müslümanlar gelin bir sorum var

cin olsun veya olmasın tanrının varlığını nasıl kanıtlıyor olabilir o da ayrı bir soru.

bırakın ben bu arkadaşı bi döveyim putperest bezevengi

allahın kanıtı kuran işte kafir bin. daha ne kanıt istiyorsun.

edit: bana şuku veren kişi umarım ironi yaptığımı anlamıştır.

@1 tuvalette eppek ye camide 31 cek gör ebenin dünyasını

@5 o nasıl bir gibiştir lan ..

panpa sorcaksan bana sorunu özelden sor milleti oyalama

yatağına sıç panpa

git kuran yırt. çarpılırsan anlarsın. bende anlarım lan. reserved.

panpa bencede tanrının kanıtı sadece cinlerdir cin varsa tanrıda vardır. tabii o cinse.

@4 tatilin tadını çıkar

bugün karne günüydü demi beyler ? önümüzdeki 3 ay boyunca sözlüğe girmicem amk .

islama dön putperest pekekent

montla sıç

beyler sürekli tanrıyı arıyorum var mı yok mu nerde nasıl br şekilde var sonsuz mu herşeye gücü yetiyor mu falan filan sorular uzuyor şimdi aranızdan dindarlar bana yardım etsin tanrıya kanıt gösterin

ama çıkpta evrene bak vücuduna bak nasıl mucizevi gibi gibik şeyler söylemeyin gerçek mesela ruhun varlığını kanıtlayın yada cinlerin mesela ben 2 gündür cin görmek için dışarıya işiyorum yatağıma ekmek döküyorum ama yok bana yardım edin

`allahsız geçen ilk gün en zorudur. o gün sürekli eliniz kuran'a gider. şöyle sayfalarını aralayacak gibi olursunuz ama açmadan yerine geri koyarsınız. en ufak gürültüye "vahiy mi geldi!?" diye irkilirsiniz. ezan seslerini duymazlıktan gelmeye çalışırsınız. national geographic izlerken arada sırada "ne kadar da kusursuz... yoksa?" diyeceğiniz tutar fakat kendinizi engellersiniz "yoo yoo! saçmalıyorsun yine!" diye. aklınıza hep o'nunla güzel anılarınız gelir: ilk namaz. o duamı nasıl da yerine getirmişti. ya o "nasılsa yağmur yağmaz" diye tişörtle çıktığım gün yürürken yağan dolu? nasıl da şakacıydı. akşama doğru o his iyice dayanılmaz bir hal alır ve "sadece bir dua etsem ya da bir şükür, alt tarafı? son bir şükür sonra tamamen unutacağım" soruları kafanızı kemirmeye başlar.

ertesi gün ilk güne göre kendinizi biraz daha hafiflemiş bulursunuz. farkedersiniz ki hayat o'nsuz da devam ediyor. o'nsuz da hayattan tad alabiliyorsunuz. yıllar sonra taşınırken eşyaların arasından tozlu bir ilmihal çıktığında bir tebessüm ediyorsunuz. en sonunda bir bakmışsınız o sadece güzel bir anı olarak kalmış. biraz unutulmuş bile.`