+1
bende anlatayım madem:
Beyler eli yüzü düzgün bi yengeniz vardı. Saolsun kızılayın ortasında gibti attı belamı, öyle çok fakir değilim ama @1 in dediği gibi günü kurtarma +1 paket sigara kadar param var, neyse cebimde bi paket sigarayla geziyorum öyle sağa sola bakıyorum saat 23.15 falan , dolmuşa binicem parayı hesaplıyorum kalan 7-8 liram var. Gece kızılayda gezmiş olan varsa bilir, özellikle kış ayları bomboş olur bi saatten sonra. Gittim oturdum bi köşeye sigara içip sayıp sövüyorum öyle. Derken çocuğun biri geldi elinde boya sandığı var, abi dedi oturabilir miyim ? geç otur dedim, biraz tedirgin oldum ama daha önce böyle çocuklarla konuşmuşluğum olduğundan çokta giblemedim. Neyse çocuk abi niye bu kadar kızgınsın, niye küfrediyon dedi, bende dedim, yengen gibti belamı terk edip gitti dedim. çocuk başladı ağlamaya, lan ne yapacağımı bilmiyorum, şaştım kaldım, ne oldu dedim, neden ağlıyosun . Durdu bi an, abi dedi, senin derdin bu mu şimdi dedi, bak dedi benim babam annemi öldürdü, ablamı huur yaptı , abim hapiste, ben günde 5 lira için bütün gün ayakkabı boyuyorum dedi. Sen dedi öğrencisin, okuyosun , yarın bi gün mezun olup çalışacaksın, para kazanacaksın dedi, sen böyleyken ben serseri gibi olucam abi dedi, ben serseri olmak istemiyorum dedi. Dondum kaldım, ilk defa bu kadar ağır bi laf duymuştum hayatımda, çocuk gözlerimin içine bakarak " ben serseri olmak istemiyorum" dedi ve benim vercek cevabım yok beyler. Herneyse, çocuk ağladı biraz daha, sonra karşıma geçti, uzat boyayayım dedi, yok abicim dedim, boşver, yok abi boyayacam işim bu , hem bendensin parasız valla bak dedi. Yok olum otur şuraya işte dedim, bi sigara uzattım, aldı baktı, 2. darbeyi de orda koydu amk, sokak çocuğuyuz ya içeriz sanıyosun demi abi dedi, ben içmiyorum abi dedi, sende içme abi hem çok para hemde kendine zarar dedi. Beynim durdu amk, nasıl kalıplaştırdık bu insanları diye düşündüm. Kendime sinirlenmekten kızı mızı gibtir ettim, zaten duygusal muallakye bağlamışken bide buna ağladım(not : sigaraya 10 yaşında başladım). Lan dedim, sen adam gibi adamsın, yaşın 11-12 dedim ama yüreğin ateş gibi dedim. Cebimdeki bütün parayı verdim, bununla yeni boya al dedim, eve yürüdüm(15km amk). Ve yürürken salak salak gülümsedim, biliyordum ki o ufacık çocuk bana hayatımdaki en büyük derslerden birini verdi, dertlerimin ne kadar küçük olduğunu, insanları nasıl kalıplara soktuğumu gösterdi ve belkide yıllarca farkına varamayacağım birsürü şeyi fark ettirdi. Mutluydum artık ama huzurlu musun diye sorarsan zerre değilim amk. O çocuğu hala görüyorum, her gördüğümde ayakkabımı boyatıp cebimde varsa 10 yoksa 5 lira veriyorum, keşke param olsa da o çocuğu okutsam diye düşünüyorum.. Hayat böyle beyler, sol frame de gibik gibik o kız terk etti diye zırva yapmayın, hayatı anlayarak yaşayın.
özet: özet yok, oku .
Tümünü Göster
