çalışır... Hep mutlu olmak için kavga eder.

Bir insan birine tekrar nasıl güvenir? Güvense bile tekrar eskisi gibi olur mu?

Zor ama olur... insan tekrar güvenmek ister... Bunun için de inanır.

Bir insanı inandırırsanız o size güvenir...

- eee tamam anlat neymiş o önemli olan?

işte sana tekrar fırsat Kenan, inandır beni... inandır ki sana tekrar güveniyim...

+ Hatırlarsan memlekete gitmiştim... Olanları sende biliyorsun. Başka ölüm olayı olunca artık
Yavaş yavaş şüpheler senden çekildi... Bende seni rahat bırakma gerektiğini anladım ve gittim.
Polisim evet ama başta insanım! Ne kadar tecrübeli olsam da sana bağlandım be dostum.
Senden iyi dost olur. Sen bana bir kere güvendin... Tekrar güvenir misin bilemem? Ama gerçekten bu iş benlik değil artık... Zaten bu işi başka birimlere bıraktık. Hata yaptım be oğlum ama işim gereği hep yapmak zorundayım... Tekrar güvenecek misin bana he?
Tekrar eskisi gibi olacak mıyız?

Hata yapabilir insan, hatta aynı hatayı birçok kez yapabilir... Ama onun ki bir hata değildi ki!
Bu hata değildi bu kendini suçlu hissetmekti...

Sarıldık uzun uzun, herkesin bir şans daha hakkı vardı... Aslında bu benim şansımdı. Karşındakini öyle bir etkilemelisin ki senden vazgeçemesin... Öyle bir etki bırakmalısın ki sana karşı yanlış yapmaktan çekinsin...

+ Barıştığımıza göre asıl konumuza dönelim.

iyilik!

Birisi size iyilik yapmak istiyorsa... Bırakın yapsın. Asıl nedenini yaptıktan sonra öğrenebilirsiniz. Samimi olup olmadığını ancak sonunda görebilirsiniz...

+ Biz odaya kamera koymuştuk... Geldiğim ilk gün yerleştirdik. Ancak yan yana olduğumuz sürece ne senden laf alabildim ne de kameradan kayda değer bir görüntü yakalayabildim...
O yüzden yanından ayrılmam gerektiğini düşündüm. Memlekete gidiyorum yalanını uydurdum...
Kamera seni izliyordu... Gittiğim gece... Yurtta ölümün olduğu gece sen odadan hiç ayrılmadın...
Ayrılmadın ancak...

- Ancak?

+ Ancak yanında olduğum sürede göremediğim bir tuhaflık gördüm sende...
Sanki birileri ile konuşuyormuş gibi...
Sanki...

- Sanki ne?

+ Sanki bir şeyler vardı etrafında... Sanki senin canını yakıyorlardı.
ilk başta deli olabileceğini düşündüm... Ama kötü bir şeyler olduğunu hissediyordum...
Tam o sırada irkildin...
işte tam o saat yan oda da ölüm oldu...
Doğru mudur?

- Doğrudur... Gördüğün gibi olayın farkındayım ve deli değilim... Ama nasıl bir sonuç çıkardın merak ettim gerçekten...

+ Oğlum bak! Sanki sende bir güç var... Belki bunları yaşarken bu ölümün olması tesadüf gelebilir. Tesadüf diyip geçe de bilirsin... Ancak ben tesadüf olduğunu düşünmüyorum...
Senle konuşmak istedim gerçekleri tek sen biliyorsun belli. Ama korkuyor gibisin...
Ben yanındayım kardeşim. Anlat! Anlat ki bir çözüm bulalım...

- Tesadüfdür... Başım ağrıyordu. O yüzden o tür hareketler yapmış olabilirim...

+ Hani güvenecektin bana... Hani... Bir şans daha veremeyecek kadar cesaretsiz misin?

Ağlıyordu... Bir insan başkasının derdine ağlıyorsa ya gerçekten vicdanlıdır ya da altında bir şey aramaya bakın...

Ama bir kere inandırmıştı işte... inanırsan güvenirsin !

- Tamam... Tahminlerin doğru... Ama ekgiblerin var dostum!

+ Tamam anlat işte beraber çözelim bu işi... Kimsenin haberi bile olmayacak bana güven.
Beraber olursak çözeriz ben sana inanıyorum...

Her şeyi anlatmıştım... inanmakta çok güçlük çekti... Delisin sen dedi... Bağırdı, çağırdı ama inandı.
Ateist olduğunu da öğrenmiştim bu arada...

Ne yapacağımız konusunda hiçbir fikrimiz yoktu...

Şifreler dedi... Şifrelerden başlayalım.

Aklın yolu birdir...

Bütün şifreler

•



9803213

3+3.0+1/606/6 /6

Cumartesi gecesi 606/6

işte bütün şifreler bunlardı...

Suat’ın dediği aklıma geldi...

Kurtuluş vardı ama kurtulanı görmemiştim...

Google en büyük arama motoru... Her şeyi bilen amca...

ilk işimiz ona danışmak oldu ama bilmediği şeyleri sorduk sanırsam aradığımız şeyle ile ilgili hiçbir bilgi veya ipucu bile yoktu...

Eee nasıl çözecektik? Yine benim yaşadıklarımın aklıma gelmesi gerekirdi.

Yine Suat’ın ağzından laf almak gerekirdi. Ama onlar her yerdeydi.

Yani boşa kürek çekmek gibi bir şeydi...

Ama mücadele etmek gerekirdi...

Zaaf !

Yakalarsan işler çok kolay çözülebilir...