ingiltere'ye ihracat yapan bir şirkette müşteri temsilciliği yapıyorum. maaşım fena değil, ne çok ne az. evliyim de, hala kredileri falan ödüyoruz derken ay sonuna 5 kuruş kalmıyo tabi haliyle. kısaca ben buyum.

bugün müşterilerimizden birisi elinde mac air'ı ile mutlu mutlu bana doğru geldi ofiste. karısına aldığı 0 audi tt'nin fotoğrafını gösterdi. "This is for my wife" dedi gülümsedi. sarıldık. sarılırken beni biraz çok çekti az kaldı arka cebimdeki istanbul kartım yere düşecekti. Aklımdaki tek şey o anda oydu, bu yüzden heyecanını paylaşamadım pek fazla. çünkü o istanbul kart düşerse içindeki 2,75 TL'yi bu akşam kullanamamanınyanında tek geçiş kart almak zorunda kalacaktım, bu da elbette ekstra gider olurdu benim için.

arabayla ilgili sohbet ederken kaç motor, kaça aldın gibi sorular sormam gerektiğini düşündüm. 37bin sterlin dedi. 37bin sterlin'in 100bin liradan fazla olduğunu biliyorum fakat tam kaç lira olduğunu bilmiyorum. o sırada tabi kendi eşim geldi aklıma, O'na evlenme teklif ederken 170 liraya çakma bi tek taş almıştım hala deli gibi saklar onu.

sonra müşterimin eşinin yeni arabası hakkında konuşmaya devam ettik. Audi'leri çok sevdiğini, araba alımı konusunda diğer markalara pek itimat etmediğinden bahsetti. bu arada saat mesai bitimine yaklaşıyordu. servisi kaçırmamalıydım. Çünkü bizim iş yeri öyle bir yerde ki eve gitmek için iki vesait kullanmam gerekiyordu. bu da nereden baksanız bi 5 liralık ekstra gider olacaktı benim için. müşterimin 37bin Sterlinlik Audi TT'sini konuşurken ev giderlerimin artmasını istemiyorum.

Neyse, yine sesleniyor. Bakim ne diyo amk