0
septik bir anlayışla çıktığım yolda, diyalektik materyalizmin determinizm ile karşılaşıp mitozlara bölünmesiyle, agnostizmin mecburiyetinde son bulan arayışım, beni dinlerin dogmalarından kurtardı. tabi çok küçük yaşlarda çevremde müslüman olduğunu idda eden insanların işledikleri günahlara ve o yaşta bile tasvip edemediğim davranışlara şahit olmamın da etkisi var. 6 yaşındaydım. arkadaşlarla camide abdesthanenin musluklarıyla birbirimizi ıslatıp eğleniyorduk. sonra birden herkes aynı yöne kaçışmaya başladı. zannettimki ben ıslatıyorum diye kaçıyorlar. birden kulağıma bir el yapıştı. kafamı önce sağa, sonra sola sonra, ileri geri düzensiz hareketlerle vites atar gibi sallamaya başladı. bu işlemin sonunda kafamı kendine çekip kulağımı bıraktıktan sonra geriye doğru gidip boşa çıkan eliyle birde şamar patlattı. ağlaya ağlaya arkamı döndüğümde gördüğüm kişi caminin hocasından başkası değildi. işte o günden beri düşmanım dine kitaba ühüeeaaeaeea dıbına kodumun evladı o kadar çocuk içinden beni mi buldun.
