muzaffer dexer uslu

DENiZ
Deniz kelimesi nerde
Denizin kendisi nerde
Ah, insanları yorulmadan
Sokakları yorulan
Bu küçük şehirde
Bir kelimedir deniz
Pencereye ve masaya
Masanın üzerindeki sürahiye benzeyen
Alelâde bir kelime
Ve işte buna alışmadım gitti

büyüksün üstad.

1922 istanbul dogumlu bir sair. yillar once ismini hatirlayamadigim bir dergide okumustum hayat hikayesini, arkadasi rustu onur'unki ile birlikte. ikisinin de ortak yanlari, cok genc yasta o vakitler hala bir hal caresi bulunamamis olan veremden olmeleriydi.

muzaffer dexer uslu'nun siiri, tam da o donemin moda akimi olan garip siirinden ziyadesiyle etkilenmistir. fakat onlardan farkli olarak, icinde bulundugu halet-i ruhiyenin etkisi ile olsa gerek, yine cok yalin/basit bir turkce ile olmak uzere heceye uygun, duygu yogun siirler de kaleme almistir.

muzaffer dexer, 1946 senesinde, henuz 24 yasindayken, zonguldak'ta hayata gozlerini yummustur. siirlerinden bir kismini, hayatta iken 1945 senesinde "şimdilik" adını verdigi bir kitapta toplamistir. kazara bir sahafta bulan olursa, hemen alsin derim, zira oldukca kiymetlidir. 1956 senesinde de arkadasi necati cumalı, şiirlerinden ve ozellikle muzaffer dexer'in zonguldak'tan edebiyat ogretmeni olani behcet necatigil'in tesvik ve yardimlari ile yazmis oldugu yazilarindan bir kismini "muzaffer dexer" ismini verdigi bir kitapta toplamistir.

rezerved.

diyecekler ki arkamdan
ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
elleri cebinde gezerdi
yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
ne talihsiz adammış
imanı gevremiş parasızlıktan

reserved

güzel insan

güzel insan

güzel insan

ergenler diline dolayacaklar adamı üzülüyorum lan. geçen sene şiirlerine takdıydım baya okurdum ama iç sıkıntısı yapıyo insanda.