müslüm gürses

Kanserli Şehirlerin Son Azizi: Müslüm Gürses

Hepimiz sığınma talep ediyoruz Müslüm Baba!

Çocuğuna harçlık veremeyen hüzünlü babalar, sevdiği kıza açılamayan mahalle delikanlıları, ustasından yediği tokadı umursamasa bile hayatın yüzüne çarptığı tokattan çok canı yanmış tamirci çırakları, yüksek tavanlı, karanlık izbe mekânların ezeli yalnızları, kavruk yüzlü varoşların mahdumları, kaldırım çiçekleri, küreselleşen aşklara isyan edenler, konfeksiyon işçileri, ebedi mağluplar, cebinde iki gazoz parasıyla gezen adamlar, mağripli çocuklar, yeryüzüne sürgünler, hep kaybedenler…

Hepimiz Müslüm Baba hepimiz!

Sabıka kaydından düşülmemiş aşklar kadarız işte! Kezzap döktüğümüz yaralarımızı seviyoruz. Yaralarımız tanıdık Müslüm Baba! Yoksulluktan kan kusan ama hep susan, dumanlı bir efkâra çoktan razı, jilet gibi parlayan çaresizliğiyle alayına giden garipler ordusu. Bu şehrin eskisiyiz Müslüm Baba!
Dertlerin cümlesine, talihin böylesine, hayatın sillesine itirazımız var! Bir yudum mutluluğa bir ömür istediler ve hiç dönmeyecek gemilere adımızı yazdılar… Bu keder hangi mahalleden usta! Hangi mahalleden bu içimizi delip geçen efkâr.

Hepimiz sığınma talep ediyoruz Müslüm Baba!

…
Müslüm Gürses; sesiyle ürperten şehrin son azizi, kaybedenlerin kederli kalesi, dertler insanı… Gözyaşlarını kendi elleriyle silenlerin türküsüydü Müslüm Baba. Raconu söylenmiş, bileti kesilmiş, binlerce kez yenilmiş, mutlaka terk edilmiş, çocuksu mahzun yüzlere hep aldanmış, şehrin pür-i pak çocukları tarafından yan bakılmış, kırk yılın başında hali-hatrı sorulmamış zamanların ebedi yorgunları…

Müslüm Gürses’in bütün duyguları aynı sesi gibi ağır yaralıdır. Mikrofonlara hiçbir zaman cilalı sözler, fiyakalı cümleler söyleyemeyecek, olay açıklamalarda bulunmayacak ve ‘‘şarkılarımın hepsi benim çocuklarımdır’’ gibi basit klişelere sırtını vermeyecekti.
Uzak bir köşede sigarasını içip, dertlerini rüzgâra savuracaktı yalnızca.

Yaralıydı Müslüm Gürses, babalığı da en çok bu yaralara aitti. Müslüm Gürses kırık dökük zamanların, vakitsiz ölenlerin ve kanserli şehirlerin son azizi.

Hepimiz sığınma talep ediyoruz Müslüm Baba! Hepimiz!

Evet, suskun ve kederliyiz! Evvela Hüda’yı tanıdık baba ve kimse anlamadı mağripli çocukları…
Bu son sözümüz olsun; yakarsa bu dünyayı garipler yakar!

• **

Müslüm Gürses’in, kırık dökük zamanların, vakitsiz ölenlerin ve kanserli şehirlerin son azizi olarak; kalbimizdeki tüm çatlaklar adına bir kez daha söz almasını bekliyoruz. Bu efkârları sahipsiz bırakmayacağına inanıyoruz, uyanıp tekrar duvarları yumruklatan şarkılarının yakasına yapışacağına da.

Geri verilmez çünkü hiçbir yanılgı, hatalarımıza bir Nilüfer!